Á nú að fara að reisa hræið af ,,Alþýðu"flokknum upp frá dauðum?

Jæja, eru nú ,,alþýðuhetjurnar"  Nonni Bald Og Sighvati farnar að reyna endurlífgun á Alþýðflokknum? Mennirnir sem lyftu Davíð upp í stólinn og ýttu nýfrjálshyggjunni úr vör. Og með leyfi að spyrja: Fyrir hvaða dýrategund ætla þessir elliæru froðusnakkar að reisa hræið af Alþýðuflokknum upp frá dauðum? - Látum þá dauðu grafa þá dauðu, sagði litli sósíalistinn frá Nasaret, en sá piltur hafði lengstum megna skömm á Alþýðuflokknum og ógeðfelldum tvískinnungi hans.

Það er auðvitað vel viðeigandi hjá Nonna að hafa Stjána Möller sér til aðstoðar við endurlífgunina. Þeir eru so undurmiklir alþýðumenn. Sko, Samfylkingin er full góð fyrir þessa pólitísku skrípakalla og þá þess heldur ef hún er mistök, eins og haft er eftir tækifærissinnanum Nonna Bald. Það er ómögulegt að henda reiður á hvað þessi endalausu rassaköst kratagarmanna eiga að fyrirstilla; er þessum greyjum fyrirmunað að skilja að þeirra pólitík, eins og hún hefir birst okkur áratugum saman, á hvergi annarstaðar betur heima en í Sjálfstæðiflokknum og þar eiga þessar hvimleiðu krataskitur heima.

Hvað Samfylkinguna varðar, þá er hún bara að uppskera eins og hún hefir til sáð. Hún er ekki mistök vegna þess að kjósendur eru búnir að fá upp í kok af henni og sjá að þessi furðuflokkur átti aldrei neitt erindi í pólitík. Mistökin eru fyrst og fremst fólgin í því að þeir sem að henni stóðu áttu að vera í Sjálfstæðisflokknum og hvergi annarsstaðar. Meira að segja Framsóknarflokkurinn virkar róttækur vinstriflokkur við hliðina á Samfylkingunni.  

Telur Samfylkinguna eiga fullt erindi

Nú skal leggja Þingvelli niður

Fyrst að Kolbeinn Kolbeinsson hefir dregið Sigmund Dávíð upp úr Fjóshaug Framsóknarmaddömunnar og plantað honum niður í Þingvallanefnd er augljóst að búið er að taka ákvörðun um að leggja Þingvelli niður og fjarlægja þá af landakortinu. Það er nefnilega svipað með þennan Sigmund Dávíð og þvottasápuna Lúvíl, sem auglýsingar sögðu að væri efnakljúfur sjálfrar náttúrunnar; Sigmundur Dávíð er sko flokkakjúfur í Framsóknarflokknum. Og að frú Ingveldur hafi djöflað Páli Magg í nefndina fyrir hönd Höfuðbólsins á Auðvaldsvöllum sannar þessa kenningu svo um munar.

Nú kann einhver að varpa fram þeirri spurningu hvað verði þá um Þingvallavatn eftir að Þingvellir verða formlega afmáðir. Því er til að svara, að Þingvallavatn verður annaðhvort endurnefnt eða einfaldlega fyllt upp í það. Að fylla Þingvallavatn af mold og grjóti væri auðvitað gífurlegur búhnykkur fyrir hagvöxtinn og þá ekki síður fyrir duglega verktaka. En hvað verður þá um Þingvallakirkju og þjóðgarðsvörðinn? Jú, þjóðgarðsvörðurinn verður settur á eftirlaun eða gerður að sendiherra, kirkjan verður hænsnakofi þar sem haninn stígur í stólinn á hverjum morgni og galar: ,,Ræs dræs rassinn blæs."

Þó verður einum stað á Þingvöllum hlíft og honum reyndar lyft til fyrri vegs og virðingar. Umræddur staður er að sjálfsögðu sá frægi Drekkingarhylur í Öxará. Og hann verður ekki aðeins hafinn til vegs og virðingar heldur er honum í framtíðinni ætlað að gegna sama hlutverki og hann gengdi, þar er frá var horfið á átjándu öldinni, sem sé að embætta lauslátar kvensniptir til eflingar góðu siðferði í landinu. 

Sigmundur Davíð í Þingvallanefnd

Bitlingadagar á Alþingi eru hátíðisdagar

Nújá, það hefir þá verið bitlingadagur í dag á Alþingi, sem merkir að þá hafa alþingisskjáturnar verið að úthluta þóknanlegum görmum sæti í launuðum ráðum og nefndum. Þór Saari er reyndar vel að bankaráðsembætti í Seðlabankanum kominn og vonandi verður hann hinum bitlingaþegunum í ráðinu óþægur ljár í þúfu. Hinsvegar er það alkunna að á bitlingadögum er óhæfu fólki hrúgað inn í stjórnir ríkisstofnanna sem hefir ekki hundsvit á viðfangsefninu. Þetta þykir gott fyrirkomulag og faglegt, að minnsta kosti segja flokksbroddarnir að svo sé og við rengjum ekki orð þessháttar yfirburðapappíra.

Um langa hríð hefir Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður séð einn og óstuddur um bitlingamál gömlu Framsóknarmaddömunnar. Á sama hátt sér eiginkona hans, frú Ingveldur, um bitlingaumsvif Sjálfstæðisflokksins. Um bitlinga hinna flokkana sér einkahlutafélagið Hálfvitinn ehf. Eitt árið laumað Kolbeinn vinkonu sinni, Máríu Borgargagni, í Útvarpsráð. Á fyrsta fundi Borgargagnsins í Útvarpsráði kom í ljós að hún hafði ekki hlustað á Ríkisútvarpið frá því að Lög unga fólksins voru þar á dagskrá, en það kom ekki að sök því að hinir í ráðinu höfðu heldur ekki brúkað RÚV í að minnsta kosti hálfan mannsaldur. Það sama ár fékk frú Ingveldur Brynjar Vondulykt til að taka sæti í bankaráði Seðlabankans og skipti engum togum að Vondalyktin mætti aldrei allsgáð á fundi bankaráðsins; en hann mátti þó eiga það, að hann varði bankastjórana eins og grimmur hundur beinið sitt.

Svo varð frú Ingveldur að taka Brynjar Vondulykt úr seðlabankaráðinu þegar hann varð uppvís að óviðeigandi sambandi við alræmda vændiskonu í borginni Aberdeen á Skotlandi. Við það tækifæri sagði frú Ingveldur að það væri orðið tímabært að skella undan þessari helvítis bölvaðri Vondulykt og hún setti hann í refsingarskyni í hundahreinsunarnefnd Mosfellsbæjar. Þar fór Bryjar Vondalykt þannig að ráði sínu að all flestir hundar þar í sveit gengu af vitinu og sumir þeirra frömdu sjálfsmorð. Þá var kalli komið fyrir hjá embætti Ríkislögreglustjóra. 

Þór Saari í bankaráð Seðlabanka

Á Íslandi ríkir svartnættis einræði, alræði og ógnarstjórn

Nú ætti landslýð loks að vera fullljóst, að vér Íslendingar búum við svartnættis einræði og alræði. Hér er stóru og smáu stjórnað með boðum og bönnum, þvert ofan kjafthátt frjálshyggjudelanna sem öllu ráða á hymmni og jörð hérlendis, en þeir eru frægir fyrir að hefja mál sitt ævinlega á þessum orðum: ,,ég er á móti öllum boðum og bönnum." Auk þess hafa þeir sem betur mega svarta lista þar sem óæskilegar persónur eru skráðar; að komast á þann lista þýðir að viðkomandi er nokkurn veginn úr leik í samfélaginu.

Þegar ástandið er orðið þannig að bændur mega ekki lengur halda uppi aga og reglu í hjörð sinni getru hvurm maður séð, að það er andskotann enginn munur á Sjálfstæðisflokknum á Íslandi og systurflokk hans í Norður Kóreyju. Nú hefir ráðdeildasamur bóndi á Norðvesturlandi verið tekinn í gegn af möppudýrum kerfisins fyrir það eitt að hafa ætlað að kenna einni beljuskömm að útboruháttur og stjórnleysi sé ekki liðið. Vitanlega hagaði kýrin sér illa, um það verður ekki deilt, og bóndinn hefði því átt að vera í fullum rétti að hengja þennan uppivöðslusama kaufpéning aftan í jeppann sinn og drösla honum heim í fjós. Og þó hann hafi danglað með girðingarstaur í rassinn á beljunni þegar hún var lögst þá er það ekkert til að tala um. Hefði bóndinn aftur á móti keyrt símastaur í hausinn á hinni þvermóðskufullu kú þá liti málið allt öðruvísi út, því að símastaurinn væri ekki eign bóndans og það mætti saka hann um að nota eiginir annarra í leyfisleysi.

Við þetta bætist, að sannað er að kýrin ætlaði að ráðast á bóndann; og það vita þeir sem þekkja nautgripi, að þeir ráðast aldrei að húsbændum sínum nema í því augnamiði að myrða þá. En allt um það geysast kerfiskallar og kellingar fram úr skúmaskotum sínum eins og hálfholdgaðir drýsildjöflar og gera hróp að bóndanum, ávíta hann og aðvara og hafa í hótunum ef hann leyfi ekki blessuðum skepunum sínum að stanga sig í rot og traðka sig til bana. Þetta er hryllilegt ástand sem ber með sér að hér á landi ríkis ógnarstjórn.  

Lagðist niður og var barin með girðingastaur

Kindur jarma í kofunum

Hvurskonar djöfuls glæpamenn eru það sem leka ígildi hernaðarleyndamáls á netið? Væri ekki rétt að hafa upp á þeim kauða og kenna honum óguðsvorslands á tyrknesku? Það hefir einhver verið hengdur fyrir minni glæp. Og so brúka þeir úkraníukvennsu sem staðgengil fyrir hana Swölu okkar, veslings sálarlómin arna. En það er samt ljóst að Félix hefir ekki staðið sig í stykkinu; hann átti að sjá um enginn laumufarþegi væri um borð þegar verið væri að æfa. Hann verður að segja af sér og það á að kæra hann og loka hann inni fangelsi með efnhagsbrotabófum. Öll þjóðin lítur þennan slóðahátt mjög alvarlegum augum.

So verður absólútt að breyta lagnu, ef lag skyldi kalla. Þetta er náttúrlega ekkert andskotans lag. Nær væri að ,,framlag" Íslands í Evrovision að þessu sinni breim eða útburðargól. Það hefir meira að segja gengið manna í millum að ,,þetta" hafi komið hárunum til að rísa á heyrnarlausri kellíngu fyrir vestan. Gamla frú Ingveldur, móðir frú Ingveldar, segir að aldrei hafi sér brugðið meir á ævinni en þegar hún heyrði ,,framlagið" í fyrsta skipti; henn svelgdist á kaffinu og hrækti út úr sér fölsku tönnunum af hryllingi. Þó er gamla frú Ingveldur ekki kræsin á tónlist og hlustar á allan andskotann. Og það var gamla frú Ingveldur sem orkti: Óláfur Skans í illum fans etur upp úr tunnu. En Gýrsli í krans situr í Frans með fíflinu henni Gunnu.

En fyrst framlag Íslands er sona ósköp ljótt og leiðinlegt og lekið í þokkabót, þá ætti þjóðin að sameinast um að senda Ópéru-Stjána frá Akureyri beint í keppnina og láta hann belja ,,Hamraborgina" yfir Evrópu. En ef hann getur ekki öskrað Hamraborgina upp úr sér ætti hann að geta ropaða ,,Sofnar lóa" upp úr sér og bjargað þar með orðstýr Íslands. Annars er ,,Kindur jarma í kofunum" ansi gott lag og evróvísíónslegt; Stjáni söng það í óperuhúsinu í Kaíró við góðar undirtektir. Já, undirtektirnar voru so góðar, að honum var vísað frá Egiftalandi fyrir vikið; Múbarakk kunni víst ekki að meta soleiðis söng. En nú er íllt í efni og góð ráð dýr og það þarf að bjarga því sem bjargað verður.

Eurovision-atriði Íslands lekið

,,Það vildi ég að ég mætti segja yður að halda kjafti"

Mikið óskaplega er þreytandi að verða hvað eftir annað vitni að yfirþyrmandi hræsni og leikaraskap Svandísar Svavardóttur. Þessi sérstæða efrimillistéttarkvinna klöngrast hvað eftir annað í ræðustól Alþingis eins og hvítskúraður og háheilagur englabossi í þeim eina tilgangi, að því er virðist, að vekja athygli á sjálfri sér. Nú lætur hún í það skína, að henni sé einkavæðingarböðulskapur núverandi auðvaldsríkisstjórnar eitthvað á móti skapi og sýpur hveljur af vandlætingu.

Nú er það svo, að Svandís þessi tróð sér inn í VG ásamt stórfjölskyldu sinni eftir að útséð var að Samfylkingin tæki við því fólki. Hinsvegar gerðist Svandís ráðherra í ríkisstjórn krata og krata og gerði nákvæmlega ekkert til að sporna við einkavæðingarstefnu ríkisstjórnanna þar á undan; það gerðu heldur ekki fjölskyldudjásnin hennar, Steingrímur, Álfheiður og Katrín, - ekki heldur Ögmundur og hafði sá náungi þó sett á margar og langar ræður gegn nýfrjálshyggju og einkavæðingum áður en hann varð ráðherra. 

Ónei, undanvillingastjórn Steingrím, Álfheiðar og Svandísar hróflaði ekki við einu eða neinu. Grunnskólinn í Tálknafirði var var einkavæddur í þeirra ríkisstjórnartíð, þau spornuðu á móti hugmyndum um að vinda ofan af einkavæðingu fiskveiðiauðlindarinnar, og ekki kom þeim til hugar að taka til í embættismannaklíkunni. Þeim hefði til dæmis verið í lófa lagið að taka í hnakkadrambið á frjálshyggjufuglinum í forstjórastól Sjúkratrygginga og henda honum út á götu á frjálshyggjuskottinu. En, nei  nei, þetta hörmungarlið var svo upptekið við ,,að moka flórinn" eins og þau kölluðu það, að enginn tími var til að gera alsherjar hundahreinsun í kerfinu, reyndar ekki einusinni smá-hundahreinsun. Á hinn bóginn gátu þessir snillingar sótt um aðild að ESB daginn eftir kosningar, þvert ofan í stefnu og loforð VG, og dregið Gjeir kallhlunkinn Haaardý fyrir Landsdóm en sleppt hinum afglöpunum við þær kræsingar. 

Einhverju sinni sagði reyndur héraðslæknir við málgefna konu, sem kom á stofu hjá honum og lét gamminn geysa: - Það vildi ég að ég mætti segja yður að halda kjafti frú mín góð." 

Spurði út í lögmæti Klíníkur

Húskarl klöngrast á dekk og rífur kjaft

Hvurn þremilinn sjálfann vill þessi yfirhúskarl Framsóknarmaddömunnar upp á dekk? Er manntetrið virkilega að gefa í skyn að hann Benzi og hann Bjarni með kjölturakkann Proppa í bandi hafi verið aðhafast eitthvað skuggalegt þegar þeir gáfu Sjálfstæðisflokknum í Garðabæ Vífilsstaði? Er það eitthvað verra en þegar Framsóknarmaddaman skaffaði sér sjálfri Búnaðarbankann um árið? Eða þegar hún hrærði Sambandinu og Samvinnutryggingum saman í einn göndul og hirti so allt klabbið sjálf og ropaði ekki einusinni á eftir? Nei, drengir mínir, vér frábiðjum oss aðfinnslur húskarls í Fjósinu alræmda, húskarls, sem varla getur sprautað rollu öðruvísi en hún drepist af inngjöfinni. Huhh, - fuzz og svei.

En gamla Framsóknarmaddaman er ekki öll sem hún er séð, hún leynir sem sé á sér, kemur ekki ætíð til dyranna eins og hún er klædd. Nú er komið upp úr kafinu að þessi hruma og hrörlega jússa ólgar öll að innan eins og eldfjall sem þráir ekkert nema sprengigos. Það kom nefnilega á dagin, að kerlingarfjandinn hefir í mörg herrans ár stundað þann ljóta leik að afsveina- og meyja sitt fólk pólitískt og gera það að ræflum og mykjudreifurum. Svo er komið, að ríkisstjórnin á sér ekki undanfæri lengur frá því að ganga milli bols og höfðuðs á skepnunni sem þykist vera karlæg og liggur allan daginn í skítugri flatsæng á baðstofuloftinu fyrir ofan Fjósið eina.

Ekki liggur þó fyrir að leppalúðarnir, sem teljast í fyrirrúmi hjá hinum þríeina Sjálfstæðisflokki í ríkisstjórninni, séu þeir bógar fyrir landi að þeir séu menn til að kála meinvættinni. Þó má segja, að fyrr mun moldin rjúka og fjúka í logninu en að umræddir ódrættir öðlist það hugrekki sem með þarf til að stífa hausinn af einni sannlega geggjaðri Framsóknarmaddömu. Verðum vér því enn um sinn að þrauka við þá staðreynd að Framsóknarmaddaman liggi sprellifandi í flatsæng sinni og kokki upp alskonar vélráð og vonsku.

„Hvað lá á?“

Og þau skutu upp flugeldum

Nú er okkar besta fólk í skýjunum vegna sigurs Máríu Lö Penis í Frakkalandi. Sæmdar hjónin frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson framsóknarmaður þurst út á stétt, bæði með fangið fullt af flugeldum, þegar þeim skildist að þeirra kona í Frans væri komin í úrslit. Svo hófst skothríðin. Allt hvarfið lék á reiðiskjálfi og nágrannafólkið fékk jargansmikinn flugeld með sprengihleðslu inn á stofugólf og þar sparkk allt í luft upp og nágrannarnir lögðu á flótta í dauðans ofboði. Einhverjir í nágrenninu hröpuðu að því óyndisúrræði að hringja á lögreglustöðina og heimta víkingasveitina á staðinn. Nú, svo kom víkingasveitin askvaðandi og tók þá sem hringdu á lögreglustöðina fasta en létu frú Ingveldi og Kolbein eiga sig. Soleiðis starfar réttlætið þegar grýlukerling með nasistahorn sigrar kosningar í Frakklandi.

Og í dag urðu önnur tíðindi og ekki auvirðilegri en kosningasigur grýlunnar í Frans: Indriði Handreður, það bölvað fífl, brá sér í ferðalag á reiðhjóli sem hann hafði stolið af tólf ára strák. Í fyrstu gekk allt að óskum, Handreðurinn hjólaði, staupaði sig, reykti, hló og talaði við sjálfan sig, allt í senn og þaut um hjólreiðastígana eins og eldibrandur. En hann uggði ekki að sér, enda bæði timbraður og fullur, og rann af miklu afli á reiðhest með knapa á baki. Eftir höggið lá allt í einum graut á stígnum, reiðhjólið, Handreðurinn, reiðhesturinn og knapinn. Við yfirheyrslu hélt Indriði Handreður því fram að helvítið sem sat hestinn hefði riðið yfir sig á harðastökki og væri réttast hengja slíkan hundaskít.

Þegar búið var að sleppa Indriða Handreði frá frekari yfirheyrslum hélt hann þegar á fund vina sinna, frú Ingveldar og Kolbeins og sagði þeim farir sínar heldur ósléttar. En þegar þar kom sögu að hesteigandinn hefði ,,riðið yfir sig" greip frú Ingveldur orðið og tjáði viðstöddum, að eini auminginn sem hún þekkti sem hefði ,,riðið yfir sig" væri Kolbeinn eiginmaður hennar Kolbeinsson. - Þáð gerðist, skal ég segja ukkur, þagar hann ráfaði í ógáti inn á svínastíuna á Hverfisgötu. Þar var fyrir soleiðis fólk sem þið getið aldrei ímyndað ukkur að til sé í veröldinni. Og þar fór minn maður á svo á kostunum, að hann drap sig næstum því. So hringdi það í mig að bað mig að hirða hræið. Og því lík aðkoma, drottinn minn góði og dýri. Það er aungin leið að lýsa því fyrir öðru fólki, sem hefir ekki ínnsýn í heim þeirra í svínastíunni. 

Macron mætir Le Pen

Gjafir eru yður gefnar

Það er ekkert athugavert við að íhaldið í ríkisstjórninni gefi íhaldinu í Garðabæ Vifilstaðaland til að braska með, slík gjörð er samkvæmt sjáfu náttúrunnar eðli og íhaldið í ríkisstjórninni; og íhaldið í Garðabæ eiga allt og mega allt, sem einnig er í kórréttu samræmi við náttúruöflin. Þeir sem skilja ekki þessu sáraeinföldu náttúruvísindi sökum öfundar og ílls innrætis ættu að skríða ofan í öskutunnuna og bíða þess að hreinsunardeildin komi og tæmi þær í sorphreinsunarvagninn. Hitt er svo aftur annað mál, að Auðvalds-Benzi, sem gárungar úr Garðabæ gerðu að fjármálaráðherra, fær ekkert í eigin vasa vegna þessarar gjafar, - að minnsta kosti ekki strax, jafnvel aldrei, en það er auðvitað skítt.

Í sambandi við höfðinglega gjöf ríkisstjórnarinnar hafa heyrst raddir um að bæði Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur hafi haft þar hönd í bagga og hafi verið það einkar ljúft þar eð þeir eru svarnir hatursmenn þess að hélvítis ríkið eigi nokkurn skapaðann hlut; þeirra afstaða til ríkisins er hins vegar að Sjálfstæðisflokkurinn eigi ríkið á sama hátt og hann á Garðabæ og fiskveiðilögsöguna í gegnum útvegsdrengina. Þetta er heilbrigð og skiljanleg afstaða þeirra félaga og að launum fá þeir að fljúga með himinskautum þessi dægrin.

Nú, fyrst Vifilstaðalandið er komið í skjól braskaradeildar Sjálfstæðisflokksins þá getur fólk snúið sér að því að geta sér til um hvaða ríkisbákn Flokkurinn gefur næst og þá hverjum. Frú Ingveldi langar til dæmis fjarskalega til að Sjálfstæðisflokkurinn gefi Kíníkkinni spítala- heilsugæslubáknið og Máría Borgargagn bíður með endurnar í hálsinum eftir að Flokkurinn gefi Hjallastefnunni alla skólakumbaldana. Þær stallsystur eru nefnilega þeirrar skoðunnar að ef ríkið kemur þessu skóla- og heilbrigðisdrasli í höndurnar á góðum einkaaðilum verði mikið skemmtilegra að lifa og lífið verði svo innihaldsríkt og áhyggjulaust. 

Vífilsstaðir seldir á sanngjörnu verði

Áður hefir einhyrningur fæðs, illur var sá og slægur

Djöfullinn sjálfur! Þetta er hroðalegt teikn; einhyrningur í sauðahjörð - ekki veit það á neitt gott. Þetta einhyrnda kykvendi minnir á fátt annað en myndir af sjálfum Pokurnum, enda kæmi ekki á óvart þótt undir hrútagærunni leyndist sá gamli Kölski. Þetta efir sosem gerst áður á Íslandi. Bóndi nokkur í Húnavatnssýslu, Hallmundur að nafni, fékk sona einhyrning eitt vorið úr bestu ærinni og um haustið setti hann þennan sérstaka lamhrút á. Þegar Hallmundur tók fé sitt á gjöf, lét hann eihyrninginn í hrútastíuna, eins og vera ber. Þegar kom fram að fengitóma byrjaði kynjaskepnan að láta að sér kveða, gerði usla í hrútastíunni, braut jötubönd og stangaði hina hrútana til blóðs og þeir urðu skelfingu losnir.

Hallmundur bóni í Húnavatnssýslu hafði ekki hugsað sér að brúka einhyrningshrútinn til ánna og allra síst sona á fyrsta vertri. En sá einhyrndi lét ekki bjóða sér þessháttar fásinnu og braust út úr hrútastíunni og sló upp kynferðisorgíu með ánum. Það var ljóta bölvuð verkunin og klámið. Um vorið fæddust nær eintómir einhyrningar í fjárhúsum Hallmundar bónda, sem leist ekki blikuna sem vonlega var. 

Þá fé var af fjalli rekið um haustið hafði Hallmundur og kerling hans afráðið að lóga öllum einhyrndu dilkunum, en eikum og sér í lagi var fastmælum bundið að slátra sjálfum friðspillinum, einhyrnda hrútnum. Þegar slátrararnir í sláturhúsi Húnvetninga tóku til óspilltra málanna þótti þeim ósköp mikið varið í að skjóta einhyrndu dilkana Hallbjörns til bana. En gamanið kárnaði þegar farið var að gera að kvikindunum: Ekki var nóg með að blóðið úr þeim væri móleitt heldur voru og líffæri þeirra skuggalegri en allur annar sláturmatur sem sést hafði í Húnavatnssýslu. En þó keyrði um þverbak þegar Hallmundur bóndi kom með hann Eihyrning sinn til aftöku, því helvítis kvikindið virtist aldrei hafa heyrt getið um samstarf og var því með öllu ósamstarfsfús. Inni í slátur húsinu braut þetta illa dýr allt og bramlaði og hafði meira að segja drepið tvo af slátrurum hússins áður en yfir lauk. Loks þegar tókst að koma skota á þann einhyrnda henntist hann í marga hringi og leið so út af með neistaflugi. Þegar hann var sviptur gærunni kom í ljós að skrokkurinn var kolsvartur, sem og blóðið, og innyflin vóru líka svört, þakin maurildum í ýmsum litum. Síðan var hræinu kastað út á nærliggjandi mel og þar lá það í nokkra daga, en vargfuglar og melrakkar forðuðust það. Einn morguninn var hvurt tangur og tetur af líki einhyrningsins horfið á braut. Er talið af heimamönnum að þar hafi Kölski sjálfur sótt sauð sinn er hann hafði laumað inn í fjárbú Hallmundar bónda til að spilla sauðfjárrækt í landinu. Síðan er u Húnvetningar alveg vissir um að sá gamli Kölski sé krati á íslenska vísu. 

Furðuhrútur með samvaxin horn