Allt er þetta gott og blessað og búið að sarga megnið af greddunni úr kallahjörðinni

Núnú, það er ekkert annað; samkvæmt forsætisráðherra eru allir búnir að endurskoða allt, alsherjar hugarfarsbreyting riðin yfir; meira að segja karlkyns ráðherraskepnurnar komnar í tölu heilagra í skilningi hinnar absólútu fémínístaguðfræði. Ef eitthvað er að marka orð forsætisráðherra, þá er svo komið, að búið er að sarga megnið af greddunni úr kallahjörðinni og margir kallar, sem eru vandir að virðingu sinni, hafa fært hreðjar sínar í bönd og hlekki, en þeir róttækustu búir að taka ákvörðun um að láta fjalægja af sér girndartólin og kasta þeim fyrir vargfuglinn. Sona hefir nú hugarfarsbreytingin tekið öll völd, að minnsta kosti hjá yfirstéttinni og hinni mentuðu efri-millistétt, sem flokkur forsætisráðherra á aðild að, enda þurfa þessar merku þjóðfélagsstéttir að vera lægri stéttunum siðferðileg fyrirmynd.

Því miður eru samt þessir allir í munni forsætisráðherra bara alls ekki allir. Sumir vilja nefnilega ekki tilheyra þessum ,,öllum" í hugarheimi Katrínar, Bjarna, Sig.Inga, Loga, og hvað sem þeir heita þessir pólitísku uppskafningar, sem framkalla mæðugrettu á andliti þjóðarinnar í hvert sinn sem þeir bera fyrir augu hennar. Og þegar mestu stórhríð mítú slotar þá verður allt eins og ekkert hafi gerst, nákvæmlega eins og eftir ,,búsáhaldabyltinguna" frægu, sem var auðvitað engin bylting, en svo sem ágætur vettvangur fyrir tækifærissinna dauðans og hugsjónalausa lukkuriddara, sem sumir hverjir róa enn lífróður á hriplekri svikabyttu ESB áróðurs og ,,nýrrar stjórnarskrár", sem orðin er að afskræmdu steinbarni í belgnum á þessum skítakleprum, sem sannast saga eru jafn hvimleiðir og áreitnir kynferðissjúklingar. 

Æjá, það er víst margt í mörgu í maganum á Ingibjörgu, eða öllu heldur frú Ingveldi, verndara íslensku borgarastéttarinnar. Alltaf hefir frú frú Ingveldur varið fólk eins og Katrínu forsætisráðherra, Þór Saari, Birgittu og öll hin kratakvikindin, sem eru þegar allt kemur til alls, jafn nauðsynlegir póstar í hinu borgaralega auðvaldssamfélagi og Bjarni Ben, Kvótasamherjarnir og Eyþór Arnalds. Við hin, sem höfum fyrir löngu séð í gegnum svikvef frú Ingveldar, Katrínar og frú Andresen, verðum að læra að lifa við þennan óþverra og bregða okkur annað slagið inn á toilet, þegar um þverbak keyrir, og gubba solítið. 

„Þú ættir að tala við pabba þinn“

Getur verið að fraukan af Nesinu hafi hugsað smátt?

Hvurnig í ósköpunum skal standa á þeim firnum, að 711 manns á Seltjarnarnesi skuli nenna að mæta á ,,kjörstað" til að greiða atkvæði í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins! Það er greinilega á öllu, að menningarástand Seltirninga hefir ekkert skánað síðan meistarinn mikili, Þórbergur Þórðarson, orkti um þá: ,,Seltjarnarnesið er lítið og lágt, lifa þar fáir og hugsa smátt." Það jaðrar nærri, að svo lágreist sveitarfélag og lágkúrulegt, eigi margt betra skilið en að vera aflagt fyrir íhaldslufsugang á skammarlega háu stigi. Og meistarinn hélt áfram og kvað: ,,Aldrei líta þeir sumar og sól. Sál þeirra er blind eins og klerkur á stól."

Hvurnig þetta sokallaða ,,prófkjör" fór skiptir svo auðvitað aungu máli þar eð ekki er hægt að gera ráð fyrir að Seltirningar kunni að telja; og hvaðan þeir fá þann fróðleik, að 711 hafi greitt atkvæði í þessara endaleysu má Fjandinn vita, en so mikið er víst að aunginn sjálfstæðismaður á Seltjarnarnesi kann að telja upp í 711. Best af öllu er þó, að aungvu máli skiptir hvort sveitarstjórn er á Seltjarnarnesi eða ekki. 

Þá verður ekki gleymt, að fraukan í Ofvita meistara Þórbergs frá Hala í Suðursveit var utan af Nesi. Samkvæmt frásögn Þórbergs, er nokkuð ljóst, að frauka þessi, hafði ívið hærri greindarvísitölu en algengt er þar um slóðir, fyrr eða síðar og verðskuldar því nafnbótina ,,Seltirningur allra tíma." En ennþá betra af öllu er þó að gleyma prófkjörum sjálfstæðismanna á Seltjarnarnesi og víðar, því ein endemis lágkúra umlykur þær æfingar, landi og þjóð til ævarandi stór-skammar. 

Ásgerður skipar fyrsta sætið

En sjálfur segir Kölski

Það er soleiðis gersamlega af og frá, að forsetastampurinn atarna hafi á réttu að standa fremur en venjulega, hvað varðar þetta málefni. Það liggur sem sé fyrir, svart á hvítu, að hvurt barn er ekki absólút gjöf frá Guði. Svo mörg helvítisbörn höfum vér þekkt, að fornu og nýju, beinlínis ættfærð upp á Djöfulinn sjálfann, að út í hött er að halda því fram að öll börn séu frá Guði. Og hvorum ætli Trumparinn sé færður til eignar í bókhaldi eiðlífðarinnar, Guði eða Djöflinum? Flestir þurfa ekki sinusinni að hugsa sig um til að svara so augljósri spurningu rétt.

Á hvurjum degi eru allir fréttamiðlar heimsins útbíaðir í fréttum af afrekum sona og dætra Djöfulsins, sona og dætra, sem Drottin vor Gwöð Almáttugur vill hreinlega ekki vita neitt af og hefir ólýsanlega skömm á. Það er líka alveg ljóst hvur það er sem hefir völdin hér í heimi og það er Djöfullinn, stundum, eð eiginlega oft, kallaður Andskotinn. Þessum firnum til viðbótar, hefir frú Ingveldur staðhæft, að Kolbeinn eigininmaður hennar sé sannarlega sonur Djöfulsins, þar sem er gamli Kolbeinn, tengdafaðir frú Ingveldar. Og hún er líka þeirrar skoðunnar, að vesalmennin Brynjar Vondalykt og Indriði Handreður séu ómissandi hluti af púkastóði Andskotans.

Nú síðast gerðu Vondalyktin og Handreðurinn það hljóðbært, að þeir væru eindregnir stuðningsmenn Viðars Guðjohnsen í leiðtogaslag Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Hinsvegar segist Máría Borgargagn styðja Eið Guðjohnsen í sama slag. En sjálfur segir Kölski, að leiðtogakjör í Sjálfstæðisflokknum og prestkosningar séu í miklu uppáhaldi hjá sér og Trump forseti sé herjans mikill satansungi og líklegur til alls  og að það sé alltaf fagnaðarefni þegar stór þjóð kýs sér einstaklega nautheimskan forsetagarmþ  

Trump: Hvert barn gjöf frá Guði

Ölvunarvandamál gamla Kolbeins á dvalarheimilinu

Það er þó þrifnaður, eða hitt þá heldur, ef það er rétt að hin gömlu skör séu í miklum mæli farin að laumast við að drekka brennivín og séu dags daglega augafull og til vandræða. Gamli Kolbeinn Kolbeinsson, tengdafaðir frú Ingveldar, hefst við á dvalarheimili aldraðra og er til eintómra vandræða, hvort heldur hann er drukkinn eða óölvaður. Þessi eldgamli geithafur hefir í þokkabót virt mítú-byltinguna að vettugi og haldi sínu fyrirlitlega perravertastriki eins og ekkert hafi í skorist. Gamli Kolbeinn var ekki búinn að vera nema fáeina daga í dvalarheimilinu þegar hann var búinn að berja allar starfsstúlkurnar með stafnum sínum og krækja honum á viðbjóðslegan hátt í þær og draga til sín másandi gróf og ennviðbjóðslegri klúryrði. Það getur hvur og einn ímyndað sér hvernig er að búa eða starfa undir sama þaki og slíkt illyrmi.

Þegar gamli Kolbeinn drekkur áfengi á dvalarheimilinu keyrir um þverbak, því þá kemur mannvonska hans og mannhatur, en þó einkum kvenfyrirlitning, hvað best í ljós. En þar eð gamli Kolbeinn á fullt af péníngum, sem eru að mestu leyti þýfi, þá er ekki hægt að vísa honum af dvalarheimilinu, því karldjöfullinn borgar og borgar og hefir gert bandalag við forstjóra dvalarheimilis, því sá sóðamelur, forstjórinn, er álíka húðarselur og óféti og gamli Kolbeinn sjálfur. Það gefur því auga leið, að aungin leið er opin fyrir stafsfólk og íbúa dvalarheimilisins til að losna úr þessari sannarlegri herkví fyrr en gamli Kolbeinn, og helst forstjórinn líka, eru dauðir, en verður því miður ekki á næstunni, nema ...

Því er við að bæta, að margoft hefir gamli Kolbeinn gert sér að leik, þá hann er ölvaður, að gera illilega í buxurnar og öskra síðan á starfsstúlkunar og heimta að þær þrífi sig hátt og lágt og færi hann í hrein og fín föt. Það er síðan sér kapítuli hvernig bölvað ekkisens illfyglið hagar sér við stafsstúlkurnar meðan þær eru að verka hann, það er svo voðaleg saga að ekki er eftir hafandi. Aunginn veit hverig á að fara með málefni karla eins og gamla Kolbeins, en víst mun það þó, að Kolbeinn sonur hans og tengdadóttirin frú Ingveldur vilja karlhelvítið dauðan, með góðu eða illu.

Spyrji aldraða um áfengisnotkun

Og þá tók flugfreyjan frekjukast

Jahá. So sonurinn tók frekjukast í flugvélinni. Hvaðan ætli drengurinn hafi þennan frekjugang? Úr öðru foreldir sínu? Eða hvað? Einusinni fékk flugfreyja frekjukast í miðju flugi og flaug á frú Ingveldi hvar hún sat og snæddi hamborgara og drakk óblandaðn vodka með. Frú Ingveldur reis virðulega upp frá málsveði sínum og gaf flugfreyjunni so gott hnall á kjammann að hún fór í loftköstum langt aftur í vél. Nú, eins og gefur að skilja, fór allt í bál og brand í flugvélinni og vildu flestir kenna frú Ingveldi um uppþotið sem varð. Auðvitað barðist frú Ingveldur eins og ljón þar til vélinni var nauðlent, sakir óeirða um borð. 

Nú væri ástæða að ætla að umsvifum frú Ingveldar væri lokið, en það var nú eitthvað annað: Varla var flugvélin lent þegar frú Ingveldi tókst að brjótast af furðulegu harðfylgi fram í stjórnklefa, fleygja þeim er þar vóru fyrir út, og taka síðan stjórn vélarinna alfarið í sínar hendur. Hún byrjaði á að gefa allt í botn og rífa flugvélina aftur á loft og taka sefnuna á Suðuramríku. Klukkustundum síðar lenti ókunn flugvél óvænt á flugvellinum í Mar del Plata í Argentínu. Þar var komin frú Ingveldur og var heldur en ekki gustmikil þegar hún strunsaði út úr vélinni og hvarf eitthvað út í buskann.  

Mánuði síðar birtist frú Ingveldur í Reykjavík eftir ansi tafsamt ferðalag, sem helgaðist af því að ein andskotans flugfreyja fékk frekjukast. Þegar Kolbeinn sá eiginkonu sinni bregða fyrir eldhúsgluggann hljóp hann upp og lét sig hverfa út bakdyramegin; hann hélt sem sé að eiginkona hans, frú Ingveldur, hefði fallið í höndur ræningja í útlöndum og lægi nú dauð þar sem Fjandinn einn mátti vita, og væri nú gengin aftur, hættulegri en nokkru sinni. Hafði Kolbeinn ekki beðið boðanna, eftir að hafa talið eiginkonu sína af, og tekið sér Sigurveigu Dræsu að frillu og kvænst henni fáum dögum síðar. Aðvitað hafði frú Ingveldur fljótlega höndur í hári Kolbeins og Sigurveigar og lét þau finna dulítið til tevatnsins; og það var nú afgreiðsla sem talandi væri um, ef ekki bönnuðu velsæmisátæður, vel gildar.

Frekjukast í flugtaki

Leiftrandi saursókn sjálfstæðishrossanna

Mikið þó andskoti er það líkt sjálfstæðiflokkslubbunum að reyna að ná sér niður á pólitíkum andstæðingum með því byggja mál sitt á hægðum og þvaglátum. Fyrst reyndu þessi endemi að gera Dag B. og meirhlutann ábyrg fyrir meintum mannasaursflaumi í Nauthólsvík í sumar; helstu endemi ,,sjálfstæðisstefnunnar" létu helst á sér skilja, að Dagur og þau hin sætu allar nætur á bökkum Fossvogs, með buxurnar á hælunum, og kukkuðu látlaust í sjóinn til að gera borgarbúum eins mikla og svívirðilega bölvun og hægt væri. Nú sækja sjálfstæðisskepnurnar í sig veðrið og láta eins og bestíur við að koma því inn hjá höfuðborgarbúum að Dagur og meirihlutinn í borgarstjórn séu óbetranlegir brunnmígar, sem víli ekki fyrir sér að losa þvag og hægðir í drykkjarvatn Reykvíkinga. 

Og hvað ætli sjálfstæðishetjurnar meini svo með þessum skítavaðli? Á þetta þokkaframtak að koma því inn hjá kjósendum að meirihlutafólkið sé stórhættulegt og sé að reyna að sýkja þá og drepa? Eða hvað gengur þessum skinhelgu boðberum sjálfstæðislágmennskunnar til. Jú, þetta lið ræður sér ekki fyrir vonsku fyrir að hafa tapað meirihlutanum í borgarstjórn Reykjavíkur fyrir löngu síðan. Þar áður hafi Sjálfstæðisflokkurinn setið einn að meirihluta í Reykjavík í hálfa öld og hleyptu öllu klóaksulli, allan tíman, beint í fjörurnar umhverfis Reykjavík. Þessi málarekstur sannar svo ekki verður um villst, að ekki er munur á kúk og skít í borgarstjórn Reykjavíkur.
g til. 
Og hverjir ætli séu svo höfundar að hinni leiftrandi skítasókn Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík? Samkvæmt helstu kremlarlógum í Valhallarbrellum, þá er auðséð á öllu, að þar ráði ferðinni þau frú Ingveldur, Brynjar Vondalykt og Indriði Handreður.Er svo að sjá að þeim þremenningunum hafi verið gefinn laus taumurinn hvað áróður og illmægi varðar í baráttunni um borgina. Það hefir hefir löngum gefist Sjálfstæðisflokknum vel að ljúga sem mestu í aðdraganda kosninga, lofa öllum fjandanum án þess að hugsaum efndir, en einkum þó að ata andstæðingana öllum þeim auri og viðbjóði, sem þeir hafa hugmyndaflug til. Þetta kalla þeir í Valhöllu ,,snarpa stjórnmálabaráttu" og eru hreyknir af. Svona fara sjálfstæðishrossið að því að efla fagurt mannlíf í landinu.    

„Leiðinlegt og vandræðalegt“

Stendur í beinu sambandi við leiðtogakjörið?

Djöfullinn og Andskotinn hafi það, þetta er nú að verða hálf-hvimleitt. Og sjá ekki allir hver valdur er að verkunum í undirgöngunum? Jú, rétt til getið, það er einn af frambjóðendunum fimm í leiðtogakjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. En hver þeirra? Það er því miður of óljóst ennþá til að hægt sé að kveða upp úr með það. En ætli sonalagað hátterni í undirgöngum sé vænlegt til góð árangurs í leiðtogakjöri Sjálfstæðisflokksins? Já, vafalaust, það er nefnilega so voðalega undarlegt fólki í Sjálfstæðisflokknum.

En hvernig er það, getur verið að frú Ingveldur hafi sent Kolbein, eiginmann sinn, og Brynjar Vondulykt inn í Grafarvog til að kukka í undirgöngin, ef það mætti verða til þess að auðveldara verði fyrir Grafarvoginn að fá sjálfstæði frá Reykjavík og verða sjálfstætt sveitarfélag? Ja, það má sosem vera, en annars eru Kolbeinn og Vondalyktin ekki þekktir fyrir að hlaupa langar leiðir til að hafa hægðir; þeir eru vanir að kukka í sínu nærumhverfi, þessvegna á gólfið eða út um gluggann, ef klosettið er upptekið. En víst er um það, að lögreglan mun fylgjast grant með frambjóðendunum fimm, sem þykja til alls líklegir

Um helgina gerðu frú Ingveldur og Kolbeinn dálitla tilraun. Þau settu upp aukaljósastaur á gangstéttina fyrir framan heimili sitt. Og viti menn, strax fyrstu og einu nóttina sem staurinn stóð uppi, ók einn leiðtogaframbjóðandinn, sem var í heimsókn hjá þeim sæmdarhjónum, beint á staurinn og braut hann niður. - Þennan fjanda getum við ekki kosið í leiðtogakjörinu, sagði frú Ingveldur þegar hún horfði á frambjóðandann leggja á flótta af slysstað til að fela sig fyrir réttvísinni. Og Kolbeinn bætti við: - Þetta er ekkert skárra en þegar Sigmundur minn Dávíð hljóp út úr ráðherrabústaðnum eftir að sá sænski kom upp um Wintrisið hans. Púfff ... 

Enn á ný skítur í göngunum

Síra Baldvin varaði snemma við kvenprestum

Jájá, elsku vinir, það er ekki tekið út með sældinni að vera sálusorgari og séra og ekki batnaði það eftir að konur tóku upp á læra gvöðfræði og heimta vígslu. Strax í upphafi varaði síra Baldvin eindregið við því að vígja kvensur til prests, það hefði ekkert upp á sig annað en að freista karlkyns presta og trufla þá frá heilagri boðun þeirra á orði jesú Krists. Varnaðarorð síra Baldvins áttu enda fullan rétt á sér, því nú kvenprestar stigið fram og bera sig aumlega undan karlkyns prestum, meðhjálpurum og sóknarnefndarformönnum.

Sjálfur hefir síra Baldvin lagt blátt bann við því að konur stígi í stólinn í þeim musterum sem hann hefir yfir að ráða, eða vinni einhver klekleg verk innan hans prestakalls og prófastsdæmis. Einhverju sinni var komið með steindauðan mann í líkistu og hún borin inn í höguðmusteri síra Baldvins, án þess að láta hann vita af þeim umsvifum fyrirfram. Þegar síra Baldvin kom á vettvang, var honum tjáð, að séra Hallbera Ösp Geirþjófsdóttir ætlaði að jarðsyngja líkið í kistunni daginn eftir. Auðvitað tók síra Baldvin þvílíkt og annað eins guðlast og fíflaframferði ekki í mál og umsvifalaust til sinna ráða.

Það sem síra Baldvin byrjaði á var að kalla til meðhjálpara sinn og sóknarnefnd og stefndi þeim til óvanalegar kirkjuathafnar. Þegar þeir komu til kirkju stóð síra Baldvin fyrir altari, ægilegur ásýndar, en fyrir framan altari stóð líkkista á búkkum. Og síra Baldvin hafði aungvar vöflur á, heldur bannsöng hinn framliðna í kistunni og vísaði honum beint til Helvítis. Síðan bannfærði hann aðstandendur hins láta og prestinn, séra Hallberu Ösp Geirþjófsdóttur, og bað Guð að uppræta það fólk allt og kasta því ósoðnu í eldsofninn. Að svo búnu bauð síra Baldvin meðhjálpara sínum og sóknarnefndarmönnum, að bera kistuna úr kirkju og grafa hana utangarðs svo sem eitt hundshræ. Svo grófu þeir ágæta holu ofan í fúamýri, langt frá guðshúsinu, og sökktu kistunni og innihaldi hennar niður í og mokuðu yfir.

Stakk tungunni upp í hana

https://joiragnars.blog.is

https://joiragnars.blog.is


Þetta er búið spil og ekkert eftir í stöðunni annað en að kalla handboltalandsliðið heim strax í fyrramálið.

Svo þarf að afgreiða þjálfarann áður en morgunútvarpið fer í loftið í fyrramálið.

Hvað þýða úrslitin fyrir Ísland?

Þetta er alvarlegt utanríkismál

Já, strákagreyin voru á hnjánum, eða öllu heldur á rassgatinu; svei mér ef þeir vóru ekki á því eins og rússneskir flugstjórar. Og því fór sem fór. En Króatarnir, þessir orðlögðu reykigamenn, þeir þurftu varla að taka rettuna úr munnvikinu til að flengja veslings Íslendingana. Svo voru dómararnir eins og þeir voru, hlutdrægir og spilltir og eins og venjulega og á móti lítilmagnanum. Og við höfum aungin ráð við þessum ósóma og óréttlæti. Eða hvað?

Nú er svo komið fyrir íslenska handboltalandsliðinu að ekki tekur einusinni að reka þjálfarann, það er sjálfsagt sama hver reynir að stjórna þessum lundaböggum. Úrslitin hefðu ekki verið skammarlegri þó leikmenn Íslands hefðu allir verið dregnir út af dvalarheimili öldunga og meðalaldur liðsins hefði verið um það bil 83,5 ár. Þá var nú annað lag á Króötum, þeir fengu sér allir kaffi og sígó í hálfleik, þrjá sígarettur pr. mann í hálfleikshléinu. En í stað þess að vera lamaðir af nikótíni þá tóku þessi villimenni öll völd á vellinum og skutu Ísland á augabragði í hel og það varð að hjálpa íslensku leikmönnunum til að rata inn í búningsherbergin að leik loknum af því þeir voru svo vankaðir eftir útreiðina.

Næsta vers er svo að kalla íslenska hanboltalandsliðið heim og svipta þjálfarann ríkisborgararétti og banna honum allan aðgang að landinu okkar. Já. Það þýðir ekkert annað taka á sona skammarlegu máli með einhverjum silkihöndum. Við segjum þeim eins og er, að nú sé málið í okkar höndum og að það séu aungvar ekkisens kvenmannshendur. So á utanríkisráðherra, ef so einkennilega vill til að einhver manndómur leynist með þeim náunga, að slíta stjórnmálasambandi við Króatíu strax í fyrramálið. Ef utanríkisráðherra þorir ekki sjálfur, þá ætti hann að geta falið Steingrími og Vondulyktinni málið, því það eru drengir sem hika ekki við að slíta stjórnmálasamböndum við aðrar þjóðir og hóta þeim dálitlum stríðsátökum í leiðinni. Í það minnsta láturm við ekki skítaþjóðir svívirða oss opinberlega orðalaust. 

Króatar stungu af í seinni hálfleik