AirBnB, IRA og minnisverðar sprengingar á Íslandi

Það verður nú aðeins fyrsta vers hjá Írum að þrengja að AirBnB, annað vers verður að sprengja AirBnB, því Írar hafa ekki týnt niður kunnáttu sinni í sprengingum. Ómögulegt er náttúrlega að gera sér grein fyrir hvernig umhorfs verður, til dæmis í Dyflinni, þegar öll AirBnB-kotin verða rústir einar. Við getum rétt ímyndað okkur Reykjavík eftir þessháttar traktéringu og svipinn framan í AirBnB kóngunum og drottningunum; það held eg mundi verða ljóta svikagrettan.

Þá rifjast upp meginsprenging í bílskúr á Íslandi, sem varð til þess að eigandinn lagði á flótta með fjölskyldu sína. Þetta var nú aungin AirBnB-bílskúr, eða neitt þessháttar, neinei. En nágranninn átti sökótt við þennan eiganda út af eiginkonu nágrannans. Það var asskoti heitt í kolunum dagana á undan sprengingunni, þannig að fall bílskúrsins varð nokkurskonar lausn á vandamálinu. Já.

Ekki var síðra þegar drukknir slordónar stálu ókjörum af dynamiti frá hafnargerðarköllunum. Þeir fylltu stærðar ruslatunnu, sem stóð til hliðar við útidyrahurð hjá saklausu fólki í bænum, með dynamitinu og sprengdu. Jú, það vottaði fyrir að þar hefði staðið hús, mikil ósköp, en mikið fjandi var gryfjan djúp þar sem hún var dýpst, en það var þar tunnan hafði staðið og útidyrnar höfðu verið. Þeir sögðu að það hefði verið dálítið á annan meter. Og fólkið í húsinu? Jú, það sem komst lífs af vaknaði úti á götu eða jafnvel við húsið hinumegin götunnar. Æ þetta var hálfgerð gereyðingarsprengja og allir í bænum muna hvellinn enn þann dag í dag.

Írar ætla að þrengja að AirBnB

Þá var aunginn ríxlögreglustjóri til að sprella með alvarleg mál

Fyrir daga ,,kennslanefndar" var farið með óþekkta menn beint upp í kirkjugarð og þar jaðaði séra Jóhann þá án líkræðu, en hann og kallarnir sem með honum voru báru sig til við að syngja Allt eins og blómstrið eina yfir gröfinni áður en mokað var ofan í. Þar með var allt klappað og klárt, enda var aunginn ríxlögreglustjóri þá til á Íslandi til að flækja málið með námskeiðarassaköstum og gáfumannaglósum.

Síra Baldvin. Síra Baldvin varð fyrir því óláni á fyrst prestskaparári sínu að strákar komu til hans með part úr manneskju, sem rekið hafði á fjöruna innan við plássið. Þessi sending olli sálsorgara fólksins í dálítinn vanda og varð hann að vaka alla nóttina yfir stubbnum. Um morguninn varð hann fyrir vitrun og eftir hádegi sókti hann smiðinn og skipaði honum að byggja utan um það er fyrir lá af hinum látna. Þegar smiðurinn hafði slegið saman kistukorn úr mótatimbri og tjargað hana utan, kallaði síra Baldvin saman sóknarnefndina og skipaði líkmenn til að taka gröf. Að athöfn lokinni barði síra Baldvin nýsmíðaðan kross niður í leiðið með sleggju, en á krossinum stóð útlenskt nafn, sem aunginn heimamanna skildi, fæðingar- og dánardagur. 

Í annað sinn var komið með auðkennislausar líkamsleyfar til síra Baldvins. Það voru götustrákar sem færðu honum þessi ósköp í poka og létu fylgja með, að þeir hafðu fundið þennan mann ofan í skurði úti í sveit, hann væri sennilega búinn að liggja lengi. Ekki höfðu strákagerpin fyrr sleppt síðasta orðinu en síra Baldvin þreif pokann á loft, án þess svo mikið sem kíkja ofan í hann, og lúbarði drengina svo hrottalega með honum að við lá hann dræpi þá. Er sóknarpresti þókti nóg að gert, götustrákarnir liggjandi hálfmeðvitundarlasir og hágrénjandi á hlaðinu og helmingurinn af gumsinu sem í pokanum var hafði smitast út um strigann og klínst á drengjanna, sagði hann þeim að snáfa heim til sín og hafa þennan úldna sel með sér í pokanum til baka. Síra Baldvin hafði nefnilega fengið vitrun um hvers kyns var áður en götustrákarnir báru upp erindið, og vissi upp á hár að í strigapokanum atarna var hreifahlýri en ekki leyfar af framliðnum samborgara.    

„Við þurfum að vera undir allt búin“

Fyrirhyggjulausir fuglamorðingjar

Þá geta björgunarsveitirnar farið í startholurnar því brátt stökkur fjöld fyrirhyggjulausra angurgapa með byssur af stað til að eltast við meinlausa smáfugla. Soleiðis eltingarleikir enda oftar en ekki með því að angurgapinn villist og er þá undir hælinn hvort hann finnst lífs eða liðinn, eða finst yfirleitt. Maður nokkur gekk árla mjög til rjúpna og síðan hefir ekki sést tangur né tetur af honum. Jújú, bíllinn hans fannst skammt fyrir utan bæinn ásamt byssum og öðrum skotfærum. Löngu síðar fundust föt mannsins, samanvafin inn í gamalli hlaðinni fjárrétt. Nokkru áður en fötin komu í leitirnar vóru komnar í loftið kviksögur um að maðurinn hefði sést í Suður Amríku, nánar tiltekið í Búenos Aries.

En úr því fyrirhyggjulausum mönnum í fuglamorðshugleiðingum er hleypt upp um fjöll og firnindi í svartasta skammdeginu, því er þeim þá ekki leyft að skjóta þúfutittlinga, steindepla og stelki á jafnsléttu um hásumarið? Hina skotnu smáfulgla geta morðvargarnir gefið köttunum sínum, nú eða logið þá inn á sjóndaprar mæður sínar og frænkur með þeim orðum að þetta sé gúllas úr gæsabringum, ægilega flott fæði, elskað af sælkerum í Frakklandi. 

Í sókn síra Baldvins var á fyrstu prestsárum hans óhemju mikill veiðimaður, Franz að nafni, talinn mongólskur að langfeðgatali. Þessi mannaumingi lét sig hafa, og það um hásláttinn, að leggjast út í mýri með alvæpni og hefja stórsókn gegn verpandi mófuglum og spörfuglum. Á góðum veiðidegi, sem gat dregist alla nóttina og fram á morgun, sallaði hann stundum niður fugla af þessu tagi í hundraðatali,sexhundruð og fimmtán er metið, sett 17. júní og aðfranótt hins 18. Svona hafði þetta gengið fyrstu sex eða sjö ár síra Baldvins í embætti, en þá lét hann til skarar skríða. Síra Baldvin gekk sem sé út í mýrina og fann skyttuna þar, liggjandi á maganum. Skipti engum togum, að síra Baldvin lagði annan fótinn ofan á mitt bak mannsins til að halda honum föstum um leið og hann teygði sig eftir byssunum og snöri upp á hlaup þeirra svo þau líktust gormum á eftir. Svo reif guðsmaðurinn um fótleggi mannsins, hóf hann á loft og stakk honum á höfuðið niður í drulludý og þar drekkti síra Baldvin nánast þessum ólánssama mannfjanda. Eflaust eru ekki allir á eitt sáttir með hvernig síra Baldvin fór með þetta sókanarbarn sitt, en hitt er sjalfest, að maður þessi yfirgaf prestakallið og hefur eigi þar komið síðan.   

Fjölga veiðidögum rjúpu í 15

Vandi kvenkynsins á Arnarhóli og til sveita

Það er hálf hlálegt, að það eina sem eftir stendur af hópefli efrimillistéttarfémínístnanna á Arnarhóli í gær skuli vera hatramt rifrildi örfárra kvennseggja af hinni velbónuðu efrimillistétt og yfirstétt um hvort rétt hafi verið að leyfa tiltekinni glimmerdömu borgarastéttarinnar að tala og mala yfir hausamótunum gesta á Arnarhóli. Ætli það sé sona illindanagg sem hámenntaðir kynjafræðingar kalla ,,kvennfrelsi" eða eitthvað í þá áttina?

Við sem höfum dálitla nasasjón af því hvernig hlutirnir gganga fyrir sig í sveitinni, munum sum hver eftir samblásturstilfæringum kvenkynshópa á bæjunum. Á Jónsstöðum á Felli gjörðu kýrnar ófétislega uppreisn með því að baula og öskra alla nóttina með það fyrir augum að æra fólkið á bænum og það tóks. Einn morguinn fundust bóndinn og húsfreyjan drukknuð í fjóshaugnum, þau fyrirfóru sér af því kýrnar ærðu þau.

Verr fór hinsvegar fyrir hænsnunum á Hofsvöllum. Þessi ömurlegi fiðurfénaður tók upp á því, eftir að hafa hlustað á sönginn um Rönku gömlu og hænurnar hennar, að hætta að verpa og garga og gala þess í stað allan sólarhringinn. Og ef einhver hænurassinn glopraði úr sér eggi þá stukku hin hænsnin til eins og vargar og gogguðu eggið í sig á svipstundu. En eina nóttina, þegar gargið og gólið keyrði um þverbak, birtist bóndinn óforvandis með kassa sem hann opnaði og út úr kassanum stukku fimm blóðþyrstir mínkar. Ekki þarf að taka fram, að bóndakonan stóð við hlið manns síns og hjálpaði honum að opna kassafjandann. Nú, mínkarnir tóku þegar til óspilltra málanna og klippti hausana af öllum hænsfuglunum á fimm mínútum; síðastur féll  haninn úr hjaraáfalli, en á þann vaska fugl bitu ekki hvassar mínkatönnur. En þegar haninn sá að allar konurnar hans voru dauðar og mínkarnir búnir að raða líkunum upp þá lá ljóst fyrir að það væri jafngott að falla beint úr hjartaslagi en láta helvítis bóndadurginn eða kerlingu hans snúa sig úr hálsliðnum af fullkomnum fantaskap. 

Vissu að ákvörðunin yrði umdeild

Vinaleg tjáning og tjáskipti svo undrum sætir

Mikið mega íhöldin, Frú Andersen og Víglundsson, vera stolt af vinalegum tjáskiptum sínum um launamun kynjanna. Þó hygg ég rangt af Þorsteini að nota orðalag sem þetta við frúna, að hún sé að ,,hætta sér út á hálan ís" því að þessháttarorðalag bendir til að Þorsteinn óski þess að viðmælandi hans fái harkalega byltu á hála ísnum og að ísinn bresti undan henni og hún falli eins og óforsjál rolla ofan í vökina og drukkni. Þykir oss sumum, að þarna sé heldur dýrt kveðið af hálfu þokkapiltsins Víglundssonar, og að með slíkum talsmáta sé hann mun líklegri til að hrapa niðrum ísinn en frú Andersen.

Svo er einnig til þess að líta, að frú Andersen er mikið betur ættuð en Þorsteinn Víglundsson Viðreisnarkarlmenni, því hún er komin af danska skáldinu HoSe Andersen í beinan kvennlegg; HoSe Andersen var sem sé bæði afi hennar og amma, og kemur þar skýringin á hve létt frú Andersen er að bregða ævintýraljóma yfir sín poletísku umsvif.

Ef frá eru talin hin óheppilegu ummæli um ,,hála ísinn" þá eru tjáning og tjáskipti orðræða og samtal frú Andersen og Víglundssonar til mikillar fyrirmyndar og vanta ekkert uppá en snörp handalögmál þeirra í millum til að tjáning og tjáskipti þeirra sé til fullkominnar fyrirmyndar, að ekki sé minnst á orðræðuna og samtalið. Í handalögmálum mun frú Andersen vissulega hafa betur, því það liggur ljóst fyrir að hún mundi rústa stráknum og ganga frá honum í gapastokki á almannafæri.

Segir dómsmálaráðherra á hálum ís

Hroðalegar ófreskjur af laxakyni geta smitast í menn

Það er víst með ólíkindum hvað menn geta ræktað upp hroðalegar ófreskjur úr löxum, þessum fallegu skepnum. Í fiskeldinu virðast menn keppa af hörku í að vera með sem úrkynjuðust afbrigði í búrum sínum og er hreint ótrúlegt hvað árangurinn í þessari grein er mikill. Þessari undraræktun fylgir að sjálfsögðu, að þeir sem eta þessar ófétisskepnur, taka til sín svo og svo mikið af ófríðleika þeirra, erfðabúskapur líkama þeirra tekur þetta til sín með þeim afleiðingum að afkomendurnir eiga á hættu að verða bölvaðir vanskaplingar í sjón og reynd.

Sonardóttir eins þeirra sem at einhver ósköp af úrkynjuðum laxfiskaófreskjum var svo hryllilega vansköpuð, að hún hefir verið geymd frá fæðingu inni í læstu herbergi og þess gætt að aunginn faí að sjá hana, því það gæti riðið fiskeldinu að fullu, því borðliggjandi er talið að eldi sem gæfi af sér afskræmdar manneskjur væri bannað með það sama. Sonardóttirin er sögð vera með þrjá fætur, höfuð líkt þorskhausi en með hnýfla; og skepnan er víst með hala ekki ósvipaðan þeim hölum sem kýr hafa aftan á sér og vömbin er tvíelleft að belgingi. Þá er ókindin sögð í stöðugu sambandi við Andskotann, þann auma náunga, og segja þau hvuru öðru einkennilegar sögur í hvurt skipti sem Andskotann ber að garði.

Í herberginu hvar skrímslið er vistað, er einlægt reykjarmóða og snark eins og verið sé að brenna spýtnabrak, en aunginn sést eldurinn hvurnig sem leitað er. Þá er til þess tekið, að eftir að afi ófreskjunnar andaðis hafi komið í ljós að skjátan af honum gat með aungvu móti rotnað og í þokkabót stafaði þvílíkri mengun af karli að ef fugl sest á leiðið hans þá er sá fugl þegar í stað dauður. Það er því fagnaðarefni að ljósmyndari skuli hafa kafað niður að fiskeldiskví til að taka myndir af skrímslavæðingunni í fiskeldinu.  

   

Myndaði sýkta og afmyndaða laxa

Í dag er glatt í merarhjörtum efrimillistéttarfémínísta

Í dag er sannkölluð gleði í merarhjörtum efrimillistéttarfémínísta og í kveld verða vertshúsin í Reykjavík útúrfull af enn útúrfyllri góðborgarakérlíngum. Og þá á nóttina líður munu þær fylla fangageymslur lögreglunnar, en heima bíða börnin, hágrátandi, af því löggan keyrði mömmu heim í sona asskoti annarlegu ástandi. En hvað með eiginmennina? Ja, þeir liggja slefandi inni í miðstöðvarkompunum heima hjá sér, elligar inni í kústaskápunum, meðan eiginkonurnar haga sér ósæmilega í almannafæri.

En hvenær ætli komi að því að kallaskepnurnar fái að lúðast út á Arnarhól og krefjast réttinda sinna á kallafrídegi? Það held ég verði samkoma í lagi, ef af verður. Það verður þokkalegt að sjá karlpéníng vorn í stórri kássu bak við gamla tugthúsið, sem nú er stjórnarráð, alla með flóttalegan géðveikis- og pervertaglampa í glyrnunum, þess albúna að láta til sinnar pervertísku skarar skríða.

Mest er þó um vert hve innilega borgarastéttinni hefir tekist að klæða sitt yfirstéttareðli í kvennbúning og blekkja með því alla hjörðina eins og heilalausa grasmaðka upp úr skónum. - Ji, gwöð, segja dömurnar og hrista skargripina á handleggjunum, - en hvað við erum jafnari en aðrir, sætar, klárar og geggjaðar. Og ilmurinn af efrimillistéttarþvaglátunum setjast að í þeffærum þeirra lægra settu og gefa þeim til kynna að það sé endanlega út um þau, þau verði drepin með verbólgu og eilífðardrápsklyfjum húsnæðisverðs ef þau verða með einhverjar óþverrakröfur og uppástöndugheit.

„Arnarhóll hefur aldrei verið fegurri“

Falleraður elgfróði

Auðvitað er mikill akkur fyrir oss að fá hvatningu eins útvatnaðs undanrennuunga, de la platvinstris, þess efnis að vér hefðum gott af að líta í eigin þarm. Undanrennuunginn hefir vissulega litið í eigin þarm og undrast huglægu hringvöðvalömunina. Drengkjökrið volaði, sem einn falleraður elgfróði, út af ,,síendurteknu ákalli kvenna", en þegar til kastanna kom hafði piltur ekki hugmynd um hvert þetta síendurtekna ákall er. Hinsvegar er heitt í kolunum hjá frú Ingveldi í dag, mikið skálað og línur sognar og jafnvel fengið sér í haus til heiðurs formæðrum órum, sosem eins og Hallgerði Höskuldsdóttur langbrók, og nútímakvinnum á borð við Máríu Borgargagn.

Í kveld mun svo frú Ingveldur hefja fyrirlestraröð sína í Valhöllu við Bolholt í Reykjavík. Fyrirlestrarröðin sem ber yfirskriftina: ,,Hvernig ég varð yfirstéttar- fínkona í kapítalismanum miðjum." byggir á umfangsmiklum rannsóknum frú Ingveldar á feðraveldinu, karlpúngaveldinu, graðkallaveldinu og Ottomanveldinu. Hið síðast talda veldið var, að sögn frú Ingveldar, erfiðast viðureignar vegna þess að allir sem lifðu það eru steindauðir og rúmlega það og aunginn til frásagnar af eigin upplifun af þessum helvítis Ottóum. - En um allt þetta, segir frú Ingveldur, - verðum við að eiga samtal, orðræðu og upplifun.

Í morgun, árla mjök, varð það hlutskipti frú Ingveldar að upplifa á eigin skinni hverskonar ósköp það eru að vakna upp við að hafa Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann hrjótandi við hliðina á sér, berrassaðan og angandi af brennivíni og neftóbakssulli og hlandi. Frú Ingveldi finnst þessi upplifum mannréttindabrot. - Þetta er eins og að fá hlandstein í stað tannsteins og tönnurnar, segir okkar ástkæra frú. Því er ekki að neita, að ef þetta er upplifun frú Ingveldar þá er sú upplifun rétt, jafnvel þó hún sé kolröng.

Hvetur þingheim til að líta í eigin barm

Rigsaði út eins og lambhrútur

Það var mikil stund þegar Katrín litla, sem spaugararnir segja að sé forsætisráðherra, rigsaði eins og lambhrútur út úr Alþingishúsinu nú rétt áðan á kvennafund á Arnarhóli, með einhverjar þrjár þriflegustu kerligarborurnar á Íslandi á hælunum, sem sé þær Steingrím Jójó Sigfússon, Bjarna Ben og Sigurð Inga á hælunum. Þessi merkilega útganga minnti ósköp mikið á stofugang læknanna í Heilsubælinu í Gervahverfi, að minnsta kosti fasið og yfirbragðið. Já, það gustaði soldið af gluggaskrautinu og hinar kellurnar vögguðu sér í lendunum

En mikið þó andskotans ósköp er hann Sigurður Ingi líkur henni ömmu sinni, blessaðri Framsóknarmaddömunni, hann er bara eins og ljósrit af gömlu konunni. En þó er Steingrímur ennþá líkari þeirri gömlu, enda er hann laungetinn afkomandi hennar í alla ættliði. Þegar út var komið, undir bert loft, stilltu kerlingarnar sér upp og æptu upp yfir sig sönginn, ,,þor eg, vil eg , get eg, já eg þore gét og vil." Og endurnar á Tjörninni ráku upp garg og flúðu í dauðans ofboði undan fraukuhljóðunum.

Og fyrst minnst er á ,, þor eg, vil eg, o.s.frv. þá er ekki úr vegi að rifja upp þá frú Ingveldur stóð frammi fyrir því spursmáli hvort hún ætti að láta slag standa og kasta sér upp í bælið til Kolbeins, sem síðar varð eiginmaður hennar, og Brynjars Vondulyktar, sem gerðist ástúðlegasti heimilisvinur þeirra er þau vóru orðin hjón. Þetta gérðist einmitt á stóra kvennafrídaginn fyrir fjeregtíu og þremur árum. Frú Ingveldur, þá á hormónaríkasta skeiði, lauk upp munni og söng hástöfum: ,,Þori ég vil ég gét ég,- já ég þori gét og vil." Og um leið og hún sleppti síðasta orðinu, ,,vil", stökk hún beint upp í til þeirra félaga, sem hremmdu hana eins og soltnir úlfar bráð sína. Báðir vóru þeir félagar nauðaberir og höfðu neyðst til að leggjast hvor með öðrum, af því aunginn kvennmannsbelgur var tagltækur á því augnabliki.

Stjórnarráðskonur ganga út með Katrínu

Báðar sem ein jólatré á velli

Þær eru hvor sem önnur, hún Oddný og hún Vigdís, báðar eins og jólatré, röndóttar, tíglóttar, stórrósóttar. Þó hefir aunginn neytt þær til að vafra um þingsali og ráðhúsið í Reykjavík eins og skrautkerlingar. Hvað mundi fók segja en kallagarmarnir, til dæmis hann Steingrímur forseti eða Dagur borgarstjóri klæddu sig hvunndags í jólatrésbúning og hvæstu að fólki eins og jólakötturinn?

Þó tekur út yfir allan þjófabálk þegar þegar þessi skrautbúnu fraukelsi fara að tala tungum úr ræðustóli um æðri fjármálavísindi, sem einungis er á færi örfárra til þess gerðra aðilja á Íslandi; en það eru bara fáein karlmenni, eins og Bjarnir Benediktsson og Mór Guðmundsson sem kunna tökin á æðri fjálmálum og hafa leyfi til að tala um þau. Að vísu er tungutak beggja um péééníííga með öllu óskiljanlegt og í þokkabót frámunalega leiðinlegt, enda hefði Mór margoft verið kosinn leiðinlegasti maður landsins og hefir verskuldað þá nafbót fullkomlega.

En það eru víst jólatrésmúnderingar pólitískra kvenna se hér eru til umræðu en ekki leiðindadrjólar í eins og Mór og soleiðis besefar. Nú er búið að hanna og fyrjað að framleiða rafhlöðusett fyrir konur sem vilja skreyta sig og auka fegurð sína með jólaseríum. Vér erum öll viss um að báðar tvær, Vigdís og Oddný, að ógleymdri frú Ólsen hjá VG í Norðausturkjördæmi, mundu sóma sér vel í ræðustól, umvafðar gulum, grænum og bláum jólaséríuljósum og vissulega verða þær tilkomumeiri og kjörþokkalegri með slík eletrónískan ljósabúnað í hárinu og umhverfis allan búkinn. Og ekki mun þurfa að spurja að efnismiklum og upplýstum málflutningi þessara jólatrjáa þegar þau verða komnar með alminnilega séríu utan um sig.  

Var fjárfestingaleiðin misnotuð?