Vinaleg tjáning og tjáskipti svo undrum sætir

Mikið mega íhöldin, Frú Andersen og Víglundsson, vera stolt af vinalegum tjáskiptum sínum um launamun kynjanna. Þó hygg ég rangt af Þorsteini að nota orðalag sem þetta við frúna, að hún sé að ,,hætta sér út á hálan ís" því að þessháttarorðalag bendir til að Þorsteinn óski þess að viðmælandi hans fái harkalega byltu á hála ísnum og að ísinn bresti undan henni og hún falli eins og óforsjál rolla ofan í vökina og drukkni. Þykir oss sumum, að þarna sé heldur dýrt kveðið af hálfu þokkapiltsins Víglundssonar, og að með slíkum talsmáta sé hann mun líklegri til að hrapa niðrum ísinn en frú Andersen.

Svo er einnig til þess að líta, að frú Andersen er mikið betur ættuð en Þorsteinn Víglundsson Viðreisnarkarlmenni, því hún er komin af danska skáldinu HoSe Andersen í beinan kvennlegg; HoSe Andersen var sem sé bæði afi hennar og amma, og kemur þar skýringin á hve létt frú Andersen er að bregða ævintýraljóma yfir sín poletísku umsvif.

Ef frá eru talin hin óheppilegu ummæli um ,,hála ísinn" þá eru tjáning og tjáskipti orðræða og samtal frú Andersen og Víglundssonar til mikillar fyrirmyndar og vanta ekkert uppá en snörp handalögmál þeirra í millum til að tjáning og tjáskipti þeirra sé til fullkominnar fyrirmyndar, að ekki sé minnst á orðræðuna og samtalið. Í handalögmálum mun frú Andersen vissulega hafa betur, því það liggur ljóst fyrir að hún mundi rústa stráknum og ganga frá honum í gapastokki á almannafæri.

Segir dómsmálaráðherra á hálum ís