Gamli böðullinn Guðmundur Fjósarauður til starfa á ný?

Nú hefir Stengrímur forseti dæmt Þórrhildi Sunnu til alþingislegrar hýðingar eftir formleg réttarhöld að undangengini rannsókn. Jómfrau Þórrhildr var sem sagt fundin sek að því að þjófkenna duglegan alþingismann á almannafæri svo eftir var tekið. Næst þegar Alþingi kemur saman verður Þórrhildr embættuð, samkvæmt óyggjandi dómi sem hvorki er hægt að áfría eða fella niður, á stéttinni fyrir framan Alþingishúsið.

Og fyrst þannig er háttað, að einni kvennsnipt hefir verið dæmd hýðing, þá verður að finna böðulinn, það er að segja böðul með reynslu og full réttindi. En þar er hýðingar samkvæmt dómi og lögum hafa ekki tíðkast á Íslandi um hríð, er forseta Alþingis nauðugur einn kostur: að draga gamla böðullinn, Guðmund Fjósarauð, fram í dagsljósið og láta svipuna í höndur honum.

Af framanskráðu tilefni hefir því siðameistara ríkisins verið falið að taka sér ferð á höndur upp í Hólavallakirkjugarð og særa þar upp afturgöngu Guðmundar Fjósarauðs, því hann hefir víst legið þar dauður í hálfa aðra öld og rúmlega það. Það sem vér hræðumst mest á þessari stundu, er að siðameistaranum verði mislagðar hendur við upprisu Guðmundar og hann verði hamrammari en góðu hófi gegnir, en þá má nú hin dæmda aldeilis fara að fara með bænirnar sínar. Það hefir nefnilega gjörst alloft á síðastliðnum árum, að kunnáttumenn hafa lagt leið sína í áminnstan kirkjugarð og vakið þar upp ýms þrælmenni til að vinna skítverk fyrir sig. Af þeim uppvakningum verða ef til vill sagðar sögur síðar á þessum vettvangi. 

Íhugar að leita til Evrópuráðsins

Það syrti í álinn

Á leiðinni úr höfuðborgaraungþveitinu heim í siðmenninguna á Snæfellsnesi í dag gjörðist sá atburður er nú skað frá greint. Eg var sem sé að aka um Mosfellsveitina þegar ég veitt bifreið, sem var skammt á undan mér, eftirtekt. Fyrst datt mér í hug að ökumaður bifreiðarinnar væri mjög drukkinn og að enn væri að svífa á hann og væri því rétt að vera við öllu búinn. Svo fór bíllinn að rása með þeim hætti að mér þókti full-sýnt að ekillinn hefði fengið bráðkveddu og væri úr heimi hallur undir stýrinu. Svo tók bíllinn mikinn sveig og staðnæmdist á miðjum þjóðveginum þar í Mosfellsveit.

Vitaskuld fannst mér, á þeirri stundu er bifreiðin á undan stöðvaðist, að nú syrti verulega illa í álinn, en reyndi samt að undirbúa mig til að draga steindauðann ökumann út undir bert loft. En um leið og ég stöðvaði bifreið mína, sá ég mannveru hálfpartinn velta út úr bílnum atarna og var greinilega að eitthvað var mikið að. Nú datt mér í hug að eitusnákur hefði komist í bíl mannsins og bitið hann úr launsátri sem einn hrökkviáll í besefann með þessum líka þrifa afleiðingum. (En 80 metra rannsóknar mastur er þvættingur og fíflska á heimsmælikvarða, aðstandendum sínum til hneysu og ílls umtals)

Nú, eg stökk þegar í stað til hjálpar mannverunni, sem virtist komin á síðasta snúning og vel það. En þegar til átti að taka, var þarna um fílelfdan karlmann að ræða, sem hafði gleymt að loka buxnaklaufinni áður enn hann fór á rúntinn með konunni og hafði nú misst kúfinn af ísnum úr brauðforminu og beint inn í buxnaklaufina. Og þar stóð hann, hálfboginn eins og apaköttur, og djöflaðist báðum höndum inn buxnaklaufinni án þess merkjanlegur árangur af því grufli sæist. Svo sté kérlíng mannsins út, en þá brá mér fyrst verulega í brún, því þar kenni eg hið alræmda lóðakvenndi, Máríu Borgargagn, og hún ekki fríkkað frá því er eg síðast barði hana augum, en það var við býsna umdeilanlegar aðstæður. Og eg snöri snart við og þaut inn í mína bifreið og brunaði eins hratt í brott sem framast eg kunni. Jamm og já og það var nú það, skohhh ... 

Vilja mastur á Vestfirði

Að sögn lifði hann á sauðaþjófnaði á hlaupi sínu um landið

Þegar Jón íþróttamaður hugðist hlaupa yfir endilangt viltist hann vitanlega og var týndur í óbyggðum í fimm vikur. Hvað hann var nákvæmlega og á hvurju hann lifði er að mestu óráðin gáta enn þann dag í dag. Þegar hann birtist mönnum á nýjanlek eftir þessar fimm vikur sást hann á harðaspretti vestur af Hveravöllum og var undarlega vel á sig kominn. Bændum á Norðurlandi og Suðurlandi kom öllum saman, á sínum tíma, að Jón íþróttamaður hafi lifað á sauðaþjófnaði á ferð sinni endilangt um landið. En Jón neitað, harðneitaði og þverneitaði því að hafa gert nokkuð ólöglegt á hlaupi sín; hann hafi lifað á fjallagrösum, blávatni og hundasúrum og fáeinum mófuglum, sem hann kvaðst hafa jagað með grjótkasti.

Nú, er aungvu líkara en komin sé í koppinn sporgaungumaður Jóns íþróttamanns, Ramsey að nafni, sem hefir í hyggju að renna langsum yfir Ísland. Ramsey þessi heldur því fram að hann hafi hlaupið um þvera Amríku, en það er nú bara eins og hvur önnur hauglýgi. En bændur sín hvoru megin hlapaleiðarinnar eru varir um sig, ætla ekki að láta leika á sig aftur og minnast afreks Jóns íþróttamanns með hryllingi. Svein bóndi á Ferjustöðum í Innrimannasveit í Skörðum lét þess getið við fréttamann, að hann muni gæta hjarðar sinnar í sumar og nota til þess refabyssu og öfluga haglabyssu, sem væri á við meðalfallbyssu í fyrri heimstyrjöldinni.

Af Jóni íþróttamanni er það að frétta, að hann afplánar nú ævilangt ævinga- og keppnisbann í íþróttum. Það þókti nefnilega keyra um þverbak þegar Jóni varð á að bana konu er hann var við sleggjukastsævingar. Kastið var út af fyrir sig mjög langt og gott, en því miður þaut sleggjan í ranga átt, skaust úr fyrir ævingarsvæðið og hrökk í belgin á konutetri, sem þar var á ráfi á gangstéttinni, og varð henni að aldurtila. Áður hafi Jón deytt aðra konu með því að hlaupa hana hastarlega niður í víðavangshlaupi sem fram fór á Jótlandi, en þar sem um en dansk kvinde var að ræða þókti ekki  tilefni til að gera veður út að þessu óhappi.

 

„Forrest Gump“ hleypur þvert yfir landið

Þetta er ákveðið, naglfast og óumbreytanlegt

Katrín verður látin skipa Swavar Sendiherra seðlabankastjóra og með haustinu verða þrír aðstoðarseðlabankastjórar skipaðir Sendiherranum til halds og trausts. Aðstoðarbanakatjórarnir verða þau Álfheiður Ingadóttir stórhluthafi í VG, Jónas Jónsson frá Hriflu og frú Sigr. Andersen fyrir hönd samherjanna í Sjálfstæðisflokknum. Þetta er ákveðið, naglfast og óumbreytanlegt. Og þetta er auk þess óvenju glæsilegt mannval í einni forustusveit.

Svo voru þau í ríkisstjórninni að leika sér að að skipa saurlifnaðarnefnd, svona til að gera eitthvað. Það kvað hafa gengið nokkuð brösulega að fá viðeigandi fólk í nefndina, þ.e. fólk sem veldur því að stafa í saurlifnaðarnefnd. Þetta endaði með því að Kolbeinn Kolbeinsson skipaði Sigurði Inga harðri hendi að láta Katrínu skipa þau frú Ingveldi, Brynjar Vondulykt og Máríu Borgargagn aðalmenn í saurlifnaðarnefndinni.

Saurlifnaðarnefndin er svo sem aunginn hégómi, því hún hefir ekki minna vægi en fjórir seðlabankastjórar. Nefndin heyrir nefnilega undir mörg ráðuneyti, svo sem forsætisráðuneytið, mettamálaráðuneytið og dóms og kirjumálaráðuneytið, svo einhver ráðneyti séu nefnd. Í skipunarbrefi nefndarinn segir svo, með leyfi forseta: ,,Saurlifnaðarnefnd ríkisstjórnarinnar er falið að leita að saurlifnaðarbrotum í röðum andstæðinga ríkisstjórnarinnar og koma þeim á framfæri í fjölmiðlum sem eftir verður tekið; ef illa gengur að finna saurlifnað, géðbresti eða glæpi á stjórnarandstæðing skal nefndin semja að eigin frumkvæði trúverðugt saurlifnaðarspillingargéðkrabbamein til að saka hann um þannig að hann verði algjörlega úr leik á eftir.

Nýr seðlabankastjóri skipaður í júlí

Haldið ukkur við humar og hvítvínsdrukk, börnin góð

Æ greyið litla, hvað ætli það hafi hugmynd um hvað Rússar hafa verið að gera og eru að gera? Þó Áslaug Arna beri titilinn ,,formaður utanríkismálanefndar" hefir hún enga minnstu hugmynd um hvað auðvaldið, sem henni hefir verið uppá lagt að styðja án skilyrða, er að bralla í stríðsmálum og enn minna veit hún um þær þjóðir sem auðvaldið hennar hefir kosið sér fyrir óvini. Að hafa þvætting um stríðsmál, NATO, Rússa, Íran ósjálfstæðs barns að fréttaefni er ekki fallegt og aungvum stil sóma eða skemmtunar.

Því segjum vér við börn í auðvaldsgarði: Haldið ukkur við grillaðann humar og áfengt hvítvín þar til þér standið ekki í lappirnar. Að láta eins og þið vitið eitthvað um stríðslæti, glæpi gegn mannkyni og annað í þeim dúr og taka viðtöl við ukkur ætti að varða við barnasáttmála hinna sameinuðu þjóða. Það sér hver maður, að athæfi, sem gengur út á að láta börn halda uppi varnarræðu og afsakanir fyrir meiri péníngum úr ríkissjóði í blóðuga stríðsvél NATO er glæpur sem aldregi á að lýðast.

,,Aumt er að sjá í einni lest
áhaldsgögnin slitin flest,
dapra konu og drukkinn prest,
drembinn þræl og meiddan hest." 

Tengist hernaðarumsvifum Rússa

Hún kvað upp úr með að hann væri lúsablesi og ónáttúrurotta

Nú hefir frú Ingveldur kveðið upp úr með að Indriði Handreður, ástmaður Máríu Borgargagns, og vís eigimaður líka, sé ekkert annað en helvítis lúsablesi, ónáttúrurotta og svívirðilegur sóðagöltur. Fyrr má nú gagn gera. Það er næsta víst að eitthvað hefir Handreðurinn af sér gert til að verðskulda slíka og aðra eins viðurkenningu. 

Jú, tildrög hins harða dóms frú Ingveldar yfir Indriða Handreði, sem um árabil hefir verið mikill heimilisvinur hjá frú Ingveldi og Kolbeini, eru tilkomin vegna játningar, sem Máría Borgargagn gerði fyrir frú Ingveldi á dögunum. Borgargagnið gjörði sér sem sé lítið fyrir og trúði vinkonu sinni fyrir því, að Handreðurinn, hundsspottið það, örvaðist geysilega og langmest á kynferðissviðinu þegar hann sæi konu sína, fyrrnefnda Máríu Borgargagn, við þá iðju að þrífa klósettið að heimili þeirra. Borgargagnið gat þess meðal annars við vinkonu sína, að helvítis ódóið hefði orðið soleiðis að einun djöfullegum lostastólpa á salernisgólfinu, og hún eins og hver önnur bjargarlaus konuskjáta á knjánum við kosettskálina með gúmmíhanska á lúkunum.

Hér er skemmst frá að segja, að frú Ingveldur gjörði út leiðangur til að safna lúsmýi, sem síðan var laumað ofan í nærbuxur Indriða Handreðs í góðu helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini; so einkennilegt sem það er, þá var það Kolbeinn Kolbeinsson sem kom lúsmýinu á sinn stað. Morguninn eftir var Indriði Handreður orðinn eins og fílamaðurinn á því svæði líkamans sem nærbuxurnar huldu. Lúsmýin höfðu sem sé tekið til óspilltar málanna þá þau komin í það illa andrúmsloft sem svo sannarlega var til staðar í nærbrók Handreðsins. Á slysavarðstofunni ráku læknar upp hrossahlátur er þeir sáu ummerkin á miðvígstöðvum Indriða og sögðu að réttast væri að halda sýningu á svona andskotans óféti. 

„Erfiðasta ætt flugna að rannsaka“

Stúfurinn kvakar eins og valhallarfálki

Sjáiði stúfinn, piltar, hún kvakar sem valhallarfálki um að ekki verði herseta á nýjan leik og sérkennileg fullyrðing þess efnis að öllum sé kunnug afstaða hennar og ,,hennar flokks" í herstöðva- og hernaðarmálum. Stundum er sagt að uppi sé typpið á þeim sem fullyrða hluti sem ekki er innistæða fyrir. Það veit ekki nokkur maður hver skoðun eða stefna VG og Katrínar er varðandi herstöð á Miðnesheiði eða NATO, hið árásargjarna friðarbandalagi auðvaldsins í Amríku og gömlu nýlenduveldunum Evrópu. Ef Katrín og VG segjast hafa fyrir stefnu að vera á móti herstöð og NATO má ganga að því vísu að sú stefna sé einungis orð á blaði fyrir fyrir raunverulega herstöðvaandstæðinga til að hafa þá rólega og þeir yfirgefi nú ekki Katrínum og VG; en þetta eru að sjálfsögðu innantóm orð á blaði sem ekkert er að marka í alvörunni.

Nú, þá hefir það sýnt sig, að aldrei er Katrín, blssaður stúfurinn, glaðari en þegar hún hefir stóru hernaðar- og NATO durgana í návist sinni. Hún ætlar til dæmis alveg af hjörunum af ofsakæti á fundum með framkvæmdastjóra NATO, krataeðliskrypplingnum atarna, utanríkisráðherra Trumps, Merkelkérlíngunni og Berxitkérlíngunni. Og þessi læti í henni utan í herskáum heimsvaldasinnum eru satt að segja hálf óhugnanleg og dulítið kynleg.

Fyrir nokkrum dögum setti einhver góðgjarn maður mynd af Katrínu í liðsforingjabúningi inn á facebooksíðu Samtaka hernaðarandstæðinga, en það væna félag er undir forustu góðvinar Katrínar úr gettubetur undanrennugengi Stengríms og Swavars. Og Stefán Pálsson undanrennugarmur og formaður hernaðarandstæðinga brá skjótt við og fjarlægði Katrínu vinkonu sína í hermúndéríngunni út af síðunni, því hann er meiri varðhundur fyrir falskt orðspor eiganda VG en samherji hernaðarandstæðinga.    

„Hér verður ekki herseta á nýjan leik“

Bórís Jónsson tvíburabróðir Trumps aðilji að heimilisterror

Á maður að þurfa að trúa því að kallrassinn Bórís Jónsson tvíburabróðir Trumps hafi verið að rífast og slást við eiginkonu sína svo að heyrðist út á götu? Vér vonum bara að kérlíngunni hafi tekist að koma höggi sem dugði til sigurs á þennan dólgslega Trumpsbróðir. Og hvað ætli Bórís Jónsson sé upp á það kominn að svara spurningum páfagauka um það hvort hann berji konuna sína. 

Þegar heimilisofbeldi fer fram að einkastetri frú Ingveldar og Kolbeins dettur aungvum í hug að lifta litlafingri, hvað þá hingja á lögregluna og klaga. Að vísu kom Hálfdán varðstjóri eitt sinn askvaðandi inn á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, en með samstilltu átaki þeirra hjóna og vina þeirra gátu þau hrakið varðstjórann úr húsi, og mátt hann frá að hverfa með þetta dékotans roknaglóðarauga, sem frú Ingveldur hafði gefið honum snilldarlegu hælsparki; en það eð Hálfdán varðstjóri er heimskari en björllusauður ofan af Kaldnasa, þá rotast hann aldrei þó hann verði fyrir þungum höfuðhöggum.

Nú, Indriði Handreður komst að því fullkeyptu eitt sinn þegar Hálfdán varðstjóri hneppti hann í varðhald. Handreðurinn hafði í mestu makinindum verið að duðra eitthvað úti á lóð hjá sér, var víst að grafa hund sem hann hafði myrt fyrr um morguninn, og átti sér einskis ílls von þegar Hálfdán birtist skyndilega og lagði hann í fjötra á lóðinni og dró hann síðan eins og rúllupylsudrögul á eftir sér inn í lögreglubifreið og þaut með hann niður á stöð. Í fangaklefanum gjörðust svo þessir venjulegu atburðir þegar Hálfdán varðstjóri átti í hlut. En mikið var Máría Borgargagn íll og reið á eftir því henni sagðist svo frá að hún hefði ekki getað brúkað Handreðinn sinn til hjónaherbérgisleika í tvo mánuði rúma, hvurnig sem hún fór að. Hálfdán varðstjóri hafði sem sé leikið Indriða grátt í fangaklefanum, meðal annars núið grimmdarlega upp á herjar hans svo Indrið fór allur að loga af þvílíkum sathanskvölum, að svitin úr honum spýttist í allar áttir, en þá varð varðstjórin ánægður og snöri enn betur upp á Handreðinn. 

Tjáir sig ekki um lögregluútkall

Tarzan og Ingapu hundafeitisgróssér

Svo var það kallanginn hann hann Tarzan, oft kenndur við Íslamst ríki, og kerlingin hans fyrrverandi, hinn mikli hundaolíugróssér Ingapu, náfrænka frú Ingveldar, sem ákváðu að ánafna ríki og borg hreysi sínu í Skuggahverfinu. Þegar til átti að taka hvíldu ófáar millíonir á hreysinu, sem engum hafði til hugar komið að gætu verið til. Á þann hátt tókst Tarzani, sem kennir sig við Íslamst ríki og Ingapu ekki aðeins að losa sig helvískan bárujarnshjallinn atarna, lekann og óþéttan, heldur og líka allar skuldir sínar.

Þeir hjá ríki og borg áttuðu sig ekki á hvað verða vildi þegar Tarzan, sem kenndur er við Íslamds ríki, og Ingapu hundaolígróssér afhentu fulltrúunum heimili sitt að gjöf. Og fulltrúar ríkis og borgar þökkuðu þeim hjónum, sem þá óru skilin, örlætið og höfingsskapinn og báðu Guð að geyma þau. Daginn eftir streymdu innheimtubréfin inn um bréfalúguna hjá ríki og borg og möppudýrin innan við skrifborðin vissu ekki sitt rjúkandi ráð. Daginn þar á eftir komu lögmenn, gráir fyrir lagagreinum og hótunum um uppboð, fjárnám og fangelsi.

Þegar innheimtulögmenn voru þar með komir inn á gafl hjá ríki og borg bar ekki á öðru en að Tarzan, sem kennir sig við Íslamst ríki, og Ingapu í hundafeitinni væri stokkin sitt í hvora áttina og útséð með nokkrum eyri væri hægt að ná af þeim. Til Tarzans, sem ýmsir kenna við Íslamst ríki, spurðist síðast norður á Ströndum þar sem hann var í óðaönn að stofna Íslamst ríki við hliðina á fyrirhugaðri Hvalárvirkjun, en hvurn fjandann náttúruspjallavirkjunin þar heitir. En Ingapu ku vera stokkin til Kína í þeim erindum að setja þar á laggirnar verksmiðju sem á að framleiða nýja og ktöftuga tegund af kínalífselexír.

Jónína og Gunnar selja húsið í Hveragerði

Vísvitandi umfang í flækjugerð og undanbrögðum

Já hvernig stendur á því að störf Alþingis eru orðin umfangsmeiri og flóknari? Hvaða giljagaurar eru það, sem hafa séð sér hag í að flækja þessi störf og málatilbúnað? Hað hefir orðið til til að svokallað ,,umfang", geðugt sem það orð er í þessu tilfelli, hefir blásið út eis og stífluð hlandblaðra í kálfi? Nei, því getur yfirkerfiskall og varðhundur elítunnar ekki svarað, enda ólíklegt að hann hafi einhverja hugmynd um það. En líklega fer skrjóðurinn á þokkaleg eftirlaun, nú þegar starfsæfi hans með möppunum lýkur.

En ætli forseti Alþingis viti af hverju störf Alþingis eru orðin ,,umfangsmeiri og flóknari"? Nei, ætli það, sá piltur kann vel við að flækja allt og fela sem erfiðara sé fyrir kjósendur að gera sér grein fyrir hvað hann og hans líkar hafa verið og bralla og malla í stjórnkerfinu. Þingmenn Alþingis skiptast í tvo hluta; annars vegar er það fremur fámennur hópur slóttugra valdaseggja, en hinsvegar er svo hinn hópurinn, sem er mikið fjölmennari, skipaður grasösnum, einfeldningum og einnota snobbhænsnum. Það er ekki nema von að umfangið vaxi og flækjustigið eflist; til þess er leikurinn gerður.

Strax um kveldið, þegar forseti Alþingis skellti í lás í geðvonskukasti og rak þinghjörðina í sumarleyfi, var boð hjá frú Ingveldi og Kolbeini fyrir helstu mektarelítu Alþingis. Þar mættu nokkur eintök af röftum af tuddakyni, nokkur bleyjubörn og fáeinir vindbelgir. Á borðum vóru steikur og sterkt og létt og hrukku bleyjubörnin von bráðar í öngviti undir borð af drukknum og lágu þar í reiðileysi fram yfir hádegi næsta dags. Vindbelgirnir, aftur á móti, átu eins og svín og slokruðu áfengið eins og örþyrstir úlfaldar í eyðimörkinni og gerðu í buxurnar fyrir allra augum eins og ekkert væri sjálfsagðara. Á meðan sátu stærstu mektarséníin, tuddaslánarnir, á rökstólum með frú Ingveldi og Kolbeini og þar voru ekki töluð ónytjuorðin. 

Sumarleyfi starfsmanna í uppnámi