Tjón er að falla tannbrotin

Jú, frú Ingveldur og eiginmaður hennar, Kolbeinn Kolbeinsson, brutu tönnur í fáeinum flugfreyjum og einu flugþjónelsi á heimleið úr ágætu ferðalagi þeirra hjóna til Texas og Idaho. Og aðstoðarflugstjórann handleggsbrutu þau og báðum höndum og rotuðu. Átökin brutust út fyrir misskilnig, en misskilningur er ástæða allra átaka og handalögmála. Nú, frú Ingveldur þurfti bráðnauðsynlega að míga en toiletin í flugvélinu voru öll teppt og þá reif hún niðrum sig milli sætaraðanna og maður hennar, Kolbeinn, lét eftir sér að viðra dindilinn, framsóknardindilinn, og mé líka. Þá varð fjandinn laus og fór sem fór.

Tjón er að falla tannbrotin niður,
tíkarvindur í stofunni gnauðar.
Í upphæðum ríkir ást og friður,
að endingu liggur flugstjórinn dauður.

Hvað er eins glatt og góðra hjóna slagur
í góðu tómi óvinina við.
Af því vex hamingjan bæði og hagur 
og hitnar neðst í ólmum háskakvið.

Þegar flugvél frú Ingveldar og Kolbeins lenti við illan leik á Keflavíkurflugvelli beið lögreglustjórinn og tveir ráðuneytisstjórar við landganginn og tóku á móti hjónunum og óku þeim heim á leið. En tannbrotna og rotaða flugáhöfnin sat eftir með sárt ennið. Og þó. Einkennisbúin tröllmenni úr varðsveit höfuðborgarinnar gripu þá slösuðu og höfðu á brott með sér. Sannaðist þar sem oft áður að þeir sem tapa í stríði fara í tukthúsið. En sæmdarhjónin sigruðu glæsilega og eiga vini í raun sem bjarga því sem vantar upp á. 

Braut framtennur í flugfreyju (myndskeið)

Í kjallaranum kraumar slátur

Í kjallaranum kraumar ýlda
og kukkur fer í pott.
Af ólund kumrar kvinnan fýlda
og klæmist við sitt tott.

Fyrr var oft í fleti kátt,
frussur sungu saman.
Ýmsir fengu feitan drátt
og fannst það heldur gaman.
Utan gátta Andrés sat
og ældi í buxnastrenginn,
á hann var komið aukagat
og upp að knjám var genginn.

En heyrðu snöggvast Snýta mín
snjalla auðnugrundin,
hvunær kemur klessan þín
Kölski inn um sundin?
Í kjallaranum kraumar slátur,
kannast nokkur við þessar skjátur?

Listi VG í Suðurkjördæmi kynntur

Hvert er erindi þeirra?

Bara stuð á Brúarlandsundrinu í dag, manni sem hefir stundað poletiskan hórdóm í fjegur ár með erkiíhaldinu, sem íslenskir sósíalistar stofnuðu fyrir tveimur áratugum til að berjast gegn sama erkiíhaldi og auðvaldsskipulagi þess. Ég og fleiri stóðum ekki að stofnun Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs undir politiska loddara, skoðanabilaða, hugsjónalausa og óheiðarlega, það er alveg á hreinu. Ef skjátur á borð við Brúarlandsundrið, Katthrinu, Swandeesý og Steinunni Þóru vilja eitthvað upp í dekk í stjórnmálum, þótt þau eigi auðvitað ekkert erindi þar, ber þeim að ganga í Sjálfstæðisflokkinn eða Framsóknarflokkinn og stunda sína óheiðarlegu og borgaralegu kapítalistapoletík þar.

Það má vera að Brúarlandsundrinu þyki hann kaldur pjakkur, hipp og kúl, fyrir að reyna storka Lafrófi hinum rússneska, og eflaust kunna grunnhyggin afbrigði í 101 að meta stæla Mýraskúnksins. Við hin sem erum eldri og þroskaðri fáum hroll við að frétta af slíkum kjánabjánalátum manngarms, sem sagður er vera ráðherra íslensku ríkisstjórnarinnar. Og vaknar nú spurningin af hverju undanrennan af Mýrum og hin skoðanarýra systir hans í VG, Kattrina, vöfðu ekki treflum og fánum Palestínumanna hálsa sína, belgi og nára í viðurvist auðvaldsþorparans Blínks. Eru þau svona ofboðslega hræsnisfull eða einfaldlega vesalingar með hor og slef? Eða hvað á maður að halda um framgöngu þessara garma?

En hvað á að halda um Brúarlandsundrið, Kattrínu og VG? Hvað er þetta lið míga utan í stjórnmálastarfsemi og hvert er erindi þeirra? Þessu svara endemin með því að segjast vera í poletik til að hafa áhrif. VG var ekki stofnað til að vera athvarf pólitískra auðnuleysingja, uppskafninga og svikara. Flokknum atarna var ekki hleypt af stokkunum til að endurreisa Gamla Ísland purkunarlaust upp í klærnar auðvaldinu og péníngageðsjúklingunum, eða til að stunda niðurlægjandi hórdóm með Sjálfstæðisflokknum. Hverskonar hyski eru þið sem hafið notað þennan flokk, sem ég og fleiri heiðarlegir vinstrimenn komum á laggirnar, til að púkka enn betur undir auðvaldsþjóðskipulagið? Ég held helst að þið séuð lítilmótlegt og óheiðarlegt pakk.    

Mætti til fundar með regnbogalitina

Hann klappaði Gölle á rassinn eins og veturgömlum lambhrúti

Lafróv ráherra og Rússi var vart stiginn út úr flugvél sinn þegar hann heilsaði upp á Gölle a. Þórðarson og klappaði honum milt á rassinn, svo sem sjá má á myndi með frétt mbl.is af þessum sögulega atburði. Svo var sem Lafróvi færi að bera sig að að kroppa tyggjóklessu af sitjanda Gölle og varð þetta allt dálítið vandræðalegt fyrir þá er á horfðu. En allir viðstaddir voru sammála um að þarna væri kynferðisleg áreitni höfð um hönd og dáðust menn að staðfestu Gölle á þessari stundu, en hann bara brosti blítt og flissaði eins og ein vel upp alið smáhnáta.

Í efrimillistéttarfyrirtækinu VG fór allt á hliðina um stund við að sjá atlot Lafaroffa að Gölle og töluðu allir um að kæra Rússann og draga hann fyrir lögreglu og Landsdóm; slíka kerskni og öfuguggahátt væri ekki hægt að horfa upp á og líða á íslenskri grund án þess að grípa til vopna. Svo sljákkaði í efrimillistéttarfémínístunum þegar þeir áttuðu sig á að þolandinn Gölle væri af karlkyni og fémínístarnir fengu sér rauðvín, steik og sterkt alkóhól; í þessum töluðum orðum eru nokkrir efrimillistéttarfémínístar VG farnir að skríða um gólfin, og einnig eru þeir að sögn búnir að gjöra dálítið til viðbótar sem vér skulum ekki hafa orð á.

En aftur að Gölle og Lafrovi: Fylgdarlið Gölle, sem aðallegar eru gamlir og nýir Heimdellingar, sumir ekki hættir á bleyju, undraðist líka gáleysislegur talsmáti rússneska karlsins, sem heimtaði að Gölle færi strax með sig á sérhæft hús með kvennaþjónustu, því hann kvaðst vera með nokkra stráka frá Grúsíu með sér sem höguðu sér einlægt eins og hrútar um fengitímann og vildu umfram allt komast í tilhleypingaleik. Þetta telja Heimdellingar Gölles til marks um að Pútín, sá armi þorpari og Sathans þjón og vinur, hafi tekist að spilla Lafróvi svo hastarlega, að hann sé orðin eins og ófáguð skepna sem aungvu skeytir um diplómatíska kurteisi og siði. Nú veit aunginn hvert för Lafróvs, Grúsíustrákana og Gölle er heitið, en þeir eru allir þotnir í brott frá Keflavíkurflugvelli, en litlu, prúðu Heimdellingarnir standa einir eftir í flugstöðinni og halda báðum höndum fyrir rassborurnar sínar, nær lamaðir af undrun og skelfingu.

Lavrov kominn til landsins

Vilhjálmur í Götu sagður hafa orðið hórnum að bráð, en hann kveðst saklaus

Það gat ekki öðruvísi farið en Bill Gates yrði hórnum að bráð. Hann féll sem sagt fyrir freistingunni og má nú búa við að vera athlægi allra þjóða. Meira að segja þorparinn Netánjahú hlær út að eyrum að Vilhjálmi í Götu (Bill Gates), milli þess sem hann sendir hroðaleg tundurskeyti á móti flugeldaskotum Palestínukarla. Það eitt að hóriðja Vilhjálms, samkvæmt áreiðanlegum fjölmiðlum, var stunduð af hans hálfu með starfsmanni, sem sé manni, gerir málið allt alvarlegra og snúnara. Þetta er alveg hræðilegt.

Ég held maður muni ennþá eftir vélstjóranum sem lagðist með matsveininum; hann var rekinn úr vélinni með skít og skömm, en matsveinninn var hýrudreginn og kapteinninn lét loka hann einan inni í klefa þar til komið var í land. En nú er ekki um neinn vélstjóraræfil að ræða heldur auðkýfing, lostafullan að vísu og hórgjarnan, og soleiðis maður verður ekki rekinn svo glatt úr vélarrúminu.

Konunni Mélindu var nokkuð misboðið þegar uppljóst varð um saurlífisbrot Vilhjálms og stampaði helvítis karlinum, enda varla annað hægt fyrir hana. Sérstaklega fékk á Mélindur það vondslega atvik þegar hún stóð hinn siðvillti ,,starfsmaður", sem Vilhjálmur í Götu falleraðist af, á hækjum sínum og mé í rúmið. Þessi sjón reið Mélindu hér um bil að fullu, sem vonlegt var og skyldi aungvann undra. Mélinda lá lengi í rúminu eftir þennan atburð, yfirbuguð til líkams og sálar, og enn er ekki útséð með hana. Vilhjálmur í Götu aftur á móti, stendur keikur eftir og brúkar og þenur kjaft og heldur því meira að segja fram að hann hafi verið geltur í æsku og þar af leiðandi ekki handhafi skilyrða til hórdóms með starfsmanni.       

Gates taldi Epstein geta útvegað sér Nóbel

Gölleboy lenti illa í þeim sérkennilega Blínk og var borinn út að lokum

Það er farið að falla heldur illa á veslings guttann han Gölle a. Þórðarson þannig að hann er vart svipur hjá sjón miðað við þegar hann var upp á best besta og emjaði hástöfum ,,lína net!, lína net!" Í þann tíð er Gölle var júngur og ekki farið að hitna undir botninum á honum, héldu flestir að hann mundi hasla sér völl í ferðasirkúsum í Suður Evrópu eða Amríku. En hann hafnaði fyrir mistök á mistök ofan í poletikinni, því miður fyrir nær alla landsmenn.

Í dag lenti Gölle í því að snobba og smjaðra fyrir bandarískum ráðherra kurfi og fórst það ágætlega; hann var linur og mjúkur í hnjáliðunum frammi fyrir ráðherra blóðveldis stórkapítalsins í vestri og brosið var undirgefið og smjörslegt. Bandaríska stertimenni horfði hins vegar undrunaraugum á Gölle og virtist vera að velta fyrir sér hvurskonar fyrirburður væri þarna á ferðinni. Það er ekki tekið út með sældinni að vera Gölle a. Þórðarson utanríkisráðherra í fyrstu ríkisstjórn Katrínar Jagobbsdóttur.

Annars ku þessi Blínkur utanríkisráðherra auðvaldshvuttans Bidens allra sérkennilegasti náungi. Gölleboy náði að lokka þennan Blínk með sér upp á Hellisheiði og sýndi honum eitthvert gufuverk, sem ætlað er til að búa til rafurmagn. Þegar karluglan hafði glápt drykklanga stund á gufustrókinn, spurði hann hver væri að reykja þarna ofan í jörðinni (who is smoking down there in the earth), svarði Gölle, þungur á brún: Sathan í Helvíti (Sathan in hell). Á eftir heimtaði Blíkur að koma við í Skíðaskálanum í Hveradölum, sem í upphafi hét Skítaskallinn í Sverudölum, og þar settist hinn sérkennilegi náungi að drykkju og bauð Gölle að drekka með sér. Skipti aungvum togum að þarna í Skítaskallanum hellti Blíkur Gölle greyið svo auga- pöddufullan að hann var borinn úr húsi fyrir kveldmat á börum og settur í skottið á ráðherrabílnum og honum ekið í bæinn í þessu sorglega ástandi sem Blínkur kom honum í.

Telur Ísland ekki í klemmu

Þá mun Kathrina klappa lófum og hrína af fögnuði

Ósköp er oss létt að fá fregnir af því að Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra ætli að tala við Blínken og Lafróv. Mikið þó djöfull held ég karlahjassarnir verði hræddir þegar Kattahrin hjólar í þá og boðar þeim eld. Þetta hugdjarfa áform Katthrinar Jakkó minnir mjög á þegar strákskökullinn hafði farið yfir strikið í drykkjulátum um borð í fiskiskipi sem ég var á. Hann skakklappaðist upp í brú til kapteinsins og kom niður aftur með þær fréttir að hann hafði aldeilis tekið karlandskotann í gegn. Við fórum og spurðum kapteininn um hvað gengið hefði á, en hann svaraði því til að dreng-afstyrmið hefði komið til sín skríðandi á fjórum fótum og beðist með grátanda tári á hvarmi fyrirgefningar á ölæðisærslunum og lofað að gera aldrei neitt þessu líkt aftur.

Og vei Katthrinu Jakkó ef hún mismælir sig í viðurvist Blínka og Lafróvs og þeir færu að urra á hana. Þá mun hún morkna og grotna niður á stundinni og verða að aungvu. Gölle a. Þórðarson munu þessir kallar ekki virða viðlits, því þeir þekkja hvurn mann sá kuggur hefir að geyma.

Svo setjast þau Katthrin og Gölle að veisluborði með Blínk og Lafróva og farið með borðbæn a la Billy Graham, svelgdur reyktur lax úr sjóeldi samherjanna, sogað upp í nefið og bölvað Karli Marx. Þá held ég Kattahrina klappi saman lófum og veini af fögnuði: Hey, hey, húrrey, húrrey for the USA og CIA.

Ræðir um Ísrael við Blinken og Lavrov

Stórkostleg manndrápstæki

Reiðhjól eru stórhættuleg manndrápstæki, svo mikið er víst og hefir lengi verið vitað. Jón Íþróttamaður fékk þá flugu í höfuðið að hefja iðkan hjólreiða eftir að flest íþróttasamböndin höfðu sett hann á bannlista hjá sér fyrir ámælisverða framgöngu við æfingar og keppni. Fljótlega náði hann svo römmum tökum á reiðhjólalistinni að hann var farinn að hökta upp um fjöll á fjallahjóli sínu og þjóta í einu rykskýi eftir holóttum malarvegum líkt því sem enginn minni raftur en Sathan sjálfur væri á eftir honum í eigin ógeðfelldu persónu.

En eftir að Jón Íþróttamaður hrökk á fjallahjólinu ofan í andstyggilegt gil og eyðilagði hjólið og sjálfan sig næstum líka, hætti hann að leggja stund á íþrótt sína á fjöllum uppi. Þegar hann komst svo við illan leik á lappir aftur, eftir dágóða sjúkrahúslegu, hvarf hann undir eins á bak vegahjólinu og reið svo geyst, að allir sem til sáu fengu í iljarnar eða hreinlega krampatilfelli. Blessunarlega lauk ofstopahjólreiðum Jóns Íþróttamanns á  leiðinlegu vegriði við þjóðveg 1. þar sem reiðhjól hans lauk lífi sínu, en hann sjálfur kastaðist eins og vængbrotinn hrafn yfir riðið og hafnaði niður í fjöru. Þegar þar var komið sögu voru sjúkraflutninga- og björgunarsveitarmenn farnir að tala sín á milli um réttast væri að hætta að hirða þennan óforsjála mann upp eftir íþróttaslys heldur urða hann þar sem komið var að honum.

Ekki var það skárra þegar frú Ingveldur hóf hjólreiðar á fullorðinsaldri, eða Máría Borgargagn. Þegar frú Ingveldur hafði hjólað upp á hvern dag eins fagreiðhjólari drap hann fótgangandi mann með því bruna aftan á hann. Og hún var svo reið þegar hún stóð upp að hún sparkaði í hinn látna og bölvaði honum beisklega. Við yfirheyrsluna á lögreglustöðinni reiddist hún aftur þegar lögregluforinginn spurði hvort hún hafi ekki séð manninn áður en hún keyrði í hann og spurði þykkjuþungt til baka hvort lögregluforinginn kallaði þetta mann. Svona var nú það. En Máría Borgargagn hjólaði aftur á móti ofan í sundlaug um miðjan dag. Hún var drukkin og enn þann dag í dag veit aunginn, nema kannski hún, hvernig henni tókst komast reiðhjólandi inn á sundlaugarsvæðið með fyrrgreindum afleiðingum. En henni tókst þó að slasa konu sem svam á bakinu með lokuð augu í lauginni. Þeirri konu var svo um að best hefir þókt að hafa hana á vitfirringahælinu síðan.

Reiðhjólamaður slasaðist við Hafravatn

Gagnamagnið og Borgargagnið eiga sína snertifleti

Það mundi virka vel á atkvæðagreiðsluna ef Íslendingar mundu draga með sér á svið sjúkling sem væri á mörkunum að skilja við af sökum kóvíðs nítjánda. Það væri svo mikið drama í því og tilfinningar, að aðrar þjóðir gætu ekki setið á sér og kosið framlag Íslands í stríðum straumum. Soleiðis herbragð mundi bera frægð Íslands og íslenska list út yfir höfin svo um munaði. 

Mér hefir verið tjáð, af til þess bærum sérfræðingi, að nafn söngsveitar Daða, Gagnamagnsins, eigi rót sína að rekja beint til Máríu Borgargagns, þeirrar heiðarligu kvinnu. Hið fræga Borgargagn er sem sé náfrænka Daða og þar með alls Gagnamagnsins. Þá ber þess að geta lag Gagnamagnsins, Heims um brók" er sígildur óður um brókarsótt Máríu Borgargagns, sem er eins og kunnugt er ekki af smærra taginu. Það væri hægt að segja margar sögur af tröllslegur brókarsóttartilburðum Borgargagnsins, en því miður bannar almennt velsæmi að þessháttar söguburður sé hafður yfir opinberlega.

Vart sakar þó að geta þess þegar Máría Borgargagn blés með röri upp í rassboruna á manni sínum, Indriða Handreði, að honum sofandi, sem varð til þess að hann var eins og físibelgur þegar hann vaknaði og blés og stundi af grimmdarlegri frygð. Þetta ástand notaði Borgargagnið til að koma eiginmanni sínum á Klepp, því hana vanhagaði um stundareyfi frá þessum óguðlega skrælingja. Á Kleppi barði hjúkrunarfræðingurinn Indriða eins og hund með blautum gólfklút, skítugum, áður en hún rak hann burt af geðsjúkrahúsinu, því hjúkrunarfræðingurinn er ofbeldishneigð og fjallaskufsa úr hófi fram.

Sá smitaði ekki meðal þeirra sem stíga á svið

Hún er sem maður segir ekki á réttri hillu. Og látið hann Gölle a. í friði, bjánarnir ukkar

Á nú að fara að draga hann Gölle fyrir utanríkismálanefnd til að verja banamorðin í Palestínu? Eða hvað ætlar þetta fólk sér með hann fyrir nefndina? Gölle er vanur að grilla á kveldin og þar með yfir það hafinn að mæta smámennum á nefndarfundum. Þess utan er Gölle gersamlega óskiljanlegur á allan hátt. En hann er samt fagurt dæmi um hvernig undirmálspiltur kemst til vegs og virðingar í siðlausum Flokki, sem alla sína hundstíð hefir haldið sér á floti með því að höfða til lægri hvata mannskepnunnar.

Svo er það þessi Bryndís Haraldsdóttir, sem okkur er sagt að sé alþingismaður og formaður utanríkismálanefndar. Hún er kapítuli út af fyrir sig. Hún er trúlega helsti sprengjusérfræðingur Sjálfstæðisflokksins og hefir nýverið fundið upp móðins vítisvél sem hún kallar ,,stöðugar sprengjur" og ku góðar til síns brúks. Bryndís er samt ekki á réttri hillu í lífinu, það bregst okkur ekki, því auðvitað ætti hún að vera hershöfðingi í her Netánjahús og stjórna stöðugum sprengjum á bölvaða ekkisins Hamasana. En hver veit nema rætis úr fyrir telpunni úr Mosfellssveitinni og hún verði komin með Zíónískt hersveitarkaskeiti þegar næsta haust gengur í garð.

En þetta með að ónáða Gölle a. Þórðarson út af pervisalegum grátsöng í utanríkismálanefnd, eða hvað þetta nú heitir, er svo frábærlega fáránlegt að aungvu andskotans tali tekur. Þér verðið að muna, að Gölle er risastór karl, sem hefir sparkað soleiðis í afturendann á Birni Bjarnasyni þannig að hann skaust eins og hvolpur undir borð og hefir ekki borið barr sitt síðan. En uppi í Mosfellssveit baular nú litla Búkollan, sem Villi Bjarna og Nonni Gunnars hugsa sér gott til glóðarinnar að fella og feykja undir borð til Björns Bjarnasonar og annarra fýlupoka Flokksins.

Guðlaugur mætir fyrir utanríkismálanefnd á morgun