Gjörðu kröfu um að ódámurinn væri baðaður áður en þátturinn hæfist

Eitt sinn gerðu  hálfvitlausir galgopar á einhverri blábjánastöðinni sér hægt um hönd og fengu Brynjar Vondulykt í sérkennilegan viðtalsþátt ásamt tveimur uppskrúfuðum glimmerlontum úr Valhallarbarbaríinu, angandi að Tortólulykt. En þegar Vondalyktin mætti á staðinn ærðust stúlkukerlurnar úr Valhöllu, því þær eru vandar að fínni virðingu sinni og skipuðu þáttarstjórnendunum að fara með þetta ,,helvítis kvikindi", og áttu við Brynjar Vondulykt, og baða það upp úr klór áður en settust með honum í útvarpsspjall, því þeim væri strax farið að súra í augum að hafa þetta fjandans viðrini nálægt sér.

Nú var úr vöndu að ráða fyrir stjórnendur og ekki vænkaðist hagur Strympu þegar Vondalyktin lagðist þungt gegn því að fara að kröfu kvensniptanna og taka sér bað. Það var þá sem öðrum stjórnandanum hugkvæmdist að hringja í frú Ingveldi og Máríu Borgargagn og stefna þeim niður á útvarpsstöðina til að gá hvort þær gætu ekki haft áhrif á gang mála og rekið andskotans Vondulyktina að minnsta kosti til að maka á sig grænsápu og skola hana síðan af í sturtu. En Brynjar Vondalykt var þrárri en versta sauðkind þennan dag og svarað frú Ingveldi og Borgargagninu með klámi og svívirðingum og loks hótunum um að segja opinberlega frá ólifnaði þeirra, hórdómi og víðfeðmri kynvillu í útvarpsþættinum, sem nú ætti rétt bráðum að fara í loftið. Þær frú Ingveldur svöruðu brigslyrðum og skætingi Vondulyktarinnar með því að teyma hann niður í kjallara og ausa hann þar vatni og fóru með skrubbu á skapti á hann og hreinsuðu hann vel og vandlega; það var haft til marks hvað vönduðu verk sitt, að þær brúkuðu salernishreinsilút til að skafa kleprana af karlinum.

Er hreinsunarátaki var lokið, settist Brynjar millum hinna heldu rosknu og uppskrúfuðu glimmergimbra úr Valhöllu og þátturinn fór í loftið. Til að byrja með virtist allt ætla að fara vel, fraukurnar töluðu settlega og virðulega um áform Sjálfstæðisflokksins, en Vondalyktin horfði óhlutdrægur á svipinn út í loftið, nýbaðaður og elegans. En svo tók helvítis endemið til máls og hóf, öllum að óvörum, eina mikla gagnsókn á höndur frú Ingveldar og Borgagnsins, sem sátu í mesta sakleysi frammi á kaffistofu og drukku sér kaffi með smá-handsprittslögg útí. Það var ekki fyrr en síðar um daginn sem þær fréttu af munnsöfnuði Vondulyktarinnar í þeirra garð; en í þeirri orðræðu var fátt annað á dagskrá en meint líferni þeirra, sem Vondalyktin kvað hraksmánarlegt og fullt af kynferðislegu óeðli, sem hann lýsti fjálglega í óþarflegum smáatriðum, og gleymdi ekki að tvinnan skammarlegri drykkjufýsn þeirra og eiturlyfjanautn saman við óhugnaðinn. Það þarf ekki að rekja hvernig frú Ingveldur og Máría Borgargagn brugðust við þessari fólskulegu árás á þær, en svo mikið er víst að Brynjar Vondalykt sást ekki á almannafæri í marga mánuði á eftir og fínlegur lonturnar út Valhöllinni hafa hvorki heyrst né sést í fjölmiðlum síðan.   

Forsæti Katrínar skilyrði

Stækjan upp úr nærhaldi kérlingar

Þá er loks vísindalega sannað, að helvítis kóvíðspestin er sjálfur framsóknarvírusinn, sem lengi hefir verið leitað. Þegar vísindamönnum hugkvæmdist loks að að taka sýni upp úr nærbuxum gömlu Framsóknarmaddömunnar, kom í ljós að þar var allt fullt af þessum hættulegu veirum, sem kenndar hafa verið við kóvíð nítjánda. Fyrir vikið verða öll atkvæðin, sem Framsókn fékk í kosningunum á laugardaginn var, tekin af henni og dæmd dauð og ómerk, þar sem grunur leikur á að gamla Framsóknarmaddaman hafi sleppt vírusnum vísvitandi út í loftið til að geta svo kennt Kínverjum um ódæðið. Þetta kallar maður nú að fara lymskulega að. En upp koma svik um síðir.

Þegar vísinda menn sáu hverskyns var í Framsóknarfjósinu og létu þeir heilbrigðisyfirvöld innsigla Fjósið vel og vandlega með allri áhöfn,- og það mikið betur en yfirkjörstjórnir innsigluðu kjörkassana. Að sögn, er íverustía gömlu Maddömunnar baneitrað sóttkveikjubæli og stækjan, sem gaus upp úr nærbuxum kérlingar, var svo svakalega, að verstu og úldnustu forarvilpur Helvítis eru vel lyktandi miðað við þann magnþrungna nærbuxnaþef. Nú, ráðsmaður gömlu Framsóknarmaddömunnar var snarlega tekinn úr umferð þar sem hann var að snudda utan við Klaustur Miðfótunga og lokaður inni í súrheysturni Framsóknarfjóssins; nú liggur hann þar urrandi og bölvandi eins og stíflaður mykjugöltur, en það verður að hafa það.

Nú leikur vísindamönnum grunur á, að riðuveikin, sem þjáð hefir sauðpéning vítt um land, sé upp runninn á vísindastofu Sjálfstæðisflokksins í Valhöllu, rétt eins og bölvaður miltisbrandurinn. Ef vísindamenn eiga einnig kollgátuna á því méli, eins og þegar þeir uppgötvuðu framsóknarvírusinn, þá má segja að Íslendingum hafi tekist að einangra tvö mestu mein aldarinnar á Íslandi. Þegar svo verður komið að bæði Framsókn og Íhald verða úr leik af sóttvarnaástæðum er ekkert eftir nema að kveða krataeðlið niður, en það er auðvelt að uppræta það með venjulegu flugnaeitri á úðabrúsum. Þá getum vér, frjálsbornir Íslendingar, loks, þegar allt þetta er yfirstaðið, um frjálst höfuð strokið eftir að hafa legið flatir undir járnhæl flokkakerfis eins og blindar pöddur í heila öld.

Smitaður einstaklingur á kosningavöku Framsóknar

Grímsbæingar halda að Vallarkirkjan sé hernaðargóss frá Kananum

Hvaða fjárans uppástöndugheit eru kirkjulausum Grímsbæingum að vilja ekki þiggja þetta prýðismusteri á Vellinum að gjöf. Það mætti ætla að í Grímsbæ séu miklir herstöðvaandstæðingar með andstyggð á NATÓ og annarri slíkri hernaðardrullu og þeir haldi einfaldlega að gjöfin atarna sé eitthvert subbulegt hernaðargóss frá Sölunefnd varnarliðseigna. Sem gæti svo sem verið ef kíkt væri undir guðshúsið á Keflavíkurflugvelli.

Þegar margblessaður Bandaríkjaherinn var og hét á Vellinum og hermangið stóð í miklum blóma, gjörði síra Baldvin sér ferð suður og söng hátíðarmessu í kirkjunni, sem Grímsbæingar vilja ekki, yfir fjölmörgum gullsnúruðum hershöfðingjum, marskálkum, ofurstum, majórum og herráðsforingjum. Hann mælti jöfnum höndum á íslensku og engilsaxnesku með USA-framburði, því nokkur íslensk stertimenni og gægsn sátu meðal borðalagðra amrískra hernaðarfrömuða. Síra Baldvins vissi vel hvað passaði í kramið hjá stríðsæsingamönnum og lagði út af orðum Frelsarans, þess efnis að hann boði mönnum ekki frið, heldur sverð. Og þegar hinn mikli kennimaður sagði það ,,alveg í anda Jésú og áríðandi væri að ganga til verks og höggva hálfmennin í austri eins og hænsn við stökk, lustu þeir borðalögðu og gullsnúruðu upp ægilegu siguröskri, klöppuðu saman lófum og stöppuðu niður fótum og litlu íslensku hýenurnar klöppuðu líka og vældu upp í nefið. Þetta var dásamleg helgiathöfn og einhver hin hátíðlegasta og glæsilegasta sem sungin hefir verið á Íslandi frá landnámstíð.

Þá er þess ógetið, að fólsk illyrmi á Norðurlandi eru búin að pakka hundakofa inn í gjafapappír og ætla að láta varðskip ríkisins flytja kofann út til Grímsbæjar og gefa Grímsbæingum hann til að messa í. Einnig ætla þeir í höfuðstað Norðurlands að senda Grímsbæingum prest, óðan Vesturíslending frá Gimli, sem Kanadamenn viðja gjarnan losna við. Það má búast við að mikið verði um dýrðir í Grímsbæ um jólin þegar sá vesturíslenski fer að messa yfir heimamönnum í hundakofanum við kertaljós og reykelsi.  

Grímseyingar afþakka kirkju frá Keflavík

Ölvaðir talningarmenn, sérhannaðir kjörkassar og strangheiðarlegur kjósandi

Í kveld ætla þeir að telja aftur í Suðurlandskjördæmi. Þá verða kjörkassarnir teknir til endurskoðunar, falskir botnar fjarlægðir, sem og auka atkvæðaseðlar, að því búnu verða þeir sýndir blaðaljósmyndurum, sem geta tekið af þeim myndir í svo sem stundarfjórðung. Að sérhanna kjörkassa er mikið nákvæmnisvinna, þar sem aðaláherslan er lögð á að kassarnir skili upp úr sér því sem til er ætlast af valdinu, valdstjórninni og ríkisstjórninni. Nú hefir það víst gjörst, þvert ofaní væntingar, að alvarlega hefir skolast til í kjörkössunum með þeim afleiðingum að tölur stemma ekki og Beggó aftur kominn inn á þing. Sumir vilja meina, að ástandið sé ekki alvarlegra en svo, að talningarmennirnir hafi bara verið fullir, farið línuvillt þegar þeir lögðu saman og allt farið í hund og kött.

En hvað á gjöra við drukkið talningarfólk? Láta það telja aftur? Eða? Væri eftir vill affarasælast að berja það dálítið og koma því svo í refsivist að Litla Hrauni? Jú, það væri þjóðráð, sem sýndi að yfirvöld tækju hart á talningarglæpum, og almenningur mundi gleðjast að eiga réttlátt og röggsamt yfirvald. Og af hverju í andskotanum voru kvikindin full, sauðdrukkin og delerandi við talninguna? Komu þau sjálf með áfengi með sér? Voru þau máske blindfull þegar þeim var hleypt inn í talningasalinn? Veitti yfirkjörstjórn talningarfólkinu vín eftir að talning var hafin og þá til hvers? Þessum og mörgum öðrum spurningum verður að svara, áður en talningaslektinu verður stungið inn.

Í einum stað á landinu hefir strangheiðarlegur maður um langt árabil tekið að sér að kjósa fyrir alla í kjördeildinni. Þar hefir sem sé ekki verið þörf á sérhönnuðum kassa með flóknum hagræðingarútbúnaði til þess að kosning verði rétt. Í kjördeild strangheiðarlega mannsins er einfaldlega farið þannig að, að sá strangheiðarlegi mætir um leið og kjördeild opnar, fær kjörseðlana afhenta og fer með þá inn í kjörklefann og kýs á þá alla og skilar þeim að svo búnu í kassann. En formaður kjördeildar merkir við alla þá er hafa kosningarétt í kjördeildinni og gengur frá pappírum. Ef einhverjir kjósendur mæta á kjörstað er þeim snúið við með þeim orðum að þeir séu búnir að kjósa.

Talið aftur í Suðurkjördæmi í kvöld

Beggó heimtur úr helju og mæðraveldinu hrundið

,,Fagna saman flöskudegi
fundið hafa barinn sinn,
Fyrir miðju er myndarlegi
maðurinn með tittlinginn".

Gott að réttlætið sigraði. Eftir að hafa verið útstrikaður úr bókum Alþingis reis Beggó bænagjörðarverkfræðingur Klaustursins, sem stundum hefir verið kennt við Miðfótunga,úr rústum eyðileggingarinnar, nýr og stálsleginn eins og endurfæddur guð. Og Miðfótungar féllu að fótum hans og sungu Mammóni lof og prís og hellilúgíja. En Albertína, Alfredóína og ungfrú Sæland tóku upp olíubrúsa og myrru og þógu honum um kríkana og smurðu á honum lendarnar og lærin stinn, og ...

Við fyrst skímu í morgun var oss kunngjört, að feðraveldið væri fallið, það hefði horfið af vettvangi um leið og síðasta atkvæðið var talið. Konur höfðu hrifsað til sín meirihluta þingmanna og voru byrjaðar að tjóðra karlana og reisa höggstokka og gálga. En svo komu kraftaverkamenn á vettvang og endurreistu feðraveldið, frelsuðu það úr ánauð, en sturtuðu, að tómri kvenvonsku og kvenfyrirlitningu, hinu nýkrýnda mæðraveldi niður í klóakið. Beggó er sem sagt væntanlegur í þinghúsið á morgun, ber að ofan og til í tuskið.

Það var Kolbeinn Kolbeinsson framsóknarmaður og skrifstofustjóri á ríkisstofnuninni sem skipaði fyrir um endurtalningu atkvæða eftir að ljóst varð að Beggó væri ekki lengur á vettvangi. Ekki er að orðlengja, að endurtalningin tókst svona fjarskalega vel til, að eftir hana lifir Beggó, en Kalli Gautur féll útbyrðis og varð eigi bjargað. Svo verður Fokkur Fólsins látinn greiða Miðfótungum tvo þingmenn í skatt og þeir færðir með valdi í Klaustrið og verða Miðfótungar þá aftur meiri en kérlíngin Sæland. 

Konur ekki lengur í meirihluta eftir endurtalningu

Nú skuluð þér öll segja af ykkur áður sól hnígur að við í kvöld, annars ...

Ætli sé ekki bara nóg komið af ekkisosialistunum Gunnarismára og hálfvitlausu lukkuriddarahjörðinni hans? Jú, ég held það. Það er nákvæmlega engin þörf á að svona lið stundi það að koma óorði á sósíalisma með hundakúnstum sínum. Ef Sósíalistaflokkur Íslands áfram að vera til og starfa, verður framkvæmdastjórn flokksins að segja strax af sér, íslenskir sósíalistar eiga ekkert vantalað meir við það fólk, og aðrar stjórnir sem skipaðar hafa verið í flokknum ættu auðvitað að gera slíkt hið sama. Að svolítill hópur lukkuriddara, sem allt í einu þykjast vera orðnir sósíalistar og krýna sig með sósíalistanafnbót, er ekki ásættanlegt fyrir þá sem þó eru sósíalistar af hugsjón og upplagi. Ekki vantaði að þetta slekti upphæfi sig með háværu verkalýðstali, en því miður fjaraði sá söngur út og var því með öllu gleymdur þeagar komið var að kosningabaráttuni.

Ég var frá upphafi gagnrýninn á þennan sósíalistaflokk Gunnarssmára og félaga og einkennilega tilurð hans, og taldi mig sjá margt í þeirri hrákasmíði sem ekki kæmi heim og saman við róttækan, alþýðlegan sósíalisma. Og ekki batnaði það þegar ljóst varð að þetta fólk, uppfullt af sjálfbirgingshætti, hroka og loddaraskap, þoldi enga gagnrýni og barði allar slíkar raddir frá sér af þeim ömurlega skítaskap, sem einungis hæfir heimskum mönnum, eða undirförulum legátum með óhreint í pokahorninu. Að reyna að ræða við þetta fólk um sósíalisma, flokksstarf, áherslur og baráttuaðferðir hefir verið með öllu útilokað, því það virðis haldið þeirri meinloku að það viti allt og eigi allt sem viðkemur sósíalisma og þurfi ekki ráð gamalla kommaskratta með takmarkaða menntun. En mest hefir þó framkoma talsmanna sósíalistaflokksins og viðbrögð þeirra við gegnrýni minnt mig á rúmlega hálfvitlausa andlega öreiga.

Ef Gunnarsmári og tapara-besservisserarnir eru svo bilaðir og útúr öllum kortum, að þeir vilji ekki hunskast til að segja af sér og hypja sig á brott, þá er lágmarkið að krefjast þess að þeir skili sósíalistanafnbótinni aftur og finni sér eitthvert annað nafn á klúbbinn sinn. Flokkur, sem ekki gat á fjórum árum komið sér upp sómasamlegri stefnu, sem hæfir sósíalistaflokki, á ekkert erindi við fólk. Að skila auðu, eða einhverri óljósri vitleysu, í hverjum málaflokknum af öðrum er bæði brjóstumkennanlegt og hlægilegt. Nú er komið að því að þið flytjið ykkur um set, til dæmis til Samfylkingarinnar eða Pírata, og látið ykkur nægja að kyssa á rassinn á nýstjórnarskrár- öfgafémínista- og ESB-þráhyggjuliðinu á þeim bæjum. 

„Hvorki upphaf né endir flokksins“

Rannsóknir hafa sýnt að það er hættulegt að fara snemma í háttinn

Ætla má að Birgi Ármannsyni sé ekki fullkomlega kunnugt um þá alvarlegu hættu, sem ungum íhaldskynjuðum pilthlunkum úr Valhöllu er búin af þeirri visku að fara snemma í háttinn. Því er nefnilega þannig varið, að drengskunkum af þessu tagi er mjög gjarnt, eins og rannsóknir hafa sýnt, að gera í sig í svefni ef þeir ganga of snemma til náða. Það liggur í hlutarins eðli, að gráðugir auðvaldsungar, sem eru nýbúnir að svelgja í sig sósur, hvítvínsgrogg, humarhala og þunga kýrsteik, sem seld var sem ungnautaket og velta sér svo til svefns upp úr klukkan níu, síðdegis, eru í bráðri hættu með útsvína rekkvoðir og sængur með villimannlegri steinsmugu.

Það er skammt að minnast þess þegar foldgná Sjálfstæðisflokksstúlka á framabraut gleypti í ógáti heilmikinn og rándýran demant, þegar húna graðgaði í sig froðuvíni og eldstromeruðum hanakjúklingi. Þegar bið varð á að telpan losaði sig á náttúrlega hátt við dýrgripinn var hún látin laxera, sett stólpípa og gert að drekka hálfan lítér af volgu sápuvatni í fyrstu umferð. Stelpuskarfurinn lét ekki á sér standa að ræpa og skíta í heilan sólarhring, og toiletið heima hjá henni var orðið eitrað af gufum og sora.

En demantinn skilaði sér ekki, hvernig sem stólpípunni og laxerolíunni var beitt. Til þrautavara var því farið með skessuhlunkinn í gegnumlýsingu í sneiðmyndatæki og þá loksins sást móta fyrir demantinum, sem kvað vera mörghundruð milljona virði, inni í miðjum heilanum á telpunni, sem er í minna lagi miðað við aldur. Strax varð ljóst að ekki væri hægt að ná demantinum með óperasjón því þá mundi Sjálfstæðisflokksstúlkan á framabrautinni óhjákvæmilega geispa golunni og drepast. Því er hún geymd í rammgerðum klefa, sem var útbúinn í miðju húsi foreldra hennar, því stórkostleg hætta er talin á að ágjarnir flokksbræður framahnátunnar, eða flokkssystur, sætti færi á að reka öxi í skallann á henni og hverfa á braut með demantinn. Því ætti Biggó Mannadon að hugsa sig tvisvar um áður en hann skreiðist kviðfullur í bælið fyrir allar aldir að kveldi dags.      

Rósa ætlar að vaka en Birgir fer snemma í háttinn

I am the egg man They are the egg men I am the walrus Goo goo g'joob

Vissulega eru rostungar viðsjárverð kvikindi og til alls vís. Í fornum sögnum segir frá rostungi, sem drap Sveðju-Vígharð með því að höggva tönnum sínum í ofanverða bringu hans ,,svo nam niður við grindarbotn", eins og segir í handritinu Fjörvetlu. Nú berast fregnir frá frændum okkar Írum, þess efnis að rostungur sá er sest hefir að í Hornafirði hafi í sumar herjað á Írland og Skotland með fáheyrðum hryðjuverkum, brotið og sökkt skipum og etið þá menn er á þeim vóru er þeir fóru í sjóinn.

Það er því ekki örgrunnt um, að uggur fari vaxandi með mönnum í Hornafirði og Suðursveit með að hafa slíkan vanmetapéníng glottandi á bryggjunni. Verst er þó, að rostunginn bíta engin vopn á hefir hann átt alskosta við þá menn er reynt hafa að fara að honum með skotvopnum. Þá var til þess tekið, að rostungurinn stökkti Þórbergi Torfasyni frá Hala í Suðursveit á hamslausan flótta, en Þorbegur hugðist skoða skrímslið og vega það ef færi gæfist. En rosmhvalurinn var ekki á því að láta drengstaula frá Hala granda sér og rak því upp org og hljóp hreifahlaup æi átt að Þórbergi, sem tók til fótanna og hljóp til fjalla, hrópandi guðsorð í belg og biðu á milli gráthviðanna.

Ekki er víst hvað rostungurinn ætlar sér, hvort hann haldi á til Grænlands eða hyggi á veturstu á Höfn í Hornafirði. Ef skepnan verður ekki farið að sýna á sér fararsnið um mánaðarmótin sjá Hornfirðingar og nærsveitarmenn fram á þunga tíð og varhugaverða. Bústea fólks er í uppnámi, því aunginn vill fá rostunginn í heimsókn til sín, kannsi um miðja nótt, og horfa upp á hann eta börnin og konuna á heimilinu og fá ekkert að gjört. Frá Írland hafa og borstist enn ljótari tíðindi, sem sé að rostungurinn sé öldungis kynóður og setji ekki fyrir sig að nauðga búpéníngi og jafnvel fullorðnum mönnum og konum þeirra. Ef rétt er og rostungurinn sest að á staðnum, getur ekki öðruvísi farið en íbúar Hafnar flykkist allrir sem einn burt úr plássinu og komi þar aldregi síðan. Á meðan raular hinn óboðni gestur, þar sem hann bíður á bryggjunni og reykir sér sígarettu: ,,I am the egg man They are the egg men I am the walrus Goo goo g'joob"...

Rostungurinn líklega þekktur vandræðagemsi

Grimmt og guðlaust hjarta ræðst að Maddömunnar vesæla krossbera

Að Bjarniben skuli voga sér að veitast að ráðsmanni gömlu Framsóknarmaddömunnar ber vott um grimmt og guðlaust hjarta, hreina mannvonsku og fólsku. Ráðsmaðurinn, símnefni: Sigingifjosinu, þessi volaði og sí-grátandi krossberi, sem reynir að láta aðra halda að hann beri syndir heimsins á herðum sér, hefir, sem kunnugt er, í mörg horn að líta dags daglega. Fyrir utan að moka undan Íhaldinu og burgeisum þess er hann á þeytingi fyrir Maddömuna, sem er forn í skapi, kröfuhörð og kolklikkuð. Dag hvurn verður þessi dauðans vesalingur að steðja í Áfengis og tóbaksverslun ríkisins og bera út þaðan þungar byrðar af sterku, sem hann færir Maddömunni svo hún geti nú vætt kverkarnar í amstri dagsins. Þetta er alveg eins og hjá ráðsmenninu á Bessastöðum, sem ber forsetabrennivín úr vínbúðinni í vínkjallarann á Bessastöðum ofan í Guð og hvurn mann.

En karlinn Bjarniben, það er nú meiri truntan. Sjáiði hann ekki fyrir ykkur elta SigInga eftir illfærum þúfnakarga þar til honum verður fótaskortur og fellur á kviðinn og nær ekki að hafa sig á fætur áður en fanturinn nær honum? Þegar þar er komið tekur Bjarniben til við að hnoða og draga ráðsmann Maddömunnar út og austur um mýrina og mokar að síðustu móverki og stórum hnullungum ofan í buxurnar hjá honum, svo tilsýndar verður SigIngi eins og úlfurinn í Rauðhettu eftir að veiðimaðurinn hafði fyllt kviðinn á honum af grjóti.

En hvernig stendur eiginlega á fautaskap Bjarnaben við hinn endalaust volandi krossbera úr Fjósi Framsóknarmaddömunnar? Ástæðan er ósköp lítilfjörleg og aum og byggist á óstöðvandi samdrætti Sjálfstæðisflokksins í hvurri skoðanakönnuninni af annarri, en það þykir sannað, að orsök samdráttarins er furðumikið rennirí af atkvæðaskjátum úr beitarhólfum Íhaldsins á Höfuðbólinu yfir í Framsóknarfjósið, sem fyrir löngu er þó orðið þurrabúð og hjáleiga frá Sjálfstæðisflokknum. Ef fer sem horfir, getur þessi þróun ekki orðið önnur, en að gamla Framsóknarmaddaman éti Sjálfstæðisflokkinn í sig með öllum amboðum, Valhöllu og Engeyingum. Þess vega veitist Bjarniben af slíkri fólsku að ráðsmannsgarminum.  

Bjarni skýtur á formann Framsóknar

Samkvæmt leiðarbæklingi frú Ingveldar

Samkvæmt leiðabæklingi, sem ríkisstjórn Íslands og þá sérstaklega ,,ríkisstjórnarflokkur Íslands", Sjálfstæðisflokkurinn, fékk frú Ingveldi til að setja saman og koma á prent, þá er algerlega forboðið allri mennskri kind að prumpa fyrir framan maka sinn. Frú Ingveldur tekur dæmi í fræðigrein sinn þessu að lútandi af tengdamóður sinni, sem hvarf einn góðan veðurdag svo rækilega að til hennar hefir lítið spurst síðan. Það næsta sem frú Ingveldur hefir komist hinu sanna í þessu dularfulla máli er, að tengdamóðir hennar rak duglega við er hún var að morgunverkum í eldhúsinu að eiginmanni sínum, Kolbeini Kolbeinssyni eldri, viðstöddum.

Nú, haldið er að Kolbeinn eldri hafi sent kérlíngu sína úr landi eftir ódæðisverkið í eldhúsinu og hún hafi eftir það búið við mikla örbyrgð einhvers staðar Suður Amríku uns hún lést þar úr ófeiti undir lok níunda áratugs tuttugustu aldar. Af þessu má sjá að frú Ingveldur er öllum hnútum kunnug og veit hvað hún syngur. Eitt sinn gjörðist Kolbeinn Kolbeinsson yngri, eiginmaður frú Ingveldar, svo djarfur að leysa hastarlega vind undir sæng í hjónarúminu með konu sína við hlið sér. Fyrir þessa sök snöri frú Ingveldur sér leifturhratt við í bælinu og rotaði mann sinn á augabragði og lá hann í öngviti til morguns, þegar frú Ingveldur rak hann öfugan fram úr og í vinnuna.

Í riti frú Ingveldar kemur glögglega fram, að fjöldi hjónaskilnaða og sambúðarslita verður ár hvert á Íslandi út af viðrekstraræði annars makans. Brynjar Vondalykt missti af kvonfangi þegar stúlkan hans prumpaði hátt og snjallt í þann veginn að þau ætluðu sér að hefja samræði. Við þennan háskaleik ungu konunnar féll Vondulyktinni allur ketill í eld og honum hurfu á augnabliki allar þær fýsnir, sem heyra til innilegu ástarsambandi. Eftir þetta hefir Brynjar Vondalykt verið leiðinlega brenglaður og öfugsnúinn á kynferðissviðinu.  

Hvenær má prumpa fyrir framan makann? – „Það er vont að halda því inni“