Skarað í kulnaðar glæður Eflingar eftir botthlaup kattarins í sekknum

Gott er að skuli vera að lifna örlítið yfir Eflingu. Nú eru eignirnar farnar að tilkynna framboð í belg og biðu og aunginn veit hvað upp úr stendur flugvallarsnótin eða Gröfu-Gvendur. En eitt er víst og það er það, að Bandaríkja-Sólveig og Amríku-Viddi hrukku fyrir eigin tilverknað fyrir borð og verður ekki bjargað úr þessu. Þetta var ansans ári snautleg ferð hjá Bandaríkja-Sólveigu, en við verðum að vona að henni líði undur vel með að hafa brugðist hinum óbreytta félagsmanni jafn herfilega og raun hefur borið vitni og svona fór um sjóferð þá.

Hins vegar er því miður ekki hægt að átta sig á fyrir hverja frambjóðendurnir tveir eru að bjóða sig fram. Er Gröfu-Gvendur frambjóðandi skrifstofunnar, eða er það flugvallarsnótin? Það er nú spurningin. Mér er alla vega sagt af innanbúðarpersónu, ef persónu skyldi kalla, að annar frambjóðandinn sé gerður út af skrifstofuliðinu á Eflingakontórnum, en hinn gangi erinda stjórnarinnar, sem sé leifanna af stjórn Bandaríkja-Sólveigar, Amríku-Vidda og hálfbrjálaða klansins á Gunnarsmárahælinu. Nú er að sjá hvort þriðji frambjóðandinn gefur sig ekki fram fyrir hönd verkafólksins í Eflingu, því fyrrgreindir tveir framboðsaðilar eru í allt öðrum leik en stéttarbaráttu og verkalýðsmálum.

Það var nú assgoti skemmtilegt að sjá þegar Bandaríkja-Sólveig hljópst veinandi og gargandi frá öllu sem hún hafði verið kjörin til í Eflingu og verkalýðshreyfingunni með fémínísk frollublótsyrði á vör, sem hljóðuðu upp á, með há-amrískum framburði, að fjandans skrifstofuhyskið hefði rekið sig frá Eflingu. Auðvitað stóðst fúkyrðaflaumur hinnar æstu frauku aungva skoðun, seiseinei, jafnvel ekki einusinn þókt hann væri auðheyranlega með amrískum hreim. Skrifstofufólkið hefði ekki með neinum ráðum getað rekið Sólveigu, til slíkra meistarastykkja skorti því allar heimildir félagslaga Eflingar. Á hinn bóginn beraði Bandaríkja-Sólveig við þetta tækifæri, þ.e. brotthlaupið, sig sem ofdekraðan keipakrakka, frekan og illskeyttan þannig að ljóst varð að hún hafði verið kötturinn í sekknum frá upphafi, umskiptingurinn í eldhúsinu og raddslitni haninn á fjóshaugnum.   

Vill verða formaður Eflingar

Þeim opinbera dáraskap skulum vér hrinda á haf út

Jæja, góðir landsmenn. Ætli sé ekki nóg komið af þessum opinbera dáraskap og smáborgaralega undirmálssnobbi sem orðuveitingafroðan á Bessastöðum er? Jú, víst er fyrir margt löngu komið nóg af slíku. Í mörgum tilfellum hafa orðuveitingarnar virkað eins og verið sé að hæðast að einhverjum litlausum beyglum, sem hafa ekkert annað til sakar unnið en að mæta til vinnu sinnar eins og vankaðir og syfjaðir sauðir, og fólkið úti í samfélaginu hefir hlegið að öllu saman og gert ónotalegt grín að aumingja orðuhöfunum. En satt að segja er orðuveitinganefnd, krossar hennar, fálkar og riddarar, helst til grátt gaman af hálfu hins opinbera, burgeisastéttarinnar og forseta Ísland, þegar öllu er á botninn hvolft.

Í þetta sinn voru tólf giljagaurar og báðum kynjum krossaðir á Bessastöðum, þar af voru einungis tveir, sem hugsanlega voru einhverra verðlauna verðir. Hinir tíu eru því miður fulltrúar þurrar meðalmennsku, moðsuðu og kannski einhverju þaðan af verra; þeirra raunverulegu verðlaun veður aldrei annað en hlátur og flím þjóðarinnar í þeirra garð vegna krossins sem kenndur er við blóðgrimman vargfugl og hengdur var utan á þau af fullkomnum dáraskap og asnaskap, mitt í borgarlegri uppdráttarsýki yfirstéttarinnar.

Á þessari stundu er við hæfi að rifja upp orð Magnúsar heitins Kjartanssonar ritstjóra og sósíalista, en hann sagið eftir eina hlálega stórriddara- og fálkaorðuveitinguna, að áður fyrr hefðu ræningjar verið festir á kross, en í dag væru krossar hengdir á ræningja. Við orð hins ljóngáfaða ritstjóra Þjóðviljans mætti svo svo sem bæta því við, að auk ræningjanna væru krossar hengdir á landeyður og innantómar og vafasamar toppfígúrur fyrir ekki neitt. Já, kæru vinir, nær og fjær, ættum vér sem samfélagsheild ekki að einsetja oss, að hefja á nýju ári heiðarlega, markvissa og gefandi baráttu gegn öllum þeim uppskafningshætti, lágmennsku og blekkingaleikjum, sem haslað hafa sér völl og komið sér fyrir í þjóðlífi voru? Ættum vér ekki bara að gera það að áramótaheiti voru nú og hefjast handa við að hrinda borgaralegri ónáttúru á haf út eins og úldnum svínsskrokkum?    

Tólf fengu fálkaorðuna í dag