Söngur afturfótafiðrildana á Eyri

Víst munum vér hengja þorskinn upp á sporðinum og vinþurrka hann,
en vér verðum að muna að taka hann niður áður en flugan fer að verpa.

Ofar skýjunum leyfist eitt og annað sem ekki þolir dagljósið;
klám í hæstu hæðum, svívirðingar og landráðabrigsl.

Hvað verður um sagnarandann þegar öll vötn verða þornuð á heiðinni?

Og kvenprestur lét sig hafa að kalla síra Baldvin klæðskipting og kynskipting.

Frillur og nornir! Skerið upp herör gegn óréttlætinu
og hakkið hagfræðingana og skítapakkið.

Kolbeinn Kolbeinsson, hvar ert þú?
Buxnalaus í miðstöðvarkompunni með Handreðinn við fætur þér?

Nú er verið að vinna í því að Morgunblaðið og Útvarp Saga fái friðarverðlaun Nóbels,
verði Nóbélsfriðarar, Nóbélsskáld.
Eða er verið að tala um frygðarverðlaunin þeim til handa?
Já. Jomm.

Hlandsteinsgular eru hugsanir yðar,
fémínístar í ruglinu.

En afturfótafiðrildin á Eyri syngja haustljóðin sín 
í skugga háfjallamera og heimsvaldasinna.

Halda Eurovision í Liverpool

Voðinn er vís ef hættunni er boðið heim

Það er stórhættulegt að leyfa rússneskum hafrannsóknarskipum að valsa átölulaust um landhelgina okkar. Rússnesk hafrannsóknarskip eru með allar lestar stútfullar af gríðarlegum fallbyssum, eldflaugum, kjarnaoddum og kjarnorkusprengjum, fyrir utan óteljandi önnur hryllileg drápstól. Að leyfa þessum andskotum að fara um landhelgina okkar er ógnar mikill slóðaskapur af hálfu stjórnvalda okkar, svo mikill reyndar að réttast væri að setja þau af fyrir vikið.

En við getum líka verið Rússum þakklát fyrir að rannsaka hafið innan íslensku lögsögunnar, því ekki gera aðrir það. Að vísu höfum við einhverskonar fálkalega Hafrannsóknarstofu, en hún gerir nú ekkert annað en að leigja stórhýsi á morð fjár í Hafnarfirði af valinkunnum pénígaspámanni, leita dauðaleit að loðnu fyrir útgerðarauðvaldsrassana og stunda einskisnýtt netarall á vorin í fjáröflunarskyni, svo þeir eigi fyrir olíu á rannsóknarskipin sín þegar þeir fara að leita að loðnunni sem útgerðarauðvaldsrassarnir eru alveg við að útrýma.

En hvað mundu stjórnvöld okkar segja ef rússnesku hafrannsóknarskipin mundi allt í einu ösla inn Eyjafjörð og Skagafjörð og taka Samherja og gifturíka kaupfélagsstjórann og hans hafurtask á Sauðárkróki traustataki? Eða skjóta Hornbjarg niður með einum vel löguðum kjarnaoddi? Þá þýddi nú lítið fyrir Katrínu, Bjarnaben og ráðsmann Framsóknarmaddömunnar að gera í buxurnar og kvaka eins og skottbrotnir hvolpar.

 

 

 

 

Heimilt að vísa erlendum „rannsóknarskipum“ frá

Móðgun við íslenska alþýðu - og hver samdi buslubænina fyrir paurana 12?

Jæja, svo Saleksbandalag Bjarnaben, frú Halldóru Saleksdóttur, Drífu, Katrínar Jakkó og Höllu Gunnars, Samfylkingarinnar og VG, framsóknarsnatanna í Eyjafirði og Skagafirði, samherjanna og auðvaldsins hafði ekki neitt bitastæðara en Ólöfu Helgu til að bjóða fram á móti Ragnari Ingólfssyni í embætti forseta Alþýðusambandsins. Ja, aumt er það og vesælt. Það ætti hreinlega að varða við lög að etja einfeldningi, eins og þessari Ólöfu, til þess að fremja skrípalæti eins og að sækjast eftir því að verða forseti ASÍ, - og raunar er þetta asnaspark Salekssamfélagsins stórkostleg móðgun við íslenska alþýðu.

Það vill svo skemmtilega til, að daginn áður en frú Saleksdóttir, fröken Snædal og Halla Gunnars hrintu Ólöfu Helgu út í foraðið til að gera sér enn meir til skammar, varð þessi sama Ólöf Helga uppvís, ásamt Agníesku nokkurri sem er gildur limur í ,,verkalýðsmálaráði Samfylkingarinnar" með gömlu frú Saleksdóttur, að hafa vaðið á ólögmætan hátt inn í tölvupósthólf Sólveigar Önnu hjá Eflingu, að henni fjarstaddri, sennilega í þeim tilgangi einum að reyna að snuðra eitthvað bragðbætandi upp, sem þær gætu haft á Sólveigu og gert út af við verkalýðsbaráttu hennar. En upp komst um strákinn Tuma og Ólöf Helga kjaftaði af sér á stjórnafundi í Eflingu, þannig að tölvupóstsinnbrotið lá ljóst fyrir. 

Þá var ekki síður hlægileg buslubænin sem tólf ,,verkalýðs"höfðingjar skrifuðu undir. Það er álitamál hvaða endemi það voru sem sömdu þennan bænalestur. Þar koma auðvitað helst til greina fröken Snædal og Halla framkvæmdastjóri hennar. Hinsvegar er næsta ótrúlegt, að undanrennugemlingarnir sem skrifuðu undir hafi getað klórað sig fram úr skáldskapnum frá upphafi til enda, enda þarf til þess sæmilegri lestrarkunnáttu en kyndugar salekskjóður eru þekktar fyrir. Það stefnir því allt í glens og gaman á alþýðusambandsþinginu sem hefst eftir helgi, sem nær hámarki þegar hinu undirförula og öfgafulla Saleksgengi verður í heilu lagi í ruslatunnuna.

Ólöf vill verða forseti ASÍ

Vinkonurnar Drífa Snædal, Katrín Jakobs og Halla Gunnarsdóttir

Ómerkilegt hundsspott Halla Gunnarsdóttir, sem Katrín Jakobsdóttir sendi Drífu vinkonu sinni á kontór ASÍ til að berjast gegn verkalýðssinnunum í alþýðusambandinu og fyrir Salek svikamyllunni. Við munum sum eftir því þegar efrimillistéttarfémínístinn, Drífa Snædal, lét að því liggja að hún væri hætt í VG af því hún þóktist ekki vilja éta skít með þeim flokki meðan hann væri í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Auðvitað fór fröken Snædal aldrei úr VG og hélt ótrauð áfram í fæði hjá Katrínu vinkonu sinni, að minnsta kosti hafa aldrei sést nein sönnunargögn um að Drífa hafi í raun yfirgefið VG. En svo fékk hún Höllu vinkonu sína hjá Katrínu Jakkó vinkonu sinni og réði hana sem framkvæmdastjóra ASÍ án auglýsingar! Mikið fjandi eru þessar vinkonur lágkúrulegar og óheiðarlegar í alla staði. Ojbara. Og nú stendur upp á hinn hámenntaða efrimillistéttarfémínísta og skoðanaleysingja í forsætisráðuneytinu, fyrrnefnda Katrínu Jakkó, að koma vinkonum sínum, Drífu og Höllu, til hjálpar eftir að þær sturtuðu sjálfum sér niður hjá ASÍ og finna þeim vel launuð jobb. Vér bíðum öll spennt eftir því hvar þessar óþrifatuðrur birtast næst á framagosa- og spillingarferðalagi þeirra eftir að róttæk alþýðan gef þeim verðskuldað spark í rassgatið.

En gefum næst Sólveigu Önnu Jónsdóttur orðið, en hún hefur allnokkra reynslu orðið af  vinkonunum sem hér hefir verið á minnst:

,,Halla segist ekki skilja umræðuna um endurvakningu Salek. Það er stórundarlegt ef rétt er. Halla ætti framar flestum að þekkja þá einbeittu vinnu sem að fór í gang hjá forsætisráðuneytinu með mikilli aðkomu ASÍ undir stjórn Drífu Snædal í því að útbúa svokallaða Grænbók um kjarasamninga og vinnumarkaðsmál (undirbúningsvinna við að innleiða Salek-kerfið, undir öðru nafni). Halla var pólitískur ráðgjafi og nánasti samstarfsmaður forseta ASÍ. Hún útbjó t.d. með forsetanum gagna-pakka til að senda Grænbókar-nefndinni en sá pakki innihélt að mestu skjöl og gögn frá tíð Gylfa Arnbjörnssonar, algjörlega eins og þau komu af kúnni. Þótti Höllu þetta fullsæmandi pólitískt innlegg frá forystu ASÍ, og þetta hefði verið sent nema fyrir andstöðu mína og Ragnars Þórs, formanns VR (um þetta má lesa í grein minni Með Salek á sjálfstýringu: Kreppa íslensku verkalýðshreyfingarinnar II).

Halla segir að innan ASÍ séu stofnanir þar sem að takast eigi á um málefni. Hún telur upp þing ASÍ, miðstjórn, formannafundi og málefnanefndir. Þetta er rétt hjá Höllu og á nákvæmlega þessum vettvöngum hef ég ítrekað komið skoðunum mínum á framfæri, krafist svara um ýmis mál, lagt fram gögn máli mínu til stuðnings o.s.frv. Ég hef að öllu leiti virt lýðræðislega vettvanga ASÍ en það sama er ekki hægt að segja um nánasta stuðningsfólk Drífu Snædal; þau hafa haldið leynifundi, og svo auðvitað fyrst og fremst ástundað kviksögur og rógburð í auðvirðilegum tilraunum sínum til að grafa undan málflutningi mínum, og annarra sem að þeim eru ekki þóknanlegir. Jafnvel gengið svo langt að útbúa sérstaka kvenna-póstlista þar sem að starfsfólk ASÍ, forseti og aðrir sem að starfa innan vébanda ASÍ hafa komið saman til að ræða persónu mína og hvernig hægt sé að beita sér í baráttunni gegn forystu minni í Eflingu.

Eitt af fyrstu verkum Höllu Gunnarsdóttur sem framkvæmdastjóra ASÍ var að útbúa sérstakan sérfræðingahóp heildasamtaka launafólks. Hún gerði sjálfa sig að yfir-sérfræðing sérfræðingahópsins. Um það var engin umræða á lýðræðislegum vettvöngum ASÍ. Hún bauð svo til starfa með sér í hópnum hinum og þessum sérfræðingum (frá BSRB, BHM, VR, ásamt öðrum) en gætti þess að bjóða fulltrúa frá Eflingu ekki þátttöku í starfi hópsins. Það var ekki fyrr en ég gerði alvarlegar athugasemdir við það að Efling, stærsta félag verka og láglaunafólks á landinu, væri sniðgengið (á fundi þar sem að framkvæmdastjóri ASÍ skammaði mig fullum hálsi fyrir að dirfast að hafa skoðun, ekki í fyrsta og ekki í síðasta skipti) að forseti ASÍ bauð fulltrúa Eflingar þátttöku í hópnum".

„Mig langar ekki með barnið mitt þarna inn“

Hr. M. Oz er einkennilega illa ættaður og líkur Gottfreði lækni

Fyrir þá sem eru fáfróðir og ekkert vita, þá er frambjóðandinn og vísindamaðurinn Mehmet Oz sonur Galdrakarlsins í Oz og hefir hann því ekki langt að sækja það að vera brögðóttur. En að karlfjandinn sé sadisti og dýraníðingur kemur á óvart, þar eð faðir hans hefir orð á sér að vera vænn viðskepnur; trúlega hefir Mehmet frambjóðandi þessa ónáttúru úr móðurætt sinni, en kona Galdrakarlsins í Oz er sem kunnugt ef af viðsjárverðri og illa þokkaðri nornaætt; kerlingin er með rauð augu, að hætti nornaættbálksins. Því er svo við að bæta að frægasta formóðir Mehmets var nornin sem afvegaleiddi systkinin Hans og Grétu og ætlaði að matreiða þau sér til gottgjörelsis.

Svo kemur fram að Mehmet Oz er repúblíkani, svona eins og næsti formaður Samfylkingarinnar og Dagur borgmeistari í Reykjavík. Já, og Gottfreð Gottfreðsson læknir. Sömuleiðis, eins og Mehmet, er Gottfreð mikill vísindamaður og hefir meðal annars fundið framsóknarvírusinn í fólk, sem og mótefni gegn þeim hættulega vírusi. Þá greindi Gottfreð læknir fyrstur manna krataeðlið eftir ströngustu reglum vísindanna og var tilnefndur til Nóbelsverðlauna fyrir. Nú, Gottfreð gerði skemmtilegar tilraunir, og gerir enn, með uppgötvanir sínar, til dæmis dældi hann framsóknarvírusum í eiturgrænni upplausn í píratadreng. Það fór illa, píratasveinninn var brjálaður og eftir að hafa engst sundur og saman í tvo sólarhringa samfleytt spýttist höfuðið af honum eins og tappi úr kampavínsbokku. Einnig sprautaði hann fáeina krataeðlisdrauga með nefndum framsóknarvírusum, en það hafði þau áhrif á kratana að þeir urðu ennþá lýgnari og vitlausari en þeir voru fyrir, og var víst ekki á þau ósköp bætandi, að sögn kunnugra manna.

Svo munum við öll þegar Gottfreð læknir var kallaður til Máríu Borgargagns þegar hún hélt heilu hverfi vakandi með ævintýralega trylltum lostaveinum og klámfengnum upphrópunum. Gottfreð var ekkert að tvítóla neitt við læknisaðgerðir sínar að þessu sinni, heldu vóð inn til Borgargagnsins og sprautaði hana með ókenndum vökva eins og villta antílópu í nárann og fleygði henni svo nakinni í baðkarið og fyllti það af jökulköldu vatni. Það er sagt að Máría Borgargagn hafi hugsað sig tvisvar um þegar hún fékk tækifæri til að hrína upp yfir sig af frygð.

Frambjóðandi repúblikana sakaður um dýraníð

Sækir fyrirmyndir í alræmdan meðvitundariðnað

Það er við hæfi að Áslaug Arna gerist Disney-fígúra, það fer henni svo aldeilis vel. Ekki síst vegna þeirrar hörmulegu staðreyndar að þorparinn Walt Disney og fyrirtæki hans hefur einna helst unnið sér til frægðar að taka gömul evrópsk ævintýri og útfletja þau og útvatna svo að ekki stendur steinn yfir steini af hinum upprunalegum sögum. Eða eins og Þórarinn Eldjárn skáld segir í Disneyrímum sínum:

Beint í smiðju bræðra Grimm  
beina iðjuhöldar för.
Vinna hryðjuverkin dimm,
Walt í miðju, spenntur, ör.
-----------
Þegar allt er flatt og fláð
filmar Valtýr rústina.
Breytir salti í sykurbráð,
setur kalt á glóðina.

Svo gerðist það að Disney varð úr heimi hallur nokkru fyrr en hann kærði sig um. Sögðu sumir að þarna hafi Guð augljóslega tekið í taumana og virkja karmalögmálið á Walt með því að fella hann úr krabba. En Walt Disney dó ekki ráðalaus áður en hann dó, öðru nær, því hann skipaði svo fyrir að líkami hans væri látinn í frystikistu um leið og hann geispaði golunni. En um þetta segir Þórarinn skáld:

,,Það um listakynjakvist  
kveða í máli stystu,
að hann gisti, eigi vist,
oní frystikistu,

uni í dái  ísi hjá,
eins og björn í híði,
stari ljáinn ögrand'á
eftir því hann bíði

í kaldri ró að krabbahró
kempur Eirar lækni,
en einkum þó að eflist nóg
affrystingartækni".

Það er sem sé úr meðvitundariðju dólgsins Disney, sem ráðherrann Áslaug Arna sækir sér fyrirmyndir að blekkingarfígúrum gerviveraldar sinnar.

,,Nemur löndin Andrés önd,  
argvítugur steggur.
Dauða hönd á dal og strönd
disneyvélin leggur".
(Höf. Þórarinn Eldjárn.  

 

Ráðherra klæddi sig upp sem Elsa

Spillingargulan

Jæja, hvaða framsóknarkurf í Fjósi gömlu Maddömunnar ætli sú gula dragi fram úr erminni til að setja yfir þessa svokölluðu Kvikmyndamiðstöð Íslands? Það héld ég verði nú meiri bögubósinn og með kúamykju í nærbuxunum. Einhverjum datt Björn Ingi í hug, öðrum kynjaður dýralæknir, sá þriðji, afar hrumur og heilabilaður, nefndi Jónas frá Hriflu. Það væri svo sem eftir öðru að gamla Framsóknarmaddaman skipaði ráðsmanni sínum, húskörlum og griðkonum að vekja gamla Hriflon upp af værum blundi og skipa hann yfir kvikmyndaiðnaðinn í landinu. Vitað er að Hriflon sálugi var kvikmyndasinnaður á sinni tíð og hafði hug á að gera kvikmynd um raunveruleg fylliríslæti og ölæði óðra drykkjurúta, sem þeir áttu svo að vera dæmdir til að horfa í kvikmyndahúsi þegar af þeim bráði.

En þókt Sigingi, sú gula og labbakúturinn úr Dölum vestur séu miklir menn þá hafa þau samt aungva burði til að kalla Hriflukarlinn aftur til starfa hérna megin grafar. Þá rennur upp fyrir oss mynd steggsins á Akureyri, hans Björns Snæbjörnssonar verkalýðsforstjóra, hann er sko sannur framsóknarmaður, sem veit hvorki í þennan heim né annan fyrir framsóknaráráttuhegðun, sem stafar af baktéríusýkingu, framsóknarbaktéríunni, sem ræktast í Fjóshaugnum gömlu Framsóknarmaddömunni til dýrðar. Þar er sem sé fundinn sá framsóknarkurfur sem verðskuldar Kvikmyndamiðstöð Íslands til afnota. Vér erum viss um að sú gula ræður karlinn Bjössa Snæ, þó ekki væri nema í spillingarskyni, en Bjössi ku vera að hætta hinu framsóknarkynjaða verkaforstjóravafstri sínu á næstunni.

Þá er vert að geta þess að Framsókn, Sjálfstæðaauðvaldið og Katrín Jakkó hafa í hyggju að véla bandaríska herveldið til að setja aftur upp myndarlega herstöð á Miðnesheiði og þegar það raungerist, eins og fíflin orða það, verður Sölunefnd varnarliðseigna endurreist og yfir hana settur innvígður framsóknarfjóshaugur. Líklega verður það sú gula sjálf, sem gjörist forstöðukvendi yfir Sölunefndinni, því efir nokkru er að slægjast þar sem hermang og hæfileg spilling eru annars vegar. 

Staðan auglýst í fyrsta sinn í tuttugu ár

Heimsókn borgarbúa í réttirnar í sveitinni

Í þar síðustu viku ákváðu sæmdarhjónin, frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson, að gerast þjóðleg og efna til ferðar norður í land til að heiðra bændur og sauðfé með því að vera með þeim á réttardaginn. Þau hjóni létu aka sér og vinum sínum í fimmtán manna vagni og allir voru góðglaðir þá rennt var ú hlaði. Í Norðurárdal tóku þau upp tvo veðraða ferðamenn frá Frans og buðu þeim brennivín, svartadauða, og tóku óstinnt upp þegar Fransararnir, sem voru karl og kona, ráku bara tungubroddana í dauðann en vildu ekki drekka. Gripu þá Brynjar Vondalykt og Kolbeinn til sinna ráða og neyddu áfengið ofan í hjúin með valdi, svo þau urðu á augabragði draugfull. Er þar var komið sögu gjörðu Kolbeinn og Indriði Handreður sér hægt um vik og fóru að áreita ferðalangana á kynferðislegan hátt, en þau vildu ekki þýðast gestgjafa sína og því varð það úr, uppi á miðri Holtavörðuheiði, að þeir létu bifreiðarstjórann stöðva bifreiðina og köstuðu frönsku hjónaleysunum út. Þetta var steinsnar frá heimili ráðskonunnar á Holtavörðuheiðinni og munu þessi ólánssömu ferðalangar hafa lent í klóm hennar.

Loks komust frú Ingveldur og þau í hina frægu Krossheimarétt á Hæðum. Nýbúið var að reka safnið, sem taldi kringum tuttuguþúsund fjár, inn í réttina og og þegar brostinn á mikill ys og djöflagangur. Hundar slógust eins og grimmir úlfar og pardusleónar við réttarvegginn, en inni í réttinni sjálfri var kvenfólkið farið að staupa sig í sífellu. Brátt var brostið á algleymi og Kolbeinn ekki seinn á sér að fífla eina húsfreyjuna úr sveitinni og velta henni skríkjandi og frísandi inn í einn réttardilkinn, sem byrjað var að draga í. Svo kom bóndi húsfreyjunnar að henni og Kolbeini og barði hann og dró síðan að réttarveggnum og velti honum þar yfir. Upp úr þessu byrjuðu slagsmálin og var frú Ingveldur fljót að rota tuttugu manns, allt framsóknarfóla að hennar sögn. En Indriði Handreður var grátt leikinn af ólmum sveitalubbum, sem að skilnaði teymdu hann burt af vettvangi á leyndarlimnum og böðuðu hann upp úr forarvilpu, sem hafði myndast þegar sauðféð var rekið inn í réttina um morguninn.

Um kveldið, þegar frú Ingveldur og hennar fólk hafði loks sloppið undan bændalýðnum fóru þau eins og eldur millum bæja í sveitinni og létu hendur sópa og höndur skipta og létu í alla staði ófriðlega. Og er þau koma að Ásbjarnarkeldu var þeim vörnuð innganga í bæinn svo að þau lögðu eld að að honum og svældu íbúa þess úr eins og refa úr greni og létu þá finna rækilega til tevatnsins þar á hlaðinu á Ásbjarnarkeldu. Að svo búnu héldu þau heim. Þókti frú Ingveldi og hennar fólki sem ferðin hefði tekist í alla staði vel og verið hin ákjósanlegasta skemmtun.   

Ofboðið eftir ölvun og slæma hegðun stuðningsmanna

Vér þurfum ekki lengur vitnanna við

Það þarf víst ekki frekar vitnananna við, fyrst svo illa er komið fyrir Deginum Bé, að hann er farinn að veita sér verðlaun fyrir ókláruð verk. Sjúkleiki að þessu tagi bendir til að nýfrjálshyggjurefurinn Dagur hafi fengið krataeðlisvírusinn í bæði heilahvel, sem og í litla heilann og sjálfa blágörnina. Þegar svo er komið eru batalíkur engar og sjúklingurinn verður að sitja uppi með það hlutskipti að vera til athlægis það sem eftir er ævinnar. En svona hefir þetta verið hjá krataeðlishöfðingjunum og nægir í því sambandi að nefna Gylfa Þorn, John Baldwin, Sighvat, Jóhönnu og Ingibjörgu Sólrúnu; allt var þetta fólk hlálegt í rembingi sínum og kom aungvu til leiðar nema fáránlegu gaspri og montbelgingi.

En tilfellið með Daginn er alvarlegt og má búast við að hann muni delera daglega héðan í frá þar til hann verður tekinn úr umferð. Það eru náttúrulega algerð firn, að einn aumur borgmeistari í Reykjavík taki upp á að verðlauna sjálfan sig, það asnastrik að verlauna sjálfan sig er eitt og sér nógu vitlaust og niðurlægjandi fyrir viðkomandi, en að verðlauna sig fyrir hrákasmíði, sem trauðla verður að veruleika, er svo út úr korti vitsmuna, að ekki er einusinni hægt að brosa að slíkri fásinnu og óhæfu. Þetta er sambærilegt við það að borgmeistarinn æddi á hvurjum degi úr Ráðhúsinu og upp í Bankastræti og pissaði þar miðja götuna, eða leysti jafnvel buxur sínar það fyrir allra augum og skildi eftir sig verksummerki sem vegfarendur hefðu hvorki géð né lyst að að leiða augun að, - og stöðva að sjálfsögðu alla umferð um strætið á meðan.

En það er ekkert nýtt á Íslandi að oddvitar og sveitarstjórar verði brjálaðir og fremji hin afkáralegustu axarsköft, sem þeir þurfa aldrei að svara til saka fyrir, enda eru þeir ábyrgðarlausir eins og aðrir brjálaðir menn, hvað þá að nokkrum komi til hugar að færa þá í óðsmannsskyrtu og koma þeim fyrir í rimlastíu á viðeigandi heimili. Það er allt svo frjálslegt í svona alvarlegum málum á Íslandi, að sagt er að líbérísmi þessu tagi sé að kalla óþekktur með öðrum þjóðum. Ef sveitarstjóri, segjum í Namibíu, færi að verðlauna sig fyrir verk sem ekki væri búið að vinna væri honum óðar komið fyrir á samherjatogara þar ytra og fengi ekki að koma í land fyrr en eftir hálft annað ár. En í Reykjavík mega Dagurinn Béé, Heiðaleiða og Holukarlinn stunda krataeðlisfávisku að vild án þess að nokkur geti rönd við reist. 

Veitti sér verðlaun fyrir hálfklárað verk