Nú fer að syrta í álinn hjá jómfrú Snædal, Höllu og skuggaböldrunum

Nú, það er mjög þekkt einkenni pestargemlinga að þeir finna alls ekki skítafnykinn af sjálfum sér. Þetta er heldur hvimleitt, því þeir er fyrir ólyktinni verða og eru of seinir að taka fyrir nefið, fá andarteppu af drullinu og verða helbláir í framan. Í dag var það efrimillistéttarfémínístinn, jómfrú Drífa Snædal, kom upp um sig í beinni sjónvarpsútsendingu, hvar hún viðurkenndi að finna ekki lykt af eiturgufunum sem stíga látlaust upp í verkalýðshreyfingunni og á ASÍ kontórnum. En svona er að vera samdauna vondri lykt, eiturstybbu, og háborgaralegri spillingu. Þá verður að koma fram, að þókt jómfrú Snædal finni ekki spillingaróþefinn af sjálfri sér, Höllu Gunnarsdóttur, Katrínu Jakobsdóttur, VG og gamla draugamorinu í verkalýðshreyfingunni, þá finna aðrir þessa ógnarpest og svíður undan í nasir og augu.

Þegar jómfrú Snædal og hennar vinskapur í efrimillistéttarfémínísmanum bera fyrir sig að þær skilji ekki Ragnar Þór, Sólveigu Önnu, Skaga-Villa og Aðalstein á Húsavík og þvertaka fyrir eitraða menningu innan verkalýðshreyfingarinnar, þá er næsta víst að hún er að verja eitthvað óhugnanlegt, sem heldur til í skúmaskotum og skuggakimum og hún hefir hag af að þykjast ekki kannast við. Enda skilur jómfrú Snædal ekki verkalýð og hefir víst aldregi dýft kræklunum á sér í kalt vatn, enn sem komið er, hvað þá sett upp gúmhanska og blóðgað og slægt þorskfiska í frosti og vosbúð. 

En nú syrtir heldur en ekki í álinn fyrir jómfrú Snædal, Höllu, Katrínu, VG, HF og íhaldskrataframsóknina. Það er nefnilega ekki ein báran stök, því þegar einn brimskaflinn rís er annar vís. Í næstu viku verður Sólveig Anna Jónsdóttir endurkjörin formaður Eflingar og þá er hætta á fyrir jómfrú Snædal, að Sólveig gjöri strax bandalag við Ragnar í VR, Skaga-Villa, Aðalstein og nokkra fleiri, sem þýðir að þá mun þetta fólk hafa meirihluta verkalýðshreyfingarinnar á bak við sig og hefja þegar í stað langþráða hreingerningu innan vébanda verkafólks og sópa út öllum leiðindaskepnum, sem legið hafa á spena hreyfingarinnar og notið velvildar atvinnurekenda, auðvalds, arðræningja og svindilbraskara. Þá verður gaman að lifa Katrín mín og kus kus. 

Áttar sig ekki á eitruðum kúltúr

Þá heyrði hann rödd af himnum sem sagði

Svona fer Samfylkingin með sína bestu menn. Það er henni líkt. Þar skríður elítan sem ein blóðþyrst gleraugnaslanga aftan að efnilegum frambjóðendum og höggur þá miskunarlaust niður með eiturtönnum sínum. Og þá er hinn illa séði frambjóðandi liggur óvígur í blóði sínu kallar elítan skítseiði sín til og býður þeim að kasta af sér vatni yfrum hinn fallna og gjöra stykki sín á hann. Þegar athöfninni er lokið hverfur elítan til síns heima, glöð í bragði, og étur steik í tilefni dagsins og sýpur á dýrum vínum með. Þetta kallar maður nú innanflokksmenningu sem bragð er af!

Eitt sinn hugðist slitin erfiðisvinnumaður taka þátt í prófkjöri hjá Samfylkingunni. Allt sitt líf hafði hann verið sannur félagshyggjumaður, jafnaðarmaður, sósíalist og sameignarsinni. Því miður fór að lít út fyrir að þessum náunga ætlaði að verða vel ágengt í prófkjörinu og það hljóp skrekkur í elítuna, ekki síst efrimillistéttarfémínístana sem þókti sér ógnað af einni hrjóstrugri karlskepnu. Þá var rógsvélin sókt og hún sett í gang og stigin í botn. Að fáum dögum liðnum var hættan af erfiðismanninum liðin hjá, hann lá einn í drullusvaðinu, útmakaður leðju, sóti og kólígérlum, - og algerlega ærulaus. Og elíta Samfylkingarinnar fór heiðursgöngu framhjá rógsvélinni og klappaði henni á kollinn og sagði: ,,Þessi vél er okkar eigin framleiðsla sem við höfum velþóknun á.

Einhverjir óþekktir Samverjar, sagðir nokkuð miskunnsamir, áttu leið hjá og sáu erfiðisvinnumanninn við dauðans dyr í leðjusvelgnum, veiddu hann upp, struku eðjuna af honum og settu hann í heitt sturtubað. Þegar karlanginn var loks kominn til sjálfs sín eftir meðferð elítunnar og miskunnarverk Samverjanna, fór hann að hugsa um hvernig á því gæti staðið að hann, heiðvirður maðurinn, væri í augum umheimsins allt í einu orðinn svívirðilegur og stórbrenglaður kynferðisglæpamaður, þjófur, hórkarl, eitursjúklingur og geðbilaður morðingi. Þá heyrði hann rödd af himnum, sem sagði: Meðan elítum stjórnmálaflokka og verkalýðshreyfingar helst uppi að hafa rógsvélar og skrímslavarðsveitir innan sinna vébanda er auðvaldinu og heimsvaldasinnu óhætt.

Með ólíkindum að þetta hafi verið niðurstaðan

Í bakgarði vorum liggur óvinurinn í leyni

Það er alltaf sama uppskriftin að undirbúningi stríðsglæpa hjá hjá hinum vestrænu heimsvaldasinnum. Vér erum öll sem eitt farin að þekkja þennan bragðúldna drullubakstur úr auðvaldsbrauðgerð USA, ESB og NATO. Um það þurfum vér ekki að ræða. Hinsvegar ættum vér Íslendingar að líta oss nær, því í bakgarði vorum liggur óvinurinn í leyni og bíður eftir hentugu tækifæri til að hremma oss og innlima. Ef vér höldum eigi vöku vorri verðum vér flattir út, étnir og gjörðir að hlekkjaþrælum í barbaríinu þi Thorshavn og Foglafirði.

Hvurnig er það, kæru landar, hafið þér ekki veitt framferði nágranna okkar, Færeyinga, athygli? Er ef til vill virkilegt, að það hafa farið fram hjá yður að áminnstir nágrannar vorir hafa verið að draga saman lið á landamærum þjóðar vorrar og þeirra? Nei, þér hafið ekki tekið eftir því. Það var yður líkt. Ef þér skoðuðu nýjustu gerviknattarmyndir af Færeyjum, þá mundu þér fá að sjá hvernig þessir svokölluðu nágrannar vorir hafa dregið saman vopnabyrgðir að ströndinni, þeirri sem sem snýr að oss. Heykvíslar, kindabyssur, dínamíttúpur tonnum, bogar, örvar, hakar og fjósaskóflur, hafa Færeyingar dregið fram á bjargbrúnir og ota nú að oss heldur ófriðlega. Þeir ætla auðsjánlega að læðast að oss eins og þjófur að nóttu og vinna oss eins og refakytta tófugreni.

Ef vér bregðumst eigi við þessu óviðfelldna vopnaskaki óvinarins eru endalok vor skammt undan, því Færíngar eru vísir með að ferja heri sína í lestum loðnuskipa sinna upp að Íslandsströndum og gjöra oss innrás að næturþeli. Og þá er út um allt, vér föllum allir. Þess vegna verum vér að vera fyrri til og senda Færeyingum viðeigandi glaðning, fyrst með flugflota vorum og fylgja síðan fast eftir með varðskipum og landgönguher. Svo tökum vér Færeyjar herskildi, gjörum heri þeirra óvirka og vængstýfum þá eins og hvurja aðra grimma hænsnfugla, sem setið hafa á launráðum við oss.

Ný gögn: Rússar gætu gert innrás á næstu dögum

Svo mörg voru þau orð

Jahh, déskotinn sjálfur! Vér vissum að hann væri slæmur, meira að segja mjög slæmur, og svo sem allt í lagi með það. En að hann væri framsóknarmaður, það datt oss ekki í hug. En svo skríður hann kolkrímaður undan skítugum pilsum gömlu géðbiluðu Framsóknarmaddömunnar og ætlar í framboði í Reykjavík fyrir þennan líka siðvillta og lönguglataða flokks, sem lengi hefir verið hýsill fyrir allrahanda auðvaldsóþverra, spillingu og glæpi. Vér sem héldum að Einsi Þorsteinsson væri bara lítill og heilaþveginn stuttbuxnastúfur úr Heimdalli vökum svo upp einn morguninn við það að þetta þá forhertur giljagaur úr Framsóknarfjósinu. Þetta er eins og vér hefðum fengið að ósekju og fyrirvaralaust dramm úr fleytifullum hlandkoppi framan í oss.

Nú herma fregnir aftur á móti að Einsa hafi þókt vistin góð undir skáluðum og hlandrökum pilsum Framsóknarmaddömunnar, og sú gamla hafi látið hafa eftir sér að strákurinn hafi reynst henni hinn vænsti tilberi og einhver hinn ágætasti í seinni tíð. Þó minnist gamla Maddaman Finns Ingólfssonar og hans Alfredós heitins með söknuði; ,,það voru nú drengir" sagði kerling við blaðamann og dæsti af unaði.

En það hefir margt sérkennilega sérkennilegt skreiðst undan pilsgopa Framsóknarmaddömunnar, sumt kostulegt en annað af ætthvísl skuggabaldra og tilberasnakka. Flest er þetta rammfalskur óaldarlýður, þefjandi af skólpræsum burgeisanna á Höfuðbóli Íhaldsins. Sennilega átti þjóðskáldið við þennan líka hroðalega mannsöfnuð er það orkti eftirfarandi vögguvísu:
  
Morðingjar heimsins og myrkraverkaher
myrða okkur líka einhvern veginn,
en gleymdu því samt aldrei að meira en maklegt er
að af mörgum þeirra væri skjátan flegin. (B.G.)

Íhugar alvarlega að gefa kost á sér

Siðlaus sauðnaut sem skitu og migu í heyið vekja óhugnaðrhroll

Þá hafið þið það. Ef þið hafið ekki verið sannfærð um að Svandís væri ekki stuðningskona kvótakerfisins í sjávarútvegi og samherji Samherjanna, eins og Stenngrimur Johoð og Álfheiður, þá ætti þessi afstaða hennar að sýna ykkur hreint og klárt hver hún er. Heldur þú, Svandís Svavarsdóttir, að flokkurinn sem þú og fleiri sölsuðuð undir ykkur og stáluð frá sósíalistum, hafi verið stofnaður til að þjónusta forherta sægreifa og burgeisastéttina yfirleitt?

Hafi einhverju sinni verið fólk í stjórnmálum á Íslandi sem ætti að skammast sín, þá eru það hinar stórsérkennilegu persónur sem komust yfir VG og halda þeim flokki úti fyrir sjálft sig og auðvaldið á Íslandi. En því miður kann þetta lið ekki að blygðast sín fremur en siðlaus sauðnaut sem brotið hafa sér leið inn í hlöðuna og skitið og mígið þar allt út. Engin vopn eru til sem bíta á þessi forhertu endemi, sem una sér best við rúllettuhjól kapítalismans í leit að lofi brugeisanna. Það eina sem hugsanlega mundi ganga frá svona dóti væri að kjósendur mundu sparka þeim öfugum út af Alþingi eins og skítugum flækingshundum.

Bara það eitt, að meintur ,,formaður" VG (eða HF, eins og flokksnafnið er skammstafað í dag)skuli hafa vogað sér að glenna sig eins og trúðfífl framan í foringja morðhundafélagsins NATO er þess eðlis, að óhugnaðarhrollur fer um okkur eldri sósíalistana. Við verðum samt að láta okkur það lynda, að siðlaus ófyrirleitin viðrini gefi okkur með framferði sínu fyrirlitningarmerki með löngutöng og láti sem þau viti ekki hverjir gerðu VG að þeim flokki sem hann varð, en það voru ekki Álfheiður, Svandísarslektið eða undanrennuungarnir með Katrínu og Gettubeturkálfana í fararbroddi.

Styður ekki frumvarp um strandveiðar

Wíllúm er aunginn stjórnmálamaður, hann er aðeins halaklipptur framsóknarseppi

Þrátt fyrir að vera ráðherra er Wíllúm aunginn stjórnmálamaður, hann er einungis halakipptur framsóknarmaður og vesæll snattseppi gömlu geðbiluðu Framsóknarmaddömunnar. Auðvitað er slíkum vandræðiapilti fjandans sama um hvort péníngasjúkir auðvaldsperrar sölsi heilbrigiskerfið undir sig og eyðileggi það með áróðri lygum og skefjalausri græðgi. Einkennilegra er að Sjálfstæðisflokkurinn skuli ekki fyrir löngu hafa innlimað Framsóknarfjósið, ekið Framsóknarfjóshaugnum á sín tún og lógað gömlu Framsóknarmaddömunni eins og hvurjum öðrum illa örtuðum urðarketti.

Allt var þetta svo sem fyrir séð og líklega telja stórbændurnir í Valhöllu betra og skemmtilegra að leyfa Framsóknarstrumpunum að hokra við sína gölnu Maddömu á hjáleigunni í túnfæti Íhaldsins til að gjöra niðurlægingu þeirra enn stærri og augljósari. Við hliðina á Framsóknarhjáleigunni er svo þurrabúð Kratalinganna, þessara líka þefillu aðdáenda auðvaldsins, ESB og NATO; ekki eru það minni gerpi en óvinafögnuðurinn í Framsóknarfjósinu, seiseinei og ojbara.

En svo er það hinn úrkynjaði villulýður VG. Það er nú meiri fjandans söfnuðurinn. Halda þessar skepnur virkilega að ég og fleiri hafi stofnað Vinstrihreyfinguna grænt framboð undir þær til að stunda auðvaldsþjónustu, nýfrjálshyggju, niðurlægjandi NATO dekur og skemmdarverkastarfsemi á opinberu heilbrigðiskerfi og öðrum mikilvægum samfélagsverkfærum í almannaeign? Var það kannski erindi ykkar, Katrín, Stenngrimur, Álfheiður og Swandeesýfjölskylda, að stela þessum ógæfusama flokki frá okkur sósíalistum til að geta notað hann til að sleikja ykkur upp við aðalinn, ríka fólkið, arðræningjana og burgeisastéttina yfirleitt? Af hverju genguð þið ekki bara beint í Sjálfstæðisflokkinn og fóruð að snobbhænsnast þar eins og drukknir græðgisseggir?  

Skiptir ekki máli hvort sé einkarekin eða opinber

Andrés vill leiða í Reykjavík; Hildur og Stefán Páls úr leik

Þá hefir oss borist sú gleðifrétt að Andrés B. Filipusson hafi ákveðið að gefa kost á sé í oddvitasæti Sjálfstæðisflokksins við borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík í vor. Þykir ákvörðun Andrésar mikill búhnykkur fyrir Sjálfstæðisflokkinn og rímar einstaklega vel við viss áhugamál Sjálfstæðisflokksmanna. Reykvíkingar munu eflaust upp til hópa bregðast feikn vel við við ákalli Andrésar og kjósa hann unnvörpum til borgarstjóra Reykjavíkur.

Eftir því er best er vitað, mun Andrés laus og liðugur eins og Sigurður Sjámaður var á sjöunda áratugnum, þannig að nú er eftir feitum g safaríkum bita að slægjast fyrir fósturlandsins freyjur, ekki síst þær ungfrú Falak, jómfrú Lillíendalh og Borgarholts-Hönnubjörgu og aðra álitlega kynjunarsérfræðinga, því Andrés Filipusson er hneigður fyrir allt sem kynjað er. Þess er vert að geta, að Andrés er bráðfjörugur til ásta og hefir um árabil lifað á víagraáti í hvurt mál; ,,hann minnir á stangarstökkvarann Sérigí Búbbka", sagði ónefnd kona af betri stétt eftir vel lukkaðan fund með Andrési.

Nú er ljóst, að ekki tjóir lengur fyrir Hildi Íhaldsfrauku, sem hrakti hr. E. Arnalds frá borgarstjórn, eða Stefán Pálsson þingkonufrú að sækjast eftir oddvitasæti hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík eftir að spurðist til framboðs Andrésar, því hann mun gjörsigra alla Íhaldskrakkakroppinbaka í Reykjavík svo léttilega að lengi verður munað.

Andrés mun bera vitni eiðsvarinn

Til hamingju Siggý Bauntens með árin (306)

Þá er nú hún Sigga okkar Bauntens orðin mjög gömul. Í raun og sann er kerlíngarkjökrið orðið óguðlega aldurhnigið og ,,fallinn af fótum fram" eins og oddvitabjáninn sagði þegar hann var spurður um hvernig hún amma hans hefði það. Nú, Sigga er sem sé orðin þrjúhundruð og átta ára (308 ára) og er syngur ennþá. Það er að segja, hún reynir að framleiða hljóð með raddböndum sínum sem hljóma eins og þegar ryðbrunninn gaddavírsstrendur er strokinn eða nuddaður með hrjúfri spýtu. Fyrir nokkrum vikum var Siggí Bauntens fengin til að ,,syngja" útför látinnar heiðurskonu með þeim afleiðingum að hin andaða sparn kistulokinu ofan af sér og reis upp frá dauðum og strunsaði á dyr í fússi.

Eins og vænta má, hefir Siggó Bauntens lifað tímana tvenna, þrenna og ferna. Hún var við guðsþjónustu síra Jóns Steingrímssonar er hann kvað gosið í lakagígum niður og sigldi með sama skipi og Jón Hreggviðsson til Kaupinhafnar þegar hann hugðist taka mál sín upp aftur. Sjálf segir Sigga Bauntens hafa verið viðstödd Tyrkjaránið, en það er eitthvað ofsögum sagt hjá henni, sennilega misminni. En hún þekkti Kambránsmenn og lyfti oft glasi með þeim á góðri stund, þókt ekki hafi hún verið með þeim í för er þeir heimilisfólkið á Kambi þeirra erinda að ræna fé bóndans.

A síðari árum hefir Sigga stundað söng með góðum árangri. Til dæmis söng hún dúett með Garðari Hólm á frægum tómleikum í Bárunni og nokkru síðar söng hún jazz með Jöreni Gráferngord, sem vakti reiði og hneykslan menntaðra Íslendinga. En lengst verður sönglistar Siggó minnst fyrir túlkun hennar á Töfraflautu Mósarts, en þar fór hún með hlutverk sjálfrar Töfraflautunnar. Á allra síðustu tímum fór hún svo að söngflytja paunkkveðskap, það fór alveg með þetta litla sem eftir var af röddinni svo að nú hefir það hættulegar afleiðingar ef henni verður það á að upphefja raust sína, svo sem eins og dæmið með dauðu konuna sannar, sem reis upp undan greftrunarhljóðum Siggýjar Bauntens. Og svo var nú það og vér óskum Siggu Bauntens til hamingju með árin þrjúhundruð og sex og væntum þess að hún hætti að leggja í vana sinn að vekja upp sannarlega kóvíðsdauðar manneskjur með hljóðum sem eiga engin sín lík á byggðu bóli.

Þrefalt stórafmæli hjá Siggu Beinteins í ár

Þegar Wíllúm var skólasnáði voru barnaflengingar Jóns Læknis enn við lýði

Það var ekki í síðustu viku og ef til vill ekki í næstu viku, en eitt er víst og það er að umræddur atburður gerist einhvern tíma. Hitt er annað, að þá Wíllúm var lítill drengur og fram á unglingsár hans voru barnaflengingar við hafðar í öllum betri skólum landsins. Verkefnisstjóri var Jón Læknir, en hann hannaði þjónustuna og stjórnaði oftast flengingunni. Þegar fram í sókti, bjó Jón Læknir til rassskellingarvél og not við þá smíði aðstoðar Árna bróður síns, sem var tæknifræðingur og járnsmiður. Árni þessi féll frá á mjög dularfullan og andstyggilegan hátt.

Í sjóþorpum landsins boðuðu barnaverndarnefnd og skólanefnd til barnaflengingar ásamt með barna-og unglingaskólanum til aðgerðarinnar, oftast í slægingarsal frystihússins eða á bílaþvottaplaninu ef froststillur voru. Jón Læknir sat sjálfur á stól og kaghýddi hin óþekku börn með hrísvendi eða með berum lófa upp úr jökulköldu vatni. Eftir að rassskellingarvélin var tekin í notkun var krökkunum rennt inn um annan endann á maskínunni og en við hinn endann beið Jón Læknir og handflengdi þau börn sem þurftu átakanlegast á slíkum vinnubrögðum að halda. Verstu börnin, þau er voru tryllt af óþekkt og óknyttasömu líferni, reyrði Jón Læknir við staur og lúskraði á með hnútasvipu úr snæri undir stöðugu kaldavatnspusi.

Þann tíma er barnaflengingar voru hluti af uppeldis- og skólastarfi þóktu þær skila mun þægari og lærdómsfúsari börnum en nú tíðkast. Í dag þykir ekki tiltökumál að börn standi uppi í hárinu á kennurum, brúki við þá klámfenginn ruddakjaft með tilheyrandi bölvi og ragni, eða gangi í skrokk á þeim með hnefahöggum, spörkum og klóri og bíti þá líka til skaða hvar sem þau koma tönnum á kennarann. Í gamla daga dugði vel heppnuð barnaflenging upp undir ár í góðri hegðan og kristilegu framferði skólabarna. Svo sem sjá má af þessari reynslu af barnaflengingum Jóns Læknir er fullt tilefni til að taka þær upp aftur. Sjálfur er Jón læknir kominn fast að níræðu, en er einstaklega vel ern og kveðst tilbúinn að stjórna barnarassskellingum af sama þrótti og forðum þegar hann hefir smurt vélar sínar og mótora og gangsett þær. 

Við hverju má búast í næstu viku?