Úkraískir liðhlaupar í rússlandsher og Pútín barnshafandi

Þetta er auðleyst gata. Hinir horfnu sjöþúsund og tvöhundruð úkraínsku hermenn gjörðust liðhlaupar; langflesti færðu sig beint yfir í rússneska herinn, en dulítill minnihluti lét sig hverfa inn í manngrúann í borgum Póllands og Ungverjalands og eru þegar búnir að stofna til kvennaþjónustu í þessum tveimur löndum. Einkum þykir Ungverjunum akkur í að hafa fengið strokuþrælana úr her Úkraínu til liðs við atvinnulífið hjá sér og elska að nýta sé þá þjónustu sem þeir hafa upp á að bjóða. 

Hinir hermennirnir, sem gjörðust pútínístar og gengu í her Rússlands, en þeir eru rétt rúmlega sjöþúsund talsins, bera fyrrum vinnuveitendum sínum ófagra sögu. Eikum þókti þeim maturinn vondur hjá úkrínska hernum, kokkarnir hreinir stríðskokkar og óbótamenn. Eitt sinn, sögðu þeir úkraínsku, var hroðaleg kássa á borðum, bragðvond og fráhrindandi. Síðar fréttu þeir að dýragarði einum í Kænugarði hefði verið lokað en öllum kvikindunum húrrað í hakkavél, sem látin var djöflast þar til þau voru orðin að viðurstyggilegu ketfarsi, en þá var afgangspipri og talsverðu af útrunnu neftóbaki sturtað út í ásamt salti, berjahrati og skessujurt. Það var víst ekki laust við að dátarnir bleyttu botninn eftir að hafa etið kræsingarnar og tveir þeirra dóu og var viðstöðulaust bætt út í farsið, sem entist í viku fyrir fjöld hermanna.

Pútín karlinn er sem sagt vígreifur eftir að hafa fengið til lið við sig aðþrengda stríðsgemsa frá Úkraínu. En í gær eða fyrradag lásum vér í sannleikselskandi fjölmiðlum, að Pútín þessi ætti von á barni! Á maður að trúa því að þeir úkraínsku hafi látið það verða sitt fyrsta verk eftir flóttann, að barna karlinn? Það er ekki um að villast að Pútín er óléttur, meira að segja kasóléttur, og þungunarrof ekki til siðs í Rússlandi. Það verður gaman að vita hvort Pútín verður færður á fæðingardeild hersjúkrahússins í Moskvu þegar kemur að því hann verði léttari eða á Fæðingarheimili Lenins í Pétursborg, en það var á sínum tíma í eigu Björgólfsfeðga og er það vísast enn þann dag í dag. Ekki síður er spennandi að sjá hvurs kyns króginn verður; ætli það verði kvár, hán, allrahanda eða borgnesískur apaköttur. Það er alltaf eitthvað, sum upp á kemur, sem fólk fær að hlakka til.  

Um 7.200 úkraínskir hermenn hafa horfið

Í djúpri lægð frá Íslandi til Manchester

Skjaldan hefir tilgerðaraulaskapur Katrínar Jaggó náð dýpri lægð en í dag. Að sjá þetta slarka um í miðbæ breskrar borgar í dag eins og apaköttur sem komist hefir á áfengi. Og til að kóróna tilgangslausan fáránlegan er svo að sjá að Vanda forstjóri KSÍ hafi tekið þátt í afkáraskapnum yrta með Katrínu og saman hafi þær hagað sér með þeim hætti, að Englendingar og aðrir, sem sáu á gudduganginn í þessum skrautfuglum okkar, sögðu í óspurðum fréttum að mikið mætti sú þjóð blygðast sín sem sendi sonalagað til annarra landa í sannarlega hæpnum erindagjörðum.

Laust fyrir klukkan hálf átta í kveld hafði frú Ingveldur sambanda við Gwöðna Th. forseta Íslands og skipaði honum að skerast í leikinn og hlutast til um að kérlíngalandsliðið, Katrín Jaggó og Vanda hundskist heim með fyrstu ferð og hafi hægt um sig það sem eftir lifir sumars. Einnig kvaddi frú Ingveldur Bjarnaben á sinn fund um áttaleytið og gerði honum grein fyrir því að ef hann færi ekki út til Stóra Bretlands í kveld og sækti eignirnar sem þar væru að niðurlægja Ísland þá skyldi hann, Bjarniben Engeyingur og sjálfstæðisformenni, fá að kynnast stálhnefum sínum á eigin skinni.

Í sjónvarpsfréttum í kvöld fengum vér Íslendingar að sjá vorn forsætisráðherra standa uppi á útisviði í Manchester, eins og hæna á priki, og öskra og génja heitingum og bölvi yfir eitt stærðarinnar fjölmennt torg þar í borg. Sko, Englendingar eru nýbúnir að reka sinn forsætisráðherra fyrir allslags óknytti og afglöp og hafa ekki minnsta áhuga í svipinn að heimskar þjóðir sendi sína forsætisráðherra á breska grund til að stunda afkáraskap og nautshátt. Að eitt simpilt forsætisráðherrasíli norðan úr argasta hundsrassi skuli voga sér að æða til Englands til að halda ruddafengnar ræður gegn Belgíu minnir aðeins á undanfara Úkraínustríðsins bendir ótvírætt til þess að forsætisráðherrasnepill Íslands ætli sér að leiða þjóð sína til styrjaldar við Belga. Þetta hefir hún haft upp úr að nudda sér upp við NATÓ-haukana eins og andsetin kattarafmán. Vér vitum aungvann veginn hvað þetta fólk heldur að það sé!

Katrín orðlaus yfir stemningunni

Að leik loknum hlussuðust þær út af ámátlegar og ringlaðar

Agaleg var nú að horfa upp á þetta svokallaða kvennalandslið Íslands í dag. Það þarf að komast að því hvurjir standa fyrir þessari vitleysu og kæra viðkomandi fyrir landráð og fá þá dæmda til ævilangrar refsivistar í fangahúsi ríkisins að Litla-Hrauni. 

Það var átakanlegt að horfa upp á konugarmana fimbulfamba um völlinn, svo rasssíðar og luralegar, sumar bókstaflega drógu gumpinn eins og lýsisfulla leðurbelgi við knattvöllinn, líkar einhverju sem ímyndunaraflið kann ekki skil á. Nei, þetta gat ekki verið hörmulegra, elsku vinir mínir. Svo var leikurinn flautaður af, allt of seint að okkar mati, og kerlíngarnar hlussuðust út af, svona líka ámátlegar og utan við sig; sennilega voru þær á généralfylliríi í alla nótt og verið að til hádegis.

Um einstakar leikkérlingar í þessum endemis kérlíngafótbolta verður ekki fjölyrt hér, skömm þeirra er einfaldlega nógu mikil fyrir og ekki á þann ófögnuð bætandi. En sóðalegast var samt að sjá myndir, sem teknar voru fyrir leikinn atarna, af kófdrukknum skrukkum sem strengdu íslenska þjóðfánann millum sín eins og einhverja músétna pokadruslu úr striga. Ef sonalagað á að viðgangast átölulaust er viðbúið að þjóðfélagið fari að riða til falls og verði rústir einar þegar kemur fram á haustið. Biðjum nú í skelfingu okkar að Guð og lukkan taki í taumana og sendi þetta svokallaða kérlíngalandslið Íslands með hraði til síns heima, við getum ekki horft upp á meira af svo góðu. 

Við áttum meira skilið

Kolbeinn Kolbeinsson krefst, að gefnu tilefni, rannsóknar á kóvíðsbóluefni

Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður er sem fyrr vandur að virðinu sinni og hikar ekki við að fara ótroðnar slóðir í hugvekjum sínum. Nýlega birti hann grein í Bændablaðinu um eiginkonu sína, frú Ingveldi, undir fyrirsögninni ,,Það er vanda undirorpið að stunda blóðmerahald núorðið". Í greininni kallar hann eiginkonu sína ,,bölvaða blóðmeri" og ,,hlandfagnaðardrós", og lætur fylgja með, að kerlíngarfjandinn hafi endanlega gengið af göflunum eftir að hafa fengi þriðju kóvíðssprautuna í rassgati síðastliðið vor.

Það er náttúrlega afleitt, ef það er svo, að kóvíðssprauturnar hafi gert virðulegar konur á fullorðinsaldri gjörsamlega óðar af frillusótt og öfuguggahneigð. Kolbeinn skrifstofustjóri fullyrðir nefnilega í grein sinni, að strax eftir þriðju sprautuna hafi frú Ingveldur farið að sýna af sér einkenni, sem væru allt í senn ógnvekjandi, skammarleg og skuggaleg. Ekki bætti úr að Máría Borgargagn hefði orðið fyrir sömu áhrifum, sem og Ingapu, náfrænka frú Ingveldar. Hann greinir svo frá, að viku eftir þá þriðju hafi hann legið í rúmi sínu og verið að lesa sér til ánægju í Grettissögu Ásmundarsonar, vors samlanda, og átt sér einskis ílls von, þegar eiginkona hans, ásamt Borgargagninu og Ingupu, læddust skyndilega upp í til hans án þess hann yrði þeirra var fyrr en of seint, allar sterkangandi af brennivínslykt og tóku hann nauðugan. Jú, honum hafði tekist að berja Ingupu í hausinn með Grettissögubókinni svo hún valt rotuð út á gólf, en hinar hafi þá tekið af honum skræðuna og snúið miskunnarlaust upp á hendurnar á honum svo við lá hann færi úr báðum axlarliðunum.

Í framhaldi af hinum ógnvekjandi vitnisburði Kolbeins Kolbeinssonar ætlar hann að krefjast rannsóknar á kóvíðsbóluefninu sem eiginkona hans og stallsystur hennar fengu í líkama sína, því ekki sé einleikið hvernig þær eru orðnar hvað varðar hegðan og siðferðisviðmið. Sérstaklega ætlar Kolbeinn að krefjast þess að vísindamenn kanni undanbragðalaust hvort það geti verið að frygðarlyfi hafi verið blandað saman við kóvíðsbóluefnið, eða hvort það hafi verið eintómt graðmeðal í sprautunum sem frú hans, Borgargagnið og Ingapu meðtóku hjá heilbrigðisstarfsfólki í stað bóluefnis við skæðri drepsótt.  

Útskýrir af hverju hún gaf fólki fingurinn

Ýlfa nautgripafóðurmeistari brasar ofan í kvennalandsliðið

Þó það, að KSÍ skuli ekki hafa sent nautgripafóðurmeistara með til Englands til að elda ofan í blessaðar litlu knattspyrnugimbrarnar okkar. En þó að KSÍ kalli ekki allt ömmu sína og sé þekkt af ærnum ósóma, þá hundskaðist það til að ráða Ýlfu til að veita telpunum næringarhjálp meðan á evrópumóti kvenna í fótbolta fer fram. Fram að þessu ku kvenfólkið ekki hafa haft matsvein með sér í keppnisferðir og mataræði þess verið svona og svona, mest súkkulaði, blautpizzur og sterkur bjór volgur. Úrslit leikja þeirra á erlendri grund hafa líka verið svona og svona, ef á annað borð hefir verið hægt að drösla þeim út á völl.

Þá er ótalið hve þessar óskadætur Íslands eru óheflaðar í talsmáta, klámfengnar og grófar og þekktar fyrir færast í aukana eftir því sem þær drekka meira. Það er ekkert gamanmál fyrir þjálfara og fylgdarlið að eiga við þessar dömur og halda hópnum saman í útlöndum. Frú Ingveldur hefir illan bifur á kvennalandsliðinu og segir þær eiga í meinlegum nærbuxnavanda, sem helgist af því hve illa þeim helst á nærbuxum sínum í erlendir höfn. - Þær eru verri en strákadjöflarnir þegar kemur að þessu vandamáli.

Úr því minnst hefir verið á frú Ingveldi, þá hefir hún mörg járn í eldinum þessa dagana. Til dæmis er hún að undirbúa að sparka VG úr ríkisstjórninni í haust, því veruleikafirrt fífl vill hún ekki hafa í sinni stjórn. Einnig ætlar hún og Ingapu náfrænka hennar ásamt Máríu Borgargagni að ganga á fjöll og óbyggðir í sumar. Þær ætla sér að feta slóðina kringum Fimmtánvörðuháls og fara um Fjallabaksleið eystri og hafa með sér leiðsögumenn. Hin síðari á hafa þær frú Ingveldur þókt æ meiri vágestir á fjöllum og ferðamannastöðum. Í fyrra var svo komið, að vammlausir ferðamenn komu til byggða og sögðu farir sínar heldur ósléttar; kváðust hafa lent í klónum á óvenjulega vergjörnum kvenvörgum, sem svifust einskis í að koma vilja sínum fram við bláókunnugt fólk. Þvílíka andskotans öræfamerar eru líka vandfundnar í heiminum eins og frú Ingveldur, Máría Borgargagn og Ingapu. Og í gær gaf frú Ingveldur út fréttatilkynningu hvar hún skýrði frá því, að Kolbeinn eiginmaður hennar væri orðinn mjög þrútinn af kynvillu, einkum í framan og á miðvígstöðvunum og héldi fram sem horfði mundi hann annaðhvort dauður eða búið að loka hann inni í einsmannsklefa á Kleppi í haust. 

Dugar ekkert minna fyrir drottningarnar

Vér óskum Lilju Rafneyju góðs bata og vonum að hún stígi skrefið til fulls

Eftir að hafa dvalist um hríð allfjarri Floksseigendafélagi VG, Swandeesý, Stenngrimi, Álfheiði og fleira firrtu fólki af því kalíberi, er sem Lilja kérlíngi Rafney sé byrjuð að afruglast. Það er engu líkara en einhverskonar andleg vakning hafi kveðið sér hljóðs í höfðinu á henni og hún sé að byrja að sjá hverskonar lið þetta er sem hún var orðin svo samdauna. Vér getum ekki orða bundist og óskum Lilju Rafneyju til hamingju með að vera farin að fá sjónina aftur og óskum henni góðs og varanlegs bata. 

Nú, hinsvegar hefir það legið lengi fyrir að Flokkseigendur VG væru vont fólk og andstyggilegt, sem býr samt yfir óhugnanlegum hæfileikum til að afvegaleiða fólk og ljúga sig inn á það með fagurgala og innantómum heitingum. Þetta kynduga lið hefir til dæmis á samviskunni að gera arfleyfð gömlu róttæku sósíalistana og verkalýðsbaráttumannanna að hlálegum skrípaleik og stuðlað að hraðfara niðurlægingu hugsjóna Einars, Brynjólfs, Lúðvíks og Guðmundar Jaka. Og ef svo vel mundi vilja til að Lilju Rafneyju muni aukast sjón og góður bati á næstunni, þá kemur ef til vill að því að hún sjái gegnum blekkinga- og óheilindaþoku flokkseigenda og undarennubjánanna í VG og taki hið nauðsynlega skref: Að skrá sig úr VG og segja Stenngrimi, Swandeesý, Álfheiði og katrínarundanrennunni að fara til fjandans. Og það mun Lilja Rafney hiklaust, ef hún sér líka að hún sé enn sá sósíalisti sem hún taldi fyrir daga VG-blekkingarinnar.

Já, vinir mínir og félagar. Það er mikið starf framundan hjá okkur róttækum sósíalistum, vinstrisósíalistum og vinum Karls Marx og Friðriks Engels. Fyrir það fyrsta verðum við að skilja sauðina frá höfrunum og kasta óþarfadrasli úr farangri okkar í eldsofninn. Þegar því er lokið er getur baráttan hafist fyrir alvöru við óvininn, þ.e. auðvaldssvínin og krataeðlisaumingjana. Þá verður sá heimskulegi rottuhalafrasi ómerkinganna, ,,vi, vi erum í poletik til að hafa áhrif" úr sögunni, því það hefir sýnt sig umrædd ,,áhrif" ganga aðeins út á að Flokkseigendur VG séu samherjar samerjanna og stofuhæfir í salarkynnum auðvalds og arðræningjastóðsins. En það verður talsvert verk að ná sósíalismanum úr klónum á flokksræningjum og hugsjónaþjófum og koma honum upp á þann stall sem honum ber.    

Lilja gagnrýnir Svandísi harðlega

Þennan ræningja eru þeir þegar búnir að embætta, þekki ég þá rétt

Þeir hljóta að vera búnir að embætta ræningjann og leyfa hönum að dingla í snörunni. Soleiðis gerðu þeir við snærisþjófa áður fyrr. Nei, kæru vinir, þeir voru ekkert að tvítóla við hlutina, gömlu mennirnir, og vissu hvað þeir sungu. Varðborg húsfreyja að Syðra-Tindfelli lét ekki dragast að hengja kattarafmánina, sem hafði stolið fiskstykki úr búrinu hjá henni og étið það bak við blómurstunnuna. Þær voru þekktar gömlu konurnar, ekki síður en menn þeirra, að fresta því ekki sem átti hvort eð er að koma fram. Svona var reglan á öllum hlutum í þá daga.

Það er af Varðborgu húsfreyju enn fremur að segja, en hún var uppi um miðja nítjándu öld, og samkvæmt áreiðanlegum ættrakningum og skrásetningum á tabula þá er hún formóðir ekki minni nútímakvenna en frú Ingveldar og Ingupu. Varðborg átti skjóttan hest sem hún kallaði Rauðagradda og var einhver viljugast gæðingur sem vitað er um hér á landi. Þegar Varðborg húsfreyja var komin á efri ár og vó hundrað og áttatíu kíló, reið hún Rauðagradda í einum rykmekki upp um fjöll og firnindi og smalaði fé og hrossum með leifturhraða þess er valdið hefir. En þegar hún stóð á níræðu, felldi hún Rauðagradda, sem var kominn vel undir fimmtugt og reykti af honum allt kjötið og var það étið á Syðra-Tindfelli frá jólum og til páska. En úr blóðinu og vemblinum lagaði hún hrossaslátur, sem þókti einstaklega kraftmikið.

Af eiginmanni Varðborgar fer fáum sögum, því hann mesta skauð. Og þegar hann andaðist tók enginn eftir því. Um afdrif Varðborgar sjálfrar er flest á huldu; þeir er gerst vissu töldu víst að hún muni hafa dáið inn í Tindfellið og hafi búið þar síðan með áum sínum; daginn sem hún andaðist sáu menn hana ganga á fellið og hverfa í þokuna sem náði niður í miðjar hlíðar. Löngu síðar, þegar gamli torfbærinn að Syðra-Tindfelli var rifinn, fannst þar beinagrind af fullorðnum inni í einum veggnum og var auðsætt að sá er beinin átti hafði verið tjóðraður vel og vandlega með snæri þegar andlát hans bar að höndum. Er fullvíst talið, að þar sé kominn í leitirnar eiginmaður Varðborgar húsfreyju, en hvernig hann komst inn í vegginn, bundinn á höndum og fótum og með ullarsokk í munninum, veit enginn. 

Starfsmaður stal 1,7 milljónum frá Bónus

Byssur og skotveiðar áður fyrr

Svo Katrín forsætisráðherra heldur að Íslendingar hafi bara átt kindabyssur hér áður og fyrr. Það sýnir vel hvað hún er illa að sér og ógáfuð. Það má hreinlega þakka fyrir að hún skuli ekki hafa farið að vitna til byssueignar Egils Skallagrímssonar og Gunnars á Hlíðarenda máli sínu til stuðnings og fullyrt að þeir hafi átt í fórum sínum kindabyssur sem þeir hafi vegið menn með.

Auðvitað er ómögulegt að segja til um hvað Katrín heldur að ,,áður fyrr" merki. Vel má vera að ,,áður fyrr" sé fyrir einu eða tveimur árum, enda nær andi hennar ekki lengra. Hins vegar hafa Íslendinga löngum átt ágæta byssuhólka síðan byssuöld hófst og voru snemma farnir að skjóta hroðalega blóðþyrsta ísbirni til bana, tryllt graðneyti og drauga. Einnig fengu illhveli snemmindis einn gúðmorin á latínu úr framhlaðningum forfeðranna. Það var það. Vér erum hræddir um að kindabyssur hefðu dugað skammt gegn fyrrnefndum óargadýrum, og refir hefðu getað etið lömb bænda óhræddir þó svo skyttur hefðu myndast við að beina slíkum vopnum að þeim.

Þetta beinir huganum að þeim góðu dögum þegar Kolbeinn Kolbeinsson eldri var kaupfélagsstjóri, oddviti og sveitarstjóri á Stað í Staðarfirði. Á þeim tíma voru fjórtán menn vegnir þar í firðinum og var ekkert þeirra dauðsfalla upplýst, enda lítið rannsökuð; heimamenn og gamli Kolbeinn sögðu að það tæki því ekki. Og þá var ekki verið að skjóta af kindabyssum. Ónei. Samkvæmt ummerkjum voru notaðir öflugir rifflar og haglabyssur og sprengikúlur til að vinna á viðfangsefninu. Einn hafði fengið sprengikúlu í hnakkann í gegnum stofugluggann heima hjá sér. Það gerðist að kveldi dags og sagt var að karlanginn hafi verið algjörlega andlitslaus þegar að var komið;svona voru nú sprengikúlurnar atkvæðamiklar hér áður fyrr. Hitt má satt vel vera að sauðfé, einkum dilkar að hausti, hafi mætt örlögum sínum í púðri og blýi úr kindabyssum, en það sannar að vel má ráða menn, og jafnvel konur líka, af dögum með svo hlægilegu áhaldi. 

„Þetta eru ekki lengur bara kindabyssur“

Að mati Títu litlu eiga almenningshelvítin ekki skilið að vera á ráðherravístölu

Sko Títu litlu, hún er á því að ,,almenningur" vilji ekki binda laun sín við ráðherravísitölu. Nei nei. Auðvitað efast hinn einkennilega sérkennilegi forsætisráðherra um að það sem hún kallar almenning þessháttar traktéríngar. Ef gömul og slitin verkakona hefði verið með laun sín ráðherravísitölutryggð síðustu sex árin þá hefðu þau hækkað um eina million kronur per mánuð í stað þess að hækka um einn skitinn hundraðþúsundkall. Það gæti barasta verið sæmilegur búhnykkur fyrir gömlu verkakonuna að bera úr bítum níuhundruðþúsund krónum meira en hún hefir í dag; sú gamla gæti að minnsta kosti fengið sér annað slagið í stélið og keypt sér prinspólókex af og til með kaffivatninu.

En nú er ekkert sem heitir ljótt. Landsmenn verða að gera það upp við sig fyrir haustið hvort þeir vilji yfir höfuð þessa ,,æðstu embættismenn" og aðra bölvaða arðræningja og samfélagsskemmdarverkamenn. Það væri ósköp gott, ef á haustdögum liggi fyrir naglföst ákvörðun um að steypa embættismannahyskinu og auðvaldsdraugunum í einni snarpri og skeleggri byltingu; ekki svona liðónýtri kapítalistabyltingu borgaralegra hlandhausa, eins og ,,Búsáhaldabyltingin" var, heldur verkalýðsbyltingu, þar sem völdin væru tekin af auðvaldinu og yfirráðin yfir atvinnutækjunum væru tekin af braskaralýðnum og totólistunum. Já, Títa mín, það væri ósköp gott að geta gengið hreint til verks á næstu vikum og komið á byltingarstjórn fyrir jól.

Hitt er svo annað mál hvort ráðherratíturnar og slánarnir hafi unnið fyrir þessari millionkrona launahækkun síðast liðin sex ár. Það er náttúrlega óhugsandi að þau hafi gert það. Fólk, ef fólk skyldi kalla, sem einungis hefir verið til ógangs og leiðinda hefir aldeilis ekki unnið sér inn nokkurn launaauka. Nær hefði verið að svipta þessi villidýr öllum launum og það fyrir sex árum að minnsta kosti. Það hefði verið réttlæti.  

Efast um að fólk vilji binda laun við vísitölu

Hvað getur eitt gluggaskraut skrökvað miklu á örstuttri leið?

Mikið nöturlega er nú hún Katrín Jakobsdóttir óheiðarlegur poletikus. Hún er reyndar ekki ekta poletikur , heldur poletikuslíki, alveg á sama hátt og smjörlíki er ekki raunverulegt smjör. Fyrir utan að ver gluggaskraut, hugsjónalaus og skoðanarýr, þá veslingur andskotans ósköp ófróm í sinni óhreinu og rugluðu poletik, sem er, eins og áður sagði, poletikurlíki eða öllu heldur stjórnmálalíki. Já. Hér segir kérlíngaröspin sem sé í örstuttu viðtali, að margt væri aldeilis öðruvísi ef hún og VG hefðu ekki verið í ríkisstjórn. Hér treystir gluggaskrautið á að kjósendur og aðrir lesendur viðtalsins séu grunnhyggin og eftirtektarlaus fífl, sem enginn vandi sé að ljúga fulla við öll tækifæri.

Nú er það svo, að ríkisstjórn Katrínar Jakobbs, Bjarnaben og gömlu Framsóknarmaddömunnar er ófyrirleitin nýfrjálshyggjustjórn og hlutirnir væru nákvæmlega ekkert öðruvísi en þeir eru í dag ef VG hefði ekki verið í stjórn. Nákvæmlega ekkert. Og það var aldeilis densileg ,,félagsleg sjónamið" hjá Katrínu og auðvaldinu að spreða millionum á millionir ofan í kjaftinn á allrahanda auðvaldsfyrirtækjum undir yfirskini aðgerða vegna kóvíðsplágunnar; hvað ætli auðvaldsbesefarnir hafi troðið mörgum af þessum millionum úr ríkiskassanum beint ofan í vasana hjá sjálfum sér, og þaðan hafa einhverjar þeirra eflaust ratað til Tórtólu og annarra skemmtilegra eylanda fjarri Íslandsströndum.

Þá skrökvar Katrín því til, eins og hún er löng til, að VG hafi yfir að ráða einhverri mjög öflugri grasrót! Fyrr má nú vera yfirlýsingabilunin hjá einu poletisku viðrini! Staðreyndin er hins vegar sú og er augljós hverju hugsandi barni, að VG hefir aungva grasrót, alls enga, utan gamla, andstyggilega og óheiðarlega Flokkseigendafélagið, sem saman stendur af Álfheiði Ingadóttur, Stenngrimi Johoð og Swavarsfjölskyldunni. Svo sperrir þetta leikfang hinna gírugu flokkseigenda sig og ropar upp úr sér að ,,við" (lesist: Flokkseigendiafélagið) séum ekki poletikk til að horfa skoðanakannanir. Þetta minnir á brjóstumkennanlega frasann, sem Katrínu og undanrennugemlingunum er svo kær: ,, Vi, vi erum í poletikk til að hafa áhrif, skohhh, ha". Nei, Katrín litla og þínar illþefjandi flokkseigendatruntur: Við vitum að þið eruð einungis í poletik til fá að sitja til borðs með kapítalistunum, auðvaldssvínunum og burgeisastéttinni, enda hafið þið lagt allt kapp á að verða stofu- og samkvæmishæf í sölum auðvaldsins og arðræningjanna, - en það er líka hin eina sem þið hafið lagt kapp á.    

„Maður vill auðvitað alltaf fá meira“