Lítilfjörleg hlaupatelpa ljótra kalla gerir sig að athægi erlendis

Katrín Jakobsdóttir, hlaupatelpa Stenngríms og Samherjanna í íslenska auðvaldsþjóðskipulaginu, er best innan um stríðherra NATÓ og þjóðhöfðingja gömlu evrópsku nýlenduveldanna. Svo þykist þetta kynlega stjórnmálafyrirbrigði vera til vinstri í poletik og vera formaður ,,Vinstri" grænna! Það er þokkalegur vinstrisosialist atarna, sem hleypur breimandi milli hernaðarvarga og úrkynjaðra kónga og drottninga. En þetta þykir fínt í VG, enda hlægja menn í Sjálfstæðisflokknum að endeminu og segjast aldrei hafa augum litið annað eins númer.

Svo virðist hafa komið upp úr dúrnum í Buckinghamhöll, að vinstrikellíngin okkar, hún Katrín, sé mikil hrossakona og laxveiðitútta, jafnvel svo mikil, að henni veittist auðvelt að ljúga hina afgömlu bretadrottningu og son hennar viðsjárverðan, Karl að nafni, stútfull af sérlegum fróðleik um íslenska hesta og íslenskar laxveiðar í íslenskum ársprænum í eigu útlendinga.

Og þarna í Buckinghámhöllu miðri sagði Katrín hinu royalíska drottningarstóði frá útreiðartúrum sínum gríðarlegum með stórskáldunum Einari Ben og Halldóri frá Laxnesi og farsælum veiðum með dragnót í Laxá í Kjós. Einkum varð Katrínu tíðrætt um allar flöskurnar, fullar með brennivín, sem hún og annað alvöru-útreiðarfólk á Íslandi hefir ævinlega í beltinu þegar það þeytist á harðastökki á truntunum yfir móa, mýrarkarga, hraungrýtisurðir og frostkaldan mel. Þegar þar var komið sögu, að Katrín lýsti sundreið sinni á klárnum Sörla yfir um Breiðafjörð, gekk hennar hátign bretadrottning í brott frá þessari kyndugu kvenpersónu frá Íslandi, því Elísabetu drottningu þykir leiðinlega að hlust lengi á gort, sem auðsjáanlega er bölvað skrök. En Karl bretaprins varð aftur á móti því rauðari í kinnum sem Katrínu óx ásmegin í grobbarasögum sínum, þarna innan um alla NATÓ stríðsvargana.

Ræddi íslenska hestinn við drottninguna

Í hinum földu póstum upplýsarans sannast sakleysi Samherjanna

Jæja, þar kom að því að Samherjarnir sönnuðu sakleysi sitt í Namibíumálinu. Hann nafni minn, Jóhannes Stefánsson, handvaldi nefnilega upplýsingar í Wíkílíksið og helga Seljan, lét umræddum pörupiltum einungis í té 42 prósent tölvupósta sinna. Jamm og já. Í hinum 58 prósentunum, sem Jóhannes úpplýsari sendi ekki kemur fram skýrt sakleysi Samherjanna,- eða hvað? Ljóti bévítis þorparinn og óþokkinn þessi upplýsaraskratti, sem og Seljan og Wíkílíks, Stundina tekur ekki að telja með.

Nú fá Wíkílíks og Helgi Seljan ugglaust afhent þessi 58 prósent sem upp á vantaði beint frá Samherjunum, Stjánajúl og Stenngrími Johoð. Og þá verður virkilega kátt í höllinni, því þegar hinir földu póstar birtast almenningi fær hvur maður séð að Samherji hefir aldregi mútað neinum, aungva pénínga þvegið og ekki leikið á neinn. 

Svo verður þessum Jóhannesi uppljóstrara stungið í steininn, ekki bara í Namibíu heldur á Íslandi líka; enn fremur verður Helga Seljan gert að sitja í gæsluvarðhaldi á Hrauninu til æviloka og skiptir þá aungvu máli hvað hann verður gamall; hvurt hann verður hundrað ára, tvöhundruð ára eða þrjúhundruð ára, inni skal hann sitja og skammast sín og iðrast upp á hvurn dag, það verður nefnilega séð til þess. Eflaust verða fleiri illræðiskvikindi tekin föst fyrir glæpinn sem framinn hefir verið á Samherjunum og embættuð með það fyrir augum að ekkert íllt muni af þeim leiða framvegis.   

Segja Jóhannes hafa handvalið tölvupósta

Grettir sterki endurborinn og handtökuafrek Hálfdáns Varðstjóra

Svo hr. H. Johannessen ríxlögreglustjóri er Grettir sterki Ásmundarson endurborinn. Alltaf er maður að læra eitthvað nýtt. En þegar tekið er tillit til, að það er flokksystir hr. Johannessen, fr. Sigr. Björk lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins, sem mælir þessi orð um Harald ríxlögreglustjóra, verður maður starx rólegri, því það er aungin nauðsyn á að taka orð hennar alvarlega. Nei nei, alls ekki nein, soleiðis orð hjá henni eru orðum aukin orð. Og það er nú það.

Einn mesti aðdáandi ríxlögreglustjóra og lögreglustjórnans Sigr. Bjarkar er Hálfdán Varðstjóri. Aldrei gleymir hann að færa þessum átrúnaðargoðum sínum afmælisgjafir, jólagjafir og sumargjafir og stundum nælir hann sér í ýsusporð og færir þeim í soðið. Að vísu varð Hálfdán niðurlútur eins og hundur, sem á að fara að embætta, þegar hann frétti af brottspörkun ríxlögreglustjóra, en þegar starfslokasamningurinn kom í ljós varð hann upplitsdjarfari og tók gleði sína hér um bil af fullu þegar einn úr ráðuneytinu hvíslaði að honum, að Stjörnusýslumaðurinn Stones væri langefstur á lista dómsmálaráðherra og Bjarnaben yfir þá sem kæmu til greina sem næsti ríxlögreglustjóri. Það fylgdi og sögunni, að Stjörnusýslumaðurinn væri aleinn á þeim lista; það var enn betra.

Svo var Hálfdán Varðstjóri kallaður til að stilla til friðar í alræmdu spilavíti í borginni, en þar hafði tveimur ölvuðum spilasjúklingum lent saman út af spilakassa, sem báðir vildu spila við. En þar sem Hálfdán Varðstjóri var í uppnámi út af örlögum ríxlögreglustjóra þá lagði hann leið sína í rangt spilavíti og handtók þar af handahófi tvær kerlingar sem þar sátu að fjárhættuspili og hafði á brott með sér. Fyrst ók Hálfdán með kérlíngarnar upp í Öskjuhlíð og lúbarði þær þar. So dró hann þær á hárinu úr lögreglubifreiðinni og inn á lögreglustöðina þar sem hann útbjó kæru á þær fyrir péníngaþvætti, umboðssvik og fjárdrátt. Á eftir hrakti hann konurnar á undan sér inn í fangaklefann og læsti sig þar inni með þeim. Síðan hefir ekkert sést til þeirra þriggja, en eymdarkvein og stunuhryglur hafa heyrst út þaðan og blótsyrði virðist Hálfdán hafa þar um hönd við hinar virðulegu frúr. 

„Haraldur hafi lyft grettistaki í löggæslu“

Og hún rankaði við sér og talaði tungum eins og nýfrelsaður páfagaukur

Vigdís Hauksdóttir er óborganlegur stjórnmálaskörungur, sem lætur hvorki smámenni með hala eða þúfutittlinga eiga neitt inni hjá sér. Í dag laggði Vigdís dulitla píratadúkku á höggstokkinn og lét hana hafa svona sitt af hvurju, sem klóraði píratahnátuna örlítið í hljóðhimnurnar. Já, Vigdís Hauks hikaði ekki við að kalla Dóruna Björtu Pírata skítadreifara og drullusokk á opnum borgarstjórnarfundi í dag og varð píratafraukunni svo mikið um nafnbæturnar, að hún rann út úr stólnum sínum og undir borð, og það varð að bera hana á brott í börum.

Það var ef til vill óþarfi af Vigdísi að nota þessi orð á stelpugreyið, ,,skítaklessa" og ,,drullufor" hefðu dugað. En Vigdís vill kveða sterkt að og hefir eftir daginn í dag skipað sér í raðir ámælaskálda og galdrakvenna, því sú stutta úr Pírataflokknum datt út um stund eftir sendingu Vigdísar. Sem betur fer raknaði Dóran Bjarta upp eftir stundarfjórðung og talaði tungum eins og nýfrelsaður páfagaukur, en hún hafði líka ramman höfuðverk af öllu saman og er vísast að borgarstjórnarferill hennar sé nú á enda.

En mikið þó djöfull er Vigdís flott. Stenngrímur þingforseti er alveg orðinn poletiskur kroppinbakur eftir áhrínsorð Vigdísar um hann og hundrað og tíu ára leyniboxið í stjórnarráðinu, eða hvar sem það nú er. Samfylkinguna drap okkar kona næstum því með svartagaldurssendingu; þau vóru ekki nema þrjú eftir í þingflokki Samfylkingarinnar, hvurt öðru afkáralegra og álappalegra, en Össur, Hjörvarr, Arnipáll, Mörðurinn og hvað þeir nú allir heita, lágu óvígfærir í svaðinu eins og einar rottumýs og luku þar poletiskum umsvifum sínum, blessunarlega. Hún er afbraggð hún Vigdís og rúmlega það. Já.

Kallaði Dóru Björt „drullusokk“ og „skítadreifara“

Reynsla Óla og þeirra rennir enn styrkari stoðum undir niðurstöðu rannsóknarinnar

Nú, so eru önnur rök tiltæk, sem renna styrkum stoðum undir niðurstöðu Rannsóknarstofu í lyfja- og eiturefnafræði, en það er ókræsileg reynsla Óla Apakattar, Brynjars Vondulyktar og þeirra hjóna Borgargagnsins og Handreðsins. Þannig háttaði til, að Óli Apaköttur keypti hvítt hressingarmeðal í dulitlum plastpoka, af sölumanni. Á leiðinni til baka snússaði Apakötturinn sig á meðalinu og þókti nokkuð hressandi og allt virtist í góðu lagi.

Með stuttri viðkomu heima hjá sér lagði Óli Apaköttur leið sína heim til Brynjars Vondulyktar, en þá vóru þar fyrir, auk Vondulyktarinnar, hjónin Máría Borgargagn og Indriði Handreður. Óli dró strax úr pússi sínu fyrrgreint meðal og allir viðstaddir sugu eins mikið og hægt var upp í nasaborurnar. Varð brátt glatt á hjalla og nú fengu Vondalyktin og gestir hans sér vel neðaníðí til að toppa áhrifin af meðalinu.

Svo, so, þurfti Máría Borgargagn erinda sinna og læsti sig inni á salerni og lét fara vel um sig á klósettsetunni. Hún veitt eftirtekt, að hún þurfti að leysa mun meiri hægðir en þú bjóst við og tók því til bragðs að gægjast millum læra sér niður í toiletskálina. Og Máríu Borgargagn rak í rogastans. Hún hélt fyrst að hún væri að sjá sýnir, ofsjónir, og rýndi betur ofan í skálina. Það þurfti ekki lengur vitnanna við, öll salernisskálin logaði bókstaflega að innan af einhverjum viðbjóðslegum ormum, sem hlykkjuðust fram og aftur eins og Andskotinn sjálfur keyrði þá áfram og Borgargagninu varð svo um, að hún fór að gá eftir rottum og brunnklukkum. Það sem gerst hafði var einfaldlega, að í meðalinu, sem átti að vera so hressandi, var dopía af ormalyfi sem sölumaðurinn hafði drýgt varning sinn með.

Á meðan þessu fór fram sat Kolbeinn Kolbeinsson heima hjá sér og sönglaði eftirfarandi vers:

,,Eitt er eg alveg viss um,
sem aunginn maður sér,
að það eru njálgar að naga
neðri endann á mér.
Og þeir hafa nagað og nagað
og nú er komið haust.
En eg hefi klórað og klórað,
en kannski einum og laust."

Ormalyfi blandað í kókaín

Verðlaunaður við brottrekstur með starfslokasamningi og barnagæslustarfi

Mikið þó skelfing var hörmulegt að horfa upp á veslings telpuhnykilinn hana Áslaugu Örnu Sjálfstæðisflokksdóttur lesa upp af blaði hátimbraðan stofnunarvelling, sem einhver skrifaði fyrir hana, um brotthvarf ríxlögreglustjóra úr embætti, stafslokasamning og nýtt jobb fyrir ríxlögreglustjóra, hr. Johannessen, þegar hann hrekst úr ríxlögreglustjórastarfinu um áramót. Allur angaði upplestur hinnar hvítvínssinnuðu humarprinsessu af stækri spillingu svo stappaði nærri ýldufnyk. Það var sem sé ekki undan því vikist að reka ríxlögreglstjóra úr starfi, þó vel ættaður sé, þar eð hann var búinn að espa alla lögreglustjóra upp á móti sér, sem og lögregluna í heild sinni. Fyrir þetta framlag sitt til löggæslumála er hr. H. Johannessen ríxlögreglustjóri verðlaunaður með starfslokasamningi! Hvað sá starfslokasamningur hljóðar upp á marga tugi milljona veit aunginn nema Sjálfstæðisflokkurinn og dóttir hans, auk ríxlögreglustjóra sjálfs.

Og ekki er er allt búið með digrum starfslokasamningi, sem máske leikur á hundruðum milljona, heldur verður hr. Johannessen settur aðstoðarmaður dómsmálaráðherra sama dag og lögreglustjórarnir fá að njóta þeirrar ánægju að sparka honum út af kontór ríxlögreglustjóra eins og hvurju öðru kvikindi. Það verður eflaust þokkalegt að sjá. En svo aftur sé vikið að dómmálaráðherra og væntanlegum aðstoðarmanni hennar, þá er mála sannast, að þessi tilhögun er hugsuð á þá leið að hr. Johannessen verði umsjónarmaður, barnapía, yfir ráðherranum, gæti þess að hún valdi ekki hneykslum með störfum sínum, skipti á henni, fylli annað slagið á pelann hennar og stingi upp í hana snuðinu þegar hún gerist óvær með grénji og keipum.

Í ofanálag við starflokasamninginn og dagmömmustarfið yfir dómsmálaráðherranum fær hinn niðurlægði og smáði fyrrum ríxlögreglustjóri að éta humar og langflyðru í hvurt mál og slafra í sig ómældu hvítvíni með soðningunni; eflaust öðlast karlinn uxaheilsu af svo góðu fóðri. Hinsvegar verður dómsmálaráðherra látin krýna dr. Stjörnusýslumanninn Stones sem næsta ríxlögreglustjóra. Þannig verður réttlætinu að fullu framfylgt. Innsetning nýs ríxlögreglustjóra í embætti verður trúlega gerð frá Þingvöllum, en að öðru kosti í Valhöllu, félagsgreni rebbana í Sjálfstæðisflokknum, það er að segja ef veður verður vont á Þingvöllum á innsetningardaginn.

Lögregluráð stofnað til að auka samráð embætta

Snati Djöfull Gúgúdóttir

Þetta líkar mér. Þá fyrst verður gaman að lifa þegar mannanöfn á Íslandi verða orðin ein allsherjar grængolandi fávitasamkoma og börn vera skírð hundsnöfnum og djöfla; þessu höfum vér lengi beðið eftir. Og þegar geggjaði pokapresturinn hefir ausið barnungann vatni og skírt hann Snata Djöful Lúsífer, bjóða foreldrarnir nærstöddum upp á sterkt alkóhólískt brugg frá vefversluninni Kúkurogkaníll og landa frá ölgerðinni Axlar-Birni ehf. Það er margt gott í farvatninu hjá Hæmdallsæskunni í Sjálfstæðisflokknum og bráðum ætla þeir þar í flokk að stofna sér einhverskonar nasíperrafélag um fullveldi eða fyllikallaveldi.

Það gefur augaleið að eitthvað stendur til þegar ráðherranefnur Flokksins fara fram með mannanafna- og sprúttfrelsi. Soleiðis tilfæringar vita á svæsið hneykslismál innan Flokksins, svo stórbrotið að Flokkurinn muni riða til falls og falla í eina rjúkandi rúst, ef ekkert verður að gert. Þegar svo er komið er ágætt vera búið að henda út fáránlegum vitleysismálum í örvæntingarfullri von um að rykið sem það þyrlar upp fylli glyrnur kjósendanna og blindi þá svo að þeir viti ekki sitt rjúkandi ráð.

Sennilegt er, að einhverjir hroðalegir glæpir séu rétt við að sannast á Flokkinn og að bráðlega muni Helgi Seljan standa hróðugur höfuðsvörðum hans. Í þeirri voðalegu stöðu er ekki ónýtt að hafa spræka krakkadela úr Heimdalli til að drepa málum á dreif og rugla umræðuna um glæpaverk Flokksins þannig að glæpirnir renni ljúflega niðrum kokið ákjósendaskjátunum. 

Reglur um mannanöfn rýmkaðar

Annar handleggur

Þetta aumkunnarverða þúfnatittlingahjal Maradonnu ,,söngkonu" minnir á þegar matsveinninn sagðist vera drepast í rassgatinu þegar sýrimaðurin ræsti hann. So hljóp matsveinninn inn í klefa til vélstjórans og bar á hann þungar sakir, sem vélstjórinn jánkaði að vísu, en bað í leiðinn matsveininn að fara til andskotans og halda kjafti. Þá staulaðist matsveinninn eins og vægbrotinn fugl upp í eldhús og gerði þer dulítið ljótt, sem ekki er hægt að segja frá. Þess ber að geta að matsveininn var nakinn þegar þetta gerðist.

En það ku samt ekki allt vera eins og það sýnist með Maradonnu sögkonu. Miðað við volæðistóninn í henni, þá getur hver maður séð að hún er að skrópa; henni er ekkert íllt, manneskjufjandanum, allrasíst í bláendanum eins og matsveininum forðum daga. Það má svo sem hvur maður vera feginn að þurfa ekki að sitja undir öskrum og náýlfri Maradonnu, því það hefir sýnt sig að org hennar og grénj hefir vond áhrif á heilsu þeirra er á hlýða.

Því er við að bæta, að eitt sinn gjörðist það á tómleikum Maradonu, að óþverrapest sló fram í salinn og fóru áheyrendur margir að kúgast og sumir gubbuðu á gófið, eða á bakið á næsta manni. Þegar til átti að taka hafði Maradonna gert í buxurnar þegar hún var að rembast við öskra eina af öskursymfóníunum sínum. Hún var so borin úr húsi og sagt að láta aldrei sjá sig þar aftur. Þetta gerðist sem sagt raunar á þeim árum þegar konur áttu ör-skjaldan samtal sín á millum, en um þær mundir átti Maradona í ástarsambandi við kaþólskann prest, óttalegan durg og pervertan, en það er víst annar handleggur.  

Madonna aflýsir tónleikum vegna sársauka

Þegar Hálfdán Varðstjóri handtók fémínístafélagið, hræmulega litlaust og do

Promm skromm romm Tomm. Svo frú Soley Tomm heldur að undanrennugutlið í VG hafi upplitast eða misst lit eftir að hún hætti að vera númer þar. Þess utan skiptir aungvu máli hvað Soley Tromm heldur, hvort hún heldur þetta eða hitt eða alls ekki neitt. Þegar Soley og það fólk yfirtók VG með Flokkseigendafélaginu var VG í raun og veru búið að vera. Fémínístaflokkar lifa skjaldan, eða aldrei, lengi, þeir drepast úti á víðavangi og fáir sakna þeirra. Það varð nokkuð fljótlega ljóst eftir stofnun VG, að þeim fokki var ekki ætlað að vera vinstriflokkur, þrátt fyrir nafnið, allrasíst vinstrisósíalískur flokkur, um það sáu loddararnir Stenngrímur Johoð og Swabbó Gests og fengu til liðs við sig borgarlegt cocopupuffshyski af háskólalóðinni, undanrennusálir og dekurdýr, öllu þessu tilheyrir frú Soleu Tomm fílí-romm-bomm-bomm.

Önnur frú, frú Ingveldur, hefir lengi haft lúmskt gaman að systur sinni Soley og spaugað með framgöngu hennar á hinu poletiska hlandsvelli. Eitt sinn, þá frú Ingveldur var nýbúin að skíta, lagði hún lykkju á leið sína og heimsókti höfuðstöðvar fémínístanna og hellti títurnar sem þar vóru fyrir blindfullar og beitti þeim sían eins og kvíaám á Austurvöllinn. Já, vinir mínir, það einmitt þegar allmargar konur vóru handteknar fyrir að rífa í sig blómstrin á Austurvelli eins og hungraðar rollur. Það var Hálfdán Varðstjóri sem sá um handtökuna og yfirheyrslurnar í þessu sóðalega máli.

Ekki er vitað fyrir víst hvort frú Tromm var í meðal þeirra sem Hálfdán Varðstjóri lokaði inni fangaklefunum þennan dag, en hitt er víst að Varðstjórinn var allur rifinn og tættur eftir fémínístana, sem voru illvígir og dónalegir og langt í frá samvinnuþýðir við lögregluna. Og fémínístarnir vóru líka rifnir og tættir eftir átökin og bölvuðu mikið þegar Hálfdán sagði þeim til syndanna og hélt mikla nærbuxnaræðu yfir þeim, því þetta vóru nærbuxnafémínístar, trylltir af ofstæki, en báru þó í brjósti leynda ást til Hálfdáns Varðstjóra, sem hann kunni, þrátt fyrir allt, vel að meta. Úr þessu varð hin megnasta hneisa, bæði fyrir lögregluembættið sem og fémínístafélagið, en þó tókst samt út yfir allan þjófabálk þegar í ljós kom, að meðal fémínístakérlínganna leyndist sá æruverðugi skallamunkur, hann Stenngrímur okkar, og var hann með bleyju, þá að var gáð, að blautbarnasið.

Sóley: VG sífellt litlausari

Hvurnig er hægt að pervertíséra eða aflífa einhvurn á villandi hátt

Það er auðvitað herfilegt að taka einhvern af lífi á villandi hátt. Svo er aftur annað mál hvað það er að aflífa á villandi hátt. Er átt við hálfkarað morð, eða er átt við þegar einhverjum er kálað í misgripum fyrir einhvern annan? Hvað er til dæmis að hafa hægðir á villandi hátt? Getið þið svarað því? Nei, það getið þið ekki því þið eruð slíkir nautshausar og grasasnar, að þið eigið ekkert gott skilið, en það skiljið þið auðvitað ekki. Pruff-piff.

Og Heilbrigðiseftirlit Suðurlands er óttalegt ómenningarjukk, mesta ómenningarjukk sem sést hefir á gjörvöllu Suðurlandi síðan Stjörnusýslumaðurinn Stones var hæstráðandi í Árnessýslu, en síðan eru liðin nokkur ár. Jamm. Nú er oss sú hin mikla ánægja leidd fyrir vorar hugskotssjónir þegar eitt heilbrigðiseftirlit aflífar fyrirtæki, nánar tiltekið fyrirtækið Joy, borið fram ,,Djooj." Oss gæti virst, að heilbrigðiseftirlitið komi á staðinn, leiði Joy út eins og afsláttarrollu, og skjóti það beint í hausinn með kindabyssu. Eða er málið ekki so einfalt? Kann að vera að heilbrigðiseftirlitið laumist að Joyinu og kasti handsprengju inn um gluggann á því og sprengi það til andskotans?

Jæja, hvað um það. Joyið ku vera dautt en þó ekki dautt; það sé mjög af því dregið en samt ekki tímabært að gefa út andlátvottorð og enn síður að taka gröfina fyrir ræfilinn. Eitthvað virðis Joy samt hafa verið mislagðar höndur við gólfefni, málningu og þurrlager, sem leiðir hugann að þeirri villuráfandi þurrkuntu, Snjáku Títu, sem legst með kvæntum mönnum rétt eins og þeir séu hennar þinglýstar eignir. Meira að segja Brynjar Vondalykt, hvurs hjúskaparstaða er óljós, hefir kvartað formlega til dómsmálaráðuneytisins undan svínslegum aðförum Títunnar við sig, heiðvirðan mann með lítt pervertar kenndir. En það er nú svo með dólgslegar tilfæringar Snjáku Títu við Brynjar Vondulykt, að þær eru allar á villandi hátt, þannig að ekki verður við neitt ráðið.

Heilbrigðiseftirlitið hafi tekið fyrirtækið af lífi