Hundur myrtur þegar hann gekk örna sinna undir svefnherbergisglugga

Hafi einhverntímann verið ráðherra upp á Íslandi þá er það Torgerður Kattrím Gunnarsdóttir Eyjólfssonar leikara í Þjóðleikhúsinu. Og oft hefur mér fundist ég sjá í Torgerði, Hallgerði eiginkonu Gunnars á Hlíðarenda og fleiri manna sem hún var gift. Þá eru frægar erjur hennar við frú Ingveldi innan Sjálfstæðisflokksins og mjög í ætt við skærur þeirrar Hallgerðar og Bergþóru á Berþorshváli öldum fyrr. Til dæmis lét Torgerður húskarl sinn, Kolbak, vega hvítan hund frú Ingveldar, mikla skepnu og dyggðuga, einmitt í þann mund er umræddur rakki gekk örna sinna undir svefnhefbergisglugga frú Ingveldar. Í staðinn kom frú Ingveldur fram hefndum með því að láta drykkfellda óknyttadrengi brjóta rúður í stofu Torgerðar og skvetta innum þær blöndu af spilliolíu og grútarlýsi. Varð Torgerður Kattrím þá skelkuð nokkuð og tók sér leyfi frá þingstörfum um óákveðin tíma meðan hún legði stund á finna upp öflugar skæruaðgerðir gegn frú Ingveldi. Því miður fóru aðgerir Torgerðar allar í handaskolum, útum læri maga eins og kallað er, og hún sjálf lent uppíloft í sjálfheldu; einhverri andskotans kúlu, sem fróðir menn segja að hún eigi ekki afturkvmt uppúr, svo sé snilld frú Ingveldar fyrir að þakka. Í framhaldinu ætlar frú Ingveldur að einbeita sér að hjáparstarfi í Keflavíkurgettoinu með súrálsvinnslu og síðbúnu hermangi, á meðan Torgerður veltir sé hring eftir hring í kúlunni vondu, þaðan sem aungvin leið er út.

Þorgerður Katrín óskar eftir fundi

Segir nú af öðrum Kára, bráðgerum og efnilegum

Í þessari færslu ætla ég ekki að fjalla á nokkurn hátt um Kára Stefánsson, enda allir fyrir löngu orðnir yfir sig leiðir á þeim kallrassi.

Frekar vil ég nefa til sögunnar Kára Arinbjörnsson, sem ekki er Aribjörnsson í raun og veru því hann er launsonur Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra sem jafnframt gegnir stöðu eiginmanns frú Ingveldar, þeirrar merku frammákonu í Sjálfstæðisflokknum.

Kári Arinbjörnsson (Kolbeinsson) er svo hamingjusamur að vera afskaplega líkur bæði opinberum föður sínum og launföður og þykir hvarvetna ekki í húsum hæfur, að minnsta kosti ekki þeim húsum sem vönd eru að virðingu sinni og kristilegar siðvenjur eru hafðar í heiðri. Þessi drengfantur er sem sé svo herfilega kvensamur að til hörmungar má telja, auk þess vínhneigður svo af ber. Síðustu vikurnar hefur hann lagt höfuðáherslu á að efna til kynna við tvær þingkonur af hægri vængnum með kostulega góðum árangri en jafnfram mikilli siðspillingu. Reyndar tók hann sér hvíld frá þingkonunum tveimur nú um helgina en sat þess í stað fjörugt samkvæmi með heiðurs- og gleðihjónunum Indriða handreði og Máríu borgargagni. Skipti engum togum, að Kári Arinbjörnsson (Kolbeinsson) sneri aftur úr samkvæminu Indriða og Máríu nú síðdegis mjög snúinfættur, skyrtulaus og með hrottalegan sogblett á hálsinum, beint á móts við barkakýlið. Ásigkomulag þessa bráðgera og efnilega pilts benti eindregið til að mjög hafi hitnað í kolunum með honum handreði og borgargagninu og hafi því lokið í krampafenginni alsælu og hafi krampinn ekki verið runninn af Kára þá hann yfirgaf gestgjafa sína. 

Uppgötva arfgenga breytanleika

Brundhrútur í frjálshyggjuvímu í 18 ár

Það verður teljast lítilháttar synd að dotta undir ræðuhöldum vitfirringanna í bæjarstjórn Reykjanesbæjar miðað við að gjörvallur Sjálfstæðisflokkurinn hraut eins og brundhrútur í frjálshyggjuvímu í 18 ár og rankaði ekki einusinni við sér þegar landið hrundi fyrir frjálshyggjubjörgin.

Myndin hér til hliðar er af helstu vonarstjörnu Sjálfstæðisflokksins um þessar mundir, frú Ingveldi, í djúpum frjálshyggjusvefni.

Dottaði á borgarafundi

Hlupu hverjir um aðra þvera á toiletið

Það kveður aldeilis við annan og kröftugri tón hjá nýrri stjórn VG í Reykjavík en gölmlu drullustjórninar í því eðla félagi sem allar voru strengjabrúðusett hins alræmda Flokkseigendafélgas Svavarsfjölskyldunnar, Álfeiðar Ingadóttur og Steingríms J. og kvökuðu og gjömmuðu einungis fyrir húsbændur sína. Það er hætt við að liðsmönnum Flokkseigendafélagsins hafi orðið brátt í brók þegar þeir lásu ályktun nýju stjórnarinnar og hafi hlaupið hverjir um aðra þvera á toiletið sér til lækningar.

En ekki er allt sem sýnist í klækjastórnmálum samtímans: Nú ku brostinn á mikill áhugi Samfylkingarmógúla og hægri arms VG að lokka Framsóknarflokkinn til lags við sig í ríkisstjórn með það fyrir augum að aftengja vinstri arm VG og gera hann valdalausan. Sennilega hafa flokkseigendur Samfylkingar, VG Framsóknar þá dýrðlegu hugsjón í huga sem markmið að sameina þessa hópa í einn klassískan, illþefjandi íhaldsframsóknarkrataflokk.   

Stjórnvöld gangi harðar fram

Skrýtið, einkennilegra, furðulegast

Það var aldrei að frú Yoko Ono kom til Íslands að veita viðurkenningar. Eflaust eru þau sem hlutu umræddar viðurkenningar vel að þeim komin. En ég verð að segja fyrir mig, að ég er mjög vonsvikin, einkum fyrir hönd þeirra góðu Íslendinga sem frú Yoko hefði átt að verðlauna en verðlaunaði ekki.

Eftirtalda einstaklinga átti ekkja Jóns Lennons tvímælalaust að heiðra með viðurkenningum en sveikst um það á andstyggilega ósmekklegan hátt:

1. Hún sveikst um að heiðra Halldór Ásgrímsson, endurskoðanda að mennt, fyrir hönd Skinneyjar/Þinganess fyrir arðgreiðslur og afskriftir, auk framlags hans til heimsfriðar í Írak. Skrýtið.

2. Einkennilegra: Jón Magússon, lögmann, fyrir kærleiksríka baráttu hans í garð fólks af erlendum uppruna á Íslandi.

3. En furðulegast er þó að frú Yoko skuli hafa hugkvæmst að ganga framhjá Gjeir Haaarde, hagfræðingi og stjórnvitringi, en henni bar skilyrðislaust að veita þeim manni sérstaka heiðursviðurkenningu fyrir hagstjórnarsnilld og stjórnvisku af hæstu gráðu.    

Yoko Ono veitti viðurkenningar

Verða hengdir í sínum eigin gálga

Ég fæ ekki betur séð en stjórnmálaelítan á Íslandi, þessar lágkúrulegu sálir og auðvaldssorpþrær, séu með hrottalegum árásum sínum á heilbrigðisstofnanir landsbyggðarinnar, séu með athöfnum sínum að reisa hann gálga sem hún verður sjálf hengd í í fyllingu tímans.

Að ráðast á sambýli þroskahamlaðara einstaklinga minnir óeitanlega á hugarfar hreppsnefndar Sviðinsvíkur, þegar hún af góðsemi sinni og umhyggju fyrir skattpeningum úr vösum Péturs þríhross og betri bænda, komu Hólsbúðar-Dísu fyrir í kró í beituskúrnum hans Jóns morðingja í staðinn fyrir að senda hana suður til lækninga.

Það getur vel verið að íhaldsframsóknarkrötunum, Jóhönnu Sig., Steingrími J., Gutta skátahöfðingja á Skaganum, Bjarna Ben og Sigmundi Daví Kögunnar, þyki einstaklega aðkallandi að vernda viðkvæma skattgreiðendur á borð við Þorstein Má, Granda og Vífilfell gegn lasburða landsbyggðarfólki, öldungum og þroskahömluðu fólki.

Það verður hátíð í ríki réttlátra með rauðum fána að húni og Nallanum þegar ófétin dingla í sínu eigin tréverki.

Hættu við eftir mótmæli

Ögmundur reiðir upp svipuna

Það hefur varla farið fram hjá nokkrum, að fokið er í flest skjól hjá þvergirðingunum Steingrími J. og Jóhönnu húsbónda hans. Það er því ekki nema von að Ögmundur reiði til höggs og strjúki félaga sínum örlítið um berandann með svipuólinni. Og nú þýða hvorki grénj eða hortugheit meir hjá Steingrími; innanflokks stendur hann, ásamt Álfheiði og Svavarsfjölskyldunni, álíka vel að vígi og sauðpeningur á flæðiskeri og gagnvart þjóðinni hefur hann áunnið sér sess meðal skuggabaldra hrunsins. Ekki amalegur árangur það Steingrímur J. íhaldsframsóknarkrati!

Vill almenna lækkun skulda

Afskriftir eru eins og afmæli

Afskrifir eru eins og afmæli holdugs kvótaþjófs: Á útmældum tímamótum er kvótaþjófnum færðar gjafir uppá milljarða á milljarða ofan. Ekki er nóg með að höfðingjanum sé árlega færður kvóti að gjöf, sem hann veðsetur og braskar soldið með, heldur eru honum færðar afskriftir, stundum eins og 2,6 milljarðar, fyrir afburða vel unnin störf, dugnað á við 100 manns og ómælanleg slóttugheit. Þetta heitir borgaralegt réttlæti.

54,7 milljarðar afskrifaðir

Mótmælin beinast gegn því sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir og hefur afrekað

Ef svo ólíklega vill til, að einhverjir haldi að mótmælin nú snúist að einhverju leyti um að koma Sjálfstæðisflokknum aftur til valda þá er það ekki bara misskilningur heldur óyggjandi vísbending um að þeir hinir sömu séu frámunalega illa greindir og það svo að jaðrar við beinan blábjánahátt og í þokkabót svo illa gefnir að til stórundra má telja.

Mótmæla- og reiðialdan sem nú hefur sest að, beinist að langmestum hluta að Sjálfstæðisflokknum, störfum hans fyrr og nú og þeim gildum sem sá flokkur hefur staðið fyrir, svo sem, græðgi, lygum, ójöfnuði og slóttugheitum, að ógleymdu því að Sjálfstæðisflokkurinn er samtök yfirstéttarinnar gegn verkalýðsstéttinni, samtök sem draga dám af mafíustarfsemi og öðru slíku sem að öllu jöfnu dafnar vel í skjóli auðvaldshyggjunnar.

Mótmælin beinast líka að fáránlegu sleifarlagi núverandi ríkisstjórnar gagnvart ríkjandi kerfi auðvalds og fjármagnseigenda, sem birtist meðal annars, svo fátt eitt sé nefnt, í svikum hennar varðandi afnám kvótakerfisins í sjávarútvegi, skuggalegu pukri svokallaðra ,,skilanefnda bankanna," Icesavehneykslinu og spillingarvesaldóminn að geta ekki hunskast til að draga þá fjóra fyrrum ráðherra fyrir landsdóm sem ,,Atlanefndin" mælti með að væru kærðir. Enhafa verður í huga, að öll þessi skítugu mál eru til komin vegna Sjálfstæðisflokksins og þeirra sjórnmálaafla sem lagst hafa svo lágt að gerast hækjur Sjálfstæðisflokksins.

Ég heyrir ekki betur en að nú kalli fólk eftir byltingu. Byltingu sem gangi milli bols og höfuð á spillingarsamtryggingunni  og hinum mafísku baktjaldahefð stjórnmálanna. Og þeir eru margir sem vilja ekki láta staðar numið í þetta sinn fyrr en fullur sigur hefur unnist. Andi Marx og Engels svífur yfir öllum vötnum á Íslandi í dag.

Líta mótmælin öðrum augum nú

Tímamótaávarp frú Ingveldar á haustþingi sjálfstæðisflokkskvenna

Frú Ingveldur, eiginkona Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra, nýkomin heim úr Laufskálarétt, sat að vanda haustþing Landssambands sjálfstæðiskvenna, en hún hefur löngum verið aðaldriffjöðrin í starfsemi Landsambandsins. Eftir hina merku ræðu Bjarna Benediktssonar á haustþinginu, kvaddi frú Ingveldur sér hljóðs og flutti gagnmerkt ávarp sem vakti gífurlegan fögnuð fundarmanna. Meira að segja formaður flokksins gat ekki haldið aftur af tilfinningum sínum og kleip frú Ingveldi í rassinn í virðingar og þakkarskyni þegar hún gekk framhjá honum á leið til sætis eftir ávarp sitt.

Í ræðu sinni lagði frú Ingveldur sérstaka áherslu á eftirfarandi: Að með aðförinni að Gjeir Haaarde, þeim áferðarfallega, strangheiðarlega heiðursmanna, væru mannréttindi brotin á mjöf grófan hátt, ekkert úrræði væri fyrir hann til að áfrýja dómnum sem hann fær, þrátt fyrir að hin pólitíska ofsókn á hendur honum standist ekki mannréttindaákvæði Sameinuðu þjóðanna. ,,Aðvitað er málið allt rammpólitískt" sagði frú Ingveldur. ,,Lögin um landsdóm, frá 1483, eru úrelt; búið er að blása skelfilegu hatri í brjóst þjóðarinnar þar eð ásakanirnar á Gjeir helgast af hefnigirni og illum hug, sem er alveg hræðilegt þar sem ekki var um ásetningsbrot að ræða hjá Gjeir Haaarde."

Máli sínu lauk frú Ingveldur með því að fullyrða, að ef Sjálfstæðisflokkurinn snérist ekki hart til varnar væri veruleg hætta á að allir fyrrverandi og núverandi máttarstólpar og frammámenn flokksins yrðu hnepptir í lífstíðarfangelsi af kommúnískum djöflum og öfundsjúku illþýði. 







  

Harma aðför að Geir