Framsóknarvírusinn herjar á togarakarla

Hananú, missti gifturíki kaupfélagsstjórinn ekki nema ómengaðan framsóknarvírusinn um borð í togara kaupfélagsins. Það er fremur ógeðfellt. Sem kunnugt er, þá slapp kóvíðsskepnan út úr Framsóknarfjósinu þegar kaupfélagsstjórinn, Guðni og SigIngi voru að brasa einhvern andskotans drullujafning ofan í gömlu Framsóknarmaddömuna þegar hún var að reyna að ná heilslu eftir ofsafengna áquavítisneyslu. Þeir slátruðu sýktri afsláttarkú og hökkuðu hana niður og gáfu þeirri gömlu með þessum líka þrifaafleiðingum. 

Framsóknarkóvíðsvírussýkingin um borði í Málmey SK ku hafa lýst sér með skyndilegri og ofboðslegri sjóveigi upp úr þurru, þannig að farsælast þókti að slaka þeim niður í lest og geym þá þar. Vóru þeir ógn líkir því sem segir ljóði þjóðskáldsins: ,,Drukknir menn og krankar konur kvíuð voru skrans í lest". Þegar í land var komið voru sjúklingarnir lokaðir inni eins og glæpamenn og á þessari stundu er óvíst um afdrif þeirra í framtíðinni, en Fjóshaugurinn við Framsóknarfjósið stendur opinn og kringum hann tifa fyrrnefndir paurar, kaupfélagsstjórinn, Guðni og SigIngi.

En þar sem nútímakaupfélagsstjórar, ráðsmenn og húskarlar gömlu Framsóknarmaddömunnar eru allir innvígðir í helgustu vé Sjálfstæðisflokksins, Repúblíkana og Trumps, þá slá þeir úr og í hvort kóvíðurinn sé raunverulegur eða falsfréttamannatilbúningur og hækkandi lofthiti í veröldinni glópahysterý eða í alvörunni, nú eða kynfærarugl veruleiki eða tilbúningur. Með þessari snjöllu aðferð stendur Framsóknarfjósið öll veður af sér og gamla Framsóknarmaddaman fær legið örugg í sínu rúsi með áquavítisflöskuna undir koddanum. Og nú vantar aðeins herslumuninn upp á að Katrín Jakobsdóttir gangi í Framsóknarflokkinn og gjörist griðka í Fjósinu þeirrar gömlu, það mun vera síðasti millileikurinn fyrir innlimun VG í Sjálfstæðisflokkinn; mikið hugsjónafólk þar. 

Sex skipverjanna með veiruna

Haltukjaftiástand í Eflingu meðan Amríku-Viddi stýkur á sér vömbina í efrimillistéttarhlýjunni

Það er sem sagt brostið á algert ,,haltukjaftiástand" í verkalýðsfélaginu Eflingu. Varla er það efnilegt eða uppbyggjandi. Svo er þarna einhver giljagaur, Ragnar heitir hann víst, sem enginn hefir kosið til eins eða neins, sem bannaði myndatökur á hinum landsfræga kontór Eflingar. Spurning er hvort hann var að störfum þarna fyrir Vidda vin sinn, þann hinn sama og stökk fyrir borð Eflingarskútunnar með Sólveigu Önnu og hljóp eins og vindgapi til lands í efrimillistéttarhlýjuna, þar sem hann er vanur að strjúka á sér vömbina.

Af fréttum að dæma, þá er stjórn Eflingar sennilega búin að skíta í sig af hræðslu, því andi hinna burtflognu, Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda, svífa yfir höfðum stjórnarmanna eins og illir púkar og heimta þögn og meðvirkni. Á stjórnarfundinum í dag kaus stjórn þau Sollu og Vidda fórnalömb ársins; átti nokkur von á öðru? En áður en fundurinn hófst hafði stjórnin og Ragnar giljagaur slegist eins og hundar í réttum við blaðasnápa og ljósmyndara og veitti hvorugum betur og lauk þeim bardaga með því að allir féllu með sæmd.

En þókt Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi séu á brott og hafi fengið þann yfirsöng sem þeim ber, þá er ekki þar með sagt að þau gangi ekki aftur. Í dag fóru þau ljósum logum um skrifstofusali Eflingar eins og nákaldur gegnumtrekkur og hvísluðu brottrekstrum og eineltisfúnksjónum í eyru starfsfólksins, en á meðan stóð Ragnar giljagaur yfir lémagna kontóristunum eins og einhver Slavik yfirfangavörður. Hinsvegar stendur Gvendur á gröfunni keikur og sperrir stél, því hann veit að hann á alskosta við stjórnina og helvískan giljagaurinn. Þó svo dagar samsæriskenninga og fórnarlambsjarms Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda sé ekki alveg um garð gengnir og reimleikarnir á kontórnum haldi eitthvað áfram, er samt næsta víst að smám saman mun renna upp fyrir félagsmönnum Eflingar að brotthlaup Sollu og Vidda hafi bara verið eins og hver önnur nauðsynleg landhreinsun og vel sé hægt að reka róttæka og árangursríka verkalýðsbaráttu án þeirra. En sem stendur er haltukjaftiástand hjá Eflingu og dálítill draugagangur.   

Tóku á rás undan fréttamönnum

Donkíkódíískur Amríku-Viddi í Kastljósi

Var það erindi Amríku-Vidda og Bandaríkja-Sollu inn í Eflingu að fara í stríð við skrifstofufólkið þar? Ég get ekki að því gert, en mér þókti málflutningur Amríku-Vidda óttalega eitthvað Donkíkódíískur í Kastljósinu í kvöld og greinilegt að maðurinn er ekki alveg upp á rönd. Að kenna fáeinum kontóristum um að hann og Bandaríkja-Sólveig hafi skitið í sig og út um öll gólf, eru blátt áfram brjóstumkennanlegar viðbárur, sem minna helst á óráðshjal langdrukkins manns.

En það var svo sem ekki við öðru að búast en að svona færi. Fólk sem leggur upp í ferð með hrokann og yfirlætið sem leiðsögumenn endar oftast fyrir heimsku sinnar sakir ofan í djúpri mógröf þar sem menn hafa áratugum saman fleygt hundsskrokkum í. Það var til dæmis ekki beint vísindalegt, hvað þá heimspekilegt, hjá Bandaríkja-Sollu að ráða vinkonu sína sem skrifstofustjóra á Eflingarkontórinn og reka hana stuttu síðar og senda hana heim með níu mánaða starfslokasamning upp á vasann; það er líklega hátt í tíu millijonir króna, og ætla svo að leyna gjörningum fyrir stjórn félagsins. Enn hrapalegri mistök af hálfu Sólveigar var að hafa Amríku-Vidda með sér í þessa ferð og gera hann að einhverjum yfirkommissar á kontórnum. Það góða við þetta allt saman, er að nú fá þau bæði, Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi dýrlega starfslokasamninga hjá stjórn Eflingar fyrir að gefast upp með blautan botninn og svíkja fólkið sem gerði miklar væntingar til Sollu; Viddi var ekki kosinn af neinum, enda aldrei komist svo hátt á þroskabrautinni að dýfa hendi í kalt vatn.

En nú er þessu ömurlega ævintýri lokið og búið að strika nafn Bandaríkja-Sollu út úr bókum Starfsgreinasambandsins og Alþýðusambands Íslands. Það er enginn smá-árangur og upphefð að liggja í svaðinu fyrir örfáum afgömlum glugghrossum á skrifstofukontór og grénja og barma sér undan þeim. Það hefði eitthvað orðið lítið úr þessum byltingarhetjum hefðu þær fyrir tilviljun mætt þeim Gunnari, Gretti, Glámi og Skarphéðni, að viðbættum Agli Skallagrímssyni. Næsta vers er svo að taka Sósíalistaflokk Íslands af fémínístagroddunum, Gunnsasmára, Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda og skila honum til sósíalistanna. Það dugar ekki að hafa Sósíalistaflokk Íslands í klístruðum lúkunum á hálfvitlausu fólki. Nei, það dugar sko ekki. 

Segir ofbeldismenningu þrífast innan Eflingar

Hláturmildir verkalýðsforkálfar hlægja að Sólveigu, Amríku-Vidda og Eflingu

Það er aldeilis hláturgalsinn í eignunum á myndunum sem fylgja fréttinni um fund Starfsgreinasambandsins og vondu stöðuna sem kom upp í Eflingu. Það mætti halda að formennin, sem þar sjást, séu öll að hlægja sig lémagna að veslings Sólveigu Önnu og hæðast að vopnaviðskiptum hennar við Gvend á gröfunni og kontóristana á skrifstofu Eflingar, er um gott skemmtiefni að ræða. Meira að segja Bjössi Framsóknarmaður og formenni starfsgreinanna glottir við tönn og spýtir ofan í kaffifantinn sinn, svo sem sjá má á einni myndinni. Sjálfur er Björn Framsóknarmaður einn ógurlegur Framsóknarmaður, eins og nafnið bendir til, samvinnumaður með endemum og stundar harðvítuga samvinnu við samherja þessa lands og annað auðvald. Já, drengir mínir, hann sko, fanen gal mæ, ingen smá kalli hann Bjössi Framsóknarmaður og líkur SigInga ráðsmanni Framsóknarmaddömunnar í blessuðu Framsóknarfjósinu.

Nú, þegar Bjössi og þeir eru lausir við grénjið og fórnarlambskveinið í Sólveigu, geta þeir farið að semja í rólegheitunum í ljúfri samvinnu við Samherjana, Engeyingana og Ríó Tintó um hagkvæma kjarasamninga vinnuskrílinn, samninga sem verða þægilegir fyrir ríkisstjórnina, gömlu geðveiku Famsóknarmaddömuna og Sjálfstæðisflokkana, sem er og verður Flokkur Flokkanna. Svo fer Bjössi litli að sofa þegar hann verður búinn að semja og slafra í sig gumsinu í kaffifantinum og vaknar ekki aftur fyrr en við lúðraþytinn á hinum efsta degi, þegar hann þarf að draugast til að sinna samvinnuhugjón sinni með Samherjunum og búa til samning fyrir ólæsan og lúsugan skrílinn. Það er nefnilega ekkert smáembætti að vera Björn Framsóknarmaður.

En svo er það þetta vandamál með hana Sollu aumingjann og hann Amríku-Vidda á skrifstofunni. Þau minna á flugeldinn sem skotið er með neistaflugi og brestum upp í heiðríkjuna og fellur að fáeinum sekúndum liðnum til jarðar, sótugur og steindauður. ,,Þa ont þear dona staa gémur up-pupp", segir Bjössi Framsóknarmaður og formenniskálfar Starfgreinasambandsins taka bakföll og baula af kæti og láta blaðaljósmyndara taka myndir af sér í Moggann og Vísi. Þetta minnir mig á þegar við vorum í Þórshöfn í Færeyjum og kapteinninn okkar sagði við færeysku stúlkurnar sem komu um borð í boði okkar sjódrengjanna: ,,nei, eru ekki génturnar komnar til að leyfa strákonum að mogga!" og ein telpan svaraði að bragði, næj, vi er ekki soleiðis géntur". Hefðum við þorað, þá hefðum við strákarnir handsamað karlinn og lokað hann inni í klefa hjá sér. Það er ekki sama Mogginn og að mogga á færeysku, nei nei. Mikið assgoti getur verið gaman að fylgjast með bráðfjörugum og hláturmildum verkalýðsforkálfum eins og honum Bjössa Framsóknarmanni og henni Bandaríkja-Sollu.  

Vont þegar svona staða kemur upp

Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf

Það er eitthvað í þessu máli sem ekki kemur heim og saman. Sólveig Anna er kosin af félagsmönnum Eflingar, ekki af skrifstofufólkinu eingöngu, þannig að hún þarf ekki að hlíta vilja kontóristanna að neinu leyti. Séu þessir endemis skrifstofusjakalar að ljúga upp á Sóveigu Önnu, ættu að vera hæg heimatökin fyrir hana að upplýsa þá lýgi og reka ofan í lygarann eða lygarana. Það er til dæmis borið á hana að hafa brotið kjarasaminga á einhverjum starfsmönnum Eflingar, þessháttar óþverraáburð ætti að vera auðvelt að afsanna með því að opna bókhald félagsins. Og að ásakanir um ,,dauðalista" og ,,ógnarstjórn" þarf bara að rannsaka eins og hvern annan ófyrirleitinn róg og leiða til lykta.

En hverjir eru þessir trúnaðarmenn á skrifstofu Eflingar, sem talað er um? Hverra trúnaðarmenn eru þeir? Eru þeir trúnaðarmenn verkalýðsfélagsins Eflingar, eða bara trúnaðarmenn sjálfra sín; eru þeir ef til vill sértakt stéttarfélag? Mér skilst að þessir trúnaðarmenn hafi skrifað undir plagg, fyrir hönd starfsfólks á skrifstofu Eflingar, og sent Sólveigu Önnu og einhverjum örðum. Hvaða öðrum? Stjórn félagsins? Af máli Sólveigar er ekki ljóst á hvern skjalið er stílað. Ef það hefur verið sent stjórn Eflingar á að taka það fyrir á stjórnarfundi; ef það hefur verið ætlað Sólveigu sem formanni félagsins bar henni að leggja það fyrir stjórn. Ef þetta hefur verið einkapóstur til hennar er varla hægt að gera tilkall að hún afhendi það nokkrum öðrum. Ég ætla að vona að Sólveig hafi ekki leynt þessu bréfi fyrir stjórnarmönnum, því það væri óhæfa. En hvað um það, þetta er dularfullt mál, þar sem mörgum spurningum er ósvarað.

Ef það er svo, að starfsmaður eða starfsmenn á skrifstofu Eflingar, hafi af einbeittum vilja staðið gegn formanni og stjórn félagsins og beitt til þess ærumeiðingum, rógi og lygum, á stjórnin einfaldlega að segja viðkomandi starfsmönnum upp og láta þá hætta strax; þannig lýð er ekki hægt að hafa á fóðrum hjá verkafólki deginum lengur. Mér þykir mjög miður, ef Sólveig Anna stendur við það segja af sér formennskunni, því hún hefur að mörgu leyti staðið sig vel í stafi, þótt eitt og annað megi af málflutningi hennar finna. Þess vegna hvet ég hana og stjórnina að upplýsa félagsmenn og fólk almennt um alla þætti þessa máls og kanna af fullum þunga hverjir það eru sem stjórna skæruliðastarfsemi kontóristanna á skrifstofunni. Það er í það minnsta með öllu ótækt að formaður verkalýðsfélags segi af sér vegna rógs og lyga einhverra starfsmanna félagsins. Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf til leysa þessa leiðindauppákomu

Meirihluti stjórnar styðji Sólveigu

Barátta Sannra Íslendinga við mann brennur af hefndarhug vegna brottrekstrar

Það er ekkert að marka Þórólf, hann bara reiður og langar til að hefna sín Sjálfstæðismönnum af því að þeir ráku hann úr Sjálfstæðisflokknum fyrir linkind við góða fólkið og undirlægjuhátt við lygaáróður kóvitana, sem vilja hneppa íslensku þjóðina og allan heiminn í kommúníska kóvíðsánauð undir járnhæl Kínverja og Sorósar. Þeir tóku sig nefnilega til, Sjálfstæðismennirnir, og fleygðu Þórólfi, þegar þeir sáu hvað verða vildi með þann mann, út um glugga í Valhöll. Það var gott verk, en misheppnað, þar eð þeir sem unnu verkið héldu að þeir væru staddir uppi á fjórðu hæð en voru því miður á jarðhæðinni og því fór sem fór, og Þórólfurinn hljóp á brott með öll bein heil, engan marblett og öldungis ódauður.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins hafa ítrekað farið fram heitar umræður um Þórólf og helsi kóvíðsvillunnar. Í eitt skiptið var Indriði Handreður orðinn svo viti sínu fjær af íllsku út í Þórólf að honum þókti sem hann sæi þennan vandræðamann á gangi utan við elhúsglugg frú Ingveldar og þaut út og réðist á manninn og barði hann til óbóta á gangstéttinni. En sem svo oft áður í baráttu Sannra Íslendinga gegn góða fólkinu og kóvíðunum, elti ólánið þá, því ekki var það Þórólfur sem Handreðurinn kom auga á út utan við skjáinn, heldur hundur nágrannans. Og þá kastaði tólfunum þegar kvenvargurinn, eigandi hundspottsins, kom aðvífandi og hugðist bjarga seppa, en uppskar einungis brotið lær og tvíbrotið nef, en kerlingarillfygli þetta var ærið neflangt og neyddust læknarnir til að fjarlægja tvo þriðju hluta nefsins, annars hefði það bara hangið niður eins og ánumaðkur það sem eftir var.

En eins og segir, þá er ekkert að marka Þórólf, hann er maður sem aunginn tekur mark á, sökum hefndarþráhyggjunnar, sem hann hefir komið sér upp og þróað með sér gegn Sjálfstæðiflokknum eftir brottreksturinn. Sona mann verður náttúrlega að gjöra óvirkan, svo honum takist ekki að eyðileggja hagvöxtinn, hlutabótaleiðina, heilbrigðu samkeppnina og aðildina að NATO. Sona kallar eru líka vísir með að gefa sig fram við Pútín og Kínverja og vinna fyrir þá á laun. En það er gott að eiga Sjálfstæðisflokk Sannra Íslendinga, þegar í harðbakka slær, því hvur og einn verður að fá að lifa með kóvíðnum í frjálsri, frjálshygginni og heilbrigðri samkeppni uns hann hrökkur upp af, saddur lífdaga. 

Þórólfur ómyrkur í máli

Frelsun kóvíðs nítjánda skilar fljótum og frábærum árangri

Nú, síðustu ráðstafanir Sjálfstæðisflokksins í heilbrigðismálum þjóðarinnar voru fljótar að skila sér eins og hinar fyrri. Ekki munum vér hvort þetta er í annað, þriðja, fjórða eða fimmta skipti sem Sjálfstæðisflokkurinn reynir að hressa upp á heilsu Íslendinga með því hleypa hinni alræmdu drepsótt, kóvíð nítjánda, frjálsri á þá, - til hvers veit aunginn,- kannski í grisjunarskyni, því auk ágætismanna falla þorparar og þrjótar líka eins og flugur úr kóvíði, bókstaflega hrynja eins og uppþornaðar mýs út um alla glugga Landspítalans.

Það verður víst að segja hvurja sögu, eða sugu, eins og hún er og kemur fyrir. Um bráðum tveggja ára skeið hefir helsta stefnumál Sjálfstæðisflokksins, ráðherra hans og þingmenna, verið að fá að gefa fyrrnefndan kóvíð nítjánda lausan og linna ekki látum fyrr en þjóðin verði ásættanlega fullpækluð upp úr veirunni og drjúgur hluti hennar komin undir græna torfu. Þeir telja nefnilega þarna í Valhöllu, að stóra-bóla á átjándu öld hafi fært oss heim sanninn um að fátt sé einni þjóð meiri uppspretta hamingju og velferðar en mannskæður heimsfaraldur með loflegu mannfalli.

Þá má ekki gleyma þeirri ófrávíkjanlegu skoðun Sjálfstæðisflokksins, að kóvíð nítjándi sé uppspuni frá rótum, hann sé ekki til og hafi aldrei verið til, en samt hafi kínverskir kommúnistar hleypt honum út í manndrápsskyni. Ennfremur, að bóluefnadrullan, sem lyfjarisarnir seldur einföldu fólki og heimsku fyrir hræðilega stjarnfræðilegar péníngaupphæðir. Bólefnið hafi einungis verið gefir í tilraunaskyni, aðallega til þess að komast að hvað kvikindin geti þolað af eiturinngjöfum. Í kvöld skála forskessur Sjálfstæðisflokksins í hvítvíni, brenndu og humarslími fyrir frelsun kóvíðs nítjánda og syngja bæjarstjóravalsinn svo hátt að raddbönd slitna og brestir koma í lungun. Íhöldin ærast öll nú saman, öskra og veina gaman gaman!  

Smitsjúkdómadeild á LSH helguð Covid-19 umönnun

Meinleg mistök uppstillingarnefndar komu í veg fyrir framboð SigInga

Það munaði ekki nema örlitlu broti úr hársbreidd að Sigurður Ingi Þórðarson skipaði efsta sætið á einum framboðslista Sjálfstæðisflokksins fyrir síðustu alþingiskosningar, sem er víst ekki enn lokið þrátt fyrir að kjördagur hafi verið fyrir mánuði síðan. Samkvæmt sameiginlegu mati allra kjör- og uppstillinganefnda Flokksins, þá þókt Sigurður Ingi uppfylla öll skilyrði sem prýtt geta fyrirmyndarframbjóðanda og poletiskan leiðtoga. En fyrir leiðinda handvömm, misskilning og andvaraleysi varð ekki af því að Sigurður Ingi tæki leiðtogasæti.

Það sem olli hinum meinlegu miss-tökkum uppstillingarnefndar má rekja til að þess að línum slá saman í höfðinu á nefndarmönnum þegar þeir sáu að Sigurður Ingi var allt í einu orðinn oddviti á lista Framsóknarmanna í Suðurkjördæmi, því að þar með var málinu lokið af þeirra hálfu. Svo kom í ljós, en þá of seint, að Sigurður Ingi á framsóknarlistanum var SigIngi ráðsmaður gömlu og geðillu Framsóknarmaddömunnar en ekki fyrirmyndarsjálfstæðismaðurinn góði, Sigurður Ingi Þórðarson. Þar með misstu Sjálfstæðisflokksmenn af besta bitanum á frambjóðendamarkaðnum þetta árið.

Nú, ekki hefir farið framhjá neinum, að SigIngi Þórðarson er afburða fjármálamaður, fjáraflamaður með afbrigðum og kunnur fyrir einstaka hugkvæmi og sköpunargáfur á svið péníngagjörninga og auðsöfnunar. Á alþjóðavettvangi hefir hann starfað með frægum og mikilsvirtum aðíljum og leyst þrautir, sem helstu leyniþjónustur veraldar stóðu ráðþrota gagnvart. En fyrst að kosningarnar frá 25. september síðastliðnum hafa dregist svona á langinn og óvíst að þeim verði nokkurn tíma, hefir komið fram hugmynd hjá til þess bærum konum, að SigInga Sjálfstæðisflokksmanni verði falið að leiða starfsstjórn þar til tekist hefir að halda kosningar til Alþingis á löglegan hátt. Jafnframt verði SigInga falið að leiða að minnstakosti tvo af listum Sjálfstæðisflokksins við þær kosningar. En mistök uppstillingarnefndar varðandi SigInga og SigInga voru að sönnu hvimleið og hálfpartinn til skammar. 

Sigurður áfram í síbrotagæslu

Og seldu hann aftur í höndur samaherja Samherjanna

Sennilega væri betra fyrir dýralækninn SigInga, ráðsmann gömlu og geggjuðu Framsóknarmaddömunnar, að gera að sárum hestana sem gæsajagararnir skutu til bana á og dögunum og lífga þá við, en að vera fimbulfamba þetta um seldan Mílustreng. Úr því sem komið er, væri auðvitað best ef Kínverjar keyptu Mílu sem fyrst, helst strax, af herra Ardíani í Frans. Þessu leiðinlega grunnneti fjarskipta á Íslandi, sem nýfrjálshyggjuóðir giljagaurar glopruðu niður fyrir ekki neitt úr höndum ríkissjóðs, verður í framtíðinni best gætt í eigu Kommúnistaflokks Kína, því þar fara menn sem hugsa í áratugum og öldum en ekki til nokkurra mínútna í senn, eins og gamla Framsóknarmaddaman og ráðsmaður hennar gera.

En svo við víkjum nú aftur að hestunum sem féllu fyrir morðingjahendi. Þetta voru gæðingar í hæsta gæðaflokki, bónaðir og lúsahreinsaðir. Sem minnir oss á þegar alræmdur stigamaður varð góðhestinum Galsa að bana úr launsátri. Finnur Jónsson bæjarstjóri sat á baki Galsa þennan örlagaríka dag og varð hálf-hverft við þegar hann heyrði hinn háværa skothvell og Galsi hné örendur niður undan honum. Talið er að launmorðinginn hafi skotið Galsa í misgripum fyrir Finn Jónsson, en það er annar handleggur. Síðar var Finnur tekinn fastur fyrir að hafa ætlað að ráða formann búnaðarfélagsins af dögum með atgeiri.

Þá er þess að geta, að kjósendur, aumir sem þeir nú eru, skutu hvíta, prjónandi merhryssið undan Sigmundi Davíði og Miðfótungum hans að Klaustri. Sigmund steyptist á nefið ofan í gaddfreðna jörðina er merhryssið meðtók kúlu kjósenda og lá það lengi í blóði sínu, því liðsmenn hans aðrir voru annað hvort fallnir í valinn eða flúnir og því aungvir eftir til að fremja miskunnarverkið á meistaranum. Eftir þessa útreið segir sig sjálf að viðbúið er að tíðasöngur leggist af með öllu í Klaustri til frambúðar. Þó verður að segjast eins og er, að óskandi væri að Kínverjarnir keyptu SigInga líka eins og möskvalaust þorskanet eða buxnastreng og seldu hann aftur fyrir slikk í höndur samherja Samherjanna á Íslandi.  

Ekkert breytist með nýjum eigendum

Málaferli út af slummi á rass Kolbeins Kolbeinssonar

Það er sagt að frú Ingveldur hafi sagt í réttarsalnum að óhræsið, Máría Borgargagn, hafi í óleyfi slummað á rassinn á Kolbeini Kolbeinssyni, sem umfram allt var þó eiginmaður frú Ingveldar. Síðar kom fram, að við vitnaleiðslu hjá Hálfdáni Varðstjóra, hafi Kolbeinn sjálfur rómað mjög athæfi Borgargagnsins og hælt henni á hvert reipi fyrir fagmennsku og fágaða framkomu, en sá vitnisburður fór talsvert í bága við frásögn frú Ingveldar. En þegar þar var komið sögu dró héraðsdómarinn upp skjal, undirritað af Ardian nokkrum, frönskum ólifnaðarmanni og siðvilltum flagara.

Í skjali herra Ardians er því fjálglega lýst, hvurnig Máría Morgargagn hafi skriðið inn um gluggann á herbergi herra Ardians í þeim tilgangi að hafa mök við hann með góðu eða illu. Skömmu síðar hafi rauðþrútið og dónalegt andlit Kolbeins Kolbeinssonar birst á svefnherbergisglugganum. Fáeinum andartökum síðar var Kolbeinn kominn inn á gólf hjá Ariani og fór þegar í stað að haga sér dólgslega uns Máría Borgargagn sá sitt óvænna og framkvæmt hinn óleyfilega verknað á Kolbeini, sem sagt er frá í upphafi þessa pistils.

Upp úr þessu hófust málaferlin um brot Borgargagnsins, en þau voru af frumkvæði Dómínikks Senukvíjara í umboði herra Ardians. Seint og um síðir var þessu erfiða máli lokið með dómssátt, þar sem Máría Borgargagni var gert að þrífa upp eftir sig á bakhluta Kolbeins með kambi. Hún var auk þess látin þefa af frú Ingveldi í vitna viðurvist og biðja hana fyrirgefningar, standandi á fjórum fótum. Af þessu sést, hvur eftirmál það getur haft að fara óvarlega með slumm og lauma því þar er síst skyldi.  

Katrín fundaði með forstjóra Ardian