Nú fór herra G. Zógga alveg með sig og verður að segja sig til skógar

Hvort er betra að farsóttin skilji eftir ,,ákveðin sár" eða ,,óákveðin sár"? Þessu verður hagspekingurinn atarna að svara elligar veður hann dæmdur ómerkur og ekki í húsum hæfur og allra síst kirkjugræfur. Karlkjökrið getur svo sem reynt að gjöra bragarbót, en vér getum lofað honum strax, að þesskonar tilfæringar munu allar fara í handaskolum hjá honum og út um læri og maga alla virka daga. Þetta er alveg eins og þegar vitfirringur hleypur út í kviksyndi og situr þar fastur, en fólkið stendur á bakkanum og hlær að honum.

Eftir þetta vindspark herra G. Zógga er honum nauðugur einn kostur, sem sé að segja sig til skógar, gjörast skógargangsmaður og fara huldu höfði með fjöld óvina á hælunum. Gott ráð væri hjá herra G. Zógga, að fela sig upp til hlíða fram yfir jól og slást svo í hóp jólasveinanna, þegar þeir ráfa til sín, og gjörast jólasveinn. Grýla mun eflaust vígja gemlinginn formlega til jólasveins upp úr áramótunum og láta hann sofa hjá sér fram yfir þorra. Eftir það mun herra G. Zógga hlotnast það ótrúlega lán að fá, eins og aðrir nýjólasveinar, að klappa og kyssa Jólakettinum og liggja hjá honum á nóttinni.

Það er náttúrulega sorglegra en tárum taki að verða vitni að enn einu óráðsfálminu hjá hagfræðilærðum greyjum. Það er ekki nóg að tileinka sér gáfumanntal um ,,péníngastefnunefnd" og aðra fordild í þeim dúr, ef sá er brúkar þessháttar hjal kann ekki muninn á ,,ákveðnu" og ,,óákveðnu". Af heimskupörum af því tagi leiðir ekkert annað en ógæfa á hæsta stigi. Það er því best fyrir hr. Zógga að gyrða sig undir eins og í brók og drífa sig út og láta hríðina geyma sig þar til hann kemst með jólasveinum upp í óbyggðir.

Farsóttin mun skilja eftir „ákveðin sár“

Þá Yrsa Þöll lækningastúdent storkaði örlögunum með ferlegu framferði

Já, framferði E. Gúðmúndsen, doktórs í lýta- og inflúenzulækningum, er ekkert einsdæmi hér, ef út í það er farið. Samtímis dr. Gottfreði Gottfreðssyni lækni var konan Yrsa Þöll Brunnfelth, ættuð af Vestfjörðum. Á síðasta ári í læknadeildinni, undir vor, og þau áttu að útskrifast örfáum vikum seinna, gjörðist Yrsa Þöll svo stórtennt að hún gleypti í sig bólusóttarvírus, því henni var í mun að sanna að bólusóttin, sem sagt var að hefði gjört nær alla íslensku þjóðina útdauða, væri eins og hvur önnur þvættingsfirra.

Fám dögum síðar var læknaneminn Yrsa Þöll orðin eins og útspörkuð svínastía í framan af bólum og búkurinn var svo viðbjóðslegur að hinir læknastúdentarnir gubbuðu, magnstola af viðbjóði, og sögðu eitthvað ljótt um hana hvurjir við aðra. Gottfreð Gottfreðsson var þar viðstaddur og gubbaði hann mest og drakk mörg glös af sóttvarnarkogara á eftir til forðast smit. Nú, það var skipaður rannsóknarréttur til að komast að því hvað væri að Yrsu Þöll. Og þegar réttarlæknannir komust að hinu sanna, fluttu þeir bólusóttarsjúklinginn upp til sveit og komu honum fyrir í djúpri súheyisgryfju, sem bændur voru löngu hættir að nota, og þar fékk Yrsa Þöll að afplána sóttkvíareinangrun meðan bólurnar voru að hjaðna.

Þegar Yrsa Þöll hafði náð sér af bólusóttinni og önnur atvik lágu fyrir, þókti ekki annað forsvaranlegt en að koma henni fyrir á vitfirringahælinu, því augljóst var að manneskjan var brjáluð og vís með að hrinda af stað hættulegum farsóttum ef hún gengi laus. Svo fékk hún leyfi af hælinu og fór til Kaupmannahafnar, skömmu síðar braust út miltisbrandsfaraldur í Danmörku, sem varð bæði þarlendum mönnum og nautgripum að fjörtjóni. Af framansögðu ætti sumum að skiljast, að ekki er við hæfi að storka örlögunum í formi kóvíðs nítjánda.    

Beint á mótmæli daginn eftir heimkomu

Yfirvofandi málaferli fyrir Landsrétti um einkaleyfi á píkunni og grindarbotninum

Djöfull er hörmulegt að sjá hvurnig þetta leiðindalið skautar frá hjá þeirri staðreynd að það var frú Ingveldur sem fann upp píkuæfingarnar að sterkari píku. En burtséð frá því, þá notaði frú Ingveldur eiginmann sinn, Kolbein Kolbeinsson, til að þróa og sannreyna æfingarnar uns kallauminginn fékk bullandi legsig og hellti sér yfir frú Ingveldi með nautslegum sóðamunnsöfnuði, en frú Ingveldur svaraði honum með því að kalla hann bölvaða láfu og sló með flötum lófa á botninn á karlinum, nægilega fast til að hann fékk óbragð í munninn sem entist langt fram eftir degi til að japla á.

Það eru auðvitað þrjátíu ár síðan frú Ingveldur uppgötvaði grindarbotninn, fyrst manna og kvenna í heiminum, og fékk fljótlega einkaleyfi á henni. Uppgötvun sinni fylgdi frú Ingveldur eftir með metsölubókinni ,,Láfan mín og láfan þín - æfingar fyrir fullorðna", sem síðan hefir verið biflía láfuunnenda, bæði nær og fjær. Já, þannig var það og er. Af þessum sökum er hjartaskerandi að sjá bráðunga og efnilega frauku valsa fram á sjónarsviðið og halda því fram að hún hafi fundið píkuna upp og allar þær góðu æfingar sem gjöra píku að sannri píku.

Þessi ósköp fara áreiðanlega fyrir rétt, Landsrétt, enda er ekkert gamanmál að taka patent, sem er eign frú Ingveldar, ekkert gamanmál. Og þar eð um er að ræða grindarbotn  og heimsfrægar æfingar á láfunni, sem frú Ingveldur neyddi mann sinn með harðri hendi að æfa og tileinka sér þar til hann stóð á þambi, þá má reikna með að þurfi að endurskipa Landsrétt með tilliti til þess að núverandi dómarar þar á bæ eru allir tengdir málsaðilum á einn og annan hátt. Það held ég verði þrifalegur andskoti fyrir dómsmálaráðherra og sérlegan aðstoðarmann hennar og ráðgjafa, Stjörnusýslumanninn Stones, að þefa uppi nýja dómara í Landsrétt, sem einnig hafa yfirgripsmikla þekkingu á píkum, láfum og grindarbotnum. 

Meðfylgjandi mynd er af frú Ingveldi og lögmanni hennar. 

Fáðu sterkari píku með Píkusporti

Frægur feitisklepri í rotþró auðvaldssamfélagsins. Er það eftirsóknarvert hlutskipti?

Hvaða ómenni ætli það hafi verið sem göbbuðu veslings barnið til að glamra hjá kjaftaskjóðunum hjá Sameinuðu þjóðunum? Svo gapir þetta grey framan í glottandi smettin á þeim hjá Sameinuðu þjóðunum og kvakar, reynir að tala tungum um eitthvert kjaftæði sem henni hefir verið sagt að tala um. Hún veit ekki, þessi smjörlíkisskörungur að jafnrétti þýðir annað og meira en innantómur og einskisverður kynjametingur á Íslandi. Að minnsta kosti talaði hún ekki um óréttlætið, ójöfnuðinn og glæpina í heiminum, sem eru svo stórir að fólk sem alist hefir upp í bómullarkassa á háskólalóðinni hefir ekki getu til að sjá þá og skilja.

En auðvitað geta allir, sem lyst hafa á, gluggaskrautast og leikið sig einhverskonar bölvuð skoffín og prumphænsni framan í lostugt trýnið á hinum kapítalíska heimi, sem telur sig auðvitað eiga meirihluta hlutabréfa í Sameinuðu þjóðunum. Hitt er svo alvarlegra mál, að það, að etja einfeldningum og fíflum á forað forheimskunnar í heiminum, er mikið óhæfuverk sem ólíklegt er að nokkur geti fyrirgefið, allra síst Guð.

Það eru döpur  eftirmæli, líklega þau döprustu og auvirðilegustu sem hægt er að hugsa sér, að hafa verið eins og feitisklepri í rotþró auðvaldssamfélagsins og flotið um rænulaus til lokadags. Auðvita reyna allar ærlegar persónur að komast hjá slíku hlutskipti. En sumum er bara ekki viðbjargandi, þeim er ekki sjálfrátt, bugast fyrir hégómanum og kjósa fremur að vera þekktur klepri í soranum en óþekkt og af hjarta hógvær manneskja á æðra sviði mannheima.   

„Alltaf tími fyrir jafnrétti kynjanna“

Hvur flutti inn málsháttinn ,,oft veltir dópaður ökumaður lítilli hlussu"?

Ekki höfum vér neina vissu fyrir hvaðan úr veröldinni hinn frægi málsháttur ,,oft veltir dópaður ökumaður lítilli hlussu" er ættaður. Nú, böndin berast að útlöndum, því ekki búum vér Íslendingar til óþverra málshætti til að niðurlægja, smána og uppnefna samborgara okkar. Hjá háskólanum fengum vér þær upplýsingar, að fyrrgreindur málsháttur hafi á sínum tíma borist til landsins með illmennum á vöruflutningaskipi eða togara eða öðru fiskiskipi, sem hafði verið í fisksöluerindum erlendis.

Auðvitað verður að leita að þrælnum, eða þrælunum, smygluðu þessum meinlega og illkvittna málshætti til landsins, og láta þá taka út sína refsingu. Kunnugir telja að viss hætta sé á, að teknu tilliti til aldurs málsháttarins, að einhver þrælmennanna sé nú þegar dauður, jafnvel allir, og verði því ekki sóktir til saka hér í heimi, en með aðstoð sálrænna miðla megi hafa höndur á hári þessara misyndismanna þókt dauðir séu.

Hér verður aungvum getgátum að því leitt hvur sé dópaði ökumaðurinn, sem málshátturinn beinist að, eða hvur sé sú hlussa sem valt um koll. Og ef einhverjum þykir sóma sínum best borgið með því að hnýsast eftir hvur séu eiturlyfjabílstjórinn og hlussan, þá gjörir sá hinn sami það upp á eigin spýtur og tekur afleiðingunum.

Dópaður bílstjóri og Mannréttindadómstóllinn

Góða fólkið ræðst á okkar besta mann

Það er eftir öðru hjá hinu vonda fólki, að ráðast að okkar bestmann, sjálfum Stjörnusýslumanninum Stones, og leiða hann fyrir rétt eins og hvurn annan stórglæpamann. Og hvur skal svo tilgangurinn vera með slíkum aðförum? Það má Guð einn vita, eða Fjandinn eftir atvikum, en grunurinn beinist ósjálfrátt að minnimáttarkennd og veikluðu sálarlífi góða fólksins, sem liggur á koma Stjörnusýslumanninum í dýflissuna til langrar afplánunar fyrir eitthvað sem aunginn maður veit.

Undanfarið hefir Störnusýslumaðurinn Stones mátt þola það straff af hinu opinbera að hýrast í gapastokk í einu horni dómsmálaráðuneytisins og horfa þaðan upp á litla ráðherrann bera liti og krem í andlitið á sjálfri sér svo strákunum lítist nú á hana. Þetta er auðvitað hryllileg meðferð á einum vammlausum Stjörnusýslumanni með aldeilis óflekkað orðspor og mannorð, og orð eins og mannréttindabrot og glæpur gegn mannkyni koma upp í hugann. Og nýlega réði ráðuneytið óþokkalegan fjósamann að norðan til að stunda hr stones í horninu og sína honum í leiðinni áþreyfanlegan vott þess hvaða hug hið opinbera hefur til hans.

Sagan segir að Stjörnusýslumaðurinn Stones sé búinn að fá nóg af góða fólkinu og ætli að yfirgefa það við fyrsta tækifæri með því að segja sig úr Sjálfstæðisflokknum. Þar næst mun hann ganga til liðs við flokk Pírata og í þriðja lagi ætlar Stjörnusýslumaðurinn í framboð til Alþingis fyrir þann flokk. Það gefur augaleið, að leiðveisla Stjörnusýslumannsins Stones við Pírata, er einhver mesti búhnykkur sem einum stjórnmálaflokki getur hlotnast. Þegar hr. Stones verður kominn á þing og orðinn ráðherra fyrir Pírata er óhætt fyrir góða fólkið í Sjálfstæðisflokknum að fara að rifja upp bænirnar sínar þar eð aungvar líkur eru til að hr. Stones, þá orðinn dómsmálaráðherra, hlífi því fólki hið minnsta.

Ólafur Helgi með réttarstöðu sakbornings

Eru náttúrulausar kérlíngabækur og steingeldir glæpareyfarar eitthvað til að verðlauna?

Nú er heldur farinn að þynnast þrettándinn hjá bókaþjóðinni miklu, sem kveðst vera mesta bókaþjóð í heimi og þókt víðar væri leitað. Í raun og veru hefði ekki átt að tilnefna neina bók til verðlauna, svo lélegar þessar skræður nú eru. Mestmegnis eru þetta náttúrulausar kérlíngabækur, sumar með vott af harðlífi, og einkum skrifaðar til að fóðra stórbilaða athyglissýki þessara svokölluðu höfunda. Svona er nú komið fyrir bókaþjóðinni miklu.

Ástandið í höfundarmálum á Íslandi er orðið með þeim hætti, að hér finnst ekkert skáld undir sextíu og fimm ára aldri. Og framleiðslan! Jésús minn góður Guð á Hymmnum hátt! Mest eru þetta steingeldar og þurrundnar glæpareyfarasögur, allar gerðar eftir sömu uppskriftinni, svo andlausar og illa skrifaðar, að fólk sem glæpist á að lesa eitthvað af þessu helvíti grettir sig og fussar og kastar þeim hálflesnum undir pottinn, það er að segja þeir sem búa svo vel að hafa hlóðir í eldhúsinu, hinir fleyja skruddunum bara út um næsta glugga.

Með sama áframhaldi munu Íslendingar verða innan fárra að algerðu athlægi á alþjóðavettvangi og til þess tekið að hin merka bókaþjóð, sem samdi Íslendingasögurnar, Sturlungu, Ævisögu séra Árna, og Íslandsklukkuna, hafi orðið fémínískum ruglbókmenntum, glæpareyfararusli og sjálfumglaðri afturúrkreistingakynslóð að bráð. Hnignun og stórbrotin úrkynjun íslenskra bókmennta og lista verður eflaust rannsökuð þegar fram líða stundir og trúlega munu þá koma upp úr kafinu ýmislegt sem mun gjöra nútímaúrkynjunaraðallinn frægan af endemum í bókmenntasögunni. 

Fimmtán bækur tilnefndar

Sökudólgunum verður vissulega eytt og frökenin fær milljarðir

Það er það minnsta sem veslings konan getur gert er að draga ríkið og fjölmiðla eins og dauðaseka flækingshunda fyrir dóm og fá þeim eytt. Einkum ætti fröken Anna Aurora að draga þessi eiturkvikindi fyrir eftirlætisdómstól frú Andersen og þeirra í Sjálfstæðisflokknum, Landsrétt, því sá dómur er rétt skipaður og hefir áreiðanlega blessum Drotins Sjálfstæðisflokksins yfir sér.

Vissulega leiða allar líkur til þess, að Landsréttur dæmi ríkið og helvítis fjölmiðlana til dauða og væri það auðvitað vel. Hinsvegar er vandasamt verk að leiða ríki og fjölmiðla fyrir aftökusveit, því vitað er að venjuleg vopn bíta illa á þær skepnur. Sennilegt má því telja að sökudólgarnir verði færðir fyrir uppáhalds dómsstig hans Gjeirs okkar hérna Haaardý, sem sé Landsdóm, en Landsdómur hefir vísast í fórum sínum verkfæri sem duga þá aflífa skal ríki og fjölmiðla.

Sjálf getur Anna Aurora reiknað með að fá svakalega summu úr ríkissjóði í bætur vegna óhugnanlegs framferðis ríkisins í hennar garð; það ku vera milljarðir á milljarðir ofan sem falla munu fröken Önnu Auroru í skaut, ef allt fer eftir áætlun bestu manna. Svo verðum við sjálf að reyna að ráða eitthvað framúr málum þegar ríkið verður dautt og búið að kæfa fjölmiðlana í eitt skipti fyrir öll eins og rottur í skólpfötu. En öll eru þessi mál nú sem stendur í undur góðum og blessunarríkum farvegi.

Bakvörðurinn ætlar í mál við ríkið

Svik meirihlutans eru þeirrar gerðar að ekki verður við unað lengur

Hvur andskotinn er nú um að vera í meirihluta borgarstjórnarinnar í Reykjavík? Hvað varð um hugmyndir og loforð meirihlutans um að breyta Reykjarvíkurtjörn í sundlaug með vatnsorgeli og líkneskju af berrassaðri hafmeyju, eða sjófrú, húkandi uppi á steini? Nei, það á auðvitað að svíkja það eins og annað. Við munum sko vel eftir því þegar Dagur og Holuhjallur vóðu út á tjarnarbakkann, örskammt frá ráðhúsnefnunni ljótu, og höfðu Líf og pírata- og viðreisnarskjóðurnar í eftirdragi og sóru við Guð Almáttugan að breyta bölvuðum tjarnardrullupollinum í stærstu og fullkomnustu sundlaug í heimi. 

En nú hefir þetta lið gengið bak orða sinna varðandi Tjörnina en þykjast þess í stað ætla að steypa upp þrjár vatnsþrær og kalla þær sundlaugar. Sem betur fer er þó ekki allur hugur úr steikarameirihlutanum í Reykjavík, því nú lofa eignirnar ,,hjólaborg á heimsmælikvarða"! Hvar ætli sú ,,hjólaborg" eigi að vera? Ekki verður hún í veðravítinu Reykjavík, svo mikið er víst. En Reykjavíkurtjörn verður ekki stærsta sundlaug í heimi á næsta ári með vatnsorgeli og berrassaðri sjófrauku, sem er við að krókna í hel alein uppi á steini. 

Nú leggjum vér til að meirihluti borgarstjórnar Reykjavíkur verði aflagður, hann leystur upp og meðlimir hans klénir sendir í útlegð þangað sem fullvíst er að þeir geri ekki neitt af sér. Og frá ófrýnilegum óásetjanlegum borgarstjórnarmeirihluta bregðum vér oss suður á Bessastaði, en þar situr dólgur sem gaf út heilbrigðisvottorð á umsvif frú S.Á. Andersen, sem Yfirdeild Mannréttindadómstóls Evrópu dæmdi í morgun sem algerða og svínslega óhæfu. Nú þurfum vér, held ég, að eiga orð við kurfinn á Bessastöðum og byggja honum út af hinum fornfræga stað á Álftanesi og leyfa honum að slást í för með afsettum borgarstjórnarmeirihluta, frú Andersen, Áslaugu Örnu, og afganginum af Sjálfstæðisflokknum.  

Þrjár nýjar sundlaugar rísa og jafnmargir skólar

Að þeim sækja eiturtungur

Hvað er það sem veldur telpukorninu Áslaugu Örnu vonbrigðum? Ekki ætlaðist hún þó til þess að Yfirdeild Mannréttindadóms Evrópu dæmdi rangt í frú Andersenmálum? Ekki trúum vér því. Eða stafa vonbrigðin af því að Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi skuli ekki skipa dómara í Yfirréttinn? Nægir ekki fyrir þennan ekkisinns Sjálfstæðisflokk að skipa alla dómara á Íslandi frá knattspyrnudómurum upp í hæstaréttardómara? En eftir vill særir meðferð Yfirréttarins á frú Andersen telpukornið Áslaugu Örnu? Litlum stúlkum líkar víst illa að horfa upp á sér eldri maddömur flengdar eins og óknyttabörn.

En svona fór nú fyrir aumingja frú S.Á. Andersen og nú er hún orðin fræg út um alla Evrópu fyrir að skipa eingöngu vini sína úr Flokknum í dómarasæti. Þvílíkt bölvað óréttlæti! Og fyrir þetta lítilræði ætla ógeð Íslands að gjöra frú Andersen brottræka, helst úr landi, sverta hana og svívirða með viðbjóðslegu orðfæri, útskúfa henni og eyðileggja hana í hvívetna. 

Hvað er hægt að gjöra við eiturtungurnar svo þær þagni. Frú S.Á. Andersen þarf sinn frið og sína friðhelgi fyrir óðu fólki. Góður maður, - mjög góður maður, já, - laumaði að mér, að þegar eiturtungum er fargað, þá sé best að hafa yfir að ráða miklu magni skordýraeiturs og jafn mikið eða helst meira af kóðvíðs nítjánda vírusum, slíkt mundi yfirleitt nægja til að lækka rostann í eiturtungunum, lama þær og afmá. Já og jájá. 

Niðurstaðan veldur vonbrigðum