Innblástur Bórísar er frá frú Ingveldi, en það er næsti bær við innblástur frá Guði

Sá veit nú hvernig hann á að fara að því, sá abelsínugöli hjá Bretanum, hann Bórís okkar hérna. Nú ætlar þessi partíglaði taðfugl að herða soleiðis snöruna að hálsi Pútíns með allskonar viðskiptabönnum og þesslags kruðeríi að óvæist er að Pútín lifi þær góðgerðir af. Svo ætlar sá abelsíngöli og banna flugvélum frá Aeroflot að lenda á Bretlandi. Þetta ku vera kallaðar refsiaðgerðir gegn Pútín. Mikið ósköp vorkennir sá abelsínugöle aumingja Úkraínumönnunum.

Nú er nýlendudjöflagangur Breska heimsveldisns og önnur herviki þessi, heimstyrjaldir, undirróður og glæpamennska út um alla heima og geima gleymdur og sá belsínugöli í Downingstræti getur spókað sig um eins og einhver nýsmíðaður Jésú, að maður minnist nú ekki á þann galna öskurapa, hann Bítar í Bandaríkjunum. Líka eru gleymd valdarán fasista í Úkraínu, enda er fasisminn hluti af vopnabúri kapítalismans og heimsvaldasinna, sem gripið er til á hátíðlegum stundum, eins og þegar til dæmis þarf að ræna völdum í Úkraníu.

En sá abelsínugöli er líka mikill svallari og svallveislur hans að Downingstræti 10 í Lundúnum rómaðar. Þessar miklu þjóðþrifasamkomur tók sá abelsínugöli upp eftir frú Ingveldi og manni hennar, Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni. Bórís hafði sem sé frétt hjá kunningja sínum við hirðina af velheppnuðum helgarsamkomum frú Ingveldar uppi Íslandi og ákvað samstundis að fylgja dæmi hennar og Kolbeins. Ekki er að efa eina einustu sekúndu, að samkvæmi Bórísar, eftir forskrift frú Ingveldar, hafa veitt honum innblástur við að upphugsa snjallar refsiaðgerðir gegn fólinu Pútín.  

Bretland herðir refsiaðgerðir og bannar Aeroflot

Hún skilur eðli hernaðarlistarinnar út í ystu æsar

Sko þá stuttu! Nú ýjar hún að því að hún ætli að hjóla í bölvaðann Rússann og gera út af við hann. Hvar ætli telpan hafi lært svona stórkostlega raungerða hatursorðræðu; þan er aungvu líkara en hún lent fyrir slysni millum stafs og bryggju. Hvað um það, þá er hnátan þessa stundina að gjöra skip landhelgisgæslunnar ferðbúin til árásar á Rússland, en það er einmitt þessháttar árás sem Rússar óttast hvað mest.

Nú, Íslendingar, einkum eru fyrir löngu marghertir í stríðalátum og árásum á fjarlægar þjóðir. Þeir réðust af fáheyrðri heift inn í Írak hér um árið og hengdu Saddám, í Líbýu skutu þeir Gaddafa og á Súrlandi léku þeir listir sínar fyrir þá sem ,,kenna sig við íslamskt ríki" og eru þá ótaldar ýmsar ágætar lýðræðisárásir á þjóðir villumanna og úrþvætta. Hér forðum vóð Sjálfstæðisflokkurinn okkar með fulltingi gömlu Framsóknarmaddömunnar og krataeðlissjúklinga með lýðræðiselskandi þjóðum, einkum þó Bandaríkjamönnum, á Kóreyju og sýndu kommúnískum smámennum ekki bara í tvo heimana, heldur þrjá, fjóra, fimm og sex heimana. Og ekki var minna um dýrðir þegar vort lýðræðiselskandi sómafólk af Vesturlöndum fór að stríða austur í Víetnam við þann illa fjanda Hó Sí Mínn, það var nú heldur en ekki ferð til fjár.

En það er töggur í henni Þórdísi Kolbrúnu og einlægur stríðsvilji; og vitur er hún og stórgáfuð og skilur eðli stríðslistarinnar út í ystu æsar. Þó svo hún hafi á sínum tíma brotið sóttvarnarlög og reglur með útsáfelsi með vinkvendum sínum, undir yfirskini heilræðisins ,,mamma, mamma þarf að djamma" þá villti það ekki hinni herskáu ljúflingshnátu ekki sýn á illmennið Pútín og rússabölið alvarlega. Ekki er síður ótrúlega skemmtilegt að verða vita að því hve ungar, íslenskar stjórnmálakvensur eru ótrúlega viljugar til stríðsaðgerða og innrása. Þórdís með langa nafnið, Áslaug litla Arna, Kattrín Jakkó og eftirlæti gömlu Framsóknarmaddömunnar, hún Lilja Alfredós, hafa allar sýnt og sannað að þeim er treystandi þegar berja þarf duglega á Rússagrýlunni og skrílmennum í Austurlöndum nær og fjær; þær eru sem maður segir: sannir svarkar til sóma okkar þjóð. Já. Því miður verður ekki það sama sagt um kvenpéníng stjórnarandstöðunnar, sem minna á fátt annað betur en illa stundað hliðaport hvar yfirfullar ruslatunnur liggja á hliðinni hver um aðra þvera.

Aðgerðir Rússa verði ekki án afleiðinga

Bítar vill endilega hefja géníral kjarnorkuárás og bölvaðan Rússann

Ekki spyr maður að helvítis Rússanum. Nú er hann búinn að gjöra innrás í Úkraínu og skjóra þrjá. Já, drengir mínir, það er ekki lengi gert og nú hefir þurft að kalla út kistusmið og útfararstjóra í yfirvinnu. Nú er að sjá hvort einhver dugur er í honum Bítari í Bandaríkjunum, ástaföður svokallaðra ,,vinstrimanna" á Íslandi, hvort hann hefnir ekki hinna föllnu Úkraínumanna með géníral kjarnorkuvopnaárás á Pútín og hans hyski. Hann er nefnilega talinn kræfur karl hann Bítar og vel elliær og géðvondur.

Enn er oss í fersku minni þegar stríð braust út millum Grindjána og Keflvíkinga. Það var voðaleg uppákoma. Aunginn man lengur út af hverju þetta stríð var háð, en mannslætt var það og öllum vopnum beitt. Grindjánar höfðu stolið grunsamlegum járnhulstri með einhverju í. Þessi hlutur vó á fjórðahundrað kíló og þurfti nokkuð kröftuga fallbyssu til að koma honum á loft. En Grindjánar létu örlítinn mótbyr ekki hindra sig, enda var heiður þeirra að veði og þeir skutu hulstrinu upp í heiðríkjuna og fyrirhuguð endastöð þess ráðhúsið Keflavík.

En hið ókennilega vopn náði aldrei lendingu í Keflavík, sem betur fer mundi einhver segja. Hinsvegar hafnaði það fyrir einskæra slysni á flugvéla- og birgðaskýli amríska stríðshersins á Kaflavíkurflugvelli og sprakk þar með ægilegum gný. Fljótlega kom í ljós að það hafði verið kjarnorkusprengja sem Grindjánar höfðu skotið á loft með þessum afleiðingum. Ekki er að því að spurja, að eyðileggingin var geigvænleg og mannfall ótrúlega mikið. En af því að búið var að harðbanna Könum að vera með kjarnorkusprengur á Íslandi var málið þaggað niður og Grindjánar og Keflvíkingar neyddir til að semja um vopnahlé, sem enn stendur hvað sem verður.

Þrír látnir eftir árásir í Úkraínu í dag

Stríðsæsingaöskurapinn er verri en abelsínugöli vembillinn

Ljóti andskotans stríðsæsingamaðurinn þessi Bítur bandaríkjaforseti. Þó abelsínugöli vembillinn væri slæmur, þá er þetta gamla skar enn nú verra. En samt er einna skrítnast við þennan kallrass, að íslenskir angurgapar, sem þykjast ver einhverjir ,,nýsosialistar" héldu alveg ógurlega með gamla rörinu og létu að því liggja að það væri mikið vinstrimenni og sosialist. 

Nú, foringi VG, eða HF eins og félagið heitir núna, ku vera mikil flokkssystir Bíturs, einnig dóttir Sölu varnarlisðseigna, sem og nýfrjálshyggjutelpan með langa nafnið sem braut sóttvarnarlögin í fyrra eða hitteðfyrra. Ja, kvenþjóðin á Íslandi lætur ekki sitt eftir liggja í stuðningi við Bítar stríðskall.

Og handritið af sögunni um ,,rússainnrásina" í Úkraínu er það sama og að innrásinni í Írak, Líbíu, Vietnam, Kóreu og fleiri og fleiri ... Ekki þarf Bítar að vera hræddur um að hann verði dreginn á bindinu fyrir Stríðsglæpadómstólinn í Haag, því þangað eru Bítar og hans líka ekki dregnir, enda væri hastarlegt ef fínir menn og konur væru dæmd við dómstól sem þau eiga sjálf. Svo vonum við að Katrínu Jakkó og Swndeesý Sendiherrans líði bara vel á stríðsvagninum hjá Bítari og þær fái að skjóta nokkra Rússa sér til skemmtunnar á gandreiðinni austur þar.

Aðgerðir Bidens ekki haft áhrif til þessa

Tilkynntu um generalfyllirí og blóðug slagsmál á frystihúslofti

Ég man vel eftir því þegar götustrákar vestur á Snæfellsnesi gjörðu sér að leik að gabba lögregluna út að kveldi til í miðri viku og voru handteknir. Fyrst hringdu þeir í lögregluprjóninn Gylfa, sem var heima hjá sér, og tilkynnu honum að géneral fyllirí væri brostið á uppi á frystihúslofti með blóðugum slagsmálum drykkfelldar sjóara. Því miður var snjór í innkeyrslunni hjá Gylfa lögregluprjóni sem hann festi bifreið sína. Þegar götustrákarnir sáu að tilkvaddur lögreglumaður var fastur í snjóskafli gjörðu þeir aðra reisu á símstöðina og hringdu nú beint í Guðfinn Varðstjóra, sem var maður illur viðureignar.

Svo hlupu piltarnir niður í frystihús og földu sig til hliðar við stigaganginn upp á loft. En von bráðar birtist lögregluprjónninn Gylfi, laus úr skaflinum og það hringlaði í handjárnunum þegar hann hljóp upp á þriðju hæð frystihússins eins og kumrandi fjallageit. Því miður greip Gylfi í tómt, þar eð enginn var staddur á frystihúsloftinu nema eins stúlka sem átti að sá um kvöldkaffið fyrir slægingarkarlana, en sjóararnir voru allir úti hafi úti þetta kveld, enda veður gott.

Þegar þar var komið sögu tóku götustrákarnir til fóttanna og hlupu út, en í því kom Varðstjórinn undir fullum ljósum á lögreglubifreiðinni og greip djöflana um leið og þeir reyndu að komast undan. Svo hófust langar og strangar yfirheyrslu á lögreglustöðinni með ítrekuðum hótunum um fangelsisvist, varðhald og péníngasektir sem samsvörðu árslaunum skipstjóra á góðu síldar og vertíðarskipi í þá daga. Eftir þetta útkall gjörðust Gylfi lögregluprjónn og Varðstjórinn undarlegir og haustið eftir var þeim vikið frá fyrir afglöp. 

Handtekinn eftir falska tilkynningu

Svæsnustu illfygli sem sögur fara af

Tjaldar eru, eins og menn vita, einhver svæsnustu illfygli sem vitað er um, morðóðir og gráðugir. Frægt varð þegar þrír tjaldar gjörðu sér lítið fyrir og myrtu blótneyti Ólafs bónda, sem geymt var innan nautheldrar girðingar að sumrum. Tuddi þessi var full ein smálest að þyngd, stórhyrndur og geðríkur með afbrigðum. En tjaldarnir höfðu, að því best verður séð, aungva meðaumkun með þarfanauti búnaðarfélags hreppsins og lögðu ódeigir til atlögu og voru fljótir að taka hann af lífi. Svo gröðguðu þeir nautakjötinu í sig þar til þeir stóðu á blístri og þambi.

Þá er rétt að segja frá því er tveir tjaldar, nýkomnir frá Guernsey, flugu með leifturhraða inn um opinn elhúsglugg á bænum að Efri-Sólfarsstöðum í Bládölum og afhausuðu húsfreyjuna þar sem hún stóð við eldavélina og var að steikja blómur á pönnu. Er að var komið höfðu tjaldarnir etið helminginn af konunni, þ.e. ljótari helminginn en blómurinn var orðinn að grjóthörðum hraunskífum á pönnunni. Af þessu má ljóst vera hvur vargfugl tjaldurinn er og lífshættulegur.

Það sem gerir tjaldinn jafn afkastamikinn við bráð sína er fyrst og fremst goggurinn, sem er sérstaklega harðri, en þó sveigjanlegri, járntegund, sem hann beitir eins og öflugustu stálklippum. Þá eru fætur og klær þessa óarga fugls mjög hættulegar í návígi og vængi og stél notar hann til að berja fórnarlömb sín; maður nokkur kvaðst eitt sinn hafa séð tjald dauðrota lambhrút með stélinu austur á söndum. Höggið var svo svakalegt að bæði hornin á höfði hrútsins brotnuðu af við höggið og heilinn lá úti. Að reyna að veiða tjald, með skotvopni eða sveðju, er stórhættulegur leikur og hafa margir farið flatt á slíkum leik. Hin aldna grenjaskytta, Halldór í Grasvöllum á Héraði, skaut á tjald sem lá á hreiðri. Skipti engum togum að tjaldurinn flaug upp með dálitlu fjaðrafoki og banaði Halldóri með því að reka hann í gegn með goggnum, engar tjaldsins, þá ófleygir, komu hlaupandi á harðaspretti og gæddu sér á hinni föllnu refaskyttu.  

Tjaldurinn setti met

Fresskötturinn

Hann var ófétislegur, bölvaður fresskötturinn, þegar hann kom heim eftir hálfsmánaðar útstáfelsi. Helvítis gripurinn var úfinn, rifinn og tættur og af honum stankaði megn og langstaðin áfengislykt, en augun mött af slarki og sjúkum losta. Þessi armi djöfull var heldur ekkert að bíða með framkvæmdirnar, hann vóð beint inn í hjónarúm og mé og ræpti í ból húsmóður sinnar. Þegar kérlingaheksið bar að, fitjaði hinn útlifaði fressköttur upp á trýnið og gjörði sig líklegan til að ganga í skrokk konunnar.

Þegar húsbóndinn kom heim að erfiðum vinnudegi loknum, fól kona hans honum að skjóta nú helvítis kattarrassgatið og rétti honum haglabyssuna. Því miður fór skotárásin út um þúfur, því fressið, sem lá makindalega í hjónarúminu við hliðina á ógeðinu sem hann hafi látið frá sér þegar hann kom heim, stökk upp um leið og karlinn hleypti af slapp lifandi á brott, en haglasúpan úr byssunni eyðilagði hjónarúmið. Um nóttina læddist kattarviðbjóðurinn inn um glugga heima hjá sér og kveikti í húsinu með því að kveikja á eldavélarhellu og bera dagblað á hana. 

Nú var svo komið, að hjónin góðu voru ekki aðeins hjónarúmslaus, heldur voru þau húsnæðislaus og sýslumaðurinn kom í rauðri skikkju og með öxi og kærði þau fyrir að hafa ætlað að svíkja út vátryggingarfé með því að kveikja í húsinu. Svo var farið með þau að gálganum þar sem þau voru bæði hengd með viðhöfn. Fresskötturinn hinsvegar, hann lifir enn og stundar sukk og læðufar af kappi, milli þess sem hann etur sig belgfullan af rottum og þúfutittlingum.    

BÍ og FF senda svar við spurningum Bjarna

Ó, kerfisins kæru systur ...

Það er ekki nema von að þessi frauka sé vonsvikin með að hafa mistekist að klóra sig upp í formannsstól Eflingar eftir alla þá gjörningahríð sem hrottarnir og rógburðarvélstjórnarnir létu skítadreifara kerfis og kontórs ausa yfir Sólveigu Önnu og baráttu hennar fyrir verkalýð og róttækni. Og ansi er ég smeykur um að það verði lítið úr Ólöfu blessaðir og Agníesku þegar þær þurfa að mæta Sólveigu eftirleiðis á stjórnafundum, því hann er ósköp göróttur starfinn sem þær lagskonur hafa samviskunni innan veggja Eflingar.

Nú má líka afskrifa hina þægilegu innivinnu á háum launum, sem Ólöf var farin að sjá fyrir sér, og trúlega Agníeska einnig, í skjóli Snædal og Höllu á ASÍ kontórnum, Íhaldsins og Bjarnaben og kapítalistastóðsins. Það kæmi heldur ekki mörgum á óvart þótt Ólöf og Agníeska þori ekki að mæta á stjórnafundi Eflingar eftir óhæfuverk sín og að hafa gerst fíflin sem skrifstofulýðurinn og kerfisvaldið atti á foraðið. 

Ó, kerfisins kæru systur
í kveld verður samkoma háð,
þar lautínant Kristjana kennir
um kærur og starfsloka náð.
Já, þar verður sopið og sönglað
um SALEK og tapliðin tvö;
æ, komdu og höndlaðu hælbít,
það hefst klukkan rúmlega sjö.  

„Formaður hefur ekki neitt einvald“

Eineltishrottar og rógburðarsnillingar leggjast á bæn

Það hefir sannarlega verið dýrðleg kyrrðarstund á Eflingarkontórnum í morgun, enda tilefnið ærið. Efir að hafa leikið allar listir eineltis og rógburðarsnilli brotlentu kontóristarnir í gærkvöldi, flugu á rammgjöran steinvegg, ef svo má segja og fóru í klessu. Það er ætíð svo hugnæmt og gleðilegt þegar eineltisfantar og rógburðarmaskínur, eins og þessar sem staðsettar eru á skrifstofu verkalýðsfélagsins Eflingar, fá að bergja á eigin meðulum, ekki síst þegar fréttir berast af þeim liggjandi á bæn að morgni dags eins og hræsnisdruslur helvítis.

Í kvöld munu svo hinir tapsáru og illu eineltisfantar safnast saman til bænastundar og kyrja þar tilheyrandi rógburðasöngva sína og ákalla SALEK, Mammón og Sjálfstæðisflokkinn. En sem betur fer er úti um völd þessara aumu verkalýðsfjandmanna og áköll þeirra og bænir til falsguða þeirra verða ekki heyrðar og því síður teknar til greina. Og á ASÍ kontórnum ríkir líka hrollur og skelfing; skrifstofusjakalarnir allir skriðnir undir borð og liggja þar í iðandi kássu og bíða örlaga sinna. Nú bíða jómfrú Snædal og Halla Gunnars, kommissar Katrínar Jakobs og auðvaldskerfisns, örlaga sinna, þar eð stórfelld hætta hefir nú skapast fyrir því að brátt gangi Efling með Starfsgreinasambandið út úr ASÍ og VR fylgi fast á eftir og færi þá heldur að saxast á limina ,,alþýðusambandsins".

Nú segir í fréttum Ríkisútvarpsins, að jómfrú Snædal vilji fund hið snarasta með Sólveigu Önnu til að ,,ræða næstu skref", eins og það var orðað. Eftir hina hroðalegu rógburðarherferð á hendur Sólveigu, ætti hún auðvitað að ekki að ansa slíku fundarboði. Sólveig Anna á fyrst og fremst erindi við verkafólk, en ekki við kerfisvarðhunda kapítalismans á skrifstofu ASÍ; það fer best á að kontórsjakalarnir, sem lagt hafa ASÍ undir sig, hafi hægt um sig og láti sér nægja, úr því sem komið er, að sækja vakningarsamkomur hænsnahersgarmanna á skrifstofu Eflingar, enda ekki seinna vænna, því eineltishrottarnir og rógsskepnurnar eru á förum úr húsakynnum verkalýðsfélagsins Eflingar. 

„Það er þung stemning“

Endanleg lausn kynjaðra voðaverka

Ljót er lýsingin af aðförunum á salerni skemmtitaðarins og heldur kynlegt, eða öllu heldur kynjað, að nokkur maður sækist eftir öðru eins af samborgurum sínum. Einnig erum vér ráðþrota gagnvart því hvurnig rétt sé að bregðast við soddan andskota, eins og þeim sem sagður er hafa gerst á náðhúsi gleðihúss í Reykjavík. Vér þekkjum öll söguna um drykkfellda manninn sem hugðist kaupa sér áfengisflösku utan dagskrár af sprúttsala. Þegar kom að því að borga kom í ljós að greiðslan var fólgin í að leyfa sprúttaranum að haf mök við sig, runnu tvær grímur á okkar mann. En svo herti drykkfelldi maðurinn upp hugann og lét slag standa. Síðar, þegar hinn ölkæri vinur vor sagði frá því sem gerðist þetta kvöld lauk hann alltaf frásögninni með þessum orðum: ,,Og hvað manninum gat þótt þetta gott" og var einlægt jafn undrandi. 

En víkjum aftur að dónalega illyrminu á klósettinu. Þeim ódámi og hans líkum ber að refsa harðlega fyrir þeirra illu verk, spurningin er aðeins hvurnig þeir skuli staffast. Í nýjum nútíma hagfræðibókum er langur kafli um ,,öldrunarhengingar" og fjallar um þjóhagslegan péníngaávinning af því að losna við gamlamenni sem fyrst af fóðrum svo þau stefni ekki þjóðarbúinu og ríkissjóði í voða. Ekki vitum vér hvort heppilegast lausnin gegn pervertaváinni sé gálgi og snara, en það segir sig samt sjálft að við klósettöfuguggum verður að bregðast við af festu.

Í riti Árna Björnssonar, ,,Í hálfkæringi og alvöru", kaflanum um ,,refsingar á Íslandi", segir svo: ,,Eina dauðarefsingu í viðbót verður að nefna þótt hennar sé ekki getið í lögbókum, en það er kviksetning. Í hinum stuttorðu  annálum frá 14. öld eru nefnd fjögur dæmi um kviksetningu; ein vegna þess að maður hafði átt mök við dýr". Þarna þykir oss, sem vönd erum að virðingu vorri, sem lausnin á pervertavandmálinu sé hugsanlega fundin. Væri ekki gott ráð, að taka úr umferð voðamenni sem vaða um salerni og sæluhús, nauðgandi og nagandi, og troða þeim í til þess gerða trékassa sem grafnir eru í jörð, utangarðs að sjálfsögðu. Vér erum þess sinnis, eftir yfirlegu og íhugun, að þvílík góð aðferð muni fækka ástríðuglæpum, hvort heldur þeir eru framdir á salernum, í fjósbásum eða kóngsrekkjum, svo um munar, og einnig að öfuguggaháttur verði með leifturhraða úr sögunni á mettíma hjá oss á Íslandi, því aungvum dettur í hug að fremja kynjað óhæfuverk ef þeir vita að þeirra bíður kviksetning.   

Ákærður fyrir að nauðga karlmanni á salerni