VG(HF) og þarmaloft gömlu Framsóknarmaddömunnar

Jæja, þá hefir hann Slív Magnússínudóttir fengið þennan forláta heypoka með sér að meðreiðarsveini á framboðslista VG(HF) til borgarstjórnar. Þetta kvað vera afar sigursranglegur listi og er strax talið að hann fái rétt kringum tvö prósent, tæp, í borgarstjórnarkosningunum í vor, sem er mjög mikið fylgi miðað við hvernig VG(HF) hefir staðið sig í stjórnarathöfnum hjá ríki og borg. Er talið að Heypokinn gjöri gæfumuninn hvað þetta gríðarfylgi varðar, en hann er sagður draga að sér um það bil 0,015 prósénta fylgi.

Sumir eru samt að segja, að tvö póséntustig dugi ekki til að fá einn inn í borgarstjórn, hvað þá tvo. Þar með er dagljóst að Heypokinn, þrátt fyrir umsvip í Gettubetur í gamla daga, kemst ekki í borgarstjórn og hann Slív Magnessíusonardaugther ekki heldur. Bættur sé skaðinn. Hins vegar er hinn Framsóknarflokkurinn á mikilli og hárri siglingu um þessar mundir, munar þar mestu að gamla Framsóknarmaddaman bauð húskörlum sínum og griðkonum að draga að sér þarmaloft sitt gegnum rör, alveg niður í lungu. Til að auðvelda áhöfn Framsóknarfjóssins loftdráttinn hefir sú gamla tappað þarmalofti sínu á kúta, ekki ósvipuðum þeim sem lungnaþembufólk hefir í súrefni til að létta sér öndun. Næst þegar þér sjáið snjáða persónu draga kút á eftir sér þá er það vísast Framsóknarmaður á þarmalofti móður sinnar.

Nú, Slív Maggníudotturson hét hér áður Líf Magnínudóttir, en skipti um nafn þar eð vörumerki VG(HF) hefir tekið breytingum. Hér áður og fyrr hét VG(HF) Vinstrihreyfingin grænt framboð og var stofnuð af sósíalistum. Nokkrum árum síðar stálu óprúttnir aðíljar Vinstrihreyfingunni, þynntu hana út með undanrennu og gjörðu flokkinn að náttúrulausum undanrennuflokki fyrir kjúklinga, en sem slíkur hefir hann þénast flokksþjófunum afar vel í öflum háborgaralegra bitlinga og hégómlegrar upphefðar í samfélagi burgeisa og bófasamtaka. Í dag heitir VG(HF) ekki lengur Vinstrihreyfingin grænt framboð, enda er þetta aunginn asskotans vinstriflokkur heldur andsósíalískur borgaraflokkur; fyrirbrigðið heitir í raun og veru ekki einusinni VG heldur því raunverulegt heiti þess er Hreyfing framboð, með öðrum orðum skammstafað og bínefnt HF. Þannig er nú það.     

Líf og Stefán leiða lista VG í borginni

Yfirlýsing um að þau séu farin í hundana

Svo sem alkunna er, þá jafngildir það að bjóða sig fram í prófkjöri hjá Sjálfstæðisflokksins yfirlýsingu um að viðkomandi sé endanlega farinn í hundana. Sem betur fer er enginn beinlínis neyddur til að fara í slíkt prófkjör og gjörast þar með andlegur auðnuleysingi á samfélagsins ábyrgð, en samt munu vera dæmi um að veikgéðja einstaklingar hafa látið undan hótunum um barsmíðar og þaðan af verra ef gefi ekki kost á sér í prófkjörsslag hjá hinum vafasömu samtökum viðsjáverðra manna.

Óharðnaður unglingur var lokkaður með fagurgala til að gefa kost á sér í prófkjöri hjá Sjálfstæðisflokknum. Þegar lýðum varð ljós þátttaka unglingsins í fífladansinum var híað á hann á götum og í skólanum og kennarinn lyfti löngutöng í átt að ungmenninu og ullaði framan í hann. Þetta varð til þess að blessaður prófkjörskandídatinn kom heim með blautan botninn og grét við eldhúsborðið andspænis foreldrum sínum, sem komust við og grétu líka. Prófkjörið fór líka herfilega fyrir ungmenninu því það sat uppi með sæti á framboðslista og varð varaþingmaður. Eftir þá niðurlægingu snöru allir baki við aumingja unglingnum nema fáein tóm jakkaföt og enn færri galtómar jakkafatadragtir.

Í hatrömmu prófkjöri stóru bæjarfélagi utan höfuðborgarsvæðisins varð að kalla til sóknarprestinn, séra Atgeir p. Fjallabakssen, til að reyna að lægja öldurnar. Þegar þar var komið sögu voru frambjóðendurnir allir orðnir ærulausir vegna gengdarlausra lyga, illmælgi og aðdróttana frambjóðenda í hvurs annars garð. Ein fraukan í prófkjörinu, vel klædd og púðruð kona í atvinnurekstri, sakaði einn karlkynsframbjóðandann um að hafa nauðgað sér upp við símastaur eftir fund í Viðreisnarfélaginu. Annar frambjóðandi bar stórþjófnað og morð upp á annan frambjóðanda, og þriðji frambjóðandinn gjörði sér að leik að koma af stað skammarlegum orðrómi um samkynhneigð og brenglun um tvo mótframbjóðendur sína. Og allt annað var í þessum dúr í umræddu prófkjöri. Séra Atgeir, sem er annálaður værðarklerkur og yfirleitt óskiljanlegur með öllu, hófst þegar handa, því honum rann auðvaldsblóðið til skyldunnar, og gekk milli frambjóðenda og reyndi að bera klæði á vopnin með kostulegu mærðarhjali. Eftir viku sáttaumleitanir, án árangurs, þókti sýnt að séra Atgeir væri orðinn eitthvað skrítinn í höfðinu af öllu saman og það var farið með hann geðveikrahælið, þar sem hann var settur í uppherslu. 

18 frambjóðendur í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins

Ar Naldó úr Laxadal kvakar um ,,Sprænuglaðssóða" upp úr svefni

Ekki er það að undra að Sjálfstæðisflokksmenn í Reykjavík, takmarkaðir sem þeir eru, hafi látið slag standa og sett löppina af hæfilegu afli í rassboruna á Laxdalh Arnolds oddvita Reykjavíkuríhaldsins í borgarstjórn Reykjavíkur. Fyrir nú utan að hafa verið skæður ljósataurum höfuðborgarinnar þá hefir Eyþór Ar Naldó úr Laxadal opinberað andlegt atgervi sitt í eitt skipti fyrir öll með því að leggja til að virðulegt stræti og sögufrægt í Reykjavík verði svipt sínu gamla góða nafni en á það verði í staðinn klesst norrænu nafni á fjarlægri borg, sem hingað til hefir komið okkur lítið við. Það var mikið að Laxdalurinn lagði ekki til að Garðastrætið mundi hér eftir heita Ljósastauragata til minningar um skörungsskap hans sjálfs í reykjavíkurpoletikinni.

Þá er og álitamál hvort sé skárra götunafn Kænugarðsgata eða Sprænuvaðsgata. Ýmsum Sjálfstæðisflokksmönnum þykir sprænan þjálli í munni, en aðrir halda með kænunni og leggja sig hjá hænunni. En hvurnig ætli staðan væri í bólinu hjá Eyþóri og auðvöldum allra flokka ef það hefði verið USA en ekki Rússíá sem vóð með báli og brandi inn í Úkraínu og Kænugarð? - ja, eða NATÓ? Ansi held ég væri hætt við að þá væru þeir í Úkraínu ekki eins mikil brjóstumkennanleg smáblóm í augum auðvaldanna eins og nú. Þá væru stjórnvöld þar á bæ geðveikir óþokkar og svín, sem væru á lymskufullan hátt að grafa undan vestrænum gildum.

Annars væri best fyrir hinn afsetta oddvita Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík að láta sig hverfa þegjandi og hljóðalaust á braut og verða gleymdur eftir fáeina mánuði. En fyrst honum bar ekki gæfa til að gefa sig þögninni á vald, gæti hann svo sem leitað uppi einhvern nafnlausan götuslóða á höfuðborgarsvæðinu, jafnvel þokkalega fornan, og sett upp skilti við hann með áletruninni ,,Kænugarðsslóði", eða bara ,,Sprænuglaðssóði" og þar með væri hann kvitt við Guð og menn í Reykjavík. En þetta fer nú sennilega, hjá grey karlinum, eins og skáldið sagði: ,,Fjandinn vildi ei fá´ann, né faðir himna sjá´ann" ...  

Heiti Garðastrætis verði breytt í Kænugarðsstræti

Hvað varð um raunverulega íslenska friðarsinna?

Hvað ætli hafi orðið af öllum friðarsinnunum sem maður hélt að ættu heima á Íslandi? Þeir virðast hafa gufað upp. Eða voru þeir engir raunverulegir friðarsinnar þegar allt kom til alls, nema þá helst í trantinum? Ég hefði haldið, að þegar hernaðarstórveldi lætur til skarar skríða og ræðst inn í nágrannaríki sitt, mundu friðarsinnar rísa upp og krefjast friðar og vekja athygli á nauðsyn friðar, án vopnaframleiðslu, hernaðarbandalaga og herja yfirleitt.

En, nei, ekki aldeilis. Um leið og Rússar héldu inn í Úkraínu stukku allir sem vettlingi gátu valdið niður í músarholuna sína þar sem lífið og tilveran er aðeins svört eða hvít. Yfirleitt er viðhorfið í músarholunum að Rússar og Pútín séu vondar ófreskjur eð Úkraínumenn ofur- og ósköp góð guðs útvöld lömb; einstaka sérvitringar halda svo með Rússum og telja þá í Úkraínu undirförular fasistarottur ef ekki eitthvað þaðan af verra. En að blása til baráttu fyrir friði og gegn herstöðvum, hergagnaframleiðslu og hernaðarbandalögum?, nei takk sama og þegið segja músarholubúarnir og klappa af æsingi fyrir sínum mönnum við hverja sprengingu. Svona framferði á ekki neitt skylt við frið og baráttu fyrir friði.

Og auðvitað vill íslenska ríkisstjórnin ekki vera minni en firrtustu klappstýrurnar í músarholunum og hafa þegar tekið sér það bessaleyfi að leggja allnokkra fjármuni í hergögn fyrir Úkraínumenn! Að þessum gjörningi standa aumingjarnir í VG með Íhaldsframsókninni, enda telja þessir ræflar sig ,,upplýst og menntað nútímafólk" með önnur merkilegri lífsviðhorf og þróaðri menningarsýn en uppþornaðir kreppukommar og fávís verkalýður. Síðast þegar ég vissi litur flokkseigendur VG á sig sem arftaka Einars Olgeirssonar og Brynjólfs Bjarnasonar, Kommúnistaflokks Íslands, Sameiningarflokks alþýðu-sósíalistaflokksins og Alþýðubandalagsins. En þrátt fyrir þá meintu arfleyfð, þá þykir ekkert athugavert við að forustulýður ,,Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs" stundi pólitískan hórdóm með auðvaldinu og sleiki sig upp við stríðsfélagið NATÓ eins og breima kettir. En að því slepptu: Hvar eru íslenskir friðarsinnar? 

Lofttæmissprengja sögð hafa banað 70 hermönnum

Nú látið þið Páleyju kjura

Þetta er hreint alveg hræðilegt. Hvernig dettur einhverjum héraðsdómi að fara gegn lögreglustjóranum Páleyju, sem ráðin er til embættis af sjálfum Sjálfstæðisflokknum, þegar hún sýndi þá þakklætisverðu einurð að taka í hnakkadrambið á fáeinum ótérlegum blaðasnápum, sem þekktir eru fyrir að leggja lykkju á leið sína með tungurnar lafandi að sorptunnum og öskuhaugum til að sleikja upp einhvern lygaóþverra um saklausa dugnaðarmenn og landsstólpa? Þetta er bara viðbjóðslegt! Og hvað verður nú um Páleyju? Verður hún gjörð ærulaus og burtræk gjör af hálfvitlausum blaðaskríl? Ég bara spyr!

Nei, drengir mínir, þið skuluð láta Páleyju kjura, því það veit ég, að ef einhver dirfist að skerða hár á höfði svo ágætar öðlingskonu þá brestur á mikill harmagrútur í Valhöllu, sem aunginn kann að sjá fyrir endann á. En blaðasnápunum á fortakslaust að stinga inn og leyfa þeim að finna hvað réttvísi er. Nýlega gaf útgerðin í landinu lögreglunni og fangélsunum frábær og nýsmíðuð tæki til að nota við yfirheyrslur og agabrot. Í þeirri vel völdu gjöf er meðal annars að finna hjól og steglu, gapastokka úr ekta ryðfríu stáli, talíur til upphífingar brotamanna og grunaðra og fimm endurbætta rassskellingarvélar fyrir fullorðna, vendi og hnútasvipur úr nautsleðri. Fyrsta gjöfin af þessu tagi var afhent Hálfdáni varðstjóra við hátíðlega athöfn á varðstofu hans að viðstöddum dómsmálaráðherra og nokkrum fyrirrennurum hans. 

Ekki viljum vér, hinir löghlýðnu borgarar þessa lands, þurfa að upplifa það, að eins frábærlega ágætur lögreglustjóri og Páley verði færð Hálfdáni Varðstjóra til meðhöndlunar og yfirheyrslu. Því þeir sem fallið hafi í höndur Hálfdáns vita best að það eru aungvar kvenmannshöndur eða músaloppur. Vill virkilega nokkur maður að hún Páley lögreglustjóri verði til að mynda sett í rassskellingarvélina á varðstofu Hálfdáns Varðstjóra og hún flengd eins og baldinn götustrákur? Og síðan látin hírast tímunum saman, jafnvel fáklædd, í gapastokk utan við aðaldyr lögreglustöðvarinnar við Hlemmtorg? Ha? En blaðasnáparnir fái að valsa lausir eins og ábyrgðarlausir trallar eða þúfutittlingar? Ha? Viljið þér það? 

Óheimilt að veita blaðamanni réttarstöðu grunaðs

Tori Coalbrown Smokefjord Gíllígíllídaughter fer í stríð

Mikið þó andskoti er hún kræf og stríðsglöð hún litla frú Reykfjörð og blæs ótrauð til flugeldasýningar gegn Rússum. Þó veit vesalings frú Reykfjörð ekkert um Rússa annað en að henni hefir verið innrætt að þeir séu vondir, sálarlausir og blóð- og tilfinningalaus vélmenni, hins vegar hefir hún ekki hugmynd um hvar Úkraína er né hvað það er. En ætíð er þó jafn ógurlega gaman að heyra og sjá Sjálfstæðisflokksunga hrista hertygin sem aungin eru.

Mest væri þó gaman að verða vitni að því og frú Reykfjörð og jómfrú Áslaug Arna, þær eru sagðar vera ráherrar, þjóta á þyrlu Landhelgisgæslunnar til að stríða við Rússann. Þær væru vissulega væddar haglabyssum afa sinna og gamli Gorgur Lárusson sæti sjálfur kumrandi við stýrið á þyrlunni. Svo mundu telpurnar skjóta út um þyrlugluggana á bæði borð með haglabyssunum og mannfallið væri af óþekktri stærðargráðu. Og þá Gorgur lenti þyrlunni aftur, sennilega á áður ókunnum lendingarstað fyrir þyrlur, þá mundu frúin og jómfrúin halda að stríðið væri búið, Rússarnir dauðir og þær hefðu unnið og frelsað heiminn undan djöflum og andskotum frá þessu Rússalandi.

Á dögunum spurði bandarískur eða frakkneskur NATÓ-gaukur einn af okkar ástsælustu fréttaaukum a því hvað utanríkisráðherra Íslands héti. Fréttahaukurinn okkar byrjaði víst á því að fýla grön eins og djúpþenkjandi brundhrútur og hugsa sig vel og vandlega um. Svo reif hann sig saman í andlitinu og svaraði ábúðarfullur: - Her name is Tori Coalbrown Smokefjord Gíllígíllídaughter and she is in the Índípendenceflokknum. Þá snöri NATÓ-gaukurinn sér flissandi undan og hugsaði sem svo að þetta íslenska fréttaviðundur væri auðsjáanlega móðursjúkt fífl sem vel mætti nota í skinhelgum málarekstri og múgfirringu, sem allir góðir stríðsæsingamenn nota göfugum málstað sínum til framdráttar. 

Loka á rússneskar flugvélar og stjórnmálamenn

Bjálfaleg eðjóska tómhyggjunnar

Hlálegt bjálfafélag Pírataflokkurinn, svo innilega tilganglaust fyrirbæri en um leið verðugur fulltrúi tómhyggjunnar og innihaldsleysisins í þágu kapítalismans og heimsvaldasinna. Ja, hvílíkt ógéð, piltar mínir. Píratadrullumallið hefir, illu heilli, verið við lýði í allnokkur ár og eftir að liggur ekki neitt, utan blábjánahrollur og hörmulega illa heppnaður aulaháttur sem hefir sennilega átt að þjóna tilgangi gamanmála hjá þessari tilgangslausu tómhyggjuhjörð.

Það þarf að fá einhverja góðviljaða menn til að tala yfir hausamótunum vesalings ólánsgemlingunum sem hafa ánetjast pírataidjótskunni og leiða þeim fyrir sjónir, að það er alls ekkert viðeigandi að gjöra lítið úr sér og verða sér til háborinnar skammar upp a hvurn dag með því að bera fávisku sína á torg eins og hvurjir aðrir apakettir. 

Fyrir Pírataflokkinn er ekki nema tvennt í stöðunni eins og málum er nú háttað: Anna hvort leggja þeir bjálfafélagið sitt niður, þegjandi og hljóðalaust, eða ganga hreint verks og innrita sig í Heimdall, ungbarnafélag Sjálfstæðisfokkinn, en það ku vera fyrirtaks vitfirringahæli fyrir Pírata og annað hátimbrað nýfrjálshyggjufólk. 

312 tóku þátt í prófkjöri Pírata í Reykjavík

Hermannagreftranir - og hvernig Pútin verður embættaður

Ekki er alveg tekið út með sældinni að leyfa sér þann munað að fara í stríð. Glæsilegum hernaðarumsvifum fylgir oft hávaði og óróleiki, jafnvel svo mikill að það kann að halda vöku fyrir svefnstyggum konum. Þrátt fyrir aukaverkanir stríðs og viss óþægindi sem af þeim stafar, þá er það nú samt svo, að gjörvöll heimsbyggðin stendur á þambi af öfund út í Úkraínumenn vegna stríðsins við erkifantinn og óbótasvínið Pútín. Mikill minnihluti mannkyns hefir enn sem komið er fyllst Þórðargleði vegna ófara Úkraínu, en þó eru þeir til sem klappað hafa saman lófum af einhverskonar auðgunarfrygð því þeir hafa trú á að stríð færi þeim pénínga, eins og vér Íslendingar þekkjum frá blessaðri síðari heimstyrjöldinni, sem gjörði oss rík.

Og þar sem allar líkur eru á heimstyrjöld út frá Úkraínudæminu, þá eru konur, já og ef til vill menn líka, farnar að velta fyrir sér hvernig hermannagreftrunum verður háttað í þessu stríði. Búist er við því að mannfall veri svo geypilegt að ekki verði hægt af jarðnæðissökum að leggja dauðu lágrétta, heldur verði að grípa til þess ráð að jarðstinga hermannalíkin. Í því skyni hefir Evrópusambandið, í náinni samvinnu við NATÓ og USA, fundið upp bortækni, sem gerir jarðstungur auðveldar, en með því móti sparast gríðarlega mikið pláss í kirkjugörðunum, því hagræðingin og nýtingin af hinni nýju aðferð er áður óþekktur veldisvöxtur í jarðarfaratækni. Í raun og veru er jarðstunguaðferðin ofureinföld: Boruð er um það bil rúmlega tveggja metra djúp, lóðrétt hola, beint ofan í jörðina og líkinu síðan stungið, innpökkuðu í plastfilmu,ofan í holuna og mokað yfir.

Þá er og einnig farið að huga að því hvernig skuli embætta ódæðismonsterinn Pútín þegar þar að kemur. Ýmsar góðar aðferðir koma til greina, svo sem hálshögg, henging, brenna ellegar drekking. Á þessari stundu hallast flestir að drekkingu, karlfjandanum verði einfaldlega drekkt í poka eins og lauslætiskvendi. Vér Íslendingar, að undirlagi viðeigandi ráðherra ríkisstjórnarinnar, erum reiðubúnir að ljá Drekkingarhyl í Öxará til verksins, enda er hefir hylurinn alþjóðlega löggildingu til að drekkja í óbótaskepnum. Því miður hefir Drekkingarhylur ekki verið brúkaður lengi í þeim sérhæfða tilgangi sem honum er ætlaður, þrátt fyrir að ærnar ástæður hafi oft á tíðum verið fyrir hendi. Er nú aðeins beðið þess að utanríkisráherra, hver sem það nú er, og dómsmálaráðherra,kynni og bjóði alþjóðasamfélaginu Drekkingarhyl í Öxará sem tilvalinn stað til að embætta þann Sathansunga, Pútín.   

Svakaleg læti í nótt

Þá skiptir mestu máli

Það færi betur ef satt væri hjá Bítari, að félagi Pútín sé í óðaönn að endurreisa Sovétríkin. Og langgáfulegast væri hjá Bítari að aðstoða vin sinn og félaga í austri við það verk. Ekki skulum vér láta oss yfirsjást, að Bítar karl er það sem á erlendum málum er kallað sosialist, enda héldu íslenskir platsosialistar afar mikið með Bítari þegar hann háði sitt stríð við abelsínugöla gerpið sem yfirtók Hvíta húsið um skeið og gjörði það að vitfirringahæli, að sögn Bítars og íslensku gerfisosialistanna, sem auðvitað eru ekkert annað en illa gefnir þvaghöfðar með bilaðan vatnsgang.

En hugmyndin um endurreisn Sovétríkjanna er heillandi og hroðalegur sá glæpur gegn mannkyni að láta þau liðast sundur a sínum tíma. Það var nefnilega algerður óþarfi. Þá ber að gjöra Mexíkó og Kanada umsvifalaust að sovétríkjum; það væri svo undur hafkvæmt fyrir USA að stunda köld stíð sna sitt hvoru megin við sig í stað þess að eltast við þessháttar stríðsrekstur yfir stærstu úthöf heims. Svo er hitt, að Bítari er sennilega andskotans alveg sama un Úkraínu, því hann heyrðist segja við sjálfan sig á salerninu í dag, en þangað gekk hann til kukks, að honum væri fjandans sama um þessa Úkraínu því hann væri ekki gefinn fyrir hálfmenni og ófénað handan siðmenningar.

Best er samt að halda sig alveg fyrir utan hugarfar heimsvaldasinna hvort heldur þeir halda til í austri eða vestri, en ekki falla í sömu freistingu og raðherrann með langa nafnið sem rausað hefir stríðsæsingar í allan dag. Blessað barnið heldur að svona talsmáti sé góður til atkvæðaveiða, en óþroskað ungviði af þessu tagi hefir gróðursett þá villu í hjarta sínu að lífið sé atkvæðaveiðar og að tala með bardagafýsn að hætti kaldra, drukkinna karla hreyfi við atkvæðunum í ,,rétta átt". Eða eins og skáldið sagði forðum: ,,Þótt borgir standi í báli og beitt sé eitri og stáli, þá skiptir mestu máli að maður græði á því". 

Pútín úrhrak í samfélagi þjóða

Taðkarl í silkisloppi norpar á stéttinni fyrir framan hjá sér

Einkennilegt hve margir þeirra, sem ekki reiða dagsdaglega vitið í þverpokum, hafa fundið sig knúna á síðustu dögum til að grénja opinberlega fyrir hönd úkranískra fasista. Þessi jarmur hljóðar álíka og klerkar íslenskir hefðu milli heimstyrjalda á síðustu öld tekið upp á að syngja Mússólína þeim ítalska lofgjörðarmessur á helstu hátíðum hinnar evangelísk-lúhersku kirkju. Að vísu var rithöfundurinn Þórbergur Þórðarson frá Hala í Suðursveit kærður fyrir að skrifa óviðulega um Adólf nokkurn Hitler og hans nóta fáeinum árum áður en Hitler þessi hóf innrás í Sovétríkin, upphaflega með velþóknun heimsvaldasinna á Vesturlöndum.

Og nú hefir holdgerfingur síðari tíma niðurlægingar Bessastaða á Álftanesi staulast út á stétt eins og aðframkominn taðkarl frá fyrri öldum talað hjartnæmu máli um úkraínska fasista og valdaræningja, sem félagi Pútín hefir tekið að ser að kveða niður eins og hverja aðra óviðeigandi draugaplágu. Vér Íslendingar finnum til vanmáttar gagnvart óráðshjali taðkarlsins á Bessastaðastétt og höfum gripið til þess ráðs að kúgast yfir toiletskálinn frekar en ekki neitt.

Ef einhver andskotans manndómur væri í taðkarlinum annar en að norpa á stéttinni fyrir framan hjá sér í helbláum silkislopp og tala tungum, mundi hann reyna að blása löndum sinum sannan hernaðaranda í brjóst og veita Pútíni í hans raunum, elligar hvetja gelgjurnar i ríkisstjórn íslenska lýðveldisins til hernaðarlegra landvinninga í Færeyjum, Shetlandi, Suðureyjum og Orkneyjum. Ja, þá væri nú eitthvert gagn af karli og hann mundi öðlast sess meðal mestu manna heimsins. En, neinei, í stað þess að standa í lappirnar grénjar hann í meðvirku grátsöngvarakasti gegn Pútíni og með einhverjum furðulegum giljagaurum í Úkraínu. Fari það allt og veri.    

„Innrás í annað ríki má aldrei líða“