Barnageymslan Sólin er oss enn í minni

,,Á misjöfnu þrífast börnin best" eru gömul sannindi, sem enn eru í fullu gildi. Sömuleiðis sýnist oss, að sá sem sparar vöndinn hati son sinn, en þeim er hann refsar elskar hann, jafnvel út af lífinu. Þannig er nú það. ,,Í Sælukoti er sælan sæl, syngja þar börnin: meik mí smæl". Vér munum enn barnaheimilið sem bar hið háleita nafn ,,Barnageymslan Sólin", en það var hluti af fyrirtækinu Ingveldarstefnan og var eitt framúrskarandi uppeldishús með stórkostlegur starfsfólki.

Á Barnageymslunni Sólinni hófst dagvistin með barnaflengingu, en strax á eftir fengu börnin súr og lúngabita útí, það þókti sælgætismatur. Eftir súrinn vóru börnin svæfð, með harðri hendi ef ekki vildi betur, og látin dorma fram yfir hádegi. Þá allir voru vaknaðir eftir hádegislúrinn lásu fóstrunar norna- og grýlusögur fyrir börnin þar til þau voru orðin stjörf og þorðu ekki að hreyfa legg eða lið. Í eftirmiðdaginn, hálftíma áður en foreldrahænsnin komu að sækja afkvæmin sín, fengu börnin mikið sætmeti og mjög sterkt kaffi, sem fóstrunar kenndu smáfólkinu að héti café og gerði þau gríðar stór og sterk. Við þessar kræsingar spenntust börnin upp og létu öllum illum látum, svo jafnvel foreldrunum þókti nóg um.

Á Barnageymslunni Sólinni var alltso ein yfirfóstra. Hún var eineygð og þetta eina auga var rautt; hitt augað sást ekki þar eð gróið var yfir það. Þetta var óvættur. Kerling þessi gekk við staf, eða öllu heldur var hún einlægt með staf í lúkonum og brúkaði hann til að ógna börnunum og hún barði þau ef henni líkaði ekki við framferði þeirra. Það var sagt að yfirfóstran drykki og áreitti hinar fóstrunar með ýmsum ófélegum handayfirlagningum og poti. En einn daginn var yfirfóstran horfin. Það saknaði hennar aunginn og aunginn vissi hvað af henni varð. Nú er hún á skrá yfir horfna Íslendinga. Upp úr því að yfirfóstran hvarf af vettvangi lagðist Barnageymslan Sólin af sem dagvistunarúrræði fyrir börn, því yfirfóstran bæði átti og rak Barnageymsluna og hafði verið í samlagi með Ingveldarstefnu frú Ingveldar, konu Kolbeins Kolbeinssonar. Við eftirgrennslan kom í ljós, að leit að yfirfóstrunni var hætt mjög skömmu eftir að hvarf hennar var tilkynnt, en það bendir til, að aunginn hafi saknað hennar þegar til kom.  

Krefjast þess að leikskólanum Sælukoti verði lokað

Menningarsögulegri stund lauk með stemmu fornri

Ef öskur og óhljóð í grámyglulegu monthúsi norður í landi er menningarsögulegur viðburður eru salernisferðir frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar enn menningarsögulegri viðburðir. En menningarsögulegastar eru samt helgarsamkomur frú Ingveldar og Kolbeins, það hafa rannsóknir sýnt. Í morgun slampaðist Kolbeinn, valtur eins og skip í sjávarháska, fram á taðhús og skeit þar allt út; á eftir skreið hann til stofu og leið þar út af. Um helgina var sem sé helgarsamkoma að heimili þeirra hjóna, hvar ráðherrar, bæjarstjórar og nýmóðins menningarvitar fögnuðu því sem fagna ber. Heiðursgestir voru samt þau Bandaríkja-Sólveig, Amríku-Viddi og Maggabála Hjallaskalli.

Þarna á heimili þeirra sæmdarhjóna, frú Ingveldar og Kolbeins, fékk Indriði Handreður lítilsháttar drykkjuæði og krafist þess að fá að míga á einn tiltekinn ráðherra, sem þarna var staddur. Sem betur fer tókst að afstýra hneyksli með því að frú Ingveldi tókst að grípa um þvagrana Handreðsins og kreista, þar til ófétið leið út af með brjóstumkennanlegri kvalahryglu. Það kvað hafa verið andstyggilegt og sárt augnablik. En svona getur nú verið gaman í helgarsamkvæmum frú Ingveldar. Og frá menningarlegu sjónarmiði eru margnefnd helgarsamkvæmi risa-menningarsögurlegir viðburðir þannig að návein, lík þeim er tíðkast á vitfirringahælum í kringlóttum steypukumbalda á Akureyri, hafa nákvæmlega ekkert vægi í samanburði við heimilisgleði frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar.

En hápunkturinn á helgarsamkomu þeirra hjóna var samt þegar Brynjar Vondalykt mælti af munni fram sögu hinnar humarþefjandi hvítvínsráðherru. Á meðan frásögn Vondulyktarinnar stóð hefði mátt heyra saumnál detta, slík var þögn samkomugesta; hvurt orð var sogið og gleypt í sig og fólk hélt niðri í sér andanum eins og ætti að fara að skjóta það. Sögumaðurinn sleikti út um og renndi rennilásnum í buxnaklauf sinni niður, dæsti og strauk sér um belginn með viðurstyggilegum soghljóðum og hélt sínu striki án þess að gleyma að útlista út í ystu æsar hvurt smáatriði. Svo rétti hann úr sér og byrjaði hástemmdan útúrdúr um einhverja langömmu sína, sem eftir ummælum hans að dæma hafði verið hin versta dækja og til aungrar fyrirmyndar á neinn hátt. Það var þá helst að hin gamla formóðir hefði líkst frú Ingveldi og Máríu Borgargagni í tiltektum, hugsunarhætti og munnsöfnuði. Í frásagnarlok flutti svo Vondalyktin brot úr fornri stemmu, sem samkvæmisfólkinu þókti ósköp viðeigandi, en hann er á þann veg svo hljóðandi:

Ansi gott er að eiga vin,
eldfljótan með stífa sin.
Sá kann að spila á fljóðin fríð
og flytja þeim blessuð ljóðin blíð
og stríð og síð og víð og laus við níð.
Bíðið nú af ukkur næstu hríð.
Andskotinn má eiga þann vin,
úttaugaðan með kræklótta sin.
Í París svalg hún pottavín
og prumpaði sem eitt sóðasvín.   

„Menningarsöguleg stund sem mun seint gleymast“

Anarkískur trúarsöfnuður Mammónsista.

Já, það er densilegur andskoti að hafa ráðherra í ríkisstjórninni, sem hafa þá hugsjón helsta, að fá að hleypa mannskæðri farsótt á landsmenn. Það er ekki nóg með að ráðherrarnir Þórdís Kolbrú, Álaug Anna og Bjarniben séu Mammonstrúar og harðvítugir í stuðningi við þann hrjóstruga guð, heldur eru þau fáránlega meðvirk grilluföngurum sem hafa gert andstöðu gegn sjálfsögðum sóttvörnum að guðlegri frelsisbaráttu. Svona ráðherrar eru að sönnu ekki stjórntækir og vitborið fólk forðast að hafa samneyti við slíka hugsjónapresta og fer ekki með þeim í ríkisstjórn.

Nú er enda svo komið, að höfuðvígi Mammóns á Íslandi, Garðabær, er orðið að viðsjárverðu pestarbæli, uppfullt að kóvíðsvírusum, fyrir nú utan þessa hefðbundnu yfirstéttarsjúkdóma á borð við hjarðsveinasjúkdóm, lekanda og fladrara. Í dag spyr fólk sig hvort Bjarniben sé ekki kominn í einangrunarsóttkví eftir sameiginlegt kótelettuát gráðugra Garðhreppinga á dögunum. Er jafnvel komið að því að nauðsynlegt verði að úthýsa Garðabæ frá samfélaginu, vegna ástandsins þar, til einhverra verktaka á EES svæðinu?

Þá er ótalinn vandræðagangur Sjálfstæðisflokksmanna kringum afglöpin og skandalann á atkvæðatalningarstað í Borgarnesi; þeir vilja í frelsisins nafni og Mammóns lýsa talninguna gilda þrátt fyrir spillingarfýluna af því öllu saman. Það hefir náttúrlega veri full ljóst lengi að Sjálfstæðisflokkurinn væri varhugaverð samtök, en að þetta væri orðið að flokki ábyrgðarlausra anarkista hafði fólki ekki dottið í hug fyrr en nú.

Keyrt á sama kerfi þrátt fyrir bólusetningu

Framsóknarvírusinn herjar á togarakarla

Hananú, missti gifturíki kaupfélagsstjórinn ekki nema ómengaðan framsóknarvírusinn um borð í togara kaupfélagsins. Það er fremur ógeðfellt. Sem kunnugt er, þá slapp kóvíðsskepnan út úr Framsóknarfjósinu þegar kaupfélagsstjórinn, Guðni og SigIngi voru að brasa einhvern andskotans drullujafning ofan í gömlu Framsóknarmaddömuna þegar hún var að reyna að ná heilslu eftir ofsafengna áquavítisneyslu. Þeir slátruðu sýktri afsláttarkú og hökkuðu hana niður og gáfu þeirri gömlu með þessum líka þrifaafleiðingum. 

Framsóknarkóvíðsvírussýkingin um borði í Málmey SK ku hafa lýst sér með skyndilegri og ofboðslegri sjóveigi upp úr þurru, þannig að farsælast þókti að slaka þeim niður í lest og geym þá þar. Vóru þeir ógn líkir því sem segir ljóði þjóðskáldsins: ,,Drukknir menn og krankar konur kvíuð voru skrans í lest". Þegar í land var komið voru sjúklingarnir lokaðir inni eins og glæpamenn og á þessari stundu er óvíst um afdrif þeirra í framtíðinni, en Fjóshaugurinn við Framsóknarfjósið stendur opinn og kringum hann tifa fyrrnefndir paurar, kaupfélagsstjórinn, Guðni og SigIngi.

En þar sem nútímakaupfélagsstjórar, ráðsmenn og húskarlar gömlu Framsóknarmaddömunnar eru allir innvígðir í helgustu vé Sjálfstæðisflokksins, Repúblíkana og Trumps, þá slá þeir úr og í hvort kóvíðurinn sé raunverulegur eða falsfréttamannatilbúningur og hækkandi lofthiti í veröldinni glópahysterý eða í alvörunni, nú eða kynfærarugl veruleiki eða tilbúningur. Með þessari snjöllu aðferð stendur Framsóknarfjósið öll veður af sér og gamla Framsóknarmaddaman fær legið örugg í sínu rúsi með áquavítisflöskuna undir koddanum. Og nú vantar aðeins herslumuninn upp á að Katrín Jakobsdóttir gangi í Framsóknarflokkinn og gjörist griðka í Fjósinu þeirrar gömlu, það mun vera síðasti millileikurinn fyrir innlimun VG í Sjálfstæðisflokkinn; mikið hugsjónafólk þar. 

Sex skipverjanna með veiruna

Haltukjaftiástand í Eflingu meðan Amríku-Viddi stýkur á sér vömbina í efrimillistéttarhlýjunni

Það er sem sagt brostið á algert ,,haltukjaftiástand" í verkalýðsfélaginu Eflingu. Varla er það efnilegt eða uppbyggjandi. Svo er þarna einhver giljagaur, Ragnar heitir hann víst, sem enginn hefir kosið til eins eða neins, sem bannaði myndatökur á hinum landsfræga kontór Eflingar. Spurning er hvort hann var að störfum þarna fyrir Vidda vin sinn, þann hinn sama og stökk fyrir borð Eflingarskútunnar með Sólveigu Önnu og hljóp eins og vindgapi til lands í efrimillistéttarhlýjuna, þar sem hann er vanur að strjúka á sér vömbina.

Af fréttum að dæma, þá er stjórn Eflingar sennilega búin að skíta í sig af hræðslu, því andi hinna burtflognu, Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda, svífa yfir höfðum stjórnarmanna eins og illir púkar og heimta þögn og meðvirkni. Á stjórnarfundinum í dag kaus stjórn þau Sollu og Vidda fórnalömb ársins; átti nokkur von á öðru? En áður en fundurinn hófst hafði stjórnin og Ragnar giljagaur slegist eins og hundar í réttum við blaðasnápa og ljósmyndara og veitti hvorugum betur og lauk þeim bardaga með því að allir féllu með sæmd.

En þókt Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi séu á brott og hafi fengið þann yfirsöng sem þeim ber, þá er ekki þar með sagt að þau gangi ekki aftur. Í dag fóru þau ljósum logum um skrifstofusali Eflingar eins og nákaldur gegnumtrekkur og hvísluðu brottrekstrum og eineltisfúnksjónum í eyru starfsfólksins, en á meðan stóð Ragnar giljagaur yfir lémagna kontóristunum eins og einhver Slavik yfirfangavörður. Hinsvegar stendur Gvendur á gröfunni keikur og sperrir stél, því hann veit að hann á alskosta við stjórnina og helvískan giljagaurinn. Þó svo dagar samsæriskenninga og fórnarlambsjarms Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda sé ekki alveg um garð gengnir og reimleikarnir á kontórnum haldi eitthvað áfram, er samt næsta víst að smám saman mun renna upp fyrir félagsmönnum Eflingar að brotthlaup Sollu og Vidda hafi bara verið eins og hver önnur nauðsynleg landhreinsun og vel sé hægt að reka róttæka og árangursríka verkalýðsbaráttu án þeirra. En sem stendur er haltukjaftiástand hjá Eflingu og dálítill draugagangur.   

Tóku á rás undan fréttamönnum

Donkíkódíískur Amríku-Viddi í Kastljósi

Var það erindi Amríku-Vidda og Bandaríkja-Sollu inn í Eflingu að fara í stríð við skrifstofufólkið þar? Ég get ekki að því gert, en mér þókti málflutningur Amríku-Vidda óttalega eitthvað Donkíkódíískur í Kastljósinu í kvöld og greinilegt að maðurinn er ekki alveg upp á rönd. Að kenna fáeinum kontóristum um að hann og Bandaríkja-Sólveig hafi skitið í sig og út um öll gólf, eru blátt áfram brjóstumkennanlegar viðbárur, sem minna helst á óráðshjal langdrukkins manns.

En það var svo sem ekki við öðru að búast en að svona færi. Fólk sem leggur upp í ferð með hrokann og yfirlætið sem leiðsögumenn endar oftast fyrir heimsku sinnar sakir ofan í djúpri mógröf þar sem menn hafa áratugum saman fleygt hundsskrokkum í. Það var til dæmis ekki beint vísindalegt, hvað þá heimspekilegt, hjá Bandaríkja-Sollu að ráða vinkonu sína sem skrifstofustjóra á Eflingarkontórinn og reka hana stuttu síðar og senda hana heim með níu mánaða starfslokasamning upp á vasann; það er líklega hátt í tíu millijonir króna, og ætla svo að leyna gjörningum fyrir stjórn félagsins. Enn hrapalegri mistök af hálfu Sólveigar var að hafa Amríku-Vidda með sér í þessa ferð og gera hann að einhverjum yfirkommissar á kontórnum. Það góða við þetta allt saman, er að nú fá þau bæði, Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi dýrlega starfslokasamninga hjá stjórn Eflingar fyrir að gefast upp með blautan botninn og svíkja fólkið sem gerði miklar væntingar til Sollu; Viddi var ekki kosinn af neinum, enda aldrei komist svo hátt á þroskabrautinni að dýfa hendi í kalt vatn.

En nú er þessu ömurlega ævintýri lokið og búið að strika nafn Bandaríkja-Sollu út úr bókum Starfsgreinasambandsins og Alþýðusambands Íslands. Það er enginn smá-árangur og upphefð að liggja í svaðinu fyrir örfáum afgömlum glugghrossum á skrifstofukontór og grénja og barma sér undan þeim. Það hefði eitthvað orðið lítið úr þessum byltingarhetjum hefðu þær fyrir tilviljun mætt þeim Gunnari, Gretti, Glámi og Skarphéðni, að viðbættum Agli Skallagrímssyni. Næsta vers er svo að taka Sósíalistaflokk Íslands af fémínístagroddunum, Gunnsasmára, Bandaríkja-Sollu og Amríku-Vidda og skila honum til sósíalistanna. Það dugar ekki að hafa Sósíalistaflokk Íslands í klístruðum lúkunum á hálfvitlausu fólki. Nei, það dugar sko ekki. 

Segir ofbeldismenningu þrífast innan Eflingar

Hláturmildir verkalýðsforkálfar hlægja að Sólveigu, Amríku-Vidda og Eflingu

Það er aldeilis hláturgalsinn í eignunum á myndunum sem fylgja fréttinni um fund Starfsgreinasambandsins og vondu stöðuna sem kom upp í Eflingu. Það mætti halda að formennin, sem þar sjást, séu öll að hlægja sig lémagna að veslings Sólveigu Önnu og hæðast að vopnaviðskiptum hennar við Gvend á gröfunni og kontóristana á skrifstofu Eflingar, er um gott skemmtiefni að ræða. Meira að segja Bjössi Framsóknarmaður og formenni starfsgreinanna glottir við tönn og spýtir ofan í kaffifantinn sinn, svo sem sjá má á einni myndinni. Sjálfur er Björn Framsóknarmaður einn ógurlegur Framsóknarmaður, eins og nafnið bendir til, samvinnumaður með endemum og stundar harðvítuga samvinnu við samherja þessa lands og annað auðvald. Já, drengir mínir, hann sko, fanen gal mæ, ingen smá kalli hann Bjössi Framsóknarmaður og líkur SigInga ráðsmanni Framsóknarmaddömunnar í blessuðu Framsóknarfjósinu.

Nú, þegar Bjössi og þeir eru lausir við grénjið og fórnarlambskveinið í Sólveigu, geta þeir farið að semja í rólegheitunum í ljúfri samvinnu við Samherjana, Engeyingana og Ríó Tintó um hagkvæma kjarasamninga vinnuskrílinn, samninga sem verða þægilegir fyrir ríkisstjórnina, gömlu geðveiku Famsóknarmaddömuna og Sjálfstæðisflokkana, sem er og verður Flokkur Flokkanna. Svo fer Bjössi litli að sofa þegar hann verður búinn að semja og slafra í sig gumsinu í kaffifantinum og vaknar ekki aftur fyrr en við lúðraþytinn á hinum efsta degi, þegar hann þarf að draugast til að sinna samvinnuhugjón sinni með Samherjunum og búa til samning fyrir ólæsan og lúsugan skrílinn. Það er nefnilega ekkert smáembætti að vera Björn Framsóknarmaður.

En svo er það þetta vandamál með hana Sollu aumingjann og hann Amríku-Vidda á skrifstofunni. Þau minna á flugeldinn sem skotið er með neistaflugi og brestum upp í heiðríkjuna og fellur að fáeinum sekúndum liðnum til jarðar, sótugur og steindauður. ,,Þa ont þear dona staa gémur up-pupp", segir Bjössi Framsóknarmaður og formenniskálfar Starfgreinasambandsins taka bakföll og baula af kæti og láta blaðaljósmyndara taka myndir af sér í Moggann og Vísi. Þetta minnir mig á þegar við vorum í Þórshöfn í Færeyjum og kapteinninn okkar sagði við færeysku stúlkurnar sem komu um borð í boði okkar sjódrengjanna: ,,nei, eru ekki génturnar komnar til að leyfa strákonum að mogga!" og ein telpan svaraði að bragði, næj, vi er ekki soleiðis géntur". Hefðum við þorað, þá hefðum við strákarnir handsamað karlinn og lokað hann inni í klefa hjá sér. Það er ekki sama Mogginn og að mogga á færeysku, nei nei. Mikið assgoti getur verið gaman að fylgjast með bráðfjörugum og hláturmildum verkalýðsforkálfum eins og honum Bjössa Framsóknarmanni og henni Bandaríkja-Sollu.  

Vont þegar svona staða kemur upp

Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf

Það er eitthvað í þessu máli sem ekki kemur heim og saman. Sólveig Anna er kosin af félagsmönnum Eflingar, ekki af skrifstofufólkinu eingöngu, þannig að hún þarf ekki að hlíta vilja kontóristanna að neinu leyti. Séu þessir endemis skrifstofusjakalar að ljúga upp á Sóveigu Önnu, ættu að vera hæg heimatökin fyrir hana að upplýsa þá lýgi og reka ofan í lygarann eða lygarana. Það er til dæmis borið á hana að hafa brotið kjarasaminga á einhverjum starfsmönnum Eflingar, þessháttar óþverraáburð ætti að vera auðvelt að afsanna með því að opna bókhald félagsins. Og að ásakanir um ,,dauðalista" og ,,ógnarstjórn" þarf bara að rannsaka eins og hvern annan ófyrirleitinn róg og leiða til lykta.

En hverjir eru þessir trúnaðarmenn á skrifstofu Eflingar, sem talað er um? Hverra trúnaðarmenn eru þeir? Eru þeir trúnaðarmenn verkalýðsfélagsins Eflingar, eða bara trúnaðarmenn sjálfra sín; eru þeir ef til vill sértakt stéttarfélag? Mér skilst að þessir trúnaðarmenn hafi skrifað undir plagg, fyrir hönd starfsfólks á skrifstofu Eflingar, og sent Sólveigu Önnu og einhverjum örðum. Hvaða öðrum? Stjórn félagsins? Af máli Sólveigar er ekki ljóst á hvern skjalið er stílað. Ef það hefur verið sent stjórn Eflingar á að taka það fyrir á stjórnarfundi; ef það hefur verið ætlað Sólveigu sem formanni félagsins bar henni að leggja það fyrir stjórn. Ef þetta hefur verið einkapóstur til hennar er varla hægt að gera tilkall að hún afhendi það nokkrum öðrum. Ég ætla að vona að Sólveig hafi ekki leynt þessu bréfi fyrir stjórnarmönnum, því það væri óhæfa. En hvað um það, þetta er dularfullt mál, þar sem mörgum spurningum er ósvarað.

Ef það er svo, að starfsmaður eða starfsmenn á skrifstofu Eflingar, hafi af einbeittum vilja staðið gegn formanni og stjórn félagsins og beitt til þess ærumeiðingum, rógi og lygum, á stjórnin einfaldlega að segja viðkomandi starfsmönnum upp og láta þá hætta strax; þannig lýð er ekki hægt að hafa á fóðrum hjá verkafólki deginum lengur. Mér þykir mjög miður, ef Sólveig Anna stendur við það segja af sér formennskunni, því hún hefur að mörgu leyti staðið sig vel í stafi, þótt eitt og annað megi af málflutningi hennar finna. Þess vegna hvet ég hana og stjórnina að upplýsa félagsmenn og fólk almennt um alla þætti þessa máls og kanna af fullum þunga hverjir það eru sem stjórna skæruliðastarfsemi kontóristanna á skrifstofunni. Það er í það minnsta með öllu ótækt að formaður verkalýðsfélags segi af sér vegna rógs og lyga einhverra starfsmanna félagsins. Heiðarleiki og sannleikur er allt sem þarf til leysa þessa leiðindauppákomu

Meirihluti stjórnar styðji Sólveigu

Barátta Sannra Íslendinga við mann brennur af hefndarhug vegna brottrekstrar

Það er ekkert að marka Þórólf, hann bara reiður og langar til að hefna sín Sjálfstæðismönnum af því að þeir ráku hann úr Sjálfstæðisflokknum fyrir linkind við góða fólkið og undirlægjuhátt við lygaáróður kóvitana, sem vilja hneppa íslensku þjóðina og allan heiminn í kommúníska kóvíðsánauð undir járnhæl Kínverja og Sorósar. Þeir tóku sig nefnilega til, Sjálfstæðismennirnir, og fleygðu Þórólfi, þegar þeir sáu hvað verða vildi með þann mann, út um glugga í Valhöll. Það var gott verk, en misheppnað, þar eð þeir sem unnu verkið héldu að þeir væru staddir uppi á fjórðu hæð en voru því miður á jarðhæðinni og því fór sem fór, og Þórólfurinn hljóp á brott með öll bein heil, engan marblett og öldungis ódauður.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins hafa ítrekað farið fram heitar umræður um Þórólf og helsi kóvíðsvillunnar. Í eitt skiptið var Indriði Handreður orðinn svo viti sínu fjær af íllsku út í Þórólf að honum þókti sem hann sæi þennan vandræðamann á gangi utan við elhúsglugg frú Ingveldar og þaut út og réðist á manninn og barði hann til óbóta á gangstéttinni. En sem svo oft áður í baráttu Sannra Íslendinga gegn góða fólkinu og kóvíðunum, elti ólánið þá, því ekki var það Þórólfur sem Handreðurinn kom auga á út utan við skjáinn, heldur hundur nágrannans. Og þá kastaði tólfunum þegar kvenvargurinn, eigandi hundspottsins, kom aðvífandi og hugðist bjarga seppa, en uppskar einungis brotið lær og tvíbrotið nef, en kerlingarillfygli þetta var ærið neflangt og neyddust læknarnir til að fjarlægja tvo þriðju hluta nefsins, annars hefði það bara hangið niður eins og ánumaðkur það sem eftir var.

En eins og segir, þá er ekkert að marka Þórólf, hann er maður sem aunginn tekur mark á, sökum hefndarþráhyggjunnar, sem hann hefir komið sér upp og þróað með sér gegn Sjálfstæðiflokknum eftir brottreksturinn. Sona mann verður náttúrlega að gjöra óvirkan, svo honum takist ekki að eyðileggja hagvöxtinn, hlutabótaleiðina, heilbrigðu samkeppnina og aðildina að NATO. Sona kallar eru líka vísir með að gefa sig fram við Pútín og Kínverja og vinna fyrir þá á laun. En það er gott að eiga Sjálfstæðisflokk Sannra Íslendinga, þegar í harðbakka slær, því hvur og einn verður að fá að lifa með kóvíðnum í frjálsri, frjálshygginni og heilbrigðri samkeppni uns hann hrökkur upp af, saddur lífdaga. 

Þórólfur ómyrkur í máli

Frelsun kóvíðs nítjánda skilar fljótum og frábærum árangri

Nú, síðustu ráðstafanir Sjálfstæðisflokksins í heilbrigðismálum þjóðarinnar voru fljótar að skila sér eins og hinar fyrri. Ekki munum vér hvort þetta er í annað, þriðja, fjórða eða fimmta skipti sem Sjálfstæðisflokkurinn reynir að hressa upp á heilsu Íslendinga með því hleypa hinni alræmdu drepsótt, kóvíð nítjánda, frjálsri á þá, - til hvers veit aunginn,- kannski í grisjunarskyni, því auk ágætismanna falla þorparar og þrjótar líka eins og flugur úr kóvíði, bókstaflega hrynja eins og uppþornaðar mýs út um alla glugga Landspítalans.

Það verður víst að segja hvurja sögu, eða sugu, eins og hún er og kemur fyrir. Um bráðum tveggja ára skeið hefir helsta stefnumál Sjálfstæðisflokksins, ráðherra hans og þingmenna, verið að fá að gefa fyrrnefndan kóvíð nítjánda lausan og linna ekki látum fyrr en þjóðin verði ásættanlega fullpækluð upp úr veirunni og drjúgur hluti hennar komin undir græna torfu. Þeir telja nefnilega þarna í Valhöllu, að stóra-bóla á átjándu öld hafi fært oss heim sanninn um að fátt sé einni þjóð meiri uppspretta hamingju og velferðar en mannskæður heimsfaraldur með loflegu mannfalli.

Þá má ekki gleyma þeirri ófrávíkjanlegu skoðun Sjálfstæðisflokksins, að kóvíð nítjándi sé uppspuni frá rótum, hann sé ekki til og hafi aldrei verið til, en samt hafi kínverskir kommúnistar hleypt honum út í manndrápsskyni. Ennfremur, að bóluefnadrullan, sem lyfjarisarnir seldur einföldu fólki og heimsku fyrir hræðilega stjarnfræðilegar péníngaupphæðir. Bólefnið hafi einungis verið gefir í tilraunaskyni, aðallega til þess að komast að hvað kvikindin geti þolað af eiturinngjöfum. Í kvöld skála forskessur Sjálfstæðisflokksins í hvítvíni, brenndu og humarslími fyrir frelsun kóvíðs nítjánda og syngja bæjarstjóravalsinn svo hátt að raddbönd slitna og brestir koma í lungun. Íhöldin ærast öll nú saman, öskra og veina gaman gaman!  

Smitsjúkdómadeild á LSH helguð Covid-19 umönnun