Vælandi og innilokaður bæjarstjóri grenjar á hjálp

Óttalegur leiðindavæll er í þessum bæjarstjórna þarna fyrir norðan. Hann virðist því miður ekki átta sig á hvar hann er staddur á jarðkúlunni og kveinar og gargar eins og hvimleiður keipakrakki. Það hefir lengi legið fyrir að vetur eru gjarnan harðir á því svæði sem kallast í dag ,,Fjallabyggð" með miklum snjóum og vonskuveðrum. Maðurinn heimtar jarðgöng út og austur frá þessari Fjallabyggð með afar óljósum endastöðvum; má vera að hann hafi lesið yfir sig í bók Júlíusar Verne um undur Snæfellsjökuls, en samkvæmt henni liggja ágæt jarðgöng frá Snæfellsjökli og til Stromboli á Ítalíu. Það eru sennilega þessháttar göng sem bæjarstjórinn í Fjallabyggð er að veina eftir.

Nú, ef yfirvöld vegamála eru ekki tilkippileg að gjöra göng frá Siglufirði og út til Miðjarðarhafs eða Flórída, þá gæti bæjarstjórinn rekið búandkarla á yfirráðasvæði sínu til að ryðja Tröllaskaga í burtu, helst á haf út til að minnka hættuna á snjóflóðum. Í annan stað gætu bæjaryfirvöld í Fjallabyggðinni brugðið á það ráð, með bæjarstjóra sinn vitaskuld fremstan í flokki, að draga Fjallabyggðina, helst sjóleiðis, suður á land. ,,Fjallabyggð við Landeyjahöfn" er sérstaklega virðulegt staðarnafn fyrir nýja staðsetningu Sigló og Ólafsfjarðar á landakortinu. 

Svo má líka reka Fjallabyggðunga eins og fjárhóp suður yfir heiðar og finna honum skjól í Suður Landeyjum eða í Landbrotinu. Svo væri líka hægt að selja þá Samherja á Selfossi og gjöra þá þar að hóstandi niðursetningum í flatsæng á skítugu baðstofugólfi; það væri áreiðanlega skárra fyrir þá en að dúsa innilokaða millum snjóflóða í heila viku. Hvað veðrið áhrærir þá hljóta stjórnmálamennirnir að geta lofað hrjáðum íbúum Fjallabyggðar góðu veðri og hita upp á tuttugu gráður allan ársins hring fyrir næstu kosningar, það ætti að vera andskotans nóg fyrir bæjarstjórann þeirra. 

„Óásættanleg staða“

Þá líður að því að svallbælið Ásmundarsalur verði afmáður

Og á meðan krataeðlisslápar freta með pístólum og rifflum út um glugga í Sóltúni leggur blessuð lögreglumannasveitin lokahönd rannsókn á glæpsamlegu drykkjusamkvæmi í svokölluðum Ásmundarsal, en sá salur ku nefndur eftir Ásmundi nokkrum ökufanti. Nú, laust eftir hádegi sást til ferðar vígbúinnar lögreglusveitar undir stjórn Hálfdáns Varðstjóra fyrir utan fjármálaráðuneytið. Er það trú vitna, að nú verði menn Varðstjórans látnir færa fjármálaráðherra í bönd og flytja hann upp á Hólmsheiði til betrunar.

Það er nú svo. Þá er næsta víst, að húsið Ásmundarsalur verði afmáð með öllu af yfirborði jarðar, þó ekki væri til annars en að koma í veg fyrir að þar verði framdir fleiri ölvunarglæpir á drepsóttaröld. Á þessum síðustu og langverstu tímum virðist eins og þjóðin sé hrokkin upp af standinum og sé sigld inn í óeirðir og ýmsar illar gjörðir. Tíðkast og um þessar mundir endalaus nótt hinna löngu, ryðguðu hnífa í poletiknni, og líður nú vart sá dagur að ekki birtist ófagrar fregnir af poletískum tilræðum, því aunginn er annars bróðir í poletískum leik og krataeðlislegum ryskingum.

En aftur að svallbælinu Ásmundarsal, sem brátt fer undir loftpressunar og því næst undir græna torfu. Það er náttúrulega öldungis ófært á hættulegum drepsóttartímum, að kalla til fólk, sem veikt er fyrir víni, á einn stað og hella það útúrfullt. Við slíkar aðstæður eykst smithætta svo um muna, svo sem dæmin sanna. Eitt sinn gekk hræðileg pest í Reykjavík hverrar einkenni voru hár hiti, viðstöðulaus niðurgangur, uppköst, óráð og óhugnanlegur talsmáti. Um þær mundir héldu frú Ingveldur og Kolbeinn helgarsamkvæmi, í blóra við tilmæli sóttvarnarlæknis. Í samkvæmið kom maður nokkur, ekki ókunnur þessum samkvæmum, sem sé Indriði Handreður, þá sambýlismaður og síðar eiginmaður Máríu nokkurrar Borgargagns. Síðustu klukkustundirnar fyrir samkvæmið hafði Handreðurinn haldið sig í skuggalegu lastabæli í Þingholtunum. En þar mun hann hafa smitast af víðkunnri léttúðardrós. Þessi heimsókn Handreðsins varð svo til þess að allir í helgarsamkvæmi frú Ingveldar tóku veikina og var það vægast sagt ófrýnileg verkun með hryllilegu orðbragði, óþefjan og óráðshjali sem vakti ugg í brjóstum manna og kvenna. Já. Og ekki orð um það meir ...

Rannsókn á Ásmundarsalsmáli lokið

Skotbardagi í greni Samfylkingarinnar í Sóltúni

Það hefir brostið á skotbardagi inni í greni Samfylkingarinnar í Sóltúni, hvar krataeðlið er til húsa. Ómögulegt er að geta sér til út af hvurju var barist og til hvers, en lengi hefir verið vitað að grunnt er á því góða í krataeðlisfjósinu. Ef til vill hefir hópur samfyllinga verið þarna að drykkju og menn verið öskrandi fullir þegar einhver viðstaddra hefir gloprað því út úr sér að hann væri á móti innlimun Íslands í ESB. Það þarf víst ekki meira í Samfylkingarfjósinu þessa daga, því andrúmsloftið þar er þrungið og rafmagnað af krataeðli og má nánast ekkert út af bera til að allt fari í bál og brand á því geðslega kærleiksheimili.

Þegar helgarsamkvæmin að heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns stóðu í hvað mestum blóma fyrir daga kóvíðs nítjánda gerðist það eitt sinn að upphófst orrusta í stofu þeirra hjóna. Þar börðust nokkrir trúnaðarmenn gömlu Framsóknarmaddömunnar við fáeina krataeðlissjúklinga og varð úr svo mikil harka, að einn krataeðlis dró skammbyssu upp úr jakkavasa sínum og hóf skothríð. Fóru þar þrjár stórar og miklar rúður í stofugluggum frú Ingveldar og Kolbeins fyrir lítið, en frú Ingveldur þreif ómildilega í handlegg byssukratans og snöri upp á hann þar til bæði öxl og olnbogi fóru úr liði. Svo henti hún krataskrattanum út með þeim orðum að svona andskotans kláðagemlingur væri ekki í húsum hæfur. 

Nú má ætla að bölvaður byssukratinn sé aftur kominn á stúfana, þókt næstu handlama sé á byssuhöndinni eftir óblíð atlot frú Ingveldar forðum daga. Ef hann hefir notað vinstri höndina til að skjóta með í byssubardaganum í Samfylkingargreninu í gærkveldi og hann blindfullur í þokkabót er ekki að furða þókt hann hafi misst marks og skotið upp um rjáfur og glugga. Svona delar eru gjarnan stórhættulegir þegar þeir eru við skál og eira aungvu þegar út í harðan slag er komið, hvað þá ef þeir luma á skotvopni innan klæða. 

Skotgöt á skrifstofu Samfylkingarinnar

Kaupsýslumaður gefur út harmsögu ævi sinnar - hvernig hann varð auðnuleysingi

Þó það nú væri að Gunnar Smári hafi látið Jón Ásgeir rúnta með sig milli landa á einkaþotu, fyrst þetta óskabarn auðvaldsins hafði yfir slíku farartæki að ráða. Það fer heldur ekki milli mála, miðað við frásögn Jóns Ásgeirs, að fanturinn Gunnar Smári hafi ráðið yfir honum eins og illur andi og endað djöfulskap sinn með því að setja hann á hausinn. Það gefur augaleið að Jóni Ásgeiri  var ekki sjálfrátt þegar hann var undir áhrifum Gunnars Smára og með hann innan í sér. Það er ekki gott þegar illur andi tekur sér bólstað í hjarta og höfði strangheiðarlegs sakleysingja.

Svo kórónar Gunnar Smári illmennsku sína á Jóni Ásgeiri, aumingja karlinum, með því að gjörast sosialistaforingi og stofna sosialistaflokk; það hefir fjandans Smárinn aðeins gjört til strá salti á sár hins gjaldþrota kaupsýslumanns og gjöra honum lífið sem óbærilegast. Og meðan Jón Ásgeir situr nú uppi öreigamaður og etur í örbirgð sinni upp úr ruslatunnum, gæðir óþokkinn sem skóp hið hræðilega fall og gjaldþrot Jóns Ásgeirs sér á stórsteikum í nýuppgjörðri höll sosialistaflokksins og lætur vikapilta sína og snúningastúlkur sjá um að bera að honum og frá. 

Það var því tími til kominn fyrir þann hrjáða vesaling, Jón Ásgeir, að ráða sér rithöfund til skrá harmsögu sína og gera grein fyrir ódæðisverkum Gunnars Smára og afhjúpa þann mann í eitt skipti fyrir öll. Eftir harmsögubrotinu, sem Jón Ásgeir hefir látið Viðskiptablaðinu í té til birtingar, má ljóst vera að hér er komin til sögunnar ritverk sem skákar ,,Harmsögu ævi minnar" eftir Jóhannes Birkiland svo um munar. Munar þar mestu, að Birkiland hafði aldrei yfir að ráða einkaþotu undir sína misgjörðamenn, hvað þá óskaplegar péníngafúlgur til að kasta í slíka rudda. En nú erum vér sem sé að eignast nútímamótvægi við Jóhannes Birkiland og verður það að teljast afrek út af fyrir sig.  

Gunnar Smári „sósíalistaforingi í einkaþotu“

Vinnur það þó fyrir vinskap manns að víkja af götu sannleikans

Merkilega rýr poletikus þessi Katrín Jakobsdóttir. En það var nú fyrir löngu vitað. Telpan er sem sé poletiskur loddari og ekkert um fram það. Hvað meinar hún með því það þurfi frekari umræðu um ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslur og þar af leiðandi verði ekkert um slíkar atkvæðagreiðslur í frumvarpinu? Ekki svo mikið sem stafkrókur. Hafa virkilega engar umræður eða mjög litlar átt sér stað á Alþingi síðan stjórnlagaráð lauk störfum sínum fyrir næstum áratug? Eða á Katrín bara einfaldlega við að Sjálfstæðisflokkurinn, þessi knái oddviti lyðræðis og frelsis, vilji ekkert með þjóðaratkvæðagreiðslur hafa, því þær geti óhjákvæmilega truflað framgang þrengstu einkahagsmuni auðvaldsins og gert að engu áform þeirra um ránskap af þjóðinni?

Sennilega væri réttast hjá Katrínu, það er að segja ef hún er með réttu ráði, að fara með stjórnarskrárfrumvarp sitt og auðvaldsins og rífa það niður í ruslatunnuna. En, því miður, telst Katrín vart með réttu ráði og því mun hún leggja stjórnarskrárbastarð sinn og Sjálfstæðisflokksauðvaldsins fram til að fullkomna óburðugan og fyrirlitlegan loddaraskap sinn. 

,,Vinnur það þó fyrir vinskap manns að víkja af götu sannleikans" orkti hann séra Hallgrímur sálugi Pétursson, en hann þókti gott skáld á sinni tíð og fór aldrei með fleipur. Þessi orð Hallgríms heitins koma iðulega ósjálfrátt upp í hugann þegar fréttir berast af stjórnmálaafrekum Katrínar Jakobsdóttur, Steingríms Johoð og VG; í þeirra huga er vinskapurinn við braskaralýð og uppskafninga Sjálfstæðisflokksins mörgum sinnum mikilvægari en sannleikur og heiðarleiki. Þegar svo er komið að stjórnmálaflokkur, hver sem hann er, verður ber að þessháttar framferði og skömm sem hér er á ferðinni, er tímabært fyrir hann að draga sig í hlé og leysa sjálfan sig upp, svo góðviljaðir menn þurfi ekki að ómaka sig á að rífa í hann harkalega upp frá kjötkatlinum og sveifla honum burt á skottinu.

Besta lausnin eða vonbrigði?

Þorgeirsboli

,,Á öðrum degi upp reis hann
eins og Þorgeirsboli"

Þannig komst stórskáldið að orði í merku ljóði, sem ég kann því miður ekkert annað úr en ofangreint brot. Trumpið kemur aftur, aungin hætta á öðru, tvíelleft eins og góðum afturgöngum ber. Og þegar hann kemur verðu lítið úr hinu ellihruma sinustrái sem þessi Biden er. Hitt er aftur verra, að þegar Trumpið nær að ganga aftur svo um munar, þá verður ellihróið eflaust búinn að setja út eitt eða fleiri ágæt stríð fyrir vopnaframleiðendur í Bandaríkjunum og krataeðlisaumingja á Íslandi.

Óumdeilt er, að Trumpur er stórfengleg friðardúfa með tröllaukið vænghaf, og hans verður minnst í mannkynssögubókum og fræðiritum fyrir fríska framgöngu þegar vesöl nástrá og krumpaðir þvottapokar eins og Biden, Clinton og Búss verða öllum steingleymdir. Til dæmis varð stríðsæsingakroppinbakurinn Clintón aðeins frægur fyrir hálfóþokkalegan pervertsismus við spurningatelpu.

Það hefir líka verið gaman að horfa upp á blessaða drengina og stúlkurnar í Sjálfstæðisflokknum andspænis Trumpinu. Þessi grey hafa snúist í hringi, ránhvolft glyrnunum og gleymt að fara erinda sinna á salernið vegna þess ískyggilega vanda sem Trumpið sett þau í. Ekki gátu garmarnir lýst yfir velþónun sinni á Trumpinu opinberlega af hræðslu við að þá yrði híað á þau og almenningsálitið teldu þau rakin fífl og aumingja. Í hinn staðinn vildu þau ekki undirgangast dálæti á þeim hruma og hrörlega Biden þó ekkert vanti upp á að karlskepnan sé nægilega hægrisinnaður og herskár fyrir þeirra smekk. 

 

Segist munu snúa aftur

Dóttir Sjálfstæðisflokksins, efrimillistéttarfémínísmans og krataeðlissjúkdómsins

Þetta hefir hún haft upp úr að hafa farið með Gjeir Haaardý í nýfrjálshyggjuríkisstjórna frægu sem fórst í nýfrjálshyggjuHruninu mikla haustið 2008. Hvur bitlingurinn á fætur öðrum hefir skolað á land hjá þessari dóttur Sjálfstæðisflokksins, efrimillistéttarfémínísmans og krataeðlissjúkdómsins, - já og hvur öðrum betur borgaður. Og hvurnig í ósköpunum slapp þessi hrokakérla við að vera dregin fyrir Landsdóm með strákanganum honum Haaardý og vera dæmd fyrir afburða slóðaskap og ábyrgðarleysi?

Vér munum öll þegar þáverandi drotning krataeðlisins flaug eins og landafjandi milli landa með honum Gjeir Haaardý til að segja útlendingum að allt væri í stakasta lagi á Íslandi og þá ekki hvað síst í banka- og efnahagsmálum. Gjörðu ýmsir góðan róm að fluglátum þeirra skötuhjúa. Þegar þau síðan lentu aftur á Íslandi lögðust bankarnir á hliðina, steindauðir eins og skotin svín. Skömmu síðar orgaði dóttir Sjálfstæðisflokksins, efrimillistéttarfémínísmans og krataeðlisveikinnar framan í alþýðu íslands að hún, það er að segja alþýðanm væri skohhh ekki þjóðin, aldeilis ekki. 

Þegar frú Ingveldi voru borin tíðindin af undarlegum fram Ingibjargar Sólrúnar í Írak í dag sagði hún eitthvað á þá leið, að ekki kæmi á óvart þótt Ingibjörg Sólrún væri í þetta miklum metum hjá öllum kjaftaskjóðunum hjá Sameinuðuþjóðunum, borgarastéttin á Vesturlöndum gleymdi ekki aldrei sér og sínum gluggaskrautum. Ingibjörg Sólrún hefði að sjálfsögðu verið vitavonlaus frá upphafi í poletikinni, en lengi flotið á kérlíngarseimnum í röddinni auk þess að vera gædd amatöraleikhæfileikum. Að lokum bætti frú Ingveldur því við, að henni hefði alltaf langan til að sjá Ingibjörgu Sólrúnu á svið fara með hlutverk Gróu á Leiti í sjónleiknum Manni og konu eftir langafa Katrínar Jakobsdóttur. 

Ingibjörg Sólrún til Íraks

Það var tekið harkalega í hnakkadrambið á henni

Loksins var tekið ærlega í hnakkadrambið á frú Swndeesý Sendiherrans og hún dustuð hressilega þar til hún hundskaðist til að fyrirskipa allsherjar kóvíðssýnatöku á landamærum Íslands. Hver það var, sem lét slag standa, og þreif í hnakkadramb frúarinnar hefir enn ekki verið upplýst, en varla hafa það verið frelsisunnendurnir í Sjálfstæðisflokknum, þeim flokki hefir Swandeesý mikla mætur á, sem og einnig Stenngrimur Johoð og Kattarin Ja-Gokkgogg.

Nú, það þarf líka að grípa hastarlega í hnakkadrambið á þessu Stenngrimi Johoð og stinga honum vel á kaf ofan í Fjóshauginn við dyrnar á Framsóknarfjósinu. Komið hefir nefnilega í ljós, að þessi framsóknaryrðlingur hefir gjört sér að leik að blekkja sósíalista og verkalýð með því að þykjast vera sosialisti. Nú er loks að renna upp fyrir mörgum hjartahreinum sósíalistanum, að Stenngrimur karl er ófyrirleitinn loddari, nýfrjálshyggjuþræll og sérdeilis Samherjavinur. En vinir mínir sósíalistarnir tryggja ekki eftir á og verða að sitja uppi með að hafa alið nöðru sér við brjóst í stinn fjörutíu ár.

Nú er að fullu að koma í ljós hverslags sneypuför ríkisstjórnarferðalag VG með Erki-Íhaldinu er. Flokkshræðurnar sem eftir eru í flokki Flokkseigendafélags VG blakta eins og notuð skeinisblöð á gaddavírsgirðingu og vita ekki sitt rjúkandi ráð. Það verður ekki betur séð, en Stenngrimi Johoð og Flokkseigendunum hafi tekist að kokkála flokksmenn sína svo hrottalega að aungin dæmi séu um annað eins í íslenskri poletik, og verður að viðurkennast að það er bara andskoti vel af sér vikið hjá einu brjóstumkennanlegu Flokkseigendafélagi. Hvað um flokkshræðurnar, þessar sem blakta á gaddavírnum, verður í framhaldinu er ómögulegt að segja, eitt er þó víst, að Stenngrimi, Swabbófamilíunni, Álfheiði, Kötu litlu og undarennufígúrunum í VG er fjandans sama um trúgjarna afturúrsiglara sem þau hafa spilað með í áraraðir. 

Gott að geta skoðað alla

Ljóti andskotans náunginn þessi Múgur

Það var aldrei að karlfjandinn Múgur brá undir sig betri fætinum og fór í pílagrímsferð Washington.Verst var þó að hann skyldi stela lögreglumerkinu af lögregluprjóninum Fanonna; en þá hafði Múgur leitt rafurmagn með svörtum kapli í rassinn á Fanonna með þeim árangri að Fanonni steypti stömpum, tók boðaföll og spriklaði eins og galinn ungtyrki. Þetta þókti nærstöddum ljótt að sjá og sendu Múgi tóninn með óvöldu orðbragði og heitingum.

Ekki vænkaðist hagur Strympu þegar Múgur reif talstöðina af Fanonna lögregluþjóni og fór að tala við Trumpinn. Meðal annars laug Múgur því blákalt að Trumpinu, að nú væri Fanonni genginn af vitinu og væri hann nú byrjaður að rífa sig úr fötunum, svipta sig klæðum, til að perra sig framaní þingheiminn á Washingtonþingi. Allt hefir þetta komið sér illa fyrir Fanonna og gegnir hann nú embættinu persona non grata í Washingtonbæ.

En brátt mun Fanonni yfirgefa Washington, enda öllu trausti rúinn þar um slóðir og mun hann hafa í hyggju að leggja land undir fót og hverfa til Íslands, þar sem hann hefir nú þegar ráðið sig til starfa í varðsveit Háfdáns Varðstjóra við embætti lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu. Vísast er mikill akkur fyrir íslenska ríkið, höfuðborgaryfirvöld og samtök atvinnulífsins að fá Fanonna hingað til starfa, því hann er enn rafmagnaður eftir allt rafurmagnið sem Múgur setti í rassinn á honum á dögunum. En helvítið hann Múg viljum vér ekki sjá til landsins, því fyrir utan að vera hættulega ofbeldishneigður er hann sagður vera með kynsjúkdóma, meðal annars hjarðsveinasjúkdóm, sem er illur viðureignar og bráðsmitandi.
(Meðfylgjandi mynd er af Fanonna í embættisskrúða sínum í Washington)

Múgurinn svipti lögreglumann vopnum sínum

Af hverja berjast hinir heilaþvegnu og morgunblaðslærðu á móti lýðræðinu?

Það er ýmislegt sem litlum íhaldsdindlum dettur ekki í hug til að vekja athygli á sér og kaupa sér kannski í leiðinni falska virðingu hjá eiginhagsmunahyski borgarastéttarinnar. Til er fullt af fólki, sem aldrei hefur þurft að mynda sér sjálfstæðar skoðanir á grundavallaratriðum lífsins og tilverunnar og þar með til stjórnmála, en hefir þess í stað verið heilaþvegið vel og vandlega frá frumbernsku á morgunblaðslærdómi og lygum um samkeppni, frelsi, kauphallir, hagvöxt og peninga. Svona lið fer út í lífið eins og blindir og heilalausir kettlingar og ramba fyrirhafnarlaust í störf, verða jafnvel ráðherrar án þess að hafa hundsvit á nokkru því sem til þarft til að leysa slík verk vel af hendi.

Þessu fólki er kennt frá upphafi að halda með Sjálfstæðisflokknum, rétt eins og breskur járnbrautarstarfsmaður á Englandi heldur umhugsunarlaust með sínu heimaliði í fótbolta. Við höfum séð þetta heilaþvegna, eigingjarna og ósvífna lið fótumtroða lýðræðið daglega og ljúga því á sama tíma upp í opið geðið á almenningi að það sé sérstakir verndarar lýðræðis, frelsis og jafnréttis! í heiminum. 

Við skulum til að byrja með líta á fáein dæmi um hvernig sparifataklæddir uppskafningar hafa traðkað eins og flóðhestar á greinilegum meirihlutavilja þjóðarinnar: 1. Árum saman hafa allar skoðanakannanir, þar sem spurt hefir veri um afstöðu kjósenda til kvótakerfis í sjávarútvegi, sýnt að yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar er algjörlega á móti þessu kerfi. 2. Samkvæmt undirskriftarsöfnun, til stuðnings kröfu um að 11% af vergri landsframleiðslu til reksturs heilbrigðiskerfisins, er ljóst hver vilji þjóðarinnar er. 3. Fyrir nokkrum árum síðan fór fram kosning um nýja stjórnarskrá fyrir Ísland. Í þeirri kosningu kom afgerandi vilji þjóðarinnar fram. Fyrir skömmu síðan fór fram undirskriftarsöfnun til stuðnings niðurstöðunni í stjórnarskrárkosningunni. Í öllum þessum þremur stórmálum, og fjölmörgum öðrum, hafa stjórnmálamenn, einkum sparifataklæddir, heilaþvegnir og morgunblaðslærðir uppskafningar Sjálfstæðisflokksins af báðum kynjum, látið sig hafa að hundsa og fótumtroða greinilegan og lýðræðislegan vilja fólksins í landinu. Og ekki nóg með það, heldur barist eins og grimmir blóðhundar á móti lýðræðinu og meirihluta þjóðarinnar og notað í þeirri baráttu allan þann óheiðarleik, lygar og undirferli sem þessar ókindur hafa yfir að ráða í sinni gjörspilltu heilastarfsemi.

Áslaug ræðir við Ernu Solberg