Þegar Giljagaur kom fljúgandi niður Uppsalakúksskriður og fór beint inn í fjósið

Hún valt niður Uppsalakúk eins og landatunna og staðnæmdist ekki fyrr en út sjó var komið. Þetta var eitthvað voða hættulegt því Uppsalakúkur er sleipur og meir en illur yfirferðar. Hvað sem þetta ráf konunnar átti að þýða er mönnum hulið. Frú Ingveldur frétti af hrakförum konunnar Ásdísar Arnardóttur og skráði hana inn í bókhald sitt. Ásdís gjörði svo aðra tilraun til að komast á hæsta tind Uppsalakúks, en komst því miður ekki nema upp á mitt túnið fyrir neðan kúkinn en þar stangaði grimm kýr hana niður og hnoðaði henni niður í djúpan, kaldan skurð. Þannig fór um þá fjallgöngu.

Um jólin hrökk Áslaug Kortsdóttir upp við mikinn fyrirgang úri á götu. Þegar hún leit út um gættina á húsi sínu sá hún tvo jólasveina í hörðum bardaga. Varð henni strax ljóst að þarna fór fram slagur upp á líf og dauða, slík var heiftin í jólasveinunum. Þessir karlar hótuðu með fáheyrðu orðbragði að drepa hvurn annan og höfðu sjálfskeiðunga sína opna á lofti. Svo mikið heyrði Áslaug, þó heyrnardauf sé, að þar voru jólasveinarnir Giljagaur og Gluggagægir að berjast, og Áslaug heyrði ekki betur en illindi út af einum kvenmanni sem þeir báðir höfðu huga á perrast með. Áslaug kallaði lögregluna til, sem kom að bragði og handtók slagsmálasveinana.

Áslaug hafði fyrir margt löngu séð þessa náunga þegar hún var að alast upp í Innari Fjólu undir Uppsalakúk. Giljagaur hafði komið þjótandi niður hlíðina á nákvæmlega sama stað og Ásdís Arnardóttir missti fótavistina og steyptist niður stall af stalli. En Giljagaur hafnaði ekki úti í sjó eins og Ásdís, heldur kom hann undir sig fótunum, rétt við hliðina á heimreiðinni fyrir neðan Innari Fjólu. Þaðan stökk helvítis jólasveinninn beint inn í fjós og skömmu síðar sást mjaltakonan koma á þeysispretti út um fjósdyrnar með pilsin uppum sig og brækurnar niðrum sig, en Giljagaur fylgi fast á eftir með prjóninn á lofti; af þessu varð til textinn, ,,Hvassaleitisdóninn dinglandi með prjóninn." Hvað svo gjörðist er oss um megn frá að greina, en eitt er víst, að mjaltakonan bar ekki sitt barr eftir þessa uppákomu og lá lengi á vitlausraspítalanum í Reykjavík.  

Rann nánast stjórnlaust niður fjallið

Þjófsnautar og glæpasamtök

Eflaust er þetta rétt skref á réttum tíma fyrir innvígðan krimma- og braskaralýð Sjálfstæðisflokksins. Hinsvegar er þetta rangt skref og glæpur gagnvart réttmætum eigendur Íslandsbanka og Landsbanka, þ.e. fólkinu í landinu sem á þessa banka. Og þó ein vesöl þingmennisskjáta Sjálfstæðisflokksins þvaðri rakalausa endaleysu til að þóknast eigendum sínum, þá má hann vita það að landsmenn eru ekki búnir að gleyma því þegar Sjálfstæðisflokkurinn gaf drullusokkum sínum banka og aðrar verðmætar eignir fólksins í landinu i nýfjálshyggjfárinu fyrir Hrun og skipbrot auðvaldsstefnunnar haustið 2008.

Í Kjarnanum í dag stendur eftirfarandi: ,,Nokkrir fjárfestar stóðu að kaupum á 12,1 prósent hlut Landsbankans í umsvifamesta fjárfestingafélagi landsins í síðasta mánuði. Þar á meðal voru stærstu eigendur Stoða, eignarhaldsfélagið Mótás og Lárus Welding fyrrverandi bankastjóri Glitnis." Hvaða andskotans glæpamenn eru það sem taka ákvarðanir um glæpaverk eins og þetta? Eða eru Sjálfstæðisflokkurinn fyrst og fremst skipulögð glæpasamtök, eins og ýmsir hafa haldið fram og með allgóðum rökum? 

Það er laglegur fjandi ef það er svo, að þjófnaðir, þýfi og þjófar hafi algjöran forgang í huga þeirra sem þjóðin hefir falið að fara með hennar mál. Það má svosem búast við öllum skrattanum af eigendum Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar, enda hafa þeir þráfaldlega sýnt að þeir eru ekki vandir af meðulunum. En að liðið í VG skuli standa að þessu glæpabraski og aðför að eigum almennings er svo stórfurðulegt að engu tali tekur. Finnst Katrínu Jakobsdóttur eðlilegt af hennar hálfu og VG að gerast þjófsnautar og sjá gegnum fingur sé þegar fingralöng óbermi auðvaldsins ræna eigum almennings um hábjartan dag? Voru það svona áhrif í pólitík sem þú varst að sækjast eftir þegar flokkseigendafélagið gerið þig að varaformanni fyrst og síðan að formanni þegar farið var að syrta í álinn fyrir Steingrími og Swabbófjölskyldunni? Ertu virkilega svona mikið andskotans gauð, frú Katrín, eða ertu bara, þegar allt kemur til alls, lágkúruleg auðvaldstrunta eins og Bjarniben, frú Andersen og Thorrgerður Katrín? Þú hefir enn dálítinn tíma til að reka eithvað af slyðruorðinu af þér og flokknum þínum, en það kostar það að þú segir upp vistinni hjá glæpasamtökunum og maddömuherfunni og sprengir ríkisstjórnina í loft upp með öllum þeim spekúlasjónum braskaralýðsins um ránsferðir um eignir almennings. Sýndu nú einusinni, að það sé einhver glæta af hugsjón og réttlætiskennd í höfðinu á þér áður en þú dagar endanlega uppi sem eitt auvirðilegt verkfæri auðvalds, braskara og stigamanna. 

Við þetta er rétt að bæta orðum séra Davíðs: 

„Vegna þess að ég heyrði ráðherra nýlega tala um nauðsyn þess að "setja eigur ríkisins á markað" finnst mér nauðsynlegt að afrugla aðeins hvernig sagt er frá þessu. Hér eru tvö orð sem vert er að gefa gaum að merkingunni í og því hvernig þau eru notuð. Hið fyrra er "markaður". Hverjir eru "markaðurinn"? Ég er ekki á þessum markaði og fólkið sem kemur hingað til að biðja um hjálp er það ekki heldur. Öryrkjar eru ekki á þessum markaði.“ Að mati Séra Davíðs er orðið „Markaður“ í raun fínt orð yfir það sem kallað er „fjármagnseigendur“ sem aftur er skrúðyrði yfir þá sem eiga peningana, auðmenn. „Hitt orðið er "ríkið". Hverjir eiga "ríkið"? Það er í raun almenningur í þessu landi, þjóðin. Höfum þess vegna alveg á hreinu að þegar talað er um að setja eigur "ríkisins" á "markað" er í raun verið að tala um að koma eigum þjóðarinnar í hendur auðmanna.“

Rétt skref á réttum tíma

Þeir í 101 munu leiða hann upp á Skólavörðuholt til krossfestingar

Ásmundur Einar er sveitadrengurinn sem varð svo ofboðslega róttækur til vinstri að hann varð að ganga í Framsóknarflokkinn. Rétt áður en hann gekkst gömlu Framsóknarmaddömunni á hönd sat hann leynifundi með róttæklingum, sem voru að bræða með sér uppreisn gegn óþrifagemlingum Flokkseigendafélagsins í VG. Það er samdóma álit allra þeirra sem sátu þessa fyndi með geldingatangapiltinum Ásmundi Einari úr Dölum vestur, að hann hafi bókstaflega ekki ráðið sér fyrir róttækni. Þegar hann mætti á síðasta fundinn með hinum róttæku var ljóst að til tíðinda mundi draga, því drengurinn var kominn í Che Guivarabúning og vildi ólmur hlaupa út til byltingarstarfa. Daginn eftir var hann genginn í Framsóknarflokkinn, en einn hinna róttæku sagði þegar hann fékk fréttina um vistaskiptin, að gott væri að auminginn svorni væri kominn á vitfirringahælið og vonandi að honum auðnaðist að finna þar sálarró undir pilsfaldi gömlu Maddömunnar.

Nú ætlar drengurinn úr Dölunum að yfirgefa heimahagana og fórna sér fyrir byltingarmálstað gömlu Framsóknarmaddömunnar og gifturíka Kaupfélagsstjórans á Sauðárkróki og fara í framboð í hundrað og einum Reykjavík. Trúlega verður þetta ekki ferð til fjár, því kaffihúsa- og knæpuspekingar í hundrað og einum eru vísir til að draga greyið upp á Skólavörðuhotið og krossfesta hann þar, rétt eins og kaffihúsa- og knæpuspekingarnir í Jérúsalem gjörðu þegar þeir fóru með Jésú vin okkar upp á Hausaskeljaholt í Jérúsalem til krossfestingar. Það verður mikill helgiljómi yfir Skólavörðuholtinu ef fræðimenn og farísear hundrað og eins Reykjavíkur fara með Ásmund Daða þangað upp eftir og krossfesta hann vel og vandlega svo gamla Framsóknamaddaman öðlist eilíft líf í Framsóknarfjósinu.

Svo má líka vel ver, og það er jafnvel mikið líklegra en hitt, að skríllinn í hundrað og einum láti sér fátt um finnast með fórnarframboð Ásmundar litla Einars í Reykjavík og hans hlutskipti verði að liggja þar fallinn í götusvaðinu eftir næstu kosningar. Og ef hann klúðrar þingsæti í Reykjavík, þá er eins víst að gamla, geðilla og geggjaða Framsóknarmaddaman klæði sig upp úr körinni, leggi land undir fót með hrossageldingartöng í hendinni, og hafi upp á Drengskriflinu og kenni honum þá lexíu sem bragð er af. En ljóst er að flan Ámundar Einars mun enda afar illa, á hvurn veg sem það verður.

Ásmundur fer fram í Reykjavík norður

Þegar fjölkvænið er í höfn eiga anímalistarnir næsta leik

Það er einmitt svona þingsályktunartillaga sem margir, eftir vill allir, hafa verið að bíða eftir. Fjölkvæni er þá blessunarlega komið á dagskrá, þökk sé hinum djúpvitra Birni Leví og hinum gáfuðu Pírötunum. Þegar fjölkvænisþingsályktunin verður ekki lengur ályktun heldur virðuleg lög frá Alþingi Íslendinga, þá gerum vér fastlega ráð fyrir að þingflokkur Pírata ríði hressilega á vaðið og láti gefa sig saman í heilagt hjónaband allan í einu lagi. Þá verður til dæmis Björn Leví brúðgumi herra Smára McCarty og frökenar Þórhildar okkar Sunnu, sem og hinna í þingflokkum. Svo verða þetta allt saman hjón á einu elskuríku kærleiksheimili.

Þegar fjölkvæni verður orðið að staðreynd í íslenskum lögum og þjóðlífi, fer að styttast í að anímalistarnir okkar fari fram og heimti sín réttindi. Til að svo megi verða, þá munu anímalistarnir leita til frjálslyndra stjórnmálaflokka af réttu gáfnastigi til að bera fram réttlætið fyrir þeirra hönd. Koma þá helst í hug flokkurinn sem kennir sig við sjálfstæðið, Samfylkingin og Miðflokkur klausturbúa. Eftir næstu kosningar, þegar áminnstir flokkar verða búnir að mynda ríkisstjórn, munu málefni anímalistanna hafa forgang og réttindi þeirra afgreidd með hraði.

Þegar lög um hjúskap anímalista hafa öðlast gildi verður ekkert því til fyrirstöðu að sú aldurhnigna Framsóknarmaddama gangi að eiga skjöldótta tuddann í Framsóknarfjósinu og að þau gerist í framhaldin lögformleg hjón með blessun sóknarprestsins í Framsóknarprestakallinu. Þá held ég verði slegið upp veglegri veislu, þar sem Sigmundi og Gunnsabraga verður boðið til brullaups, ákavíti og handspritt kneyfað, og brúðhjónunum færðar veglegar og nytsamar gjafir.

Vill afnema fjöldatakmörk í hjúskap og sambúð

Og brátt mun bankaeign vor af þjófsvöldum þynnast

Hann er svo sem sá labbakútur sem við var búist, ekkert nýtt þar á ferðinni. Hann áttar sig ekki einusinni á að eigendur ríkisbankanna eru eflaust langflestir á því að eiga þá áfram. Menn sem eru eins mikið úti að aka og ráðsmaður gömlu Framsóknar eru hreinlega hættulegir samfélaginu. Enn skuggalegra er þó, að Katrín vesalingur Jakobsdóttir er bara algjörlega þeirrar skoðunar að rétt sé að leyfa Sjálfstæðisflokknum að selja og vinavæða ríkisbankana, en því hafði aunginn sem kastaði atkvæði sínu á VG og Katrínu búist við.

Eiginlega er varla hægt að kalla afstöðu Katrínar og Stenngrims Johoðs í bankasölumálum annað en glæp, eða að minnsta kosti svæsin svik og aumingjaskap. Með þessu klunnalega útspili eiga þessi hjú ekki annað skilið en að þeim og flokknum þeirra verði sópað út úr poletik á Íslandi og lengst út í hafsauga. Hvernig aumingjaliðinu í VG líður eftir að hafa svikið kjósendur sína og hagað sér eins og rakin fífl gagnvart þeim er erfitt á ímynda sér. En það eiga ólánsskepnur og svíðingar sameiginlegt, að vera siðferðilega brengluð, siðvillt og ágjörn fyrir sig og sína í þrengstu merkingu þeirra orða.

Þetta mun svo allt enda illa og hlálega hjá ráðsmannsgripnum í Framsóknarfjósinu og undirförulu svikurunum sem stálu VG. Það er óhjákvæmilegt. Sjálfvirka réttlætislögmál alheimsins mun sjá vendilega um það áður en upp verður staðið. Það muna flestir hvernig fór fyrir Júdasi aumingjanum svorna: Sjá hér hvað illan enda ótryggð og svikin fá. Júdasar líkar lenda leiksbróður sínum hjá. Andskotinn illskuflár enn hefur snöru snúna snögglega þeim til búna, sem fara með fals og dár. 

Stjórnarandstaðan átti sig ekki á stöðunni

Sækýr eru viðsjárverðar skepnur sem full þörf er á að marka eins og lömb

Það hefir lengi verið lenska að bændur marki sauðfé sitt og hross til þess þeir þekki kvikindi sín aftur og minni hætta sé á að aðrir bændur láti freistast og steli þeim. Færri sögum fer aftur á móti af bændur hafi markað nautpening sinn, hvurnig sem á því kann að standa. Nú kemur í ljós, að Trumpur bústólpi í Norður-Amríku hefir markað sækýr sínar á sinn hátt, en hann er sjálfur nautgripur og veit því hvernig haga skal merkingum á sækúm.

Á Íslandi hefir orðið vart við sækýr og stendur öllum alminnilegum mönnum stuggur af þeim bölvuðu ófreskjum. Sækýrnar eru nefnilega í sumum tilfellum karlkyns og eiga það til að lokka venjulega kýr til sín út í sjó til að nauðga þeim. Af þessháttar andstyggð eru því miður allt of margar sögur. Afkvæmi sækúatudda og venjulegrar íslenskrar beljukúar er það viðurstyggilega óbermi nykur, sem er stórhættuleg skepna svo sem dæmin sanna. Já. 

Svo eru líka dæmi um að sækýr hafi fíflað landgriðung út í til sín til samræðis. Að Bakka í Ytri-Hrunsmannahreppi bjó á síðustu öld þarfanaut sveitarinnar. Þetta var óhemju kraftmikill og ljónfjörugur graddi, sem bölvaði hátt um nætur svo heimilisfólk gat illa sogið fyrir háreysti tuddans. Svo gerist það eins haustnótt, að sækýr er komin í flæðarmálið og öskrar ákaflega. Þetta heyrir griðungurinn og ærist gersamlega, slítur sig lausan og brýtur sér leið út úr fjósinu og hleypur þegar til sjávar. Skiptir aungvum togum, að þar í fjöruborðinu giljar tuddinn sækúna með þeim tilþrifum sem lengi verða í minnum höfð og á annála hafa verið skráð. Upp úr þessu varð þarfanaut bændanna í hreppnum aldeilis fram úr hófi geggjað og hljóp á fjöll eins og sauðfé. Þar uppi framdi nautið hina ljótustu glæpi sem hægt er að hugsa sér, en betur skal sagt frá þeim ósköpum síðar. 

Nafn forsetans krafsað á friðað dýr

Fáein vel valin orð um lýðræði, spillingarskítafýlu og ,,nútíma sósíalisma".

Svo læstar fréttir eru slæmar fyrir lýðræðið. Hið sama má segja um dauðan hund, hann vekur aungvann með með innantómu gelti meir. Þjóðin og lýðræðið eru mun betur sett með læstar fréttir Stassion tú, sem aunginn sér eða heyrir; nóg er samt af áróðursmaskínum auðvaldshersins á Vesturlöndum. Og ef á fréttastofu Ríkisútvarpsins starfar ólýgið, heiðarlegt og óhlutdrægt fólk skiptir það engu máli fyrir þá fréttastofu þó Stöð 2. læsi öllum sínum fréttum og kjaftabulli.

En að öðru og mun skemmtilegra efni: Á síðastliðnum sólarhring átti ég eftirfarandi orðaskipti við félaga Þórberg Torfason frá Hala í Suðursveit um heimilisvin VG, Ögmundar Drífu, Katrínar og Gunnars Smára, hana Höllu Gunnarsdóttur bitlingaþega:

Þórbergur Torfason: Jóhannes Ragnarsson! Hvaða Halla tróð sér sem aðstoðarmaður inní Forsætisráðuneytið? Þú þarft að fletta upp í Öldinni sem leið til að finna eitthvað samræmi orða þinna núna félagi. Það dugir ekki að vera bæði gamall, grár og gugginn þegar nútíma Sísíalismi er gagnrýndur. Halla var aðstoðarmaður Ögmundar meðan hann gegndi ráðherrastöðu. Hún hefur aldrei verið í Forsætisráðuneytinu nema í kaffi hjá Sigmundi kannske. Hún er hins vega framkvæmdastjóri ASÍ í dag sem er aðeins annað mál.

·
Jóhannes Ragnarsson svarar: Þórbergur Torfason. Jæja karlinn, þú veist þetta allt, enda ekki gamall og grár. Ég leyfi mér hinsvegar að hressa örlitið upp á þig með þessu hér: https://www.dv.is/.../halla-gunnarsdottir-radin-radgjafi.../
Þarna kemur nefnilega fram að Halla vinkona þín var ráðin sem ,,ráðgjafi" forsætisráðherra, Katrínar Jakobsdóttur. Enn fremur kemur fram að Halla hafi aðsetur í forsætisráðuneytinu og hefji störf 1. mars 2018. Ég bý því miður ekki yfir nægilegum gáfum til að kunna skil á hver munur er á aðstoðarmanni og ráðgjafa forsætisráðherra. Það veit heldur enginn við hvað Halla þessi aðstoðaði Ögmund, ég held hann viti það ekki sjálfur enn þann dag í dag. En allt um það þá er römm spillingarfýla af öllu þessu aðstoðarmanna og ráðgjafastandi ráðherra, og eru þá sífelldar ráðningar VG-ráðherra á Höllu Gunnarsdóttur ekki undanskilin. En auðséð er samt á öllu, að ráðgjöfum þessum og aðstoðarmönnum eru ekki greidd laun úr vösum ráðherra. Og yfir hverju er Halla framkvæmdastjóri hjá ASÍ? Það væri fróðlegt að fá nánari útlistun á því. Og hvað hvað ætli Drífa láti, meðal annarra, fátækt verkafólk borga þessum ,,framkvæmdastjóra", vinkonu sinni, í laun á mánuði? Og eitt til viðbótar: Hvað er ,,nútíma Sísíalismi"? Ef til vill er þetta misritun, innsláttarvilla, hjá þér og þarna eigi standa ,,nútíma sósíalismi". Ef þarna er átt við nútíma sósíalisma, þá getur þú eflaust frætt mig og fleiri um hver munurinn er á ,,nútíma sósíalisma" og ,,gamaldags sósíalisma", því ef nútíma sósíalismi er til þá er væntanlega eitthvað til sem hægt er að kalla gamaldags sósíalisma. Mér finnst reyndar ég hafi heyrt einhvern óm af tali um ,,nútíma sosialisma" áður, jafnvel fyrir áratugum síðan.
Meira af þessu máli á Facebook-síðu Vilhjálms Birgissonar verkalýðsforingja á Akranesi.

Fleira var það nú ekki að sinni, góðar stundir.

Læstar fréttir slæm tíðindi fyrir lýðræðið

Stórmerk og nýrri en ný forgangsröðun tekin í notkun

Hér er aldeilis um stórmerkan áfanga að ræða. Nú skal bólusett og bólusett, sprautað og sprautað, allt þar til bölvaður seggurinn Kóvíð Nítjándi liggur steindauður. Svo er víst búið að forgangsraða í bólusetninguna upp á nýtt. Í hinni nýju og bráðnauðsynlegu forgangsröðun fer fremst gamla flokkseigendaklíkan úr Alþýðubandalaginu, en sú væna klíka heitir i dag Flokkseigendafélag VG og á öll hlutabréfin í Vinstrihreyfingunni grænu framboði, sem telst víst vera stjórnmálaflokkur eða eitthvað soleiðis.

Það verur gaman að sjá þegar Swandeesý segir við flokkseigendur sína: ,,upp með höndur og niður með brækur" og rekur sprautuna á kaf í afturendann á Flokkseigendafélaginu, nánar til tekið í blágörnina á hinu veleðla félagi, og dælir það útúrfullt af kóvíðsdrepandi upplausn. Þá held ég nú hárin fari að rísa á höfðinu á honum Stenngimi okkar Johoð. Þegar bóluefnið verður farið að virka á Flokkseigendafélagið er forgangsröðin náttúrulega komin að sægreifunum, því ekki megum við við að missa einn einasta þeirra úr þessari kóvíðsdrullu. Þannig verður haldi áfram koll af kolli allar elítur hafa verið sprautaðar, en þá verður bólusetningunum líka hætt og Swandeesý og þau hin í ríkisstjórninni geta snúið sér óskipt að því að gefa vildarvinum banka, ýta hressilega við hagvextinum og samkeppninni og halda galadansleik í salnum hans Ásmundar. 

En öðru og geðslegra málefni: Það kom vel á vondan í morgun, þegar í ljós kom að Kolbeinn Kolbeinsson hafði notað nóttina og nætursvefninn til að míga í rúmið. Þetta var hræðilegt. Frú Ingveldur hrökk upp, hlandblaut á annarri síðunni, og fannst eins og hún væri að drukkna, eins og segir í dægurlagatextanum. Hún var svo ógnar felmstfull er hún reif upp glyrnunnar, að hún sparkaði Kolbeini eiginmanni sínum strax fram úr bælinu. Svo öflugt var sparkið, að Kolbeinn kastaðist á ofninn og fékk blóðnasir og hruflaðist á hægri augabrún svo blóðið lagaði niður í augað. Þá var nú öldin önnur þegar frú Ingveldur sjálf gekk sigri hrósandi að rúmbálki Máríu Borgargagns og Indriða Handreðs, hvar þau hrutu hrotum réttlátra, lyfti öðru lærinu, því er að bælinu snöri, og mé lystilega yfir hjónin.

Þáttaskil í faraldrinum fyrir sumarið

Eftirsótt starf

Afar merkilegt star er nú laust til umsóknar, sjálft embætti forsetaritara. Þetta er frábærlega vel launað starf, sem felst í því rita embættisbréf fyrir forsetann, ef svo illa hagaði til að þjóðin hefði kosið sér óskrifandi og ólæsan forseta. Fráfarandi forsetaritari var ráðinn vegna kunningjatengsla hans við séra Ólaf Ragnar Grímsson, fyrrum forseta, en kunningjatengsl þessi voru tilkomin vegna þess að þeir voru samherjar í baktjaldamakki og valdabaráttu í Alþýðubandalaginu sáluga. 

En nú er sem sé núverandi forsetaritari, skáldmennissonurinn og krataeðlisþingmannsbróðirinn og Thorsarinn, að hrökklast úr embætti, enda séra Ólafur Ragnar orðinn landlaus og utangátta. Sem betur fer hugsa margir sér gott til glóðarinnar og hafa nú þegar sextíu manns sókt um að fá vinnu við að skrifa bréf fyrir forseta sem ekki kann að skrifa. Allt eru þetta valinkunnir sæmdarmenn og sæmdarkonur. Nema hvað? Mannvalið er hreint stórkostlegt og stórbrotið. Meðal umsækjenda er til dæmis þjóðskáldið Davíð Stefánsson frá Fagraskógi, sem og fræðimaðurinn, rithöfundurinn og skáldið Sigurður Nordal. En þessir tveir hljóta að teljast líklegastir til að hreppa hnossið.

Svo eru þarna umsækjendur sem hafa fátt eitt til brunns að bera annað er krataeðlið, það er meira að segja óvíst að þeir giljagaurar kunni að draga til stafs. Á lista umsækjenda er nefnilega að finna nöfn þeirra háæruverðugu manna Glúms Jónsbaldvinshaníbalssonar og hr. Guy Burgess, er áður gegndi starfi framkvæmdastjóra hjá krataeðlinu í Samfylkingunni en hann er því til viðbótar maður hinnar burtstokknu Rósu VG. Svo er að sjá að kona Stjána söngs, Sigurjóna (með títuprjóna), hafi líka sókt um skrifarastarfið, en hún er dóttir krataeðlismaddömunnar Rannveigar frá Ísafirði. Þannig mætti lengi telja upp skarann allan af öndvegisfólki, sem tilbúið er að fórna sér fyrir starf sem útheimtir samkvæmisklæðnað hvunndags, sæmilega skriftarkunnáttu og eru ekki fótrakir. Og þar sem þetta er hlý innivinna, ef vinnu skyldi kalla, þá er eftir geysimiklu að sækjast.

60 sóttu um embætti forsetaritara

Við þekkjum þessar telpur sem hrundu niður Móskarðshnjúka í gær

Það voru þær frú Ingveldur og Máría Borgargagn sem fóru ansi flatt í Móskarðshnjúkum í gær. En okkar í milli sagt vóru þær heldur en ekki dauðadrukknar þegar misstu fótavist á svellinu og húrruðu eins og styggar eftirlegukindur niður hnjúkinn og í klessu. Þær voru áberandi ölvaðar, bévítis skjáturnar, þegar þær lögðu á fjallið, og bættu sífellt meira á sig eftir sem ofar dró. En í Móskarðshnjúkum keyrði um þverbak og þær misstu fótanna. Þegar þær lágu í sinni klessu eftir hrapið við rætur Móskarðshnjúka var önnur flaskan brotin, en þær löptu úr þeirri sem heil lifði þar til þyrilflugan kom og sókti þær.

Eins og búast mátti við, hafa hin landsfrægu helgarsamkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins verið með daufara móti frá upphafi kóðvíðs nítjánda og til dagsins í dag. Í fyrrakveld sátu þau tíu í helgarsamkvæminu, öll drullufull og hálf sona dópuð í ofanálag. Um kveldmatarleytið var Brynjar Vondalykt lagstur; hann lá á grúfu í forstofunni með buxurnar dregnar niður fyrir þjóhnappa. Undir morgun lágu svo allir í vímuroti að heimilinu, nema frú Ingveldur og Máría Borgargagn. Þær höfðu ornað sér hvor með annarri í hjónabælinu frá því seinnipart nætur. Þegar til kom og morgun var genginn í garð kom í ljós að þær gátu ekki sofnað og því síður sofið.

Það varð því að samkomulagi millum hinna rosknu telpna að fá sér frískt loft, helst af öllu fjallaloft. Og þær óku heldur fáklæddar undir kuldagallanum inn í Kollafjörð, blindfullar, og bifreið þeirra sikksakkaði um stræti og torg uns numið var staðar undir Esjufjalli. Þar stigu þær út héldu á brattann. Sem fyrr segir voru telpurnar asskoti eitthvað rykaðar á göngunni, augun glær og fnykurinn af þeim grunsamlegur. Á hjalla nokkrum hátt upp í hlíðinni gjörðu þær stans á för sinni, stilltu sér upp og sungu svo hátt að tindar Esju gnötruðu og selirnir í Kollafjarðarsjó tóku andköf og lögðu á flótta. Lagið sem þær sungu var heldur ekki af verri endanum: ,,Lífið er lotterí" heitir það víst. En þá kom að síðasta erindinu renndu þær kuldagallanum frá nekt sinni og glenntu sig upp á gátt framan í heiminn. Hrafnarnir stóðu álengdar og blygðuðu sín fyrir hönd söngkvennana. En svo komust þær á Móskarðshjúkinn, vóðu þar strax út á uppbóginn svellglotta og steyptust undir eins niður hnjúkinn og þaðan niður í miðja Esjuhlíð og lágu þar um hríð hér um bil dauðar. Þá var kuldagallinn Borgargagnsins fyllst af snjó, sem fráflaksandi gallinn hafði sopið inn í sig á niðurleiðinni. Svo kom þyrilvængjan og náði í telpurnar og þar með var gamanið úti. Bíngó.  

Talið að hálka hafi valdið slysinu