Hálfdán lögregluþjónn og virðingarverði heimilisfaðirinn

Það er fátt sem lögregluþjónarnir skipta sér ekki af; ekki eru þeir fyrr búnir að klaga lögreglustjórann í Reykjavík fyrir ráðherrum og umboðsmanni alþingis en þeir eru stokknir upp í sveit í skógarhögg. Sennilega er þetta skógarhögg þeirra æfing fyrir orrustuna sem þeir eiga í vændum við lögreglustjórann, ráðherrana og umboðsmanninn. Alla sína lögreglutíð hefir Hálfdán lögregluþjónn haft vel hvatta öxi á skrifstofuborðinu á lögreglustöðinni, sakborningum og vitnum til aðvörunnar. Enda er Hálfdán lögregluþjónn viðsjárverður maður, það vita þeir sem lent hafa í honum. Stuttu eftir að Hálfdán gerðist lögregluþjónn fór að örla á því að hann tæki saklausa menn fasta og loka þá inni í fangaklefa, svo og svo lengi. Þegar þessir saklausu menn sluppu út voru sumir þeirra orðnir geggjaðir og farið með þá beina leið á Klepp.

Einhverju sinni handsamaði Hálfdán, að kvöldi til, virðulega heimilisföður sem var að fara með heimilissorpið út í ruslatunnu áður enn hann færi að sofa. Þennan náunga járnaði Hálfdán á hönum og fótum og dró inn í lögreglubifreiðina. Þegar á lögreglustöðina kom fleygði Hálfdán heimilisföðurnum virðulega inn í klefa með hræðilegum bölvi og svíðvirðingum, sem voru svo harkalegar að fanganum féll allur ketill í eld. Um nóttina birtist Hálfdán fanganum og var þá ægilegur ásyndum, ber að ofan, blautur af svita, rauðþrútinn til augnanna og ángandi af vínlykt og einhverri annarri skítalykt sem fanginn hafði ekki ráðrúm til að koma fyrir sig því Hálfdán réðst umsvifalaust á hann og tók til við að berja hann og pína með einkennilegum fagbrögðum.

Það sem hinum ráðvanda heimilisföður og fanga þókti sérkennilegast við næturheimsókn Hálfdán lögregluþjóns var hinn einkennilega andardráttur hans og stunur. Löngu seinna sagði hinn virðingarverði heimilisfaðir svo frá, að hámark skelfingarinnar þessa eftirminnilegu nótt, hafi verið þegar Hálfdán virtist, eftir gríðarlegar fólskuaðfarir, fá eina geníral-allsherjarfullnæingu, seig allur samn eins og marglytta og skreið á fjórum fótum út úr fangaklefanum og lét dyrnar eftir opnar. - Það var eins og karlhelvítið hefði orðið fyrir innvortis kjarnasprengingu. Þegar fanginn komst aftur til meðvitundar eftir útreiðina sá hann út um dyrnar hvar Hálfdán lögregluþjónn lá endilangur á gólfinu og var nú orðinn nakinn niður að hnésbótum. Án þess að hugsa lagði heimilisfaðirinn á flótta úr fangelsinu en var óhægt um vik því hann var sem fyrr segir járnaður á höndum og fótum. Hann varð því að krafla sig eins og rotta fram hjá hinum þreytta lögregluþjóni, sem hraut hástöfum á gólfinu, og út í frelsið. Daginn eftir úrskurðaði Gottfreður læknir heimlisföðurinn virðingarverða fullkomlega géðbilaðan og það var Hálfdán lögregluþjónn sjálfur sem ók fyrrum fanga sínum í loftköstum, undir sírenublæstri og blikkandi ljósum, á Kleppsspítala þar sem hvítir sloppar ráku sprautunálar á kaf í brjálæðinginn og börðu hann með gúmmíhamri í hausinn ef vera mætti að það hæmi vitinu fyrir hann.  

Lögreglan réðist í skógarhögg

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 3.4.2017 kl. 00:29]

Það vantar ekki dramatíkina hér!