Hálfdán lögregluþjónn

Soleiðis hefir Hálfdán lögregluþjónn oft og iðulega gert, kastað fólki í götuna og barið það með kylfunni í bakið þar til það gubbaði blóði og skeit í buxurnar. Aldrei hefir Háldán mátt gjalda vasklegrar framgöngu sinnar enda eru yfirboðarar hans eindregið þeirrar skoðunnar að agi verði að vera í þjóðfélaginu.

Eitt sinn varð Hálfdán lögregluþjónn að hlaupa langar leiðir á eftir þjófóttri kélíngargálu sem var frá á fæti og lítð fyrir aga. Að lokum tóks Hálfdáni þó að koma höggi á milli herðablaðanna á kvendinu með kylfuni svo að hún steyptist fram yfir sig og hafnaði úti í vegkanti. Þar lúskraði lögregluþjónninn svo rækilega á konugarminum að hún efir aldrei stolið síðan. Þá hafði Hálfdán hlaupið góða tólf kílómetra á eftir þjófnum. En aðal ástæðan fyrir betrun kerlíngar er að eftir viðskipti hennar við Hálfdán hefir hún verið bundin í hjólastól og því átt erfitt um vik að stunda gripdeildir.

Annað sinn var Hálfdán kallaður til að skakka leikinn á einkaheimili þar sem talið var að ofbeldi færi fram. Því miður fór Hálfdán lögregluþjónn húsavillt að þessu sinni og þaut með kylfu sína reidda inn á friðsamt borgaraheimili. Þegar húsráðendur þar á bæ harðneituðu ofbeldisástandi þar á bæ varð Hálfdán æfur af reiði og lét barefli sitt ganga af fullri hörku á allri fjölskyldunni, börnunum líka, og heimilisfaðirinn handtók hann og hafði með sér í fangelsið. Í fangaklefanum fylgdi Kolbeinn sókn sinni eftir, fjarrænn til augnanna og með lostabros á vör, og linnti ekki látum fyrr en hann fékk þannig gríðarlega fullnægingu, að hvaða stóðhross sem er hefði verið fullsæmt af.  

„Leggstu á jörðina núna“