Það er engum verkum að skipta

Það er þá eins gott að finnist einhver verk til að skipta á milli sín. Þar að auki eru í hópnum liðleskjur sem þýðingarlaust er að setja nokkuð upp í höndurnar á. Í síðasta merihluta vórtu til að mynda nokrrar herlegar liðleskjur, hvur og ein með marga úthverfa og öfuga þumalputta á hvorri hendi og frá þeim lak ýlda, sem bar verklagni þeirra ófagurt vitni. Enda fjaraði sá meirihluti út frá grútskítugri miðborg og einhverju óskiljanlegu rugli.

Vissulega er Samfylkingin, VG, Viðreisn og Píratar ágætur hægrisinnaður grátkór, þó falskur sé og óáheyrilegur. Og þessi ósköp eru fullgóður meirihluti fyrir Reykvíkinga, þeir eiga hvort eð er ekki neitt skárra í pokahorninu. En þetta lið skiptir aldrei neinum verkum, því í fyrsta lagi eru engin verk, sem hægt er að kalla því nafni, í boð; í öðru lagi kann þetta lið ekki vinna nein verk, eru liðleskjur; í þriðja lagi væri nær að borgarbúar verkuðu þetta stjórnmáladót sitt upp úr sterkum lút úr vítíssóda og stíflueyði.

Til að fullkomna fáránleikann og línubrenglunina í borgarstjórn ættu Samfylkingin, VG, Viðreisn, eða hvað þetta heitir og Píratar að bjóða Vigdísi Hauks borgarstjórastólinn. Það mundi setja vissan svip á meirihlutann og borgarstjórnina og gera að verkum að setja mundi óstöðvandi hlátur að útlendingum sem kæmust að því hvað væri á seyði. En verkunum skulum við gleyma, því þau verða engin, því ekki er hægt að telja illar athafnir og heimskupör til raunverulegra verka á vettvangi borgarstjórnar Reykjavíkur.  

Eiga eftir að ræða verkaskiptingu

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 30.5.2018 kl. 23:17]

Ég er farinn að halda að síðuhafi sé launskotinn í Vigdísi Hauks og sé að vonast til að sé hann nógu duglegur að lemja á henni á lyklaborðinu skutlist hún vestur í Ólafsvík með það að augnamiði að lemja hann líkamlega og ætli þá að nota tækifærið að fá hana til við sig. Það verður alveg líkamlegt held ég. 

[Jóhannes Ragnarsson, 30.5.2018 kl. 23:24]

Launskotinn? Ja þó það nú væri. Enda er kvenkosturinn atana einhver geypilegasti Gilitrutt á landi hér og fjöldi kalla sofnar út frá því á kvöldin að hugsa um hana. Aftur á móti þykir þeim lakara fá mynd hennar fyrsta af öllu upp í hugann þegar þeir vakna því þá sé svo mikil hætta á að þeir væti rúmið. Jamm og það er nú so ...