Vargöld, skeggöld og skálmöld við og í Laugardalshöll

Nú streyma bændur, auga-blindfullir, í stórum flokkum úr réttunum og á landbúnaðarsýningu í Laugardaldhöllinni í Reykjavík (Þeim hefði verið andskotans nær að hafa þessa klámsýningu í Bændahöllinni, sem þeir eiga vestur á Melum). Og auðvitað leggja þeir bifreiðum sínum þvers og kruss, eins og drukkinna bænda er siður, um götur, gangstíga, umferðareyjur og öngstræti, þannig að löggæslan og stöðumælaverðir standa ráðþrota yfir öngþveitinu, sem að bændum fylgir.

Í dag hafa komið ruddafengnir stórbændur á landbúnaðarsýninguna og farið um eins og hvur önnur blótneyti, slegið mann og annan, suma í steinrot; þrifið til kvenna og dregið þær fyrir horn; og slegið klaufunum í afturendann á sumum svo þær hafa fokið horna og enda á milli eins og pappaspjöld í stólparoki. Þannir er nú ástandið á bændum í dag. En sýningin sjálf er fróðleg og eftir vill gerlegt og jafnvel skynsamlegt að skoða hana, ef ekki stafaði þessari miklu hættu af vitstola bændum og álíka hættulega stemmdum Framsóknarmönnum.

Á landbúnaðarsýningunni má berja sjáfann Fjóshaug Framsóknarfjóssins augum, en hugvitsamir menn fengu hauginn lánaðann og fluttu á sýningarstað. Þarna eru einnig til sýnis frumuppdrættir af Framsóknarfjósinu, undirritaðir af Hriflóni sjálfum; og einnig má þar sjá bæli og sængurklæði gömlu Framsóknarmaddömunnar, en það stöff hefir ekki verið þvegið né hreinsað í drjúggóða öld, þeas. aldrei eftir síðast Kötlugos. Kringum þessa sýnisgripi drekka síðan karlarnir og slást og er aungvu líkara en þessir bændur hati aðra bændur svo mikið að þeir vilji helst af öllu vega þá, eða öllu heldu lóga þeim eins og hundsspottum.

Sektað við höllina