Hann bað hennar og brúðkaupið verður handan við hólinn

Það var nú víst sona og sona samtalið sem hann Beggó litli átti við Lilju Alfredós. Að sögn hugðist piltur biðja fraukuna fyrirgefningar, en það fór allt í handaskolum og samtalinu arna lauk með því að Beggó bað Lilju, bað hana að giftast sér í stað þess að biðja hana fyrirgefningar, enda var Beggó, þegar þar var komið sögu, gjörsamlega hulið afhverju hann hafði yfirleitt hringt í þessa konukind og griðku úr innstu stíunni í Framsóknarfjósinu. Í sönglagatexta nokkrum, sem var vinsæll á síðustu öld, segir: ,,Brúðkaupið höldum við um jólin, traddaraddada." En í samtali Beggó og Lilju urðu þau ásátt um að halda brúkaupið ,,handan við hólinn", hvað sem það merkir.

Fyrst minnst hefir verið á ,,brúðkaup handan við hólinn" er ekki úr vegi að nefna það atvik, er síra Baldvin kom að bíræfnu fólki sem var að láta vandræðaprest nokkurn gefa sig saman úti í náttúrunni. Athöfn þessi átti sér stað í pretakalli síra Baldvins sjálfs, og í hans huga var þarna um hreinan glæp að ræða. Að auki átti tiltækið sér stað bak við hól, sem átti að koma í veg fyrir að síra Baldvin sæi hvað um var að vera. Ekki bætti úr skák að bæði vóru brúðhjónin berrössuð og héldu blómaflækju á milli sín, sem saman stóð af fíflum og sóleyjum. Vandræðapresturinn var klæddur hempu, sem var dröfnóttur kjóll sem hann hafði tekið til láns hjá konu sinni. Aðrir þátttakendur í þessum helgispjöllum vóru tveir gráhærðir ístrubelgir og þrjár vesældarlegar konur með sultardropa á nefjum sínum.

Að sjálfsögðu vissi síra Baldvin að við svo búið mátti ekki standa. Hann var með lurk í hendi, sem hann hóf á loft og keyrði niður í herðar vandræðaprestinum svo hann hné í valin. Hin verðandi hjón voru sein að átta sig á breyttum aðstæðum, höfðu fengið sér í góðan haus fyrir athöfnina og stóðu upp á endann eins og gaddfreðnir þorskar og gerðu ekkert til að verjast lurki síra Baldvins, enda fuku þau undan honum eins og korktappar. Og nú var heilagur andi kominn yfir síra Baldvin og bauð honum að lúskra ístrubelgjunum og hallæriskonunum þrem. Allt lá þetta aðkomufólk á svipstundu í grænu grasinu. Hempan hafði gossast upp um vandræðaklerkinn og þá kom í ljós að hann berrassaður undir. Nú, síra Baldvin hafði heldur aungvar vöflur á og bannfærði allt þetta fólk, en vandræðaprestinn bannfærði hann alveg sérstaklega og merkti hann Djöflinum til eilífrar eignar.

Bað Lilju fyrirgefningar