Þegar Handreðurinn misheyrði orðið ,,handþvottur"

Það var ljóta heitasta helvítið þegar Indriði Handreður misheyrði orðið ,,handþvottur" og hélt að væri verið að tala um ,,hlandþvott." Þetta varð til þess að Handreðurinn fór að ausa sig þvagi á hvurjum degi, ekki aðeins yfrum höndur sínar heldur og andlit og háls og hár. Fyrst í stað gerist ekkert, því Indriði fór leynt með hina nýju þvottahætti sína, en svo fór fólk að gretta sig í návist hans og gjóa til hans íllskuþrungnum augum. En Handreðurinn tók ekki eftir neinu og taldi sig hólpinn gagnvart óþverravírusum, sem voru að leggja vini hans og kunningja í rúmið og nokkrir vóru þegar komnir í gröfina.

En svo fór Handreðurinn á kenndirí, drakk sig fullann og lét ýmsum skringilátum. Númerið sem vakt þó hvað mesta athygli í þetta sinn var þegar hann leiddi leyndarlim sinn út og mé beint upp í loftið og lét bleytuna lenda ofan á höfði sér, þaðan sem hún lak ofan í augu annarsvegar en niður í hálsmál hinsvegar. Þegar Indriði Handreður var búinn að leika þessar listir sínar einum fimm eða sex sinnum um kvöldið gjörður menn sammála um að nú væri helvítis dýrið endanlega orðið geggjað og fyrir honum lægi ekki annað en einangrunarvist á geðveikraspítalanum. Eftir að Handreðurinn tók til að baða sig eigin þvagi í sótthreinsunarskyni hafði eiginkvendi hans, Máría Borgargagn, orðið honum æ fráhverfari með degi hvurjum. Þess í stað lagði hún lag sitt meir við frú Ingveldi og Kolbein, því þau lyktuðu þó ekki eins og hlandsteinn.

Það var ekki fyrr en Hálfdán Varðstjóri skarst í málið að botn komst í hlandvesenið á Indriða Handreði. Varðstjórinn hneppti sem sé dólginn í varðhald og barði hann dálítið til málamynda í fangaklefanum, en þá brá svo við þegar barsmíðinni linnti, að Handreðurinn seildist inn um buxnaklauf sína, dró ranann út og meig yfir sjálfan sig. Við að sjá þessar aðfarir varð Hálfdán Varðstjóri hræddur og læsti hinn hlandóða mann inni í klefanum og svelti hann þar í fimm daga, en þá var Handreðurinn farinn að þerrast verulega upp og hafði ekki lengur neitt til að sótthreinsa sig með, því blaðran var tóm og raninn sjálfur orðinn útlítandi eins og uppþornaður ánumaðkur.

Guðni forseti hvetur til stillingar og handþvotta