Fjósið riðar til falls; þar er aunginn ógeggjaður lengur

Það er naumast stand í bölvuðum Framsóknarflórnum núna. Um skeið hefir verið vitað að gamla Framsóknarmaddaman væri orðin illa géðbiluð, drykkfelld og dópgjörn og eftir því illyrt við guð og menn. Nú er svo komið, að flest allir í Framsóknarfjósinu við þá gömlu feiga og hafa góðir framsóknarmenn verið að þreifa sig áfram með að eitra fyrir kérlíngarhexinu. En gamlar nöðrur drepast ekki svo glatt af eitri og vandræðagangurinn í Fjósflórnum eykst bara og eykst.

Og nú er litla griðkan Maddömunnar, hún jómfrú Alfredssen, farin að kæra, að því er talið er út í loftið. Þeir er gerst vita, þekkja vel hvernig sona kærur geta farið, og sjá í hendi sér að þetta geti endað með því að jómfrú Alfredssen kæri sjálfa sig í misgripum fyrir einhvern gikk í forsætisráðuneytinu. Verði niðurstaðan sú, að jómfrúin kæri sjálfa sig mun sjálft Framsóknarfjósið riða til falls. Gerum oss í hugarlund hvernig það getur endað, ef Fjósið verður lýst gjaldþrota vegna embættisafglapa og gamla Framsóknarmaddaman verði dregin úr bæli sínu og send hreppaflutningi í poka í sína fæðingarsveit.

Þó svo litla gula hænan sé hvurgi bangin og alls ekki af baki dottin, þá er sannleikurinn sá, að bráðum heyrir Framsóknarfjósið sögunni til, það mun sökkva í Fjóshauginn með manni og mús. Þetta hófst með því, að einhver geitfénaður í Fjósinu varð vitlaus og fleygði Sigmundi aumingjanum Davíð út á Guð og gaddinn og bað hann aldregi þrífast. Upp úr því varð Klausturflokkur Sigmundar til, margfalt hressari og framúrstefnulegri flokkur en þetta fjandans Framsóknarfjós með torfþaki og fúnum sperrum og opin fjóshaug á báðar hliðar.  

Höfðar mál til að ógilda úrskurðinn