Þekkt dæmi um útilegumannadodo, sem fram fór án kynlífsmarkþjálfa

Það heldur það þekki sumargredduna þetta fólk, en því er nú aldeilis öfugt farið. Nú er það í þokkabót farið að stunda útilegumannakynlíf, þ.e. að það rýkur eins og bestíur upp á fjöll í þeirri von að rekast á útilegumann til að perrast með. Líklegt má telja að Eyvindur og Halla hafi haft útilegumannakynlíf um hönd, en ,,nútíma" kynferðismarkþjálfar og rúmbotnabröltarar munu aldrei kynnast slíku, jafnvel þókt þeir bögglist við að gera dodo í blautu moldarflagi upp til heiða. Og hvað ætli Eyvindur hefði hugsað hefði hann mætt kynferðislegum markþjálfara með bröndóttan víbrador upp á vasann uppi í Herðubreiðarlindum?

Það núlifandi fólk sem hefir komist næst því að lifa útilegukynlífi eru náttúrulega þau frú Ingveldur, Kolbeinn maður hennar, Máría Borgargagn og hennar Indriði Handreður, Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur og Sigurveig heitin Dræsa. Þau hófu sig eitt sinn upp og gengu á hálendisvegu. Skammt frá Kiðagili þókti þeim mál að minnast ,,vænsta klársins sem gefa til að vera kominn ofan í Kiðagil." Þessa minningarathöfn framkvæmdu þau með því að rífa sig öll úr buxunum og hafa sér ósæmilega á gilbarminum. Þetta þókti þeim öllum ofur þjóðlegt.

En svo hefir frú Ingveldur líka sagt frá því er hún, þá vergjörn unglingsskjáta, klöngraðist í athugunarleysi í heimsókn til frændfólks í sveitinni. Einn morguninn er hún dvaldi þar varð henni ráfað inn með sjó. Er hún kemur þangað sem kallað er Botnavík kemur til hennar framandi mannsmynd, sem minnti hana á ekkert fremur en morauðan hrút. Skiptir nú aungvum togum að þau frú Ingveldur og sá morauði hefja þegar í stað útilegukynlíf, all-fjörugt og hávært. Fuglarnir fylltust skelfingu er þeir sáu og heyrðu aðfarirnar og lögðu á fótta eins hratt og vængir leyfðu, en fáeina faðma út frá fjöruborðinu stóð selshöfuð upp úr sjóskorpunni og fylgdist æstur með atganginum í landi. Eftir þennan atburð hefir frú Ingveldur verið þess fullviss, að þarna hafi hún hitt raunverulegan útilegumann, lyktin benti til þess segir hún og fettir efrivörina dulítið. Einnig gæti komið til greina, segir hún, að þetta hafi verið fjörulalli sem kastað hafi selsham sínum og gengið á land annarlegra erinda, en selurinn sem á horfði hafi verið kona selsins. Æ, það er svo margt óskiljanlegt og undarlegt í náttúrunni.

Útilegukynlífið mikilvægt