Thor Walrus, bróðir Björgólf Thors, á flótta undan eiturlofti á Langanesi

Það þarf aungvann að undra þókt rostungurinn Þór sé horfinn af vettvangi hafnarinnar á Þórshöfn á Langanesi. Það vill sem sé nefnilega svo óheppilega til, að Stenngrimur nokkur Johoð er skráður til heimilis í allra næsta nágrenni Þórshafnar, nánar tiltekið á Gunnarsstöðum, sem er eitt mikið framsóknargreni þar í sveit. Og þannig vildi svo illa til, að nefndur Stenngrimur var á einhverju óþarfa-randi við Þórshafnarhöfn í gærkveldi og það sló þef af honum fyrir vit Þórs rostungs,  sem varð ókvæða við og tók þegar til fótanna og stökk út í náttmyrkrið.

Og svo hefir rostungurinn Þór síðar frá sagt í ljóðinu ,,I´m the Walrus" að andskotans framsóknarlygafnykurinn af Stenngrimi hefði verið svo megn, að hann hélt að lungun í honum mundu springa við að draga þetta óþverra andrúmsloft að sér. Því sá hann sér ekki annað úrkosta en að hlaupa strax í sjó fram og forða sér þannig frá yfirvofandi bráðadauða.

Af þessum lífsháska Þórs rostungs á bryggjunni á Þórshöfn má ráða, að Stenngrimur Johoð, sem telur sig sérstakan ástmögur framsóknarvitringa í Þórshafnarhreppum, er sérlega varhugavert mengunarvandamál, svo sem vel má sjá á olíuleitarhugsjón hans á Drekasvæðinu, kolasvælu-farbikkunni á Bakka, spillingargöngunum undir Vaðlaheiði, svo fáein dæmi séu nefnd um hræsnisverk þessa illþefjandi giljagaurs af norðausturhorninu. Af Þóri rostungi, sem kallaður er Thor Walrus á Bretlandseyjum og þarlendi halda að sé bróðir Björgólfs Thors, er það að frétta, að hann er nú á leið til Akureyrar til að anda að sér Samherjaskítalyktinni, sem hann hefir frétt að þar sé alltumlykjandi og sé í þokkabót mjög keimlík framsóknaþefnum, sem lagði fyrir vit hans í Þórshafnarhöfn á Langanesi.   

Þór fór