Hin nýja stétt útigangsmanna

Upp er risin ný stétt útigangsmanna; manna sem með framferði sínu hafa sagt sig svo rækilega úr lögum við samfélag siðaðra manna að þeir eiga þangað aldrei afturkvæmt. Hin eldri stétt útigangsmanna, drykkjumenn sem lent hafa á skjön við þjóðfélagið, hafa aldrei verið óhræddir við að vera á ferli á götum Reykjavíkur, enda hefur fólki einlægt þótt í aðra röndina vænt þessa ógæfumenn. Öðru máli gegnir um þorparana sem með rangindum, óhófi og stórfeldum fjármálaglæpum gegn þjóð sinni hafa komið sér allstaðar útúr húsi; þau óféti geta aldrei látið sjá sig á almannafæri meir öðruvísi en að eiga á hættu að vera veitt ráðning í hastarlegri kantinum. Öllum er illa við þennann fyrrum vonarpening Sjálfstæðisflokksins, enginn víkur að þeim góðu, engum dettur í hug að hleypa þessum ræflum inn til sín. Peningaglæpamönnum frjálshyggjunnar eru búin þau örlög að hokra utangarðs, skítugastir af öllum skítugum, og svo fyrirlitnir að jafnvel gatan er þeim bönnuð.

Á hinni nýju stétt útigangsmanna sannast orð litla sósíalistans frá Nasaret: ,,Hinir fyrstu munu verða síðastir" ... 

Auðjöfrar landsins sjást ekki á götum Reykjavíkur

Athugasemdir

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 13.4.2009 kl. 16:26]

Og hinir síðustu fyrstir.

Hvað er eiginlega í gangi, er Þrymur í eftirlitsferð.  Við deyjum öll að lokum og ættingjar syrgja, hver á sinn hátt. Dauðinn er ekki það versta sem henda fjölskyldur.