Terrorísk klósettbrussa.

Helvítis ruddakvenmaður held ég þess klósettbrussa í Penisylvaníu í Bandaríkjunum sé. Ekki vildi ég hafa svona kerlingarvarg inni á mínu heimili. Auðvitað er alveg sjálfsagt að loka þessa konu inni í a.m.k. 90 daga fyrir sinn ljóta munnsöfnuð og gribbugang. Ef ég mætti ráða fengi hún 90X90 daga fangelsisvist. Og ekki var kvendið, Dawn Herb, að taka tillit til þess að úti á götu væru sómakær og viðkvæm börn, sem urðu að neyðast til að hlusta á bölvið og ragnið í henni og skaðast af á geði fyrir lífstíð. Fyrir nú utan að salernisskálar eru heilög vé á hverju kristilegu heimili. Einusinni varð ég vitni að óguðlegum svarragangi í svona kerlíngu þegar ég var á gangi um friðsæla götu í Reykjavík á mánudagsmorgni. Svo sá ég þessa konu koma fjúkandi út um stofugluggann. Húsbóndinn, eiginmaður konunar, var nefnilega heima þegar hún rauk upp og batt með skjótum hætti enda á terrorismadjöfulgang eiginkonunnar.

Og nú kemur spurningin: Var þarna um kynbundið ofbeldi að ræða eða ókynbundið? 

Ákærð fyrir að bölva biluðu klósetti

Heilnæmi klósettvistar

Það er ekki að því að spyrja: karlfjandinn vildi heldur lokast inni á barnum en klósettinu. Satt að segja held ég samt, að hann hafi verið betur geymdur á klósettinu þessa fjóra daga, hann gerði a.m.k. ekkert af sér á meðan. Og þó hann hefði drukkið uppúr salernisskálinni má ganga að því vísu að hann hefði ekki orðið vitlaus og timbraður af því, öfugt við ef hann hefði dandalast sí-drekkandi brennivín á barnum í heila fjóra daga. En nú er karluglan sloppin út af klósettinu og sestur að á barnum og af því má sjá að honum hefði ekki veitt af að dúsa fjörutíu daga og fjörutíu nætur á hinu rómaða salerni. Eftir slíka maraþonvist hafði hann komið út af klósettinu eins og vængjaður mannkynsfrelsari.

Fastur á salerni í fjóra daga

Sá sem sparar vöndinn hatar son sinn

Ekki lái ég tannlækninum þó hann hafi látið slag standa og rassskellt bölvaðan púkann sem ætlaði að brjóta allt mélinu smærra á tannlæknastofunni. Ég geri mér hinsvegar ekki alveg grein fyrir hvað gert yrði við tannlækni á Íslandi sem gripi til sama óyndisúrræðis og sá danski. Líklega yrði hann úthrópaður af siðavöndum samlöndum sínum, sviptur mannorði og sparkað í hann eins og hund á götum úti. Annars er snörp flenging ótrúlega holl sjö ára púkum því sá sem sparar vöndinn hatar son sinn, en þá sem hann refsar elskar hann, eins og Pétur heitinn skósmiður sagði þegar hann flengdi strákana sína á kvöldin eftir óknytti dagsins.  

Tannlæknir rassskellti sjúkling

Grjótkast á Suðurnesjum.

Þessi Árni hlýtur að vera rakinn götustrákur ef rétt er að hann stundi grjótkast í allar áttir. Ef ég skil rétt, þá er Árni sá er um er rætt í fréttinni atarna, bæjarstjóri suður með sjó og ætti því að vita að grjótkast getur verið varasamt, ef ekki beinlínis hættulegt og síst við hæfi bæjarstjóra að sunda slíka iðju. Enda segja félagar hans í bæjarstjórn Reykjanesbæjar að hann ,,ætti að líta sér nær áður en hann kastar steini út glerhúsi." Með þessum orðum eiga bæjarstjórnarfélagarinr eflaust við að Árni væri betur kominn í torfkofa með sitt steinasafn en í glerhúsi. En það er víst ekki á allt kosið hjá glerfínum frjálshyggjubæjarstjóra í einkavinavæðingarham.

 

Árni sagður kasta steini úr glerhúsi

Áfengismenning ölvaðra olíubílstjóra

Svo hafa fjölfróðir menn í áfengismenningu sagt mér í trúnaði, að fátt sé eins yndislegt og að aka fullfermdri eldsneytisbifreið vel drukkinn. Fullum manni á olíubíl líður, að sögn þessara manna, eins og dyggðum prýddum konugi sem er að gilja frillu sína í næsta herbergi við drottninguna. Og að ljúka slíkri ökuferð með góðri veltu út í urð, kvu líkjast mest stórbrotnum lokahnykk sama konungs og frillunnar. Hinsvegar má ýmislegt að slíkum ökuferðum finna og þá einkum viðkomandi ökumönnum. Satt að segja ætti að endurreisa Svartholið á Bessastöðum og slaka þangað niður þeim delum sem komist hafa undir mannahendur fyrir að valsa um blindfullir á eldsneytisvögnum. Auk þess yrði mjög gaman fyrir forseta vorn og eiginkonu hans að taka sér gönguferð út að Svartholinu á sunnudögum og henda brauðmolum niður til ódámana sem þar eru fyrir. En áfengi og kvenfólki má ekki fleygja niður til þessara manna því þeir kunna sér ekkert magamál þegar þessháttar munaður er í boði.     

Ökumaður olíubíls grunaður um ölvun

Sönglist Bo og Garðars Hólm

Ekki veit ég gjörla hvernig á því stendur að þegar ég heyri sagt frá söngskemmtunum stórsöngvar dettur mér alltaf Garðar Hólm í hug. Eins og menn muna, þá bar Garðar Hólm heimssöngvari hróður Íslands vítt og breitt um veröldina með tónmennt sinni; söng fyrir kónga og keisara og annað fyrirfólk sem og páfann í Róm, sem, að sögn, lauk miklu lofsorði á list íslendingsins. Ekki var heimsöngvar þessi mikið fyrir að eyða söng á landa sína. En lokatónleika sína hélt hann þó á Íslandi fyrir móður sína, sem raunar var eini áheyrandinn fyrir utan undirleikarann Álfgrím Hansson sem knúði orgelharmóníum söngnum til styktar og frekari upphafningar. Nú ætla ég mér ekki þá dul að reyna að halda fram, að nokkur núlifandi söngvari, íslenskur, að Bo Hall meðtöldum, komist nokkru leyti með tærnar í námunda við hælana á Garðari Hólm þegar söngur er annarsvegar. Hinsvegar er viðleitni Bó og annarra slíkra að halda uppi sönglist á Íslandi virðingarverð, þó þeim verði aldrei boðið að flytja list sína fyrir kónga, keisara og páfa. Björgvin Halldórsson verður því að láta sér lynda að fá náðasamlegast að orga yfir lítt tónelskan almúgann í Laugardalshöllinni á jólaföstunni, sjálfum sér til dýrðar en öðrum til nokkurrar Þórðargleði.   

Björgvin í jólaskapi

Gljárakað sjónvarpstrýni ASÍ

Jæja, þá eru jepparnir í ASÍ búnir að ráða til sín blaðafulltrúa. Nú á þekkt sjónvarpstrýni að verða andlit alþýðsamtakana útávið, hvað svosem það á að þýða. En auðvitað geta hinir glerfínu stagkálfar á kontornum hjá ASÍ ekki verið minni menn en vinir þeirra í stófyrirtækjunum, sem á undanförnum árum hafa hafa keypt hvert fjölmiðlasmettið eftir annað til að réttlæta tilveru þeirra og gjörðir. Ef að svo illa er komið, að kjörnir fulltúar verkalýðssamtakanna geta ekki drullast til að tala máli umbjóðenda sinna á opinberum vettvangi, er erindi þeirra í verkalýðspólitík lokið fyrir fullt og allt. En það skilja þessir ömurlegu labbakútar ekki fremur en annað. Því miður hefur verkalýðshreyfingin, og þá einkum kjörnir fulltrúar hennar, sætt þeim örlögum að úrkynjast hægt og bítandi og verða samdauna ríkis- og atvinnurekendavaldinu, þ.e. stórauðvaldinu í sinni skemmtilegu mynd. Hvort verkalýðshreyfingin á Íslandi á nokkurn tíman eftir að öðlast þann sess, sem henni ber, sem róttækt þjóðfélagsafl í fylkingarbrjósti stéttarbaráttu, treysti ég mér ekki að spá fyrir um, en hitt veit ég að ráðning á gljárökuðu sjónvarpstrýni ASÍ gerir ekkert nema undirstrika uppskafningshátt og vesaldóm samtakanna.     

Snorri Már deildarstjóri upplýsingadeildar ASÍ

Eðalkratarnir og fátæktin

 „Það er náttúrlega mjög sárt að sjá þá fátækt sem blasir við manni hérna. Það eru alltof margir, sem þurfa að lifa undir skilgreindum fátæktarmörkum." Þessi stórkostlegi texti er hafður eftir frú Jóhönnu Sigurðardóttur, sem skreið ásamt fleiri eðalkrötum upp í auðvaldsflet íhaldsins fyrir hálfu ári síðan. Það virðist ekki væsa um eðalkratana í fletinu, enda vað það hlandvolgt eftir Halldór Ásgrímsson og félaga þegar eðalkratana bar að garði. Það virðist ekki hvarfla að Jóhönnu og hennar slekti, að fátæktin, sem Jóhönnu finnst náttúrlega mjög sárt að sjá, stafar af stéttarskiptingu. Því síður hafa Jóhanna og eðalkratarnir grun um að ekkert gerist í þessum ,,mjög sáru" málum meðan ekki verður ráðist á stéttarskiptinguna með afgerandi, byltingarkenndum hætti. Ónei, eðalkrötunum nægir að nudda sér upp við kálfana á íhaldinu og rembast við að stunda smáskammtalækningar með plástur að vopni - og gráta krókódílatárum yfir ,,alltof mörgum sem þurfa að lifa undir skilgreindum fátæktarmörkum," eins og frú Jóhanna orðar það svo smekklega.

Neyðin eykst

Hneyksli í tilnefningu til bókmenntaverðlauna !

Mikið sakna ég þess, að hin stórbrotna sakamálasaga, ,,Sjóræningjarnir," eftir dr. Lárus Ísleif Úlfsson skuli ekki hafa verið tilnefnd til Íslensku bókmenntaverðlaunanna. Það er örugglega ekki á neinn hallað, þó fullyrt sé, að sjóræningjabók dr. L. Í. Úlfsson sé lang-viðamesta höfuðrit á íslensku, í flokki fagurbókmennta, sem komið hefur út á þessari öld. Í ,,Sjóræningjunum" er rakin á hispurlausan hátt starfsemi íslenskra sjóræningja frá 1984 og hvernig þeim tóks á afburða snjallan hátt að koma landsbyggðinni á kné og stela heilli milljarðaauðlind með fagurgala, lygum, fláttskap, græðgi og miskunarleysi.

Það er þó huggun harmi gegn, að ekki-rithöfundurinn Sjón skuli hafa verið tilnefndur til verðlauna, sem þýðir að þeir sem að tilnefningum stóðu, eru ekki minna ringlaðir en blindar mýs í tómum búrskáp.

Tilnefningar kynntar

Jólakonur fyrir jólasveina - strax !

Ég hefi lengi velt fyrir mér hvernig í andskotanum getið staðið á að jólasveinarnir 13 séu allir karlkyns. Þrátt fyrir glæsilega framgöngu fémínísta á öllum vígstöðvum, situr allt við sama í jólasveinabransanum, sem er algerlega ótækt á 21. öldinni. Ég geri þá kröfu, að a.m.k. sex af karljólasveinunum verði þegar í stað reknir til síns heima, en í þeirra stað verði fengnar jafnmargar jólakonur. Ég legg til, að jólasveinunum Gluggagægi, Skyrglámi, Pottaskefli, Kjétkróki, Bjúgnakræki og Kertasníki verði stampað. En í þeirra stað komi jólakonurnar Kisulóra, Pönnutuska, Bjúgnakrækja, Vodkasníkja, Piltagýma og Buxnaþefja. Ef þessi frábæra hugmynd mín nær fram að ganga, yrði það tvímælalaust einhver mesti stórsigur jafréttisbaráttunnar frá upphafi. Og reynið þið svo að bera upp á mig að ég sé ekki dugandi fémínísti.

Sveinki fékk far með þyrlu