Stórsigur Landhelgisgæslunnar.

Mikið gríðarlega erum við Íslendingar lánsamir að eiga svona öfluga og haukfrána skipherra hjá Landhelgisgæslunni. Það er auðsjáanlegt, að jafnvel hin minnsta hreyfing á miðunum fer ekki framhjá þessum herrum. Svo skulum við vona að refsivaldið hlífi ekki hinum lögbrotshneigða trillukarli og hann fái makleg málagjöld upp á vatn og brauð.

Í ljósi þessa stórbrotna atburðar, er allur áróður og lygar um svokallað ,,brottkast" á miðunum dauður og ómerkur - endanlega. Hefði slíkt átt sér stað, er morgunljóst að það hefði ekki farið framhjá Landhelgisgæslunni og því síður Veiðieftirliti Fiskistofu.

 

Bátur staðinn að meintum ólöglegum veiðum í Faxaflóa

Sauðagæra auðvaldsúlfsins.

Þau er vissulega uppskrúfuð af málæði og yfirborðsmennsku ályktunardrögin sem leggja skal fyrir landsfund Sjálfstæðisflokksins. Undir yfirskini áferðarvænna stílbragða, glittir samt hvarvetna í eyrun og trýnið á auðvaldsúlfinum og hans kaldhömruðu markaðs- og gróðahyggju.

Það  er ástæða til að vara fólk við villidýrseðli Sjálfstæðisflokksins, uppskafningu hans og hræsni.

Sjálfstæðisflokkur stefnir að frekari skattalækkunum

Konunglegt reiðarslag.

Helvítis gríslíngur er þessi Harrý; minnir mannn á íslenskan slordóna, ef eitthvað er. A,m,k, man ég býsna vela þá daga, þegar ég, ásamt fleirum af mínu sauðahúsi, vorum að skrönglast til skips eftir strangar næturklúbbsferið til Álaborgar, þá vorum við svona illa til reika eins og prinsinn. Hinsvegar held ég að okkur félögunum hafi farið þessar ferðir mun betur en Harrý Karlssyni, við vorum þó, fjandinn hafi það, raunverulegir slordónar.

Nú er bara um að gera, að við sameinumst öll í voninni um að bölvuð hormóna- og brennivínslætin fari að rjátlast af strákskrattanum og hann fari kóngast bráðlega. En það er víst ekki á vísan að róa í þeim efnum - því miður. Hvern man ekki eftir danakónginum, ég man ekki lengur hvað hann hét og nenni ekki að fletta því upp, hann hrökk uppaf á hóruhúsi í Þýskalandi, eftir að hafa færst meira í fang í dráttlist en hann var maður til að þola. Það kæmi mér ekki á óvart að Harrý litli, þessi káti piltur, væri ætt við þennan danakóng sem fékk reiðarslagið og dó. Mér finnst einhvern veginn, að góðgjarnir menn ættu að vara strákugluna við, áður en hann fer sér að voða í bólinu hjá einhverri gæsinni.

Harry prins er landi og þjóð „til skammar“

Hvað er eiginlega að VGingar?

Þetta er þokkalegð heyra og alsendis óverjandi. Ég get að minsta kosti ekki komið auga á nein haldbær rök fyrir því að VG óski eftir fjárframlögum frá álfabrikkum eða taki yfirleitt við fé frá slíkum fyrirtækjum. Þessi leiðindafrétt leiðir líka ósjálfrátt hugann að því hvort VG hafi einhverntímann í fortíðinni látið sér sæma að taka við peningum frá hinum erlendu auðhringjum, sem verið hafa að planta sér niður hér á landi til að bræða alúmíníum fyrir lágt raforkuverð. Og ekki bætir úr skák, að framkvæmdastýri flokksins, Drífa Snædal, skuli mæla tiltækinu bót og láta þess getið hér sé ekkert óeðlilegt á ferðinni.

Þessu máli er ekki lokið, það er alveg á hreinu.

VG óskuðu eftir fjárstuðningi Alcan

Dauð atkvæði og Ágúst Ólafur.

Ekki get ég ímyndað mér að Smfylkingunni takist að skrapa til sín fylgi fram að kosningum, til þess er flokkurinn alltof sundurleitur og stefnufestufælinn, tvístígandi og óskýr. Hvað ,,dauð" atkvæði varðar, ættu menn að fara sér hægt. Það er engin þess umkominn að belgja sig út með kjaftæði í þá veruna að atkvæði greidd vissum flokkum komi til með að nýtast ekki, af því að viðkomandi flokkar nái ekki manni á þing. Þessa aðferð hefur Samfylkingin reyndar notað  tvívegis í alþingiskosningum gegn VG með þeim ágæta árangri að VG mælist um þessar mundir nokkuð stærri en áminnst Samfylking. Ágústi litla Óláfi væri nær að leiða hugann því hvort atkvæði greidd honum séu nokkuð sérlega lífleg atkvæði.

 

Ágúst Ólafur: Hætta á að atkvæði detti niður dauð

Draugagangur í kvöldfréttatíma - Halldór gengur aftur.

Það vantar ekki, að ýmsilegt kyndugt verður á vegi manns, aðallega í fjölmiðlum, þessa daganna enda kanske ekki við öðru að búast. Til dæmis, varð ég vitni að reimleikum í fréttatíma Ríkisútvarpsins í gærkvöldi. Aðvitað brá mér nokkuð við uppðakomuna, ekki síst vegna þess að ég er mjög óvanur draugagangi og hef um dagana látið það algjörlega vera að hnýsast utan í spíritisma og annað þessháttar kukl. En í gærkvöldi fékk ég semsagt ,,sönnun" eins og það er kallað á máli andtrúarmanna. Maður nokkur, sem ég hélt vera kyrfilega kistulagðan og jarðsunginn inn í eitthvert samnorrænt batterí, tók semsé allt í einu að mæla upp úr sinni pólitísku gröf í kvöldfréttatímanum eins og hver önnur skotta og var bara ansans ári góður með sig þegar tekið er tillit til burtsofunar hans fyrir nokkru síðan. Þessi mælski uppvakningur heitir Halldór Ásgrímsson og var ekki annað að heyra en karlinn væri í þó nokkru varnarstuði fyrir hönd Framsóknarflokksins, sem honum tókst í sinni tíð að gera að harðsvíruðum kapítalistaflokki sem engu eirir.

Hvað Halldór Ásgrímsson vill upp á dekk um þessar mundir er mér hulin ráðgáta því ég hélt að í ljósi afreka hans á stjórnmálasviðinu væri viturlegast fyrir þann karl að láta ekkert á sér kræla og nota heldur tímann í gröf sinni, í samnorræna batteríinu, til að skammast sín.

Að lokum frábið ég mér draugagang af hálfu Halldórs Ásgrímssonar og hans nóta í bráð og lengd í fjölmiðlum á Íslandi. Í fjölmiðlaheiminum eiga menn að vera vandir að virðingu sinni og láta ekki glepjast til fundar við nátttröll og uppvakninga.

Umbúðir og innihald. Hvernig vinstriflokkur er VG þegar allt kemur til alls.

Í Fréttablaðinu í dag, er grein eftir Svandísi Svavarsdóttur undir fyrirsögninni: ,,Vinstri græn - umbúðarlaus". Mér datt þegar í stað í hug, eftir að hafa lesið yfiskriftina, að þarna væri áreiðanlega á ferðinni afdráttarlaust tímamótaávarp um allan sannleikan viðvíkjandi Vinstrihreyfinguna - grænt framboð og jafnframt upplífgandi herhvöt til allra róttækra vinstrimanna, nær og fjær, að blása nú til öflugrar baráttu fyrir réttindum verkalýðsstéttarinnar.

En auðvitað varð ég fyrir heilmiklum vonbrigðum við að lesa sjálfa greinina, sem ég kraflaði mig í gegnum samviskusamlega, allt til enda. Það sem vakti fyrst athygli mína, er þessi sérkennilega ládeyða, sem svífur yfir vötnum; einhverntímann hefði maður kallað svona lagað, moðreyk eða holtaþokuráf. En hvað um það, Svandís byrjar á því að kasta fram kenningu um, að það séu ekki bara áherslunar á ,,umhverfisvernd, velferð og kvenfrelsi?" sem laði fólk að VG í skoðanakönnunum, heldur séu ,,andrúmsloftið, áferðin, og málflutningurinn" ekki síður til þess fallin að glæða áhuga kjósenda á fyrirtækinu. Hvað Svandís á þarna nákvæmlega við er ekki gott að segja, það verður víst hver og einn að reyna að finna það út.

Síðan heldur Svandís áfram og segir: ,,Við ætlum að leggja okkar að mörkum til að kosningabaráttan verði jákvæð og skemmtileg, og við ætlum þess vegna fremur að tala fyrir okkar áherslum og stefnumálum en að setja út á stefnumál annarra flokka". Hvern fjárann er kosnigastýran að fara? Maður fær á tilfinninguna að hún og hennar liðsveit ætli sér að hoppa og tralla í gegnum kosningabaráttuna eins og hverjir aðrir discovæddir stuðboltar. Hvað áherslunar og stefnumálin varðar, vona ég að þær verði ekki eins og fyrir síðustu alþingiskosningar þegar VG skrölti í gegnum kosningabaráttuna á dauðmeinlausri og almennt orðaðri stefnuskrá, sem greinilega hafði verið sullað saman til þess eins að flokkurinn gæti verið gjaldgengur í ríkisstjórn með hverjum sem er. Guð forði okkur frá, að þurfa að horfa upp á annað eins hörmungarleikrit aftur.

Í niðurlagi greinar sinnar kemst kosningastýran loks á smá-flug, afar lágt að vísu, en flug samt. ,,Fyrst og fremst leggjum við vinstri græn þó áherslu á að tala skýrt", segir stýran. ,, Við viljum að kjósendur geti treyst því sem við segjum - að við komum til dyranna eins og við erum klædd." Auðvitað er ég sammála því, að fólk eigi almennt að vera hreint og beint í samskiptum sínum við heiminn eins og hann birtist hverju sinni - og að hver og einn eigi að koma til dyranna eins og hann er klæddur. En þá vaknar spurningin: Hvernig lítur klæðaður VG út, dags daglega? Að minnsta kosti er ég hræddur um að sá góði flokkur birtist ekki í dyragættinni uppáklæddur vinnuskyrtu og gallabuxum að hætti erfiðisvinnumanna. Og þá kem ég að helsta veikleika VG sem trúverðugs stjórnmálaflokks. Vinstrihreyfingin - grænt framboð kynnir sig iðulega sem róttækan vinstriflokk. Samkvæmt mínum skilningi, er róttækur vinstriflokkur afl sem byggir í grunninn, að minnsta kosti, á baráttu verkalýðsstéttarinnar til aukinna áhrifa og velsældar, með öðrum orðum: stéttarbaráttu. En þar stendur hnífurinn í kúnni. VG er nefnilega ekki þessháttar flokkur, þrátt fyrir að innan flokksins séu margir sannir og staðfastir verkalýðssinnar og nægir að minna á Ögmund Jónasson í því sambandi, fremstan meðal jafningja. Mér er nær að halda, að þeir sem ráða raunverulega ferðinni í VG vilji ekkert með verkalýð og verkalýðsbaráttu hafa, af því að ekki ,,inn" að mati þessa ágæta fólks; það sé púkó og illa lyktandi að leggja áherslu á svoleiðis pólitík. Flokkur sem kallar sig vinstriflokk, já og það róttækan þegar vel liggur á eignunum, en vill ekkert með verkalýðsbaráttu hafa, er í mínum augum enginn vinstriflokkur og kemur þar af leiðandi ekki til dyranna eins og hann ætti að vera klæddur, heldur eins og góðborgari í ódýru leikriti. Það skiptir nefnilega engu máli í hvernig umbúðum Svandís og co vöðla utan um málflutning VG, eða hvort engar umbúir verða notaðar, ef vörumerkið á innihaldinu er rangt.   

Skipbrot Ríkisstjórnarinnar í stórvirkjunnar- og álæðismálum .

Það er ástæða, að óska Hafnfirðingum til hamingju með niðurstöðuna í álverskosningunni. Ég tek undir með Ögmundi Jónassyni, að í gær hafi orðið þáttaskil í langvarandi deilum um virkjanastefnu og efnahagsstefnu á Íslandi. Þó að atkvæðamunurinn hafi verið lítill, eru úrslitin skýr: fólk er búið að fá nóg af yfirgangi þeirra sem virðist ekkert heilagt þegar kemur að stórvirkjunum og álbræðslum; fólk er líka búið að fá nóg af því að búa stöðugt við illan grun um að álauðhringarnir fái raforku á Íslandi keypta við spottprís, eða hver er ástæðan fyrir skefjalausum áhuga álrisanna á viðskiptum við Íslenska ráðamenn? Þá er fólk, í auknum mæli, farið að skynja samhengið á milli hárra vaxta og þensluhvetjandi stóriðjubrölts. Og fólki ofbýður óduldar hótanir fulltrúa stórauðvaldsins í þá veru, að ef þeir fái ekki sínu framgengt loki þeir búllunni.

Stóriðju- og álæði Íslensku ríkisstjórnarinnar hefur beðið skipbrot, á þeirri braut verður varla haldið áfram í bráð.

Ögmundur: Þáttaskil í deilum um virkjanastefnu