Vonandi finnst hann aldrei

Ég er farinn að halda að það sé eitthvað spunnið í litla landsbankaræningjann úr Hafnarfirði. Fyrir utan að komast yfir fáeinar krónur í bankanum, sem hann er vel að kominn, þá komst hann undan með feng sinn þrátt fyrir að gríðarlegur fjöldi lögreglumanna á bílum, þyrlum og flugvélum hafi leitað hans eins og vitstola menn síðan í morgun; jafnvel er talið að sjálfur dómsmálaráðherra sé farinn suðrá hraunbreiður Hafnarfjarðar, ásamt með forstjóra Landhelgisgæslunar, að leita hins snjalla ræningja.

Úr því sem komið er vona ég innilega að litli bankaræninginn finnist aldrei og hann fái að sæll njóta  afraksturs útjónarsemi sinnar og dugnaðar.  

Myndir birtar af bankaræningja

Hvernig Elísabet glataði náttúrunni

Það er óþarfi að gera mikið veður útaf girnd leikkonunnar Cattrall (Kattartrall?) í sér helmingi yngri karlmenn.

Elísabet, kunningjakona frænku minnar, var á sínum tíma haldin svona órum. Þegar hún hafði tvo eða þrjá um fimmtugt tókst henni að lokka tvítugan strákgölt uppí til sín, sem hún hefði betur látið ógert. Það kom nefnilega í ljós að piltur þessi var algjör ofjarl Elísabetar í öllu sem að laut að ástarseremóníum. Skipti heldur engum togum að hinn bráðungi giljagaur gekk svo nærri Elísabetu í ástaratlotum að hún lá rúmföst í einar fimm vikur á eftir og hafði litla fótavist í aðrar fimm vikur til viðbótar. Og svo rækilega var hún úrbrædd til miðvígstöðvanna, þegar upp var staðið eftir tíu vikna heilsuleysi, að ekki hefur hvarflað að henni kyn-náttúra af neinu tagi síðan, og er það vel.

Cattrall vill yngri karlmenn

Bankarán - helgispjöll

Það er naumast tilstandið hjá eignunum þegar einhver drengstauli af götunni nær sér skotsilfur í banka með því að ota hníf eða barefli að afgreiðslufólkinu. Ég er hræddur um að minna yrði um dýrðir ef samskonar náungi kæmi vaðandi með vopn á lofti inn á mitt heimili og léti greipar sópa um fátæklegar eignir mínar. Það kæmu kanske einn eða tveir lögregluþjónar og skrifuðu fáeina stafi á minnismiða og lofuðu að láta mig vita ef þeir fréttu eitthvað af málinu. 

Svo eru alvörubankaræningjarnir kapítuli útaf fyrir sig því þeir njóta þeirra forréttinda að þurfa aldrei að svara til saka.

Þyrla notuð við ræningjaleit

Clintónía og blásnáðinn

Það ætlar að ganga illa hjá frú Clintóníu að hrista strákinn Óbama af sér. Nú er áreiðanlega komið að því að hjónin Clintón leggist niður, fái sér vindil og hugsi sitt ráð. Það gengur ekki að jafn brosmild frú liggi í svaðinu fyrir einhverjum ótíndum og ættlausum blásnáða. 

Obama hefur yfirhöndina

Fjandinn hirði þjóðarsátt og sameiginlegt átak ...

Það hefur áreiðanlega verið einkar þrifleg samkoman hjá fulltúum ríkisstjórnarinnar og ,,aðilum" vinnumarkaðarins við háborð borgarastéttarinnar í dag. Þar hefir nú ekki verið töluð vitleysan, ef ég þekki ,,aðilana" rétt.

Meðal annrs kom Ögmundur Jónasson, formaður BSRB, út af nefndri samkomu í sólskinsbaðaðri hrifningarvímu og sagðist telja þörf á sameiginlegu átaki þjóðarinnar allrar til að kveða verðbólguna niður.

Nei, Ögmundur minn, þar ferðu heldur betur villur vega í þokusudda á heiðum auðvaldsins. Nú er komið að kapítalistastóðinu og fylgifiskum þess að kveða verðbólguna niður án aðstoðar verkalýðsstéttarinnar. Verkalýðsstéttin er búin að láta hafa sig einu sinni að fífli með þjóðarsáttarblekkingu, og það er fullkomlega einu sinni of mikið. Að þessu sinni ættu verkalýðsrekendurnir að sjá sóma sinn í að nefna þjóðarsátt, eða sameiginlegt átak til að kveða niður verðbólgu, ekki á nafn. Að minnsta kosti hef ég ekki einn einasta áhuga á að fórna svo mikið sem einum eyri í að koma löppunum undir græðgisstéttirnar að nýju.

Ætla að vinna á verðbólgunni

Mikil náð að vera lógað með eitursprautu

Hann á ekki von á góðu í kvöld dauðamaðurinn atarna í dýrðarríki Georgs Bush. Það ku semsagt eiga að lóga karlfjósinu með því að sprauta eiturgumsi í hann. Auðvitað er það mikil náð að fá að kveðja jarðvistina með svona eitursprautu, ekki neita ég því. Og eflaust mun þetta glæsilega eiturmorð gleðja Georg forseta og vin hans Benedikt XVI.

Fyrsta aftakan í sjö mánuði í Bandaríkjunum

Hvenær eru menn farnir í hundana ?

Það eru satt að segja óskiljanleg firn að nokkur lifandi maður skuli leggjast svo lágt að sækja um svokallað ,,embætti" ,,Varnarmálastofnunar."  

En neiónei, ekki færri en tuttugu og fimm stykki létu fallerast og steyptu sér á trýnið ofaní mykjuna fyrir framan haughúsið. Þegar ég leit yfir nöfn hinna ólánssömu umsækjenda, hvarflaði að mér spurningin um hvenær menn væru farnir í hundana. Hér áður og fyrr var talað um að sá maður sem gerðist göturóni að atvinnu væri farinn í hundana. Slíkt hið sama má með sanni segja um þá sem eru svo dauðhreinsaðir af allri sjálfsvirðingu að þeir láta sér jafnvel detta í hug að verða forstjórar ,,Varnarmálaskrifstofu!"

Það væri varla til of mikils mælst, þó landlæknisembættið skærist í leikinn og leiddi hinar tuttugu og fimm villuráfandi sálir, sem nú hafa komið uppum andlegt ástand sitt, fyrir nefnd sérfræðilækna til að kanna hvort óhætt sé, út frá almannahagsmunum, að þeir gangi lausir og ennfremur hvort einhver lækning sé til við svona háttalagi.   

25 sóttu um embætti forstjóra Varnarmálastofnunar

Óráðshjal flórgoðans í Framsóknarfjósinu

Það þarf varla að gera mikið veður út af óráðshjali fjósakarla gömlu Framsóknarmaddömunnar, sem liggur ósjálfbjarga og dauðvona í kör sinni og bíður eftir næsta morfínskammti.

Nær hefði fjósakörlunum verið að lauma sér á einhverja rúmgóða krá og fá sér ærlega í staupinu og gráta heilsuleysi maddömunnar og búa sig með því undir að greftra hana innan skamms í kyrrþey. 

Þarf að breyta stjórnarskrá

Þegar fangaklefarnir við Hverfisgötu fylltust af brúðkaupsgestum

Það þarf ekki að fara alla leið til New York til að finna dæmi um óeirðir í brúðkaupsveislum. Í brúðkaupi Jórunnar Stefánsdóttur og Haralds H. Birgissonar, sem haldið var þann 17. júní 1984, brutust út svo harðvítug slagsmál, að kalla varð út slökkvilið Reykjavíkur auk lögreglu til að skakka leikinn. Upphaf átakana áttu feður brúðhjónanna, þeir Stefán og Birgir, en þeir fóru í hár saman útaf pólitík. Og þegar Birgir orgaði uppyfir sig, þegar hann var búinn að fá tvö kjaftshögg: ,,Allir sjálfstæðismenn leggi mér lið!" varð fjandinn laus. Svo voru allir teknir fastir og fangaklefar lögreglunnar við Hverfisgötu fylltust af brúðkaupsgestum, þar sem þeir héldu áfram að slást meðan kraftar leyfðu.

Brúðkaupsveislan endaði með slagsmálum

Vondur kall bænakall

Vondur kall bænakall og til alls vís ef hann ef hann fær ráðrúm til. Á sjötta áratugnum slapp svona bænakall laus í Reykjavík og tókst að gera allskyns óskunda áður en góðgjörnum mönnum tókst að drekkja honum niður við Ingólfsgarð. Meðal annars braut þessi anstyggilegi náungi niður salerni hjá bráðókunnu fólki, áður en hann fékk að súpa hann saltan í Reykjavíkurhöfn.

Kvartað til lögreglu yfir bænakalli