Söfnun fyrir Hannes ? - ekki mun af veita.

Ég ansi hrædur um að það sé eitthvað málum blandið að það hafi verið erlendir menn á tvítugsaldri sem voru að auðga sig á stöðumælaklinki. 

Mig grunar, og hefi eiginlega fjallgrimma vissu fyrir, að þar hafi frjálshyggjudrengir úr Heimdalli verið á ferð, að safna fé í hjálparsjóð þann er hefur það eitt að markmiði að styðja Hanez H. fjárhagslega vegna skakkafalla hans fyrir dómstólum. 

Stálu úr stöðumælum

Verkalýð útrýmt í Þingeyjarsýslu

Ekki botna ég eitt eða neitt í honum Aðalsteini kunningja mínum Baldurssyni að hlutast til um að draga íhaldsskjátuna Íngibjörgu Err norður í land til að halda viðhafnarræðu yfir verkalýð á 1. maí.

Reyndar er svo að sjá, samkvæmt meðfylgjandi frétt, að verkalýð hafi verið útrýmt í Þingeyjarsýslu, og þar með Verkalýðsfélagi Húsavíkur, en í stað þess sé komið eitthvert fyrirbæri sem þeir kalla ,,Framsýn - stéttarfélag í Þingeyjarsýslu," svo það hefur líklega verið rökrétt hjá þeim að fá kapítalískan pokaprest til að messa yfir sér á uppstigningardag. 

Fjölmenni á 1. maí hátíð á Húsavík

Óbermið hrynur, en hefur þó enn óskiljanlegt fylgi

Það sætir furðu að nokkur maður skuli styðja óbermið Samfylkinguna í skoðannakönnun. Sú óhrjálega flokksnefna hefur nú þegar fyrirgert öllu trausti með óviðfelldnum loddarahætti sínum.

Framferði Samfylkingarinnar síðustu 12 mánuði  hefur mörgum orðið bæði aðhlátursefni og tilefni til hneykslunnar; flokkurinn sem stofnaðaur var til að ,,sameina vinstrisinnað fólk" reyndist þegar til kom ótíndur hægriflokkur og nær óþekkjanlegur frá Sjálfstæðisflokknum þegar á hólminn var komið.

Fylgi við Samfylkingu og ríkisstjórn minnkar

Þegar velferðarkerfinu verður stolið

Árni Stefán Jónsson sagði í ræðu sinni á Ingólfstorgi, að  ,,almenningur muni hins vegar aldrei samþykkja að velferðarkerfið verði fært einkavinum ráðamanna að gjöf."

Ég á ekki von á að leitað verði eftir samþykki almennings við einkavæðingu Landsspítalans eða velferðarkerfisins yfirleitt. Og ég á eftir að sjá að þessi sami almenningur komi í veg fyrir umrædda einkavæðingu. Ég geri ráð fyrir að þessi svokallaði almenningur láti sér nægja að glápa sljóum augum á eftir ræningjunum þegar þeir bruna úr hlaði með einkvæðingargóssið í skottinu. 

 

Formaður SFR: Splundruð þjóð

Úrkynjuð verkalýðsforysta - enginn verkalýðsflokkur

Það bærast eflaust blendnar tilfinnigar í brjóstum margra íslendinga í dag ,1. maí, baráttudegi verkalýðsins - ekki síst hjá verkalýðnum sjálfum. Og ekki að undra. Á meintum baráttudegi verkalýðsins býr verkalýðsstéttin á Íslandi við þá undarlegu stöðu að standa uppi forystulaus og allslaus til sjós og lands. Stéttarfélög verkafólks eru um þessar mundir því miður meira eða minna nafnið tómt, enda lúta þau að langmestu leyti yfirstjórn hugsjónalausra möppudýra og auðvirðilegara handlangara úr smiðju auðvaldsins. Það er nöturlegt, að í dag, 1. maí á því herrans ári 2008, sé mest aðkallandi baráttumál verkalýðsstéttarinnar að losna undan ánauð fólks, sem notfært hefur sér samtök láglaunafólks til að olngboga sig upp að háborði borgarastéttarinnar.

Og ekki er ein báran stök. Ekki einasta býr verkalýðsstéttin við handónýta og svikula forystu samtaka sinna; á hinum pólitíska vettvangi á hún heldur ekkert athvarf eða málsvara. Það má heita stórmerkilegt, að á Íslandi nútímans skuli ekki vera til neinn verkalýðsflokkur, ekki síst þar sem verkalýðsstéttinni tilheyra a.m.k. 50.000 manns í 300.000 sálna samfélagi. Það er staðreynd að stjórnamálaflokkarnir, sem stundum vilja kenna sig til vinstri, VG og Samfylkingin, vilja ekkert með verkalýð hafa, hvað þá verkalýðsbaráttu. Í mínum huga eiga þessir flokkar ekkert tilkall til að kalla sig vinstriflokka - þetta eru í besta falli föndurklúbbar fyrir snobbaðar menntastéttir og hégómagjarna metorðasjúklinga.

Það er mál til komið að róttækasti hluti verkalýðsstéttarinnar setjist niður og ráði ráðum sínum. Við núverandi ástand verður ekki unað til langframa.

Kröfugöngur víða um heim

Úrkynjuð verkalýðsforysta - enginn verkalýðsflokkur

Það bærast eflaust blendnar tilfinnigar í brjóstum margra íslendinga í dag ,1. maí, baráttudegi verkalýðsins, ekki síst hjá verkalýðnum sjálfum. Og ekki að undra. Á meintum baráttudegi verkalýðsins býr verkalýðsstéttin á Íslandi við þá undarlegu stöðu að standa uppi forystulaus og allslaus. Stéttarfélög verkafólks eru um þessar mundir því miður meira eða minna nafnið tómt enda lúta þau að langmestu leyti yfirstjórn hugsjónalausra möppudýra og auðvirðilegara handlangara úr smiðju auðvaldsins. Í dag, 1. maí 2008, ætti helsta baráttumál verkalýðsstéttarinnar vera að losna undan ánauð þess fólks sem notfært hefur sér samtök láglaunafólks til að olngboga sig upp a háborði borgarastéttarinnar.

Og ekki er ein báran stök. Ekki einast býr verkalýðsstéttin við handónýta og svikula forystu samtaka sinna, á hinum pólitíska vettvangi á hún ekkert athvarf eða málsvara. Það má heita stórmerkilegt, að á Íslandi nútímans skuli ekki vera til neinn verkalýðsflokkur, ekki síst þar sem verkalýðsstéttinni tilheyra a.m.k. 50.000 manns í 300.000 sálna samfélagi. Það er staðreynd að stjórnamálaflokkarnir sem stundum vilja kenna sig til vinstri, VG og Samfylkingin, vilja ekkert með verkalýð hafa, hvað þá verkalýðsbaráttu. Í mínum huga eiga þessir flokkar ekkert tilkall til að kalla sig vinstriflokka - þetta eru í besta falli föndurklúbbar fyrir snobbaðar menntstéttir og hégómagjarna metorðasjúklinga.

Það er mál til komið að róttækasti hluti verkalýðsstéttarinnar setjist niður og ráði ráðum sínum. Við núverandi ástand verður ekki unað til langframa.

   

Kröfuganga frá Hlemmi