Hvað er þýfi og þjófstolið góss?

Það kemur ekki á óvart á tímum frjálshyggju og heimdellsku þó þýfi finnist í bílum; það liggur beinlínis í eðli frjálshyggjunnar og heimdellskunar að þjófstolið góss finnist í bílum, og jafnvel víðar. Þeim sem ekki vita hvað þýfi eða þjófstolið góss er, skal bent á að það eru hlutir sem heyra öðrum til. Þá eru til þeir menn sem halda því fram að einkaeign sé þjófnaður, sem sé, að allt sem flokkast undir hugtakið ,,einkaeign" sé þar með þýfi. En ef til vill getur verið að það sé eitthvað orðum aukið hjá þeim, ég ætla að minnsta kosti ekki að fella neinn dóm um það að svo stöddu.

Þýfi í bíl

Það verður stríð - nema ...

Fyrst svona uggvænlega horfir á Svartahafi um þessar mundir, held ég sé alveg bráðnauðsynlegt að Íslenska ríkisstjórnin sendi vopnaðar friðargæslusveitir á vettvang til að koma í veg fyrir styjöld á milli Rússa og Bandaríkjamanna. Í afar óhlutdrægri frétt á mbl.is, sem ber yfirskriftina: ,,Spenna á Svartahafi," segir að bandarísk og rúsnessk skip í ,,ólíkum erindgjörðum" hafi verið táknræn ,,um" spennuna vegna Georgíu. Því miður virðist sá er fréttina ritaðið hafa brotlent í fréttamennsku sinni þegar þar var komið að skipin væru í ólíkum erindagjörðum, því fréttin leysist að svo búnu upp í ekki neitt, fer öll útum læri og maga eins og sagt er. Ekkert fjallar mbl.is um hverskonar skip það eru sem við er átt og því síður í hverju mismunandi erindi þeirra eru fólgin. Þó læðist samt að mér sá grunur, að með ,,skipum" sé átt við herskip í fréttinni, en um hinar mismunandi ,,erindagjörðir" þessara dularfullu skipa er afturámóti lífsins ómögulegt að ráða í út frá fréttinni. Ef til vill er verið að gera tilraun til að læða því inn hjá hrekklausu fólki, að bandarísku fleyturnar séu hafrannsóknarskip sem eigi það eitt erindi í Svartahafið að mæla krossfiska og hrúðurkarla í afar friðsamlegum og frómum tilgangi, en þau rússnesku hroðalegir bryndrekar, sannkallaðar púður- og kjarnorkutunnur, sem bíði eftir hentugu tækifæri til að salla niður gjövalla strandlengju Georgíulands og sökkva hinum göfugu bandarísku rannsóknarskonnortum. En hvað sem torræðum fréttum mbl.is líður, af ástandinu á Svartahafi, þá eru horfur ískyggilegar þar um slóðir, sem gera að verkum að ég spái stríði austur þar, nema hinar fræknu Íslensku friðargæslusveitir skerist í leikinn - að öðrum kosti verður stríð, meira hef ég ekki um málið að segja. Og mun þar sannast einn ganginn enn, að hver sá er rær hjá Gúðmúndssen þarf herskip ...

Spenna á Svartahafi

Sambærilegt ferðalaginu upp Golgatahæðina

Í þessum orðum skrifuðum er verið að ferja Íslensku handboltastrákanna á vörubílspalli niður Skólavörðustíginn eins og mjólkurkálfa til slátrunar undir glymjandi fagnaðarlátum lýðsins. Þessi djöflagangur minnir mann á frægt ferðalag sem farið var upp á Golgatahæð á páskum fyrir 2000 árum því til stendur að krossfesta hið silfurpeningavædda handboltalið á Bessastöðum í kvöld. En hvort uppúr krossfestingu kvöldsins spretti mannkynsfrelsari, jafnvel fleiri en einn, vil ég ekkert fullyrða um, en heldur þykir mér það ólíklegt eins og sakir standa.

Kl. 18.50: Því er svo við að bæta, að nú er Ólafur Ragnar stigin á svið með hrafl af ráðherrum og einn borgarstjóra í eftirdragi eins og kjölturakka í bandi. Þetta er yndisleg sjón sem verðskuldar sannarlega beina útsendingu í sjónvarpi. En sviðsljósið er greinilega forsetans en ekki menntamálráðherrans.  

Landsliðið komið heim

Bronkítis- og berklasónatan og ráð við konserthósta

Hvern fjandann ætli hinn mikli konsertpíanisti hafi verið að spila sem fór svona illilega í lungun á fólki? Það held ég hafi verið meiri ekkisens bronkítis- og berklasónatan. Svo man ég eftir Benna gítarista sem spilaði á böllum hér á árunum áður. Hann tók út leyndarlim sinn í miðju lagi á dansleik vestur á fjörðum og sprændi fram í sal af þvi honum mislíkaði fólkið sem sat við borðið næst sviðinu. Auðvitað varð uppi fótur og fit því hinir smámunalegu dansgestir voru ekkert uppá það komnir að láta míga yfir sig, en Benni varði sig af fest með gítarnum og slapp að mestu ósár frá hildarleiknum. Ef Andés Schiff hefði haft vitneskju um hvernig Benni gítaristi fór að við svipaðar aðstæður hefði hann látið hina lúngnaveiku vesalinga í Kaupmannahöfn hafa það óþvegið í volgri vætu og velt yfir þá konsetpíanóinu á eftir. Það hefði áreiðanlega dugað berkla- og bronkítishjörðinni til að hugsa sig tvisvar um áður hún hóstaði næst.

Hóstaður út af sviðinu

Holskefla rafrænna ástarjátninga - all you need is love

Ekki veit ég neitt eins fagurt og  hjatnæmt og þegar kvenmaður viðurkennir og upplýsir ást sína á karlmanni á blogginu. Því miður gerist slíkt afar sjaldan, en þegar það gerist er það að sjálfsögðu stórfrétt sem ber að koma á framfæri tafarlaust. Nú hefur það til dæmis gerst að kona að nafni Ásdís Rán hefur gert ástarjátningu sína til eiginsmanns síns eftir rafrænum leiðum á bloggsíðu. Ég þykist vita, að allir landsmenn eru bæði glaðir og himinlifandi yfir þessu óviðjafnanlega tæknilega ástarundri og má búast við í kjölfarið holskeflu innilegra ástarjátninga á veraldarvefnum. Love is all around you ... trall-la-la-la-læ ... all you need is love ... ra-rí-ra-rí-ræ ... Svei mér þá ef öld ástar og friðar er ekki runnin upp ...  Loksins.

Ásdís Rán tjáir eiginmanni sínum ást sína

Helvítismatur og þorpari

Það var þokkalegur fjandi að hleypa öðrum eins helvítismat og þorparanum Róman Abramovíjts inn í eina saklausa Langholtskirkju. Úr því sem komið er, er ekki um annað að ræða, en að treysta á að herra Byskubinn, Karl Sigurbjörnsson, grípi tafarlaust til viðeigandi ráða til bjargar Langholtskirkju. En það er ekki hrist framúr erminni að bjarga guðshúsi eftir aðra eins vanhelgun og raun ber vitni, svo það endi ekki sem hverfisknæpa eða hamborgarabúlla. Ef Byskubinn hefði vitað fyrirfram, að sá háskalegi mammonsþjónn Róman hefði í hyggju að smygla sér inn á tónleika Bjarkar í Laugarásnum, hefði hann náttúrlega farið að dæmi meistarans frá Nasaret, velt um bekkjum og borðum í Laugaráskirkju áður en tóleikarnir hófust, rekið útsendara hins illa út úr helgidóminum og komið honum fyrir í grjóturð niður við Kleppsvík. En hafi herra Karl vitað af sendingunni, en ekkert aðhafst, lítur málið verulega illa út og fátt annað í stöðunni en að selja kirkjuna undir einhvern arðvænlegan atvinnurekstur.    

Góð stemning hjá Björk

Dýrðleg krossfesting í vændum

Það verður áreiðanlega dýrðleg sjón að sjá þegar herra Ólafur Ragnar Grímsson lætur til skarar skríða og krossfestir gjörvallt handboltalandsliðið í einni striklotu í stássstofunni á Bessastöðum. Enn dýrðlegra verður þó á að líta hvernig ráðherrar hans hátignar G. Haaarde munu, ef að líkum lætur, klappa skinnið úr lófum sér fyrir rösklegu krossfestingaráhlaupi herra Ólafs Ragnars. Á þessari miklu stund mun forsetinn hremma hið eftirsóknarverða sviðsljós fjölmiðla vegna handboltafársins af menntamálaráðherra og Sjálfstæðisflokknum á einkar laglegan hátt og hafa þar með heiðurinn af silfurverðlaununum af Flokknum. Ójá, það eru margar raunirnar sem hrjá húsbændurnar á Höfuðbólinu þessa daganna og ekki út séð með þeir hafi þetta mótlæti af. 

Fálkaorðan bætist í orðusafnið

Pétur Þríhross nútímans

Rétt í þessu heyrði ég að hinn fjölfróða og stórgáfaða menntamálaráðherra, frú Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, lýsa því yfir á sérlega myndugan hátt, að næstkomandi miðvikudag stæði til að ,,Þjóðin" ætlaði að taka á móti Íslenska handboltalandsliðinu með viðeigandi stór-glæsibrag eins og það ætti skilið - rétt eins og ,,Þjóðin" tók á móti Halldóri Laxness rithöfundi þegar hann kom heim eftir að hafa verið sæmdur nóbelsverðlaununum. Því miður varð menntamálaráðherra þarna dálítið á messunni því það var ekki ,,Íslenska þjóðin" einhuga og óskipt, sem tók á móti Halldóri á hafnarbakkanum í Reykjavík árið 1955, heldur Íslensk alþýða. Borgarastéttin, Sjálfstæðismenn og aðrir auðvaldskónar, þar á meðal Pétur Þríhross, voru blessunarlega víðsfjarri í ólundarfýlu þegar Halldór þakkaði fyrir sig við Reykjavíkurhöfn fyrir næstum fimmtíu og þremur árum. 

Ekið á vagni niður Laugaveg

Þegar vér Íslendingar drápum Norska yfirgangshunda

Það kallast varla tíðindi þó einn og einn Norsari lúti í gras fyrir morðvopni. Sú var tíðin, að okkar sælu forfeður lögðu Norska þorpara með bitjárnum með fjarska góðum árangri og hafa þau vígaferli löngum yljað um hjartarætur þeim parti Norskra dáindismanna sem fluttu til Íslands fyrir stinnum þúsund árum eða svo. En nú bregður svo við, að engu er líkara en upp sé runnin ný gullöld hugprúðra kappa á Norvegs vænum völlum því þar eru menn farnir að vega hverjir aðra af tvíelleftri hetjulund. Þó ber ég þá von í brjóst, að hinir glæstu vígamenn nútímans austan við haf taki ekki uppá þeim fjanda að koma siglandi til Íslands til að setjast þar að eins og Skallagrímur Kveldúlfsson gerði eftir nokkur vel unnin dagsverk.    

Morðalda í Noregi

Höfðu gullið af Íslendingum

Það varð heldur betur uppi fótur og fit í herbúðum Sjálfstæðisflokksins þegar Íslendingar gerður sér hægt um vik og unnu Spánverja í undanúrslitum Ólympíuleikanna á föstudaginn. Það voru ekki úrslit leiksins sem slík sem röskuðu sálarró Sjálfstæðismanna heldur hvernig forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson, baðaði sig uppúr sviðsljósinu með því að taka þátt í fagnaðarlátum Íslensku leikmannana. Og ekki geðjaðist Valahallarklíkunni hedur að, hvernig fjölmiðlar hömpuðu Ólafi Ragnari á þessum bjarta föstudegi. Var því brugðið á það ráð, að senda frú Þorgerði Katrínu á einu gandreiðarstökki til Peking til að koma í veg fyrir að forsetinn eyðilegði handboltagleði Sjálfstæðismanna og taka sjálf það bað í sviðsljósi fjölmiðlanna sem Sjálfstæðisflokknum væri boðleg. En því miður: Íslensku landsliðsstrákunum varð svo um skyndilega nærveru menntamálaráðherrans, að þeim féll allur ketill í eld og náðu sér aldrei á strik í leiknum um gullið. Þar með má ljóst vera að Sjálfstæðisflokkurinn hafi ekki einungis komið í veg fyrir að Ólafur Ragnar kæmi við sögu á sjónvarpsskjám landsmanna í tengslum við úrslitaleikinn, heldur höfðu þeir gullið af strákunum með fáheyrðum buslugangi og vondum straumum.    

Árangur Íslands skiptir miklu máli