Verður sjálfur að upplifa kvalir viðskiptavina sinna

Það er ekki nóg fyrir hinn virðulega forstjóra fyrirtækisnins Maple Leaf Foods að lýsa yfir djúpri samúð vegna þeirra einstaklinga sem létu glepjast til að svelgja í sig ketið frá honum og deyja fyrir bragðið drottni sínum fyrir fullt og allt. Hinn virðulegi forstjóri verður að gera svo vel að éta ketið sitt sjálfur til að upplifa kvalir og andlát viðskiptavina sinna á eigin skinni. Geri hann það ekki, missir hann ekki einungis af Hymmnaríkisvist, heldur fer hann í verri staðinn þar sem yfirmatsveinninn mun gefa honum baneitrað listeríuket í hvert mál.

Banvæn matareitrun í Kanada

Áfengislaust barnabrennivín í allar matvöruverslanir - það er lausnin

Það er varla svo að ég trúi því að blessuð börnin í Reykjavík hafi haft áfengi um hönd á sjálfri ,,Menningarnótt" borgar sinnar og sum jafnvel verið drullufull eins og útbrunnir göturónar. Þessi hræðilega uppákoma leiðir hugann ósjálfrátt að því hvernig allt þetta áfengiseitur komst í hendur barnanna. Má vera að heimskir foreldrar hafi borið bjór og brennivín úr ríkinu í krakkana sína til að koma í veg fyrir að þau legðu sér landa eða einhvern annan óþverra sér til munns? Og hver ætli þessi ,,annar óþverri" sé? Rauðspritt? Tréspíritus? Getur verið að foreldrarnir hendi einni bjórkippu í krakkann og krakki launi fyrir sig með því að þamba bjórinn og skvetta svo í sig forboðnum landa á eftir? Og hvað ætli sé gert í þeim tilvikum þegar foreldrarnir eru jafn útúrdrukknir og barnið sem liggur bjórlandadái í vörslu lögreglunnar? Varla fer lögreglan að vaka yfir slíkum drykkjusjúklingum og skipta á þeim. Eða hvað? Ég segi fyrir mig, að mér fallast ævinlega hendur þegar heyri af brennivínsmengaðri jörvagleði barna á hinum og þessum menningarnóttum víðsvegar um land. Ég held að lausnin hljóti að felast í því að farið verði að selja áfengislaust barnabrennivín í verslunum ÁTVR og helst í matvöruverslunum líka því verslunarmenn verða líka að fá að njóta góðs af menningarlegri drykkju ungmenna á leik- og grunnskólaaldri fyrir utan hvað það er óviðurkvæmilegt að ríkið sé að vasast í sprúttsölu. Svo verður náttúrlega að kenna börnunum að kneyfa öl svo vit sé í, og kemur þá til kasta fræðsluyfirvalda og barnaskólakennara að leiða nemendur og þjálfa í þessu mikilvæga fagi. 

Áfengi tekið af unglingum í nótt

Erfitt ástand víða um land

Síðustu tvær klukkustundir hafa mér borist fregnir af fjölda Íslendinga, sem eru í óðaönn við að drekkja sorg sinni útaf skipbroti handboltalandsliðsins í morgum. Sumar þessar fréttir eru þess eðlis, að það setur að manni ósvikinn hroll. Maður vestur á fjörðum var t.d. orðinn svo viti sínu fjær af ölvun korteri eftir að leiknum í Kína lauk , að hann fleygði sjónvarpstækinu út um stofugluggan hjá sér og situr nú flötum beinum úti á lóð, á nærbuxunum einum fata, og hreytir ókvæðisorðum í þá sem leið eiga framhjá. Austur í Skaftafellssýslu skilst mér að heimilisfaðir hafi jafnað reikningana við Frakka með því að lúberja konuna sína og norður í landi var mikils metinn borgari handtekinn laust fyrir hádegi fyrir að skeyta skapi sínu á heimiliskettinum. Þá munu margir sóknarprestar vera á þönum vítt og breytt um landið að veita tapsáru fólki áfallahjálp. Síðan strá fréttastofur landsins salti í sárin með því að slá upp viðhafnarviðtölum við menntamálaráðherrann í staðin fyrir að spjalla við forseta Íslands og láta hann tala kjark í þjóðina á þessum erfiðu tímum. 

Til hamingju Ísland!

Áhrif franskra skútukarla á íslenska ættfræði

Svo mikið er víst að piltarnir okkar í Íslenska handboltalandsliðinu voru orðnir afar hungaraðir í verðlaun því ekki er annað að sjá á myndinni, sem prýðir meðfylgjandi frétt mbl.is, en að þeir séu að éta silfurverðlaunin sín í bókstaflegri merkingu. Nú er það svo, að silfur er hart undir tönn og næringargildi þess fyrir mannslíkamann harla lítið, jafnvel vafasamt. Hinsvegar er viðureign okkar manna við Fransmenn alvarlegt mál sem eflaust á eftir að draga dilk á eftir sér, það er að segja ef Íslensk stjórnvöld eru starfi sínu vaxin, sem ég hef þó sterka tilhneigingu til að efast um. Frá mínum bæjardyrum séð, verður illa hjá því komist að slíta stjórnmálasambandi við Frakka, segja upp öllum samningum við þá aumu þjóð og kalla alla Íslendinga, sem kunna að leynast á Frakklandi, heim hið bráðasta. Jafnframt er tilhlýðilegt að stroka vel og vandlega yfir öll okkar samskipti við þessa leiðindaþjóð, bæði smá og stór, rétt eins og gert var þegar Franskir skútukarlar óðu eins og graðneyti um sveitir Íslands og börnuðu allan kvenpening sem á vegi þeira varð, en um þann framgangsmáta Franskra hefur þjóðin steinþagað sem einn maður og farið með eins og mannsmorð, þó að trúverðugleiki Íslenskrar ættfræði hafi riðlast nokkuð fyrir vikið.   

Íslendingar taka við silfrinu

Tómleikarnir á Klambratúni boða þrengingar og harðindi

Það var víst heldur fátt um fína drætti á tómleikunum á Klambratúni í kvöld ef frá er talinn söngflokkurinn Fjallabæður, sem tókst á eftirtektarverðan hátt að flæma hlaupandi á brott með sönglist sinni þær fáu hræður sem eftir voru á túninu. En áður en Fjallabræður stigu á svið höfðu Mángi og Jóan og liðsmenn Ný-Danskrar hálfdrepið áheyrendur úr leiðindum með þeim afleiðingum að bróðurparturinn af múgnum, sem komið hafði á Klambratún til að skemmta sér, ráfaði geyspandi eitthvert útí buskann. Það kom því aldrei til kasta Jet Black Joe og Hjaltalíns að láta ljós sitt skína þar eð allir voru farnir þegar kom að þeim. Þetta kallar maður nú fammistöðu á fyrsta degi nýs borgarstjóra í embætti! Ef framhaldið verður með þessum hætti má búast við að nýafturgengnum íhaldsframsóknarmeirihluta takist að tæma borgina af fólki áður en kjörtímabilinu lýkur. Það hefur aldrei borgað sig að efna til draugagangs að yfirlögðu ráði, þessháttar starfsemi hefur ætíð endað með ósköpum eins og dæmin sanna.

Meðfylgjandi mynd var tekin af óánægðum tómleikagesti forða sér á brott af Klambratúni í kvöld.

Tónleikar á Miklatúni

Gerðu illilega í bólið sitt

Nú held ég þeir hafi gert illilega í bólið sitt hjá Þjóðkirkunni að hafa gengið jafn purkunarlaust framhjá Bub Morteins og Stöðmönnum og raun ber vitni við veitingu tónlistarverðlaunanna sem kennd er við Lilju, þrátt fyrir að ofangreindir heiðursmenn hafi fyrir löngu ort þá Lilju sem alli vildu kveðið hafa. Það má útaf fyrir sig vel vera, að Haukur Guðlaugsson og Marteinn H. Friðriksson séu þokkalegir mússiksprellarar og geti trallað gömlu dansana á eldriborgaraböllum, en við hliðina á Bub og Kobba Magg eru þessir verðlaunahafar eins og hverjir aðrir dvergar í lægri kantinum. Það er augljóst að tónsérfræðingar Þjóðkirkjunnar verða að vanda sig betur og velja fullvaxna tónlistarmenn næst þegar þeir útnefna liljuhafa. 

Tónlistarverðlaun Þjóðkirkjunnar afhent

Minkarnir í hænsnakofanum og hrekklausi haninn

Jæja, er nú svo komið, að fólk er hætt að þekkja venjulegan mink frá kjörnum borgarstjórnarfulltrúum? En það er svo sem ekkert skrítið þegar alls er gætt; borgarstjórnarlimirnir hafa nefnilega verið svo skelfing iðnir við að leika leikinn: ,,minkarnir í hænsnakofanum" að þeir vita ekki lengur hvort þeir eru minkar eða hænsn. Séð úr fjarlægð, duldist engum, að í síðustu hrinu voru sjálfstæðishetjurnar í hlutverki minkanna, en Láfi F. í hlutverki hrekklausa hanans, sem veginn er í úr launsátri við heppilegar aðstæður. Þó keyrði um þverbak þegar eignunum á minnkabúi Hönnu Birnu tókst að breyta framsóknarhananum Óskari í framsóknarmink á einni nóttu. Geri aðrir betur. En héðan í frá verður starf meindýraeyðis borgarinnar margfalt vandasamara en áður því ekki má honum verða á slík skyssa að eyða kjörnum hreppsnefndarmanni í staðinn fyir mink eða einstakling af nagdýrastofni. Guð forði meindýraeyðinum frá þessháttar misgripum.

Minkur skoðar menningarnótt

Morgunblaðið og Matti Jó, mister Svabbi Gests og NATÓ

Ekki er annað að sjá en birting dagbóka skáldsins Matthíasar Johannessen, þar sem skammast er útí Ólaf Ragnar af fölskvalausri ólund, hafi haft þveröfug áhrif við það sem til ætlast, því Ólafur Ragnar hefur allur færst í aukana eftir að hann las dagækur hirðskálds hægri manna. Nú er forsetinn til dæmis búinn að gera sigra handboltalandsliðsins að sínum einkasigrum þar sem hann skorar öll mörkin sjálfur. Og að er aldeilis dálaglegur andskoti að Ólafur Ragnar skuli baða sig uppúr frægðarsól heimsins, með bors á vör, meðan gamli moggaritstjórinn og hans menn velta sér og klóra í sinni daunillu íhaldsstíu. Morgunblaðið og Matti Jó, mister Svabbi Gests og NATÓ ... 

Íslenskur handbolti á forsíðu New York Times

Nýr þjóðsöngur fyrir leikskóla Reykjavíkur

Eftirfarandi leikskólaljóð skal sungið undir laginu um Gamla Nóa:

Hanna Birna, Hanna Birna,hoppar glöð í hring.

Hún er heldur dreymin og hæfilega gleymin.

Hanna Birna, Hanna Birna hoppar glöð í hring.

 

Skapið góða , skapið góða skilur aldrei við.

Skríkir útum bæinn, skapvond allan daginn.

Hanna Birna, Hanna Birna hoppar yfir sig.

 

Menningarnótt sett

Eldhnöttur tómu jakkafatanna.

Þessi gríðarmyndarlegi eldhnöttur þarna í Olkahóma minnir óneitanlega heilmikið á hina alræmdu péééníngaútrás tómu jakkafatana og önnur loftbólukennd umsvif nútíma fjársýslumanna. Eins og eldhnötturinn í Oklahóma, hafa loftbólupeningasbraskararnir skilið eftir sig sviðna jörð, sem almenningur verur að gjöra svo vel græða upp, hvað sem tautar og raular. Svo láta alþekkt gáfumenni sér um munn fara, og það á opinberum vettvangi, að ábygð fjárplógsmanna sé svo mikil og fögur að þess vegna beri þeim laun að eigin vild.

Eldhnöttur í Oklahoma