Hugsanleg aukning verði leigð út

Ef Jón vinur minn Bjarnason lætur slag standa og hækkar leyfilegt aflamark á yfirstandandi fiskveiðiári, á að útfæra það á þann hátt, að aukningin verði leigð til útgerðaraðila, einkum þeirra sem litlar aflaheimildir hafa, á skikkanlegu verði. Það væri ágætt skref í átt til að snúa ofanaf núverandi einokun LÍÚ-klíkunnar á fiskveiðiauðlindinni. Að auka hugsunarlaust hlutfallslega við kvóta þeirra sem hafa þá fyrir væri gjörsamlega ábyrgðarlaust og sennilega mannréttindabrot í þokkabót. 

Útilokar ekki aukinn kvóta

Móðursýkislæti og leikaraskapur Valhallarlýðsins

Það færi auðvitað best á því, að svokallaðir ,,þingmenn" Sjálfstæðisflokksins yfirgæfu Alþingi fyrir fullt og fast, enda á þessi hrunahópur ekkert erindi þar inni. Það er náttúrulega tið háborinnar skammar, að skattgreiðendur þurfi að neyðast til að hafa þessa úrbræddu dela á sínu framfæri eftir það sem á undan er gengið. Það þarf engann að undra, að forseti Alþingis sé ekki boðinn og búinn að eltast við móðursýkislæti og leikaraskap Valhallarlýðsins; enginn sómakær maður virðir þetta lið viðlits né leggur eyru að hvað það er að kumra.

Undarlegast er þó, að ,,þingmenn" auðvaldssamtakanna virðast ekki gera sér grein fyrir, að Flokkurinn þeirra er kominn út að ystu mörkum þess að fá að vera leyfilegur.

Sjálfstæðismenn yfirgáfu þingsalinn

Brotinn girðingarstaur væri betri

Frá mínum bæjardyrum séð, er það til stórrar skammar fyrir VG, að hið hægrisinnaða yfirstéttarsnobbhænsn, Ólafur Þór Gunnarsson, hafi tekið sæti á Alþingi sem varaþingmaður. Þeir sem gerst þekkja til Ólafs Þórs vita mætavel, að brotinn girðingarstaur, fúinn og maðksmoginn, á margfalt meira erindi inn á Alþingi en þessi undarlega fígúra.

Hvernig Ólafur þessi komst í þriðja sæti á framboðslista VG í SV-kjördæmi er mér algjörlega hulið og óskiljanlegt. Þeir sem stóðu að því voru annaðhvort annarlega hugsandi eða ekki með réttu ráði.

Burt með svona skítaklepra úr röðum VG.

Ólafur Þór sest á þing

Í átt til réttlátara þjóðfélags

Það er mikið fagnaðarefni, að loks sé farið að hylla undir að þriggja þrepa skattur verði að veruleika. Ekkert er eðlilegra en hver og einn leggi til sameiginlegs reksturs ríkisins eftir efnum og ástæðum, enda er það ein af helstu forsendunum fyrir því að byggja upp og þróa réttlátt þjóðfélag.

Þeir sem aðhyllast ójöfnuð og mikla stéttarskiptingu fengu næði til að framkvæma sínar hugsjónir í 18 ár með þeim ágæta árangri, að þjóðfélagið er í rúst í meira en einum skilningi. Raunar má líkja þjóðinni við mann, sem lent hefur í gjörningaveðri á heiðum uppi og skilar sér loks til byggða stórlega lemstraður á sál og líkama.

47% skattur á launatekjur?

Kroll rannsaki Sjálfstæðisflokkinn

Það væri ekki úr vegi, að ríkisstjórnin leitaði til hins naftoga rannsóknarfyrirtækis Kroll og fengi það til að rannsaka Sjálfstæðisflokkinn ofaní kjölinn, en sem kunnugt er, er Sjálfstæðisflokkurinn ótvírætt mesta meinsemd íslensks þjóðfélags.

Tækju Krollararnir þessi alræmdu spillingarsamtök til alvarlegrar skoðunar, myndu þeir fljótlega rekast á að þeir væru staddir mun meira pestarbæli en nokkurn óraði fyrir að til væri á því litla, saklausa Íslandi.

Þegar niðurstaða væri fengin úr rannsókn Kroll, væri ekkert til fyrirstöðu að banna óþrifnaðarsamtökin Sjáfstæðisflokk með lögum frá Alþingi. 

Kroll rannsakar Glitni

Sá illi maður Baldur smjörvi og viðeigandi endalok hans

Það er öllum minnisstætt, sem til þekktu, þegar Baldur smjörvi beit Finnboga, kompán sinn, í rassinn í veislu sem Finnbogi hélt til að halda uppá fertugsafmælið sitt. Helvítis gerpið hann Baldur smjörvi var svo sem þekktur fyrir eitt og annað og almennt var sá maður fremur illa kynntur í sínu nærumhverfi. Hann lagði meðal annars stund á að míga innum bréfalúgur hjá fólki og kasta saur í saklausar konur, sem honum komu ekkert við, fyrir nú utan að iðka pervertisma af slíkri innlifun að öllum blöskraði. 

Að vísu var Baldur svo ölvaður, þegar hann gerði þetta sem áður er frá greint við Finnboga, að hann gat með engu móti staðið nema á fjórum fótum, en hins ber að geta, sem rétt er, að þegar atvikið átti sér stað hafði Finnbogi, að ókunnri ástæðu, brugðið buxunum niðrum sig svo þær námu við kálfa. Auðvitað lauk afmælisveislu Finnboga með þessu kynlega útspili Baldurs, því afmælisbarnið brást ókvæða við og rak gesti sína, alla með tölu, úr húsum sínum og skellti í lás.

Þau urðu endalok Baldurs smjörva, að hann fannst látinn í ruslatunnu við einbýlishús, og sneri höfuðið niður og lokið kyrfilega á tunnunni. Ekkert var kannað hver tildrög voru að veru hins framliðna á þeim stað er hann fannst og enginn virtist kæra sig um að vita eitt eða neitt um þetta mál, sem þó hefði átt að vera bæði dularfullt og spennandi.

  

Lesbía vígð biskup

Átök við rjúpnaskæruliða magnast

Það er huggulegt fyrir lögregluna og Landhelgisgæsluna, að þurfa að standa í styrjaldarrekstri gegn svokölluðum ,,rjúpnaskyttum" sem stunda hryðjuverkastarfsemi uppum fjöll og heiðar, útum hraun og sumarbústaðarsvæði. Að þurfa að elta þessa forhertu misyndismenn á þyrlum og bryndrekum er skelfilegra en orð fá lýst. Það er viðbúið að lögreglan þurfi að beita sprengjum og hríðskotabyssum, og jafnvel enn þyngri vopnum, ef heldur fram sem horfir. En það er erfitt að stunda hernað gegn hryðjuverkamönnum í ójöfnu landslagi, það er margsönnuð reynsla friðelskandi vestrænna þjóða, m.a. í Víetnam og Afganistan.

Í hitteðfyrra hafði hópur rjúpnaskæruliða hreiðrað um sig uppi á hraunhól nokkrum og skutu hvað aftók á allt kvikt í nágrenninu. Meðal annars skutu þeir átta sauðkindur og tvo bændur, sem voru þarna við smalamennsku. Ennfermur drápu vígamennirnir fjárhunda hinna lánlausu bænda. Það var ekki fyrr en eftir að skyggja tók, að björgunarsveitarmönnum tókst að laumast uppað hraunhólnum og varpa eldsprengju uppí hreiður ódámana, að friður komst á.

Skyttur teknar á Þingvöllum

Lifa þar fáir og hugsa smátt

Ekki er hátt á þeim risið á Seltjarnarnesinu fremur en fyrri daginn. Að rúmlega 1000 manns taki þátt í prófkjöri hjá Sjálfstæðisflokknum í þessu litla og lága sveitarfélagi bendir til að þar á bæ hafi fólk lítið lært og enn minna skilið. Það virðist ekki hafa flögrað að Seltirningum ennþá hvað Sjálfstæðisflokkurinn er í raun og veru og hverju hann hefur áorkað í að niðurlægja íslensku þjóðina með öfgum sínum og hræsni, hvað þá að þátttaka í starfsemi þessara illræmdu samtaka sé að öllu leyti ámælisverður og mannskemmandi galskapur.

Hvort einhver Ásgerður eða einhver Gvendur hafi fengið fleiri atkvæði í prófkjöri villimannasamtakanna sem kenna sig við sjálfstæði skiptir engu máli að öðru leyti en því, að með framagosastreði sínu hafi þau gert sig enn minna fólki og auðvirðilegri en efni standa kanske til. En þeim stendur þó til boða að víkja af vegi villu sinnar og segja sig alfarið frá Sjálfstæðisflokknum og bjarga þar með sálarheill sinni, þó ekki væri meira.

Ásgerður sigraði á Nesinu

Landnámshani sem var óráðsíuhænsn. Og ,,Hvenær drepur maður mann?"

Því miður verð ég að gerast svo framhleypinn, að mótmæla ályktun Landnámshænsnafélagsins að hluta til. Reyndar áfellist ég ekki félagið fyrir að reyna að koma í veg fyrir að hænsnfuglar séu að ósekju bendlaðir með óhefluðu orðbragði við fjárglæframenn, fjarri því. Hinsvegar þekkti ég landnámshana, þegar ég var æskumaður í sveitinni, sem sannarlega var óráðshænsn. Þessi landnámshani var skapstyggur svo af bar og alltaf boðinn og búinn að ráðast á vini sína, þar á meðal mig. Það var hrein unun þegar þessi vígreifi landnámshani kom hlaupandi í allri sinni liskrúðugu dýrð og flaug á lappirnar á manni; þá tók ég á móti honum að hææti knattspyrnumanna og vippaði honum eitthvað útí loftið. En landnámshaninn var þrautseigur og lét ekki hugfallast þó ómjúklega væri tekið á móti honum, heldur réðist hvað eftir annað á óvin sinn þar til hann stóð á öndinni af mæði. Stundum úðaði ég flugnaeitri framan í kappann. Þá dokaði hann við örstutta stund og blikkaði augunum afar spekingslega eins og hann væri að velta fyrir sér hvort ég héldi að hann væri fluga eða padda. Ævi landnámshanan, vinar míns, lauk með því að hann var hálshöggvin við fremur óvirðulega athöfn þar sem prestsþjónusta og yfirsöngur voru víðsfjarri. Eftir andlát sitt komst haninn í eigu utanaðkomandi manns, sem gerði sér lítið fyrir og át hann. Skömmu síðar lagðist maður þessi veikur og komst aldrei til heilsu aftur og þremur árum síðar var hann dauður. Við krufningu kom í ljós, að engu var líkar en karlskarfurinn hefði geyspað golunni útaf helst til miklu magni af flugnaeitri í líkamanum. Þegar ég frétti af banameini mannsins sem át landnámshanann kom ósjálfrátt uppí hugann spurningin góðkunna: ,,Hvenær drepur maður mann og hvenær drepur maður ekki mann?"  

Hænur ekki óráðshænsn

Lítil saga af fátæktarjólum

Helvítis hlandprestar geta mennirnir verið, að skjóta æðarfugla þvert ofaní landslög og almennt siðferði. Svo andsyggilegt er þetta athæfi að það mætti halda að þar hafi geldir heimdellingar verið á ferð eða bankaspjátrúngar. Það má þykja vel sloppið, að þessi ruddamenni skuli ekki hafa skotið Andrés Önd þegar hann var staddur hérlendis á dögunum. Annars hefðu skytturnar úr Hvalfirði mátt brenna á illfyglið Andrés Disneyson mín vegna og sjóða úr honum andarsúpu.

Þá man ég allt í einu eftir fátæka manninum, sem átti engann jólamat fyrir sig og fjölskyldu sína. Honum tóks að skjóta tvo minka rétt fyrir hádegi á aðfangadag og um kvöldið bar kona hans þá á borð steikta. Með þessum kræsingum át fjölskyldan gufusoðinn þara. Þessi litla saga minnir okkur á, að miðað við skuldastöðu ýmissa útrásarapa, þá munu þeir góðu drengir ekki einusinni hafa mink eða svartbak á borðum um hátíðarnar, heldur þurfa að glápa sínum gráðugu glyrnum á galtóma, kámuga diskana fyrir framan sig.  

Skutu friðaða æðarfugla í Hvalfirði