Þjóðnýtum útgerðina með einu pennastriki og eyðum auðvaldsblokkunum.

Við andstyggðarbulli Vilhjálms Egilssonar og kvótasjúklinga LÍÚ í Samtökum atvinnulífsins er aðeins til eitt gott svar af hálfu stjórnvalda, það er að taka gjörvallann LÍÚ-flotann og  þjóðnýta hann með einu pennastriki og leysa þar með kvótagamblarana undan þeirri kvöð að gera út. 

Og sennilegar er nauðsynlegra en menn grunar, að þjóðnýta sjávarútveginn, burtséð frá óforskömmuðum frekjutilburðum auðvaldsins í tengslum við gerð kjarasamninga. Það vill nefnilega svo slysalega til, að fénaðurinn sem fyllir flokk Samtaka atvinnulífsins stóðu blóðugir uppað öxlum sem gerendur í froðuvæðingu efnhagslífsins á frjálshyggjutímabilinu sem lauk með þeim ósköpum sem allir þekkja. Við þessháttar dela á ekki að semja um eitt eða neitt. Höfuðverkefni stjórnvalda, ef þau væru vönd að virðingu sinni og í takt við andrúmsloftið í þjóðfélaginu, væri að fara með logandi sverði gegn auðvaldsblokkunum, sem settu hér allt á annann endann, og gjöreyða þeim. Þá mun okkur vel farnast.

„Alþýðusambandið hrökk frá“

Langdrukknir þrjótar fremja landráð og föðurlandssvik.

Í merkri bloggfæsrslu síðastliðið laugardagskvöld lagði ég til, eftir hlálegt tap Íslendinga fyrir Þjóðverjum, að íslenska hanboltalandsliðið yrði sent heim strax á sunnudagsmorgun, til að fyrirbyggja að þessir gemlingar geðru okkur meira til skammar þarna úti í Svíþjóð. Því miður létu forvígismenn HSÍ ekki segjast og leyfðu háðunginni að halda áfram. Ég verð að segja fyrir mig, að háttalag HSÍ og landsliðsmannanna jaðrar við landráð og föðurlandssvik, og ég vænti þess að þetta gengi verði tekið úr umferð þegar það draugast heim frá Svíþjóð. Og hafi landslismennirnir verið vel undir áhrifum áfengis á laugardaginn á móti Þjóðverjum, þá voru öskrandi langdrukknir í dag og með þarmana í buxunum. Eftir það sem á undan er gengið, er mjög ólíklegt að landsliðspokarnir, þjálfararnir og annað fylgdarlið handboltalandliðsins þori að láta sjá sig meir á Íslandi, það væri að minnstakosti lang hyggilegast af þeirra hálfu.  

Hræðilegur fyrri hálfleikur

Ekki vera reið Einari Kr. því honum er ekki sjálfrátt

Það má svo sem vel vera að Einar Kr. Guðfinnson trúi sjálfur staðfastalega á kjaftæðið sem hann ber á borð í  grein sinni um ,, að komið hafi verið í veg fyrir að Alþingi yrði hertekið." Hitt þykir mér samt líklegra, að pistill Einars Kr. sé hans innlegg til að reyna að blekkja fólk til fylgis við auma lygasögu, sem Sjálfstæðismenn vilja að sé gerð að Stóra sannleik um viðkomandi atvik. Það á sem sé vísvitandi að falsa söguna, borgarastéttinni í hag.

En við skulum samt ekki vera reið Einari Kr. Guðfinnssyni fyrir framhleypnina og ruglið. Honum er ekki sjálfrátt. Hann er gegnsýrður af spilltum hugsunarætti borgarastéttarinnar, fórnarlamb hans og leikfang. Það eina sem hægt er að gera fyrir svona einstaklinga er að biðja fyrir þeim, annað er ekki í boði.

Og vitanlega minnist hinn ógæfusami sjálfstæðismaður ekki einu orði á ástæðuna fyrir mótmælunum, það er heldur ekki hagstætt fyrir Flokkinn hans að rifja það upp. Það er nefnilega ekki inní forritinu að hugarheimi Sjálfstæðismanna að athafnir þeirra á stjórnmála- fjármála- og viðskiptasviðinu á árunum 1991 til 2009, sem lauk með algjöru hruni, hafi eitthvað með umrædd mótmæli að gera og reiðina, sem blossaði upp í þjóðfélaginu í október 2008 og lauk ekki fyrr en Sjálfstæðisflokkurinn hrökklaðist frá völdum snemma árs 2009.

Komið í veg fyrir að Alþingi yrði hertekið

Þvílík bölvuð skömm að þessu

Í mesta grandaleysi og algjörlega óvart settist ég fyrir farman sjónvarpið í kvöld og horfði og hlustaði í fátæklegum einstæðingsskap mínum á Söngvakeppni sjónvarpsins. Þegar ég stóð upp aftur að leik loknum, var mér innanbrjósts eins og ráðvilltum þorski sem núbúið er að slægja. Það verður þó að segja þessum hroðalega dagskrárlið til hróss, að ekki vantaði þar öskrin og óhljóðin, sem á vissum punktum voru þess eðlis að ég var handviss um að nú væri verið að drepa einhvern í alvörunni. En ósköp voru nú lögin sem borin voru fram einstaklega ljót og leiðinleg og dapurlegt á að hlýða hve söngvurunum gekk illa að halda lagi; þetta minnti mann mest á sperrta kalla sem eru að taka lagið í réttunum, ef ekki frassketti að slást.

Yfirbugaður stóð ég upp frá sjónvarpinu svartsýnni en nokkurntímann fyrr og bað Drottinn í heitri bæn að refsa mannkyninu ekki harkarlega fyrir þessa hjárænulegu söngvakeppni. En því miður er ég ekki beinlínis trúaður á að Drottinn minn taki nokkuð tillit til bænar minnar; það eru nefnilega takmörk fyrir hverju Drottinn tekur mark á í bænastagli til hans því sumt er þess eðlis að ekki einusinni guðdómurinn getur orðið við því, hvað þá aðrir.

En verst fannst mér þó að sjá hvað stelpuboran hún Jóhanna Guðrún hefur lagt af uppá síðkastið. Ég hélt hreinlega að hýn myndi hrynja til grunna þegar hún æpti hvað mest og baðaði út höndunum. Það þarf tilfinnanlega að stríðala hana á hrognum og lifur með rjóma og bræddu hrútaspiki útá, ef hún á að komast til Þýskalands til að öskra í úrslitakeppninni.

Nótt og Eldgos áfram

Þeir voru fullir

Það var ljóta hollingin á þessum íslensku drengjum sem voru að myndast við að spila handbolta á móti Þjóverjum, þeirri reglusömu þjóð, í dag. Ekki leyndi sér að þessir stekkjastaurar komu beint af kránni í leikinn, hver öðrum valtari á fótunum með aulagrettur á trýnunum. Og því fór sem fór.

Ég legg þvi til að íslenska handboltalandsliðið verði sent heim strax í fyrramálið til að fyrirbyggja að þessir óreglupésar fái fleiri tækifæri til að gera okkur til skammar þarna úti í Svíþjóð. Það er ekki leggjandi á eina þjóð, sem fórst því sem næst í frjálshyggjuglæpahruni fyrir tveimur árum, að þurfa að þola auðmýkjandi tap í handbolta fyrir Þjóðverjum, af því að svokallaðir ,,landsliðsmenn" okkar töldu að besta upphitunin fyrir landsleik af þessu tagi sé að ráfa útá krá og þamba í sig áfengi.

En nú er mælirinn sem sé troðinn, skekinn og fleytifullur. Héðan í frá eigum við einungis að senda þroskaða og grandvara bind-ind-indismenn til kappleikja fyrir Ísland hönd gegn erlendum þjóðuð, svo sama sagan endurtaki sig ekki ár eftir ár.

„Of mörg aulamistök“

Ég er alfarið á móti Rögnu í forsetaembættið og færi fyrir því gild rök.

Ég er gjörsamlega alfarið á móti því að Ragna Árnadóttir verði gerð að forseta Íslands. Hún var dubbuð upp til ráðherra fyrir ekki allöngu og stóð sig með slíkum endemum, að Jóhanna og Steingrímur sáu sig tilneydd til að fjarlægja hana með valdi úr dómsmálaráðuneytinu; þau urðu hreinlega að leggja á hana hendur og draga hana eins og villta ótemju á milli sín útá stétt. Meira að segja úti á stéttinni lét Ragna ekki staðar numið og beit Jóhönnu aftan í annan kálfann svo hún var draghölt í margar vikur á eftir. Ég tek fólki var við að skemmta skrattanum með því að gæla við hugmyndinu um að gera Rögnu að forseta Íslands.

Aftur á móti er mín bjargfasta skoðun, að Ísleningar eigi ekki að hika við að kjósa Gunnar I. Birgisson, fyrrum borgarstjóra í Kópavogi, sem nlsta forseta íslenska lýðveldisins. Það er sko maður sem kann sitt fag og er ennfremur þeim mikilvæga kosti búinn að hafa háþróaðan heila milli eyrnanna meðan aðrir verða að láta sér nægja kvarnir eða örlítin taugahnút í kinnbeinsholunum.

Flestir vildu Rögnu

Hafvilla Sigurðar drjóla eftir að hann kom að austan

Æji, ósköp er gott að guðsblessunin han Sigurjón bankastórjóri er laus prísundinni, þrátt fyrir að hann hafi fengið 5, segi og skrifa:fimm, máltíðir á dag hjá eldabuskunni á Hrauninu. Hitt er svo aftur áhyggjuefni hvernig Sigurjón bankastjóri fer að því að eyða kvöldinu í kvöld, því það er ekki hrist framúr erminni að venja sig á nýja siði eftir að hafa verið í varðhaldi.

Sigurður drjóli var eitt sinn sendur í svona vist fyrir austan af því að honum var borið á brýn að hafa barið konuna sína. Þegar þeir slepptu Sigurði var hann svo heillum horfinn að hann rataði ekki heim til sín og varð að brjótast inní Fríkirkjuna til að fá húsaskjó yfir blánóttina. Þegar presturinn mætti til vinnu sinnar um morguninn og sá Sigurð drjóla húka eins og jólasvein undir predikunarstólnum hringdi hann á lögregluna og lét senda Sigurð aftur austurfyrir fjall í gæsluvarðhald.

Sigurjóni sleppt úr gæslu

Augnlok hans eru þung sem blý.

Aðalstarf Jóhannesar Þórs Gunnarssonar í aðstoðarmennskunni við Sigmund Davíð verður það göfuga hlutverk að halda honum vakandi, en Sigmundur Davíð er sem kunnugt ef afar syfjaður maður að hætti Halldósrs Ásgrímssonar. Það getur þó reynst þrautin þyngri fyrir Jóhannes Þór að halda glyrnunum á formanni Framsóknarflokksins opnum því augnlok hans eru þung sem blý rétt eins og sorgirnar sem skáldið orkti um fyrir fjarska löngu síðan.

Þá er og haldið fram að blessuð gamla Framsóknarmaddaman, þó karlæg sé og komin yfrí annan heim fyrir nokkru, hafi áhyggjur, sem líka eru þungar sem blý, af syfju og höfuðþyngslum yfirhúskarls síns og hafi ítrekar komið þeim skilaboðum á framfæri til Sigmundar Davíðs gegnum miðil að fara að venja sig á að taka í nefið, neftóbak að sjálfsöðgu því sú gamla er ekkert gefin fyrir hvíta nefduftið sem kaldir fjármálavíkingar og heljarmenni brúka sér til upplyftinar og gottgjörelsis. Enn sem komið er hefur Sigmundur yfirfjósameistari ekki haft rænu á að fara að ráðum Maddömunnar og því eru augnlok hans jafn þung sem fyrr og drunginn situr í fyrirrúmi, alveg eins og hjá Halldóri Ásgríms.

Nýr aðstoðarmaður Sigmundar Davíðs

Íslendingar eru spaugsöm þjóð.

Það má með sanni segja um Íslendinga, að þeir eru spaugsöm þjóð. Nú vilja þeir ólmir verðlauna svokallaðan Sjálfstæðisflokk, sem hrinti landinu ofaní botlaust skuldafen með tiltektum sínum, með því að gefa til kynna að þeir vilji endilega fá þennan ólánsFlokk í ríkisstjórn aftur.

Öðruvísi hafast þeir af í Túnis þessa dagana: Þar ráku þeir sinn Sjálfstæðisflokk frá völdum og bættu svo um betur með því að leysa Sjálfstæðisflokkinn sinn upp, gera eigur hans upptækar og banna starfsemi hans.

Það er augljóslega mun hyggilegra fyrir Íslendinga að fara að dæmi Túnismanna í umgengni sinni við Sjálfstæðisflokkinn, en að verðlauna hann á þann hátt sem skoðanakönnun Fréttablaðsins gefur til kynna.

Fylgi Sjálfstæðisflokks eykst

Stórmæli bráðgáfaðra manna koma heiminum til að standa á öndinni

Það er áreiðanlega mikið gert með það um allann heim hvað Bjarni Ben. segir um ,,njósnatölvumálið." Enda er hann bráðgáfaður, af Engeyjarætt og úr Garðabænum, - já, og Hrunverji. Betra getur það varla verið.

En dálítið er það skrýtið að þingmenn skuli ekki hafa vitað af þessu dulafulla máli fyrr en nú. Er ekki svona endemis pukur brot á ríkisstjórnarsáttmálanum, kaflanum sem fjallar um dægileg loforð eins og ,,gangnsæi," ,,opna stjórnsýslu" og fleira flott í þeim dúr ? Eða eru Jóhanna og Steingrímur engu skárri í leyndarpukri en gamla haaarderíska hrunasettið, sem hrökklaðist fá völdum snemma árs 2009 ? Hver fjandinn sjálfur er þarna eiginlega á seiði ?

Svo veður alþingismaðurinn og lærisveinn Hannesar Hólmsteins, Sigurður Kári, sem líka er bráðgáfaður en ekki af Engeyjar eða úr Garðabæ, uppí ræðustól Alþingis og vænir Birgittu Jónsdóttir um njósnir í þágu Víkílíks. Öll heimsbyggðin, að páfanum í Róm meðtöldum, stendur áreiðanlega á öndinni yfir hinum vísindalegu stórmælum þingmannsins.

Það er nú svo.

Em hvað var það nú aftur sem Þráinn Bertelsson sagði á feisbúkksíðunni sinni í fyrradag og rataði inní sali Alþingis ?

„Bein árás á Alþingi"