Barátta síra Baldvins

Það fer hver að verða síðastur að láta krýna sig til víxlubyskubs í Skálholti því svo er fjarað undan trúarstofnunum landsins að þær mun hlunkast um koll á næstunni, hver á fætur annarrai, alveg eins og borðin og bekkirnir hjá kapítalistunum í musterinu þegar Frelsarinn heimsótti þá. Það er nefnilega svo komið, að því hærra sem klerkmenntaðir ná að olnboga sig upp metorðastigann í kirkjunni því tortryggilegri verða þeir í augum múgsins á götunni.

Um langa hríð hefur síra Baldvin þjónað Hvalvíkurprestakalli ásamt að vera prófastur Giljárþinga. Aldrei í hans tíð hefur komið upp hneykslismál þar í prófastsdæminu og aldrei hefur nokkru sóknarbarni þar um slóðir dottið í hug að hegða sér óskikkanlega, enda eru hórdómur og drykkjskapur þar ókunn fyrirbrigði. 

Nú er það svo, að síra Baldvin hefur lengi barist gegn öðrum kennimönnum kristninnar, þvaðri þeirra og fáfræði. En umfram allt hefur hann háð hverja orrustuna annarri skæðari fyrir því að gera presta náttúrulausa með góðu eða illu og banna kvenpresta með öllu því slík uppáfyndning sé óhæfa og vélabrögð andskotans. - Því hverjum dettur í hug, hefur hann oftsinnis mælt í stólræðum, - að Lausnari vór hafi verið og sé einhver ólukkans meykjérlíng. Og nú er komið í ljós að síra Baldvin hefur haft lög að mæla, hans kenning hefur verið kórrétt og hans kristindómur virkað í Giljárprófastsdæmi.

Fjórir vilja í Skálholt

Minnir um margt á endurfundi Kolbeins skrifstofustjóra og frú Ingveldar

Mikið er dásamlegt að Kristrún Ösp sé aftur byrjuð með Dwight Yorke. Það fór bókstaflega unaðsstraumur um gjörvalla íslensku þjóðina þegar upplýst var, að hið forna par hefði tekið upp þráðinn sem frá var horfið fyrir daga lögfræðiskjátunnar sem kom eins og boðflenna inní líf hinnar errilegu júnku, Kristrúnar Aspar.

Þessi hugljúfa saga um Yorke og Öspina minnir um margt á yndislega endurfundi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og frú Ingveldar eftir að Kolbeinn hafði strokið á vit ævintýranna í heila viku með Máríu þeirri borgargagni, sem hefur hin síðari ár haldið heimili við góðan orðstýr með Indriða handreði.

Þegar Kolbeinn skrifstofustjóri drattaðist loks heim eftir stranga útiveru tók frú Ingveldur á móti honum með vænu kjaftshöggi og barði hann síðan rausnarlega með slöngubút uns Kolbeinn spangólaði af sannri vitfirringu eins og halaklipptur hundur. Þar á eftir dró frú Ingveldur eiginmann sinn upp tröppurnar og inná eldhúsgólf og fletti hann klæðum og þó honum hátt sem lágt með skrúbb uppúr lút af grænsápu og Lúxsápu. Fjörgaðist og mjög ástarlíf þeirra hjóna eftir fyrrnefnt þrifabað og magnaðist ástareldurinn svo stappaði nærri fullkominni geggjun.

Hinsvegar varð það hlutskipti Indriða handreðs að gráta eins og gelgjumær með sótthita þegar sambýlingi hans, Máríu borgargagni, þóknaðist að skjögra heim eftir aðfarirnar með Kolbeini Kolbeinssyni. En Máríu borgargagni brá ekki hætishót við vol og kveinstafi handreðsins og huggaði hann eins og lamb sem búið var að týna móður sinni.

En helgina það á eftir, drengir góðir. En helgina þar á eftir settust þau Kolbeinn og frú Ingveldur að veisluborði með Indriða handreði og Máríu borgargagni og varð þar heldur glatt á hjalla og heitt í kolum þá er yfir lauk eftir hádegi á sunnudag.   

Kristrún Ösp er byrjuð aftur með Dwight Yorke

Stjörnusýslumaðurinn veldur aðdáendum sínum vonbrigðum

Heldur þykir okkur aðdáendum stjörnusýslumannsins Stones sem okkar manni hafi fatast flugið með að varpa ekki þessu hroða ómenni í Vestmannaeyjum beint í dýflissuna þegar ljóst varð hvert skrímsli það hafði að geyma.

Fram til þessa hefur yfirvald Árnesinga verið ódeigt við að bjóða allslags glæpahundum og óráðsíufólum byrginn og jafnan haft sigur. Helgi eftir helgi hefur hinn hugprúði stjörnusýslumaður falið varðsveit sinni að berjast við vistola drykkjurafta, innbrotsþjófa, óða kvenvarga, auk hættulegs fólks í annarlegu ástandi. En á virkum dögum hefur hinn ósérhlífni stjörnusýslumaður og menn hans gert hvert strandhöggið öðru stærra í ranni kannabisbænda og annarra eiturbyrlara.

Það er von okkar, aðdáenda herra Stones, að hann finni rétta strikið aftur og láti engann óbótamann ganga lausan héðan í frá innan sinna vébanda heldur tjóðri þá strax í bak og fyrir um leið og hann hefur hödur í hári þeirra.

Vér viljum sem sé ekki, að glæpamenn gangi lausir eins og hverjir útrásarvíkingar.

Hefði átt að krefjast gæsluvarðhalds

Það hefur lítið breyst síðan 1927

Og loks spyr ég yður, ritþý ,,Morgunblaðsins": Hafið þér nokkurn tíma komið auga á neitt háleitara takmark en ytra glys og glingur og saðning munns og maga? Eftir hverju keppið þér? Hverjar eru hugsjónir yðar? Hvert er það guðspjall, sem þér viljið boða mannkyninu?

Þér hafið tranað yður fram til að skrifa stórt dagblað, þótt yður vanti allt nema framhleypnina og sjálfsálitið til þess að gera dagblað viðunanlega úr garði. Ábyrgðartilfinning getur því ekki verið yðar keppikefli.

Þér fyllið blað yðar daglega með lygum og rangfærslum, sem eigingjarnir prangarar hafa leigt yður til að skrifa. Sannleikurinn getur því ekki verið yður keppikefli.

Þér hundeltið menn og göfug málefni með látlausum rógburði og andstyggilegum fláttskap. Einlægni getur því ekki verið hugsjón yðar.

Þér látið brúka yður til þess að halda uppi vörnum fyrir ranglátu þjóðskipulagi. Réttlæti getur því ekki verið yður eftirsóknarvert.

Höfundur: Þórbergur Þórðarson, 11. september 1927 .

Aukinn kostnaður á útgerðir

Meðvirknisgrátkór heldur konsert í minnismerki Hrunsins

Borgarastéttin á Íslandi virðist líta á réttarhöldin yfir Gjeir Haaarde mun alvarlegri augum en flesta hefði órað fyrir. Það er engu líkara en borgarastéttin eins og hún leggur sig liggi endilöng á höggstokknum og reyni nú í allsherjarfáti gera allt til að sleppa við öxina.

Og það er ekki annað hægt en að hlægja að þessum buslubrögðum forréttindafólksins, sem hefur það meðal annars á samviskunni að hafa staðið þétt að baki stjórnmálamönnum frjálshyggjuöfgana, bankaræningjanna og peningageðsjúklinganna með an þeir voru að koma efnahag landsins fyrir kattarnef. 

Nú stingur þetta vandræðafólk upp kollinum í tónlistarhúsinu Hörpu, sem er einhver áþreifanlegasti minnisvarðinn um óhóf, sukk og siðblindu borgarastéttarinnar, og upphefur hræsnisfullan meðvirknis grátkonsert til dýrðar einum helsta hrunsmeistaranum úr hinum pólitíska armi auðvaldsins, Gjeir Haaarde.

Og nú dugar ekki minna en að reyna að spila á alla þá strengi siðblindunnar sem hugsanlega gætu mjakað fleirum til meðvirkni með þeim öflum þjóðfélagsins sem niðurlægðu okkur og komu okkur á kaldan klaka. 

Ég vona að allir sæmilega hugsandi menn láti ekki þvætting eins og tal um pólitíska aðför að Gjeir Haaardi, óréttlæti í hans garð og skaleysisfjas hans, villa um fyrir sér.

Og að lokum: Hvað hefði verið sagt ef enginn hinna bersyndugu stjórnmálmanna frjálshyggju- og hrunstímabilsins hefði þurft að svara til saka fyrir dómstóli?  

„Geir á sanngirni skilda“

Undirmálsdót og hreinræktaðir lúsablesar

Hvaða söfnuður skal það vera sem gerir út þann furðulega uppskafning, Sigmund Erni Rúnarsson? Það er engu líkara en þessi manngarmur sé handbendli einhverra allt annarra en heiðarlegra jafnaðarmanna, sem ég vona að séu enn til, því viðhorf hans benda til að hann sé af einhverjum ástæðum svo illa spilltur og lítt jarðbundinn að hann eigi einfaldlega ekkert erindi inn á Alþingi.

Fyrir stuttu síðan hélt Sigmundur þessi Ernir opin fund með formanni LÍÚ austur á fjörðum, sem virtist hafa þann einn tilgang að gera fiskveiðistjórnunarfrumvarp sjávarútvegsráðherra tortryggilegt. Og nú hælir þetta furðulega fyrirbæri sér af því að hafa greitt atkvæði gegn því að fyrrverandi ráðherrar væru dregnir fyrir Landsdóm, nákvæmlega eins og hin gjörspillta hjörð Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks gerði. 

Það er víst ekki ofsögum sagt að mannval á Alþingi hefur farið mjög hrakandi við hverjar kosningar síðustu 25 árin eða svo. Og er nú svo komið í þeim efnum að stór hópur alþingismanna er samansafn af undirmálsdóti og hreinræktuðum lúsablesum. En ef til vill á þjóðin það skilið af hafa í forsvari fyrir sig grams af þessu tagi, enda var það þessi sama þjóð sem kaus þennan ófögnuð yfir sig. En á þessu þarf að verða bragarbót, á því leikur enginn vafi, - eða hvað? 

Stoltur af mótatkvæðinu

Eva Joly sagði fyrir að svona yrðu viðbrögð þeirra

Það þýðir nú lítið fyrir herra Haaarde að bera fyrir sig fyrir sig einhverja málsmeðferð, sem honum er ekki að skapi, og reyna að verja sig með hártogunum og ruglanda. Fyrir liggur að herra Haaarde ber tvímælalaust gríðarlega ábyrgð á Hruninu Mikla sem forsætisráðherra og þar áður sem fjármálaráðherra. Það liggur líka ljóst fyrir að hann á mun meira í umræddu Hruni en Ingibjörg Sólrún, Björgvin Sig. og Árni greyið Mathiesen. Það er auðvitað óásættanlegt að Ingibjörg, Björgvin, Árni og fleiri stjórnmálaafglapar sleppi við Landsdóm, en það jafnframt enn óásættanlegra að Gjeir Haaarde komist hjá því líka. Það var einfaldlega ekki hægt að láta þann pólitíska hrunagosa sleppa við að svara til saka.

Eva Joly benti okkur á fyrir nokkrum mánuðum, að viðbrögð hrunverjanna, sem dregnir verða fyrir dómstóla, yrðu einmitt með nákvæmlega sama hætti og herra Gjeir Haaarde býður landsfólki uppá nú. Til dæmis er kjaftæðið í Gjeir um að ákæra Alþingis á hendur honum sé pólitísk aðför að persónu hans, dæmigert fyrir menn sem kunna ekki að skammast sín fyrir stórkostleg afglöp sem varða alla þjóðina.

Það er afar sorglegt að verða vitni að því, að það fólk sem skapaði skilyrðin fyrir Hrunið með fáheyrðum athöfnum sínum, athafnaleysi og oft á tíðum dólgshætti, skuli ekki sýna ein einustu iðrunarmerki. Þvert á móti hefur þetta þokkalið látið fá tækifæri ónotuð til að reyna að ljúga sig af fullkominni forherðingu útúr öllum málum og rugla umræðuna með því að halda fram að efnahagsástandið sé núverandi ríkisstjórn að kenna! Ja, þvílíkur andstyggðar þvættingur og ófyrirleitni. Efnahagsástandið nú er engu öðru að kenna en þeirri stjórnmálastefnu sem Sjálfstæðisflokkurinn fylgdi á árunum 1991-2009, lengst af með Framsóknarflokknum. 

Það væri ráðlegast fyrir mógúla Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks að halda tröntunum á sér saman fyrst um sinn, en leggja þess í stað alla áherslu á að læra iðrun og bera sig eftir að stunda heilbrigt siðferði í stað siðleysis.

 

„Skýrslan var aðalheimildin“

Hagfræddur falsspámaður öskrar sinn falsspámannlega áróður

Þeir hjá LÍÚ gera mikið með það sem Ragnar Árnason segir. Enda héldu þeir ekki vatni þegar téður Ragnar kunngerði þá merku kenningu sína, skömmu fyrir hrun, að nú væri svo vel komið efnahag þjóðarinnar, að Íslendingar gætu hæglega látið eftir sér að veiða ekki einn einasta þorsk í að minnsta kosti þrjú ár. Og var á Ragnari spámanni að skilja að eftir svo góða friðun yrði sjórinn umhverfis landið einn iðandi þorskökkur frá yfirborði og niður á botn. Nú, LÍÚ legátar gerðu, sem vonlegt var, góðan róm að kenningu spámannsins, en tímdu ekki að hætta þorskveiðum í þrjú ár. Skömmu eftir þessa snjöllu hugljómun hagfræðingsins Ragnars Árnasonar hrundi efnahagskerfi landsins.

Og nú, tæpum þremur árum eftir gjaldþrot frjálshyggjuóra Ragnar Árnasonar og Hannesar Hólmsteins, er svo komið að stjórnvöld eru staðráðin í að afhrópa þá tegund fiskveiðistjórnunarkerfis, sem hér hefur ríkt í alltof langan tíma, og Ragnar hagspámaður hefur um árabil mært og tilbeðið af allri sálu sinni, öllum huga sínum og öllu hjarta sínu.

Annar spámaður, sem uppi var fyrir miðjarðarhafsbotum fyrir tvöþúsund árum, bað mannkynið lengstra orða að vara sig á falsspámönnum. Það er ljóst að núverandi ríkisstjórn hefur, að loknum guðspjallalestri, ákveðið að taka orð litla sósíalistans frá Nasaret trúanleg og afráðið að sparka falsspáfuglinum Ragnari Árnasini og falskenningum hans fyrir borð. Og er það vel.

Hinsvegar vefst fyrir mér, og eflaust mörgum fleiri, hvernig í ósköpunum það má vera að ,,spámaðurinn" Ragnar Árnason skuli, og það á sjálfann Sjómannadaginn, vera dreginn á stélinu uppí ræðupúlt á Grandagarði til að öskra sinn falsspámannlega áróður yfir saklaust fólk sem þangað var komið til að njóta hátíðardags sjómanna. Þessháttar guðleg LÍÚ-ráðstöfun er hvort tveggja í senn: frámunalega heimskuleg og ósmekkleg.

Ég vona innilega að tilheyrendur hagfræðispámannsins hafi tekið hann sér til handagagns, sér til hátíarbrigða, og fleygt honum í höfnina. 

Atlaga að sjávarútvegi

Það slær óhug að þjóðinni í hvert sinn sem á þau er minnst

Núnú, það er ekki seinna vænna fyrir allskyns hrunalýð og spillingarskaðvalda að skríða framúr músarholum sínum og bregast til varnar fyrir bróðir þeirra allra, herra Haaarde hrunsmarskálk. Nú er lag fyrir allar ingibjargir sólrúnir, steinunnir valdísir og tryggva þóra herbertssyni að slá sér upp á óförum Gjeirs haaarde og sveipa sig hjúp eigin sakleysis, hræsni og skinhelgi.

Hinsvegar virðist ingibjörgunum, steinunnunum og tryggvunum það hulið að það slær óhug að þjóðinni í hvert sinn sem þau eru nefnd á nafn á opinberum vettvangi. En líklega er þessu fólki nákvæmlega sama um það, þau eru nefnilega ekki þjóðin; eða vitið er ekki meira í þverpokum sálar þeirra en raun ber vitni og óforskömmulegheitin eftir því.

Það er nefnilega ekkert við það að athuga að saksóknari hafi opnað vef á netinu þar sem almenningur getur kynnt sér málaferlin á hendur herra Gj. Haaarde og framvindu þeirra.

Hinsvegar ætti Alþingi að taka landsdómsmálið aftur upp á Alþingi með það að markmiði að draga fleiri bersynduga hrunsþrjóta fyrir Landsdóm því íllt er til að vita að slíkir skemmdarvargar fái að valsa lausir eins og ekkert sé. 

Saksóknari tapað áttum?

Óheiðarlegur kjáni gengur til liðs við glæpaklíku

Annaðhvort er Ásmundur Einar fífl eða hann telur að almenningur sé samansafn fífla. Hvernig dettur þessum drullusokki að bera á borð að Framsókn hafi tekið ,,jákvæðum breytingum" og nefnir í því sambandi Icesave og afstöðuna til málefna skuldara og jafnvel afstöðuna til ESB.

Ég man þá tíð þegar Framsókn var í stjórnarandstöðu á árunum 1991-1995. Þá töluðu framsóknarmenn iðulega eins og harðir vinstrimenn. Árið 1995 komst Framsóknarflokkurinn í rikisstjórn og hófst þegar handa við framkvæma þá frjálshyggjubyltingu sem endaði á eftirminnilegan hátt með efnahagshruni. Og þó að Framsókn tali núna eins og hún heldur að fólk vilji heyra, er nákvæmlega ekkert að marka það orðagjálfur. Framsóknarflokkurinn er sami auðvaldsflokkurinn og hann hefur alltaf verið, falskur og óheiðarlegur.

Það er ljóst að Ásmundur Einar er óheiðarlegur kjáni, sem ber að segja af sér þingmennsku nú þegar. Því er nefnilega þannig varið að þeir sem kusu VG við síðustu kosningar voru ekki að greiða glæpasöfnuðinum, sem kennir sig við framsókn, atkvæði sitt.

Og mér er hulin ráðgáta hvað þessi siðlausi rugludallur vara að gera innan um vinstrisósíalistana í VG um nokkurra mánaða skeið. Það getur varla verið að svona eintak ,,gangi á öllum" eins og stundum er sagt um menn sem bæði eru einkennilegir og óheiðarlegir. En auðvitað er Framsóknarfjósið ágætis ruslatunna fyrir fénað á borð við Ásmund Einar og allskonar þremenninga og flokkseigendur úr hinum og þessum skúmaskotum loddaramennskunnar. 

Ásmundur Einar í Framsókn