Ingi skólameistari bjargar borgarstéttinni frá yfirvofandi glötun

Þvílík guðsmildi, að Inga skólastjóra skuli hafa borið gæfu til að standa hina drykkfelldu nemendur sína að verki áður en þeim tóks að útskrifast úr Verslunarskólanum með annan eins sóðaglæp á herðum sér. Það nær að sjáfsögðu ekki nokkurri átt, að drengir af fallegum heimilum, sem ákveðið hafa að halda merki borgarastéttarinnar á lofti á sama hátt og foreldrar þeirra, afar og langafar hafa gert með miklum sóma mann fram af manni, skuli hafa orðið á sú skyssa, að stunda leyniáfengisneyslu innan veggja skólans. Það sér hver maður, að ef stétt kaupmanna, heildsala, skrifstofustjóra, hagfræðinga og viðskiftafræðinga verður að meirihluta til mönnuð siðlausum fylliröftum og slordónum, þá er tilvist sjálfrar borgarastéttarinnar á Íslandi í stórhættu. Og hvað er dýrmætara einni lítilli þóð útí ballarhafi en ófull borgarastétt?

En sem betur fer sá Ingi skólameistari, eða öllu heldur öryggismyndavélarnar, við hinum brennivínssjúku óráðssíubesefum og bjargaði þannig borgarastéttinni frá endanlegu falli. Það skulum við þakka honum Guði og Jesú og honum Inga innilega fyrir.

16 nemendur reknir vegna drykkju

Þá stofnum við alþýðuher

Ef það er rétt, að yfirstéttin hafði ákveðið að vígvæðast og færa lögreglunni sinni í höndur vélbyssur, hentugar til að slagta fólki, þá er vart um annað að ræða fyrir alþýðu þessa lands en að skrapa saman öllum tiltækum byssuhólkum og stofna alþýðuher til að takast á við her yfirstéttarinnar.

Það verður mjög gaman að lesa fyrirsagnir fyrirsagnir virðulegra blaða, sem gætu hljóðað eitthvað á þessa leið: ,,Herdeild Sannra Íslendinga felldi í gærkvöldi átta hryðjuverkamenn í Breiðholti". Ekki væri þó síður ánægjulegt að sjá fyrirsögn í ögn óvirðulegra blaði, sem liti þannig út: ,,Alþýðuherinn búinn að hrekja megnið af her yfirstéttarinnar uppá miðhálendið en afganginn af honum í sjóinn."

„Þetta er drápstæki“

Steingerður ritstjóri ekur krossbölvandi um í hálkunni á jappanum sínum

Það vona ég, og áreiðanlega fyrir hönd allra annarra, að Steingerður ritstjóri þurfi ekki oftar að basla við slíkt lúxusvandamál og hún lenti í morgun. Mig grunar nefnilega, að ritstjórar af sama kalíberi og hún, hafi ekki þá skapgerðarfestu, sem útheimtist til að vinna sig yfir hálku, því þeir kunna ævinlega ekki fótum sínun, hvað þá hjólum, forráð þegar sleipt er úti. Sannaðist þar hið fornkveðna: Að ekki dugir til, að vera ritstjóri og jeppaeigandi þegar ísing og hálka er annarsvegar.

Ekki hefði ástandið batnað ef Steingerður ritstjóri hefði ákveðið að fara leiðar sinnar fótgangandi, því þá hefði hún trúlega handleggsbrotnað í hálkunni eða lærbotnað - eða mjaðmargrindarbrotnað. Það hafa nefnilega borist fréttir af þessháttar slysförum frá því í morgun.

Best hefði farið á, að ritstjórinn hefði setið heima við prjónana í morgun og látið fíflin um að rorra þvers og kruss um göturnar í Kópavogi, útaf, inná og allavega. Og ekki hefir Steingerður ritstjóri mikla sæmd af að bölva og bæjaryfirvöldum í heimabæ hennar fyrir afglöp og blábjánahátt, því ég trúi því ekki nema svona rétt mátulega að hún hafi ekki kosið viðkomandi afglapa og blábjána í síðustu sveitarstjórnarkosningum.

Aldrei upplifað annað eins

Drap hund með snjóþotu

Tíu ára drengur, Kolbeinn nokkur Ingimarsson, bróðursonur hins víðfræga Kolbeins Kolbeinssonar skrfstofustjóra og framsóknarmanns, tók líka fram snjóþotuna sína í morgun og renndi sér sem fuglinn fljúgandi niður eina dáindis brekku, sem staðsett er í hans nærumhverfi eins og sagt er á nútímamáli. Vart hefði snjóþotuferðalag Kolbeins litla verið frásögur færandi, utan hvað hann skrópaði í skólann, ef ekki hefði verið hundur af baskervilletegund á vappi þar í brekkunni með eiganda sínum. Það skifti nefnilega engum togum, að þegar Kolbeinn kom auga á hundinn, þá snarbeygði hann og þeysti yfir rakkann á fleygiferð. Við áreksturinn steindrapst hundurinn samstundis og eigandinn, frú Fríður Nolan, gjörtrylltist.

Þegar hundurinn var dauður, ætlaði frú Fríður að veita morðingjanum eftirför, sennilega í þeim ásetningi að traktera hann á svipaðan hátt og hann trakteraði hinn látna heimilishund. En Kolbeinn litli lét ekki snasa sig svo glatt og komst undan. Á eftir var frú Fríður leidd á brott og fyrir sérfræðing sem veitti henni áfallahjálp.

Þessa stundina leitar lögreglan, vædd léttum vélbyssum, dauðaleit að morðingjanum Kolbeini Ingimarssyni tíu ára og þarf pilturinn sá ekki að hafa áhyggjur af að kemba hærurnar, ef lögreglan kemst í færi við hann.

Loksins, loksins! Snjór!

Gamall stríðsmaður rankar við sér í Fjóshaugnum

Helsti núlifandi ástmögur þjóðarinnar, Halldór Ásgrímsson, vinur Finns, þess gifturíka á Sauðárkróki, Sigurðar bánkaforstjóra og Ólafs útvegsbónda að Miðhrauni I á Snæfellsnesi, hefir verið plataður af stjónvöldum USA og á nú á hættu að verða hafður að háði og spotti, ekki aðeins hér á Íslandi heldur útum víða veröld.

Forsaga málsins er víst á þá leið, að á sínum mektar- og góðæristímum sendi fyrrnefndur ástmögur nokkra glámskyggna stráka úr Framsóknarfjósinu alla leið til Íraks að leita að eiturvopnum, sem ástmögurinn taldi að Saddam hefði falið fyrir honum og Bushfeðgum. Strákarnir fundu einhverja ryðgaða járnbelgi utaní sendnu rofabarði og færðu Halldóri yfirhúskarli og gömlu Framsóknarmaddömunni samstundis þær fregnir, að þeir væru búnir að finna eitursprengjurnar hans Saddams. Ennfremur tjáðu þeir Maddömunni, að Halldóri mætti treysta, hann væri óskeikull.

Því miður voru Amríkanar ekki eins upprifnir af fundinum og strákarnir og ástmögurinn, gerðu stólpagrín að þeim og fóru með járnbelgina, sem piltarnir hans Halldórs álitu vítisvélar af lúalegustu sort, í endurvinnslu. Sögðu Amríkanarnir að þessir strákabjálfar hefðu líklegast verið vel drukknir þegar þeir slöguðu framá meintar eiturefnasprengjur, enda hefðu járnbelgirnir atarna verið fullir af venjulegu andrúmslofti en ekki neinu ekkisens sinnepsgasi - það hafi ekki einusinni verið vottur af sinnepi í þeim, hvað þá annað.

En nú gerðist það semsagt í morgun, að helsti ástmögur þjóðarinnar,stríðsmaðurinn Halldór Ásgrímsson, kletturinn í hafinu og kvótakerfinu, vaknar upp með andfælum í Framsóknarfjóshaugnum miðjum eftir áralangan blund og fer að tala tungum um sinnepsgas og kúlur í eyðimörkinni í Írak. Vart er samt að merkja, að karlkvölin sé kominn á það stig að fá móral útaf stríðsátökum sínum við Saddam, en honum virðist samt eitthvað mislíka við Bushfeðga og þeirra menn.

Bandaríkin geri hreint fyrir sínum dyrum

Uppskeruveisla og upprisuhátíð á besta heimili í bænum

Merkilegt jukk þessir dómstólaskrattar sem við höfum hér á landi. Ekki flökrar þeim við að dæma Odd Hrafn Stefán í fangelsisvist og hræddur er ég um, að fulli kallinn, sem braut flöskurnar á barnum og stal koníkasflöskunni, svo ekki yrði of bráður endir á fylliríinu, fái aldeilis að kenna á því Hrauninu í hlekkjum og uppá vatn og brauð. En Sigurjón stjörnubánkustjóra, og það slekti allt, þora þeir ekki að dæma í svartholið. Sennilega finnst dómstólapjökkunum Sigurjón líka vera svo viðulegur fulltrúi yfirstéttarinnar, að ekki sé forsvaranlegt að varpa honum í dýflissu með snærisþjófum og nauðgurðum.

En það er af Sigurjóni stjörnubánkustjóra síðast að frétta, að hann hélt þegar, ásamt með lögmenninu Sigurði gjé, á fund frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar að heimili þeirra hjóna. Þar vóru opnaðar margar koníaksflöskur, gull étið og klippt, og sungnir níðsöngvar um Karl Marx, félaga Kastró og helvítið hann Kiljan. Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur skemmtu gestum með afturendasprelli og Máría Borgargagn blés sápukúlum eftir að Truggi Fokk laumaði uppþvottalegi í koníakið hennar. Þetta var semsagt allt í senn: Uppskeruveisla, upprisuhátíð og yfirstéttarleg menningarsamkoma af bestu gerð og minnti á hina dásamlegu daga, áður en einhverjum illa örtuðum kvikindum og svínum hugkvæmdist að setja þennan ekkisens sérstaka saksóknara á laggirnar.

Krummi dæmdur í skilorðsbundið fangelsi

Eins og milljón mellur hefðu mígið útum gluggann minn

,,Það var okkar stærsta lukka
þegar við fórum saman að kukka."

Þannig hófst ræða Katrínar Jakobsdóttur á glæsifundi VG, sem settur var í dag, að viðstöddu tilhlýðilegu fámenni.

En áður en Katrín muldraði upp VG-frösunum af þeirri undanrennukenndu samviskusemi, sem henni er tamt, hafði yfirbúrtík Steingíms og Flokkseigendanna haldið yfirgripsmikla ræðu, hvar hann lofaði svik Flokkseigendafélagsins í síðustu ríkisstjórn. Það ku hafa verið átakanleg predikun og tilefni margra krókódílatára, sem féllu eins og tíkarhland af skinheilögum hvörmum viðstaddra.

Af glæsifundi VG er að vænta margra tímamótaályktanna um hin ,,ýmsustu" mál, eins og þeir segja í Vinstrihreyfingunni grænu framboði. Meðal annars vilja endemin reka frú Hönnu Birnu úr ráðherrastólnum og kasta Sígmúndi Dávíð í mógröf eins og hundshræi. Af þessu má sjá, að hugsjónir Katrínar og Búrtíkurinnar eru hástemmdar sem endranær og verðskulda pilsnerfylgi.

Þegar Katrín hafði hrökklast úr ræðustóli, eftir að hafa muldrað og mjamtað yfir þingheimi, ruddist sjálfur Steingrímur joð eins og Þorgeirboli fram á sviðið og flutti undanrennuskepnunum mikla herhvöt, sem innhélt dýrlegt lof um Icesavesamning Svavar Sendiherra, kvótakerfið og endurreisn Gamla Íslands. Ræðu sinni lauk afsetti kraftaverkamaður og dugnaðarhólkur með stórgáfulegri fúkyrðaskothríð á forseta Íslands, sem þó var fjarstaddur, og klikkti út með eftirfarandi ljóðmæli:

,,Ef þessi sóðahrappur, sem hann Björn minn Valur kallaði svo réttilega forsetaræfil, stæði fyrir utan heimili mitt, þá myndi hann fá yfir sig svoleiðis gusu frá mér, að það væri eins og milljón mellur hefðu mígið útum gluggann minn."

Vilja að Hanna Birna segi af sér

Eru og verða alltaf helvítis þjófar og arðræningjar

Æjá, það er alltaf hálf ónotalegt þegar maður kemst að því að einhver frjálshyggjudelinn úr Sjálfstæðis- eða Framsóknarflokknum hefur brotist innum glugga og fjarlægt það sem honum þóknaðist. Þó er svona innbrot aðeins smámál hjá arðráni, fjárglæfrum og svindli umræddrar frjálshyggjudela. Það er svosem fátt eða ekker, sem hægt er að gera, til að sporna við þessum fjára: frjálshyggjudelar eru og verða alltaf helvítis þjófar og arðræningjar. Það mætti svo sem reyna róttæka sósíalíska byltingu, en þessháttar athöfn er fólki ekki eftirsóknarverð, því blessuðu fólkinu þykir svo ósköp gott að láta óráðvanda hægripésa arðræna sig og kúga á alla vegu.

Skemmst er að minnast þegar frú Ingveldur og Kolbeinn og þeirra fólk lúbörðu kommúnista nokkurn í stöppu, en hann hafði villst inní samkvæmi til þeirra hjóna og farið að predika sameignarstefnu og andfasisma. Á eftir fullyrti frú Ingveldur, að aldrei hefði annar eins viðbjóður borist inn í hús til sín eins og þessi mannræfill; hún og Kolbeinn hefðu orðið að þrífa allt húsið með sterkum sápulög og háþrýstidælu til að reka ólyktina af þessu kommúnistahræi útfyrir dyr.

Og við höldum áfram að njóta þess með sælubros á vör, að láta arðræningjana úr frjálshyggjudeildunum stela af okkur öllu steini léttara.

„Þetta var mjög óhugnanlegt“

Upphafið að endalokunum

Það var svo sem auðvitað að Stjána karlinum Júl hafi í eina tíð þókt dulítið sport í að fá sér smá pís af stöffi við og við. Mér er sagt, af greinargóðum mönnum, að Stjáni hafi einlægt orðið glannalega kátur af olöglega dópinu og svo rammskakkur, að enginn sá gjörla hvort hann var að koma eða fara. En svona okkar á milli sagt, þá líkaði öllum best þegar hann fór og kom ekki aftur í partíið.

Því miður er Stjáni Júl hættur, ef marka má orð hans sjálfs, að fá sér eitthvað krassandi ofaní kaffið, hvítvínið og koníakið. Nú vagar hann grútleiðinlegur í hringi í ráðuneytinu, sem hann á að sinna, eins og höfuðveikirolla í svartaþoku og veit ekki sitt rjúkandi ráð. Mér er sagt að upphafið að endalokum andlegrar heilsu hefjist með því að maður gerist ráðherra fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Enda hafa þeir sem ratað hafa í þá ógæfu að gangast inná að verða ráðherra fyrir þann Flokk einlægt gengið af vitinu, öðrum til ólýsanlegra leiðinda og þeim sjálfum til ævarandi skammar og háðungar.

Hefur neytt ólöglegra fíkniefna

Uppí fangið á fordæðum og ruslaralýð

Ekki er nóg með að ákvörðun, eða öllu heldur axarskaft, ríkisstjórnarinnar, að skrúfa fyrir öldungadeild MH sé andstyggð, heldur er þetta fordæmalausa glæpaverk algerlega pungsveitt hlandstyggð og níðingsathæfi á heimsmælikvarða. Víst er um, að mikið kurr er í fólki útaf þessu máli og menn ekki á eitt sáttir un undan hvers rifjum þetta einstaka fólskubragð er runnið. Sumir eru á því, að öldungadeildin hafi verið hengd vegna óstjórnar síðustu ríkisstjórnar, auk þess sem gamlingjar á grafarbakkanum hafi ekkert að gera með að ganga í skóla; aðrir telja, að umrædd árás eigi rót sína að rekja til andlegra kroppinbaka og ómenna í hinum óhugnanlegu samtökum, sem af meðfæddum óforskömmulegheitum kenna sig við sjálfstæði, og sé tilgangurinn fyrir ódæðinu sá, að koma eigi námfúsum öldungum í klærnar á Hjallastefnunni og Hraðbraut, en þessi tvö fræðslufyrirbrigði eru sem kunnugt er undirdeildir í Sjálfstæðisflokknum.

Sigurveig dræsa, sem á árum áður gengdi óteljandi trúnaðarstarfa á vegum Flokksins, var að vonum hæstánægð með lokun gamalmennadeildarinnar við Hamrahlíðarskólann og kvaðst meir en sátt við að hefja nám á gamalsaldri hjá Hjallastefnu frjálshyggjumógúlsins Margrétar Pálu eða Hraðbraut Ólafs menntamanns.
Önnur fjörgömul skrukka, Bubba togaragagn, varð ekki eins upprifin og Sigurveig þegar henni bárust tíðindin. Sú aldraða kvinna sagði sem svo, að ef löggjafinn ætlaði að sópa orðlögðum sóknartækifærum í skólamálum uppí fangið á fordæðum og ruslaralýð, þá væri timabært að setja upp tærnar og láta moka yfir sig.

„Þetta er algjör andstyggð“