Tómhyggjutittir í hár saman - Ópíum hægriflokkana fyrir fólkið

Ekki kemur á óvart, að blessaðir tittirnir sem hafa gengið tómhyggjuhroðanum í Pírataflokknum á vald séu komir í hár saman. Fyrir það fyrsta veit megnið af þessu liði ekkert hvernig á því stendur að það er komið í þennan kjánasöfnuð, nema hvað það eigði von um óverðskuldaðan pólitískan frama. Og í öðru lagi hefur þessi flokkur engin grunngildi önnur en heimskuna og fíflaganginn.

Bæði Píratar og Björt framtíð eru hinum hægriflokkunum hentugt ópíum fyrir fólkið á þessum tímapunkti til að lágmarka hættuna á því að tapa þeim völdum sem þeir hafa alltaf haft.

Sex af 14 frambjóðendum hættir

Þeir sem greiða Bjartri framtíð atkvæði sitt eruð í leiðinni að kjósa Sjálfstæðisflokkinn

Fjári er nú grunsamlegt hvað blessað Morgunblaðið okkar er orðið vinsamlegt í garð Bjartrar framtíðar og farið að ota þeim fáráðlingaflokki mikið að fólki. Það þarf þó ekki að leita langt yfir skammt að skýringunni á þessu dularfulla framferði Moggans. Það vill nefnilega þannig til, að Björt framtíð er algjör hægriflokkur og innan hans er mikið af lukkuriddurum sem áður studdu Sjálfstæðisflokkinn með ráðum og dáð, en er nú komið framboð fyrir þá Björtu hans Guðmundar Steingrímssonar og gnarrana. Það má telja fullvíst, að víða um land hafa myndast góð vinatengsl milli Sjálfstæðisflokksins og Bjartrar framtíðar um meirihlutamyndanir. Í Kópavogi er sjálfstæðiskonan í efsta sæti Bjartrar framtíðar þess albúin að mynda meirihluta með Sjálfstæðisflokknum ef á þarf að halda. Sömu sögu er að segja í Hafnarfirði, Akranesi, Akureyri og Snæfellsbæ, svo nökkur sveitarfélög séu nefnd.

Það er eins gott, að kjósendur hafi það á hreinu, áður en það gengur að kjörborðinu, að þeir greiða Bjartri framtíð atkvæði sitt, eru þeir um leið að kjósa Sjálfstæðisflokkinn. Það er mikill misskilningur að halda að Björt framtíð sé eitthvert pólitískt byltingarafl eða komi til með að verða einbeittur gerandi í pólitískum breytingum hér á landi. Því ískaldur sannleikurinn er sá, að þetta lukkuriddaraapparat er einungis þversumman af svæsnustu valda- og hægriflokkunum, þ.e. Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Samfylkingunni, enda er fyrirbrigið holdgetið afkvæmi þessara valdabattería.

Eftir að hafa lagt eyrun að ,,málflutningi" fulltrúa Bjartrar framtíðar dylst mér ekki að þar er á ferðinni flokkur sem sér ekkert athugavert við að stunda pólitískan hórdóm hvar og hvenær sem hann getur komið höndum undir, en einkum þó og sér í lagi með Sjálfstæðisflokknum.

Garðabær sérfélag en ekki samfélag

Platvinstrifólkið í VG í Kópavogi er ekkert spaug

Platvinstrifólkið í VG í Kópavogi er með hlægilegustu apaköttunum í VG og er þá mikið sagt. Oddviti þeirra, Óli góði, er að sjálfsögðu eins fjarri öllu raunverulegu vinstri og hugsast getur, enda þinglýst eign loddarans Steingríms joð, dekurdýr hans og strengjabrúða. Með aumingja Óla góða á listanum í Kópavogi er svo ómerkilegur samtíningur af óánægðu kratastóði úr Samfylkingunni, sem enginn hægarleikur er að sjá að hafi nokkurn skapaðan hlut að gera í pólitík.

Auðvitað væri hægt að taka lista VG í Kópavogi og líta á hann sem hrapalega misheppnað grínframboð, ef aðstandendur listans hefðu lagt hann fram sem slíkan. En því er nú ekki að heilsa; þetta hörmulega fyrirbrigði er ekki gert út sem spaug heldur sem fúlasta alvara, sem útaf fyrir sig er hlægilegt. Og í þokkabót ætlast þetta lið til þess að fólk kjósi sig; meira að segja í leikhúsi fáránleikans myndi mönnum seint koma til hugar að setja aðra eins dómsdagsþvælu og hundakúnstir á svið.

En trúlega er þetta í síðasta sinn sem VG býður fram. Fyrir næstu alþingiskosningar verður kaðrakið sem eftir er í VG sennilega skriðið eins og skítugir hundar uppúr forarvilpu inní Samfylkinguna, eða þessir tveir hægrisinnuðu loddaraflokkar verða búinir að sameinast undir einhverju nýju og stórgáfulegu nafni.

Á hinni stórskemmtilegu mynd, sem hér fylgir með og er af merkustu persónum Flokkseigendafélags VG og dekurdýra þeirra, má sjá fagurleg höfuðlög Steingríms joð og Óla góða bera saman eins og villuljós sem eru í þann veginn að brenna út.

Stjórnmálamenn þjónar fólksins

Ekki á vetur setjandi

Ekki efa ég að frjálslyndi og gleði hafi ríkt í kerðsum auðvaldssinnuðu hugsjónaleysingjanna í 101 Reykjavík meðan alþýðan hefur mátt bjarga sér dag frá degi með því að lepja dauðann og djöfulinn úr skel. Dagur bé, gnörrin og hinir auðvaldbesefarnir borgarstjórn deila ekki kjörum með alþýðunni, vita ekki að hún sé til, og vilja heldur ekkert af henni vita. Þessir uppskafningar, tómhyggjubjálfar og laumuaðdáendur og vinir Péturs Þríhross og Jóhanns Bogesen skemmta sér við háfleygar diskúasjónir um skipulagsmál fyrir fáráðlinga, flugvöllinn burt, rauðvíssnobb undir harmónikkuleik Gvendar vitlausa og hlægja sig dauðmáttlausa af ekkibröndurum yfirgnarrsins og proppalingsins. Hugarheimur þessa afdankaða sjálfhverfa rumpulýðs markast af suðurenda Stóru Tjarnarinnar, Lækjargötu, Hafnarstræti og Suðurgötu. Um heiminn sem við tekur utan fyrrgreindra landamerkja varðar hann ekki um, og úthverfi borgarinnar þekkir þetta fólk ekki nema í mesta lagi af afspurn. Á sveitamáli væri sagt um þessar skepnur, að þær væru ekki á vetur setjandi.

Frjálslyndi og gleði í borginni

Einkennileg smáborgarafyrirbrigði sem velta sér áfram í hugsjónalausri tómhyggju

Einkennilegust fyrirbrigin sem álpast hafa fram á vígvöll stjórnmálanna á Íslandi eru tvímælalaust tómhyggjuflokkarnir tveir, Píratar og Björt framtíð. Þessi fáránlegu apparöt eru holdleg afkvæmi fjórflokksins svokallaða og órjúfanlegur hluti hans. Af einhverjum stórundarlegum ástæðum hafa hlutirnir æxlast þannig, að umræddir boðberar kapítalískrar tómhyggju virðast njóta heilmikils stuðnings meðal kjósenda, þrátt fyrir að forsvarsmenn þeirra á þingi og til framboðs í sveitastjórnum hafi nákvæmlega aldrei sagt eitt einasta orð af viti, hvað þá að þeir hafi nokkru sinni reifað málefni sem einhver vitglóra er í. Til dæmis er engu líkara en að frambjóðendur Pírata og Bjartrar framtíðar hafi ekki einusinni haft fyrir því að kynna sér nokkurn skapaðann hlut sem að stjórnmálum snýr.

Það ætti öllum að vera ljóst, að stuðningur við Pírata og/eða Bjarta framtíð byggir annaðhvort á heimsku kjósenda eða fáfræði, nema hvortveggja sé. Það er illa komið fyrir þjóð þar sem 25-30% kosningabærra einstaklinga er svo illa upplýstur, að ég ekki segi nautheimskur og haldin nefapasyndrómi, að þeim detti í hug að kasta atkvæðum sínum á loddarasamtök smáborgaralegra auðvaldssinna, sem velta sér áfram í hugsjónaleysi sínu með tómhyggjuþvaðri og hreinu og beinu rugli eins og Píratar og Bjarta framtíðin gera sér að leik.

Vill efla lýðræðið og þátttöku fólks

Auðvaldsúlfarnir í Bjartri framtíð

Jónas Kristjánsson fyrrverandi ritstjóri skrifar í dag pistil undir nafninu "Svört framtíð" þar sem hann sviptir tjöldunum frá Björtu framtíðinni hans Guðmundar Steingrímssonar:

"Björt Ólafsdóttir er þingmaður Bjartrar framtíðar. Mætti í haust á aðalfund kvótagreifa og lýsti stuðningi við þá. Þar með tók hún afstöðu gegn þjóðinni, sem þarf að endurheimta auðlindina. Þingflokkur Bjartrar framtíðar skilaði auðu á Alþingi í atkvæðagreiðslu um eftirgjöf í auðlindarentu kvótagreifanna. Sami flokkur studdi í raun slátrun nýrrar stjórnarskrár, sem átti að skerpa á þjóðareign auðlinda. Var þáttur í rugli flokksins um, að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Í baráttu þjóðar fyrir frelsi úr ánauð er Björt framtíð verri en engin. Verður fyrst flokka til að bjóða bófunum samstarf um valdastóla."

Ekki trúi ég að kjósendur Bjartrar framtíðar renni í grun hverskonar fyrirbæri þessi háauðvaldssinnaði flokkur er í raun og veru. Málflutningur Bjartrar framtíað hefur einkennst af tómhyggju og tilgangsleysi, en undir hálfbjánalegu meiningarleysinu leynist rammfalskur auðvaldsúlfur, sem ma. er á mála hjá kvótaböðlunum. Og víst er um það, að þetta hættulega stjórnmálafyrirbrigði mun renna fyrirhafnarlaust í samstarf við Sjálfstæðisflokkinn og Framsókn hvar og hvenær sem er.

Samfylking og BF með 53,5%

Hin siðferðilega hlið á hugsanlegu sambandi dósents við sértrúarsöfnuð

Maður er nefndur Hegi Áss og er notaður sem dósi við lagadeild Háskóla Íslands. Helgi þessi hefir þókt býsna hallur undir auman sértrúarsöfnuð og hvimleiðan og hefir nú sú meinta hollusta orðið til þess, að dósinn fann sig tilknúinn að höfða dómsmál á höndur útgerðarmanninum Jóni Guðbjartssyni, sem er einn ágætur alþýðumaður þar vestra og rækjukóngur.

Það má á blessuðum litla dósanum skilja, milli gráthrina hans og ekkasoga, að Jón rækjukóngur á Ísafirði hafi talað illa um hann og sértrúarsöfuðinn ógeðslega og hrært honum svo rækilega saman við sértrúarsöfnuðinn, að ógerningur var fyrir ókunnuga að vita hvað var sértrúarsöfnuður og hvað var dósentinn. Til að finna leið útúr þessum hildarleik tók Áss dósi til bragðs að afneita sértrúarsöfnuðinum, alveg eins og þegar Pétur postúlónn afneitaði Jesú á ögurstund, og stefna Jóni Guðbjartssyni og heimta af honum tvær milljónir af krónum, því orð Jóns vóru dýrt kveðin undir bragarhætti aldýrunnar.

Nú vaknar sú áleitna spurning, hvort einhver flugufótur sé fyrir því að dósinn Áss hafi á einhverjum tímapunkti verið handgenginn fyrrnefndum sértrúarsöfnuði og hvort sá vinskapur hafi ekki verið eingöngu á ábyrgð dósentsins og sértrúarsafnaðarins og Jóni Guðbjartssyni öldungis óviðkomandi í alla staði. Sé þannig í pottinn búið, væri nær fyrir dósentinn að stefna sjálfum sér og sértrúarsöfnuðinum, en láta Jón Guðbjartsson alþýðumann og ræðkjukóng á Ísafirði í friði.

Svo segir á fornum bókum, að aldei verði sá kenndur þar sem hann kemur ekki. Hafi nú Helgi Áss dósent aldreigi komið í samkunduhús sértrúarsafnaðarins né stundað bænastundir með meðlimum hans, hvorki utan dyra eða innan, hefir hann hreinan skjöld og getur gengið hnarreistur um stræti og torg án þess að krefja Jón rækjubónda um fúlgur fjár. Hafi Ásinn afturá móti legið á bæn með sértrúarmönnum, á hann auðvitað að halda kjafti og skammast sín.

Helgi Áss stefnir útgerðarmanni

Nú vilja sjálfstæðismenn helst kála öllum D-listanum eins og hann leggur sig og hverfa af vettvangi

Eins og áður hefir fram komið, hugðust innanbúðarsveinar í Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík handsama oddvita sinn á framboðslista Flokksins nú hádeginu og troða honum öfugum ofaní sorptunnuna í Valhöll. En eitthvað virðist hafa farið úrskeiðis, því Halldór borgarstjóraefni hratt aðförinni og slapp við illan leik útum glugga, þá blóðrisa mjög og föt hans öll í tættlum.

En skammt verður hönd höggi fegin, því andskotar Halldórs eru ekki af baki dottnir og langt í frá hættir við að koma þessum illa fiskandi formanni sínum fyrir kattarnef. Um næstu helgi ætla þeir að liggja fyrir honum og fullnusta réttlæti sitt og hugsjón á þessum hentuga blóraböggli sínum.

Og nú eru komnar upp háværar raddir innan Sjálfstæðisflokksins, þess efnis að ekki sé nóg að slá Halldór Halldórsson af eins og einhvern stórhættulegan illvirkja, heldur verði að kála listanum í heild sinni þó svo það kosti þá fórn, að hinn frægi D-listi verði ekki í framboði við borgarstjórnarkosningarnar; það margborgi sig nefnilega að veifa aungu tré en raungu, eins og þar stendur. Enda hafi enginn á listanum meiri kjörþokka en hundaskítur á gangstétt á heitum sumardegi. Þetta er auðvitað framúrskarandi frábær hugmynd, sem vonandi verður að veruleika, og ágætlega til þess fallin að breiða hulinshjúp yfir þær ægilegu hrakfarir sem óumflýjanlega bíða Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík á kjördag.

Segir Halldór njóta stuðnings

Af er nú rá og reiði, rórhús, lúgarskappi og sitthvað fleira. Amen

Þeir eru stórir og hræðilegir brotsjóirnir sem ríða yfir Gunnsa í Krossinum þessa dagana og hafrótið slíkt kringum hann að af er rá og reiði, rórhús og lúgarskappi, svo notaðar séu líkingar úr sjómannamáli. - ,,Og allt var það út af einni urt, sem óx í skjóli en var rifin burt," eins og segir í kvæði eftir Guðbjörn Jónsson frá Sumarhúsum. Aðrir kjósa að lýsa hrakförum Gunnsa með þeim orðum: ,,að af séu nú allir fætur kappans" og bæta við að ekki sé eftirsjón af því dóti.

Hinn æruprýddi sóknarprestur og prófastur, síra Baldvin, lenti eitt árið í því að galinn kvenvargur sakaði hann um að hafa haft í frammi við sig þessháttar óeðli að nú væri hún orðin ólétt. Þessum óhuggulega áburði svaraði síra Baldvin, því hann er óumdeilt heilagur maður, með því að bannfæra hina illa skapiförnu konu úr prédíkunarstólnum hátíarguðsþjónustu á jólum. Þegar hann hafði lýst bannfæringunni á hendur henni með skyldugri áréttingu á því að hún fengi hvorki yfirsöng né legstað í vígðri mold þá hún væri dauð því að sál hennar færi Djöflinum á vald í Helvíti, bætti hann við þeirri frómu ósk til Drottins Alsherjar, að hann sæi til þess að umrædd kvensa fengi að búa við viðstöðulausan krónískan niðurgang allt til æviloka. Og Drottinn Alsherjar bænheyrði dyggann þjón sinn. Aldarfjórðungi síðar andaðist þessi kona, og lét síra Baldvin urða lík hennar þar sem heitir í Þrælaskriðum.

En þar eð Gunnsi er að sama skapi lítt heilagur og síra Baldvin er mikið heilagur, er hætt við að svo fari fyrir þessum annálaða krossfara og konukindinni sem hinn síðarnefndi bannfærði.

Máttu hvorki mála sig né fara í sund

Sérstakur ódráttur sem hefur ekki roð í landeyður og fáráðlingana í Tómhyggjuframtíðinni

Nú hafa íhaldsmelrakkarnir í Valhallargreninu loksins komist að því, að frambjóðandinn Halldór Halldórsson sé hvorki meira en né minna en handónýtt vogrek, sem fjarlægja verði frá augum almennings og það strax í dag. Þeir ætla sem sé að grípa pilt í hádeginu eins og hvern annan stagkálf með uppdráttarsýki og eyða honum. Þessi merka uppgötvun sjálfstæðismanna hefur átt þunga fæðiningu, miklar líkamlegar kvalir og sálarþrautir. En nú skal stagkálfurinn Halldór leiddur fram á blóðvöllinn og fargað.

Það sem gerði útslagið með hina erfiðu ákvörðun í Halldórsvandamálinu var heimsókn frú Ingveldar í Valhöll í gær, en það var heimsókn sem hægt er kalla heimsókn. Frú Ingveldur ruddist sem sagt inná skrifstofu Sjálfstæðisflokksins eins og fellibylur og réðist með óbótaskömmum, svívirðingum og barsmíðum á þá er fyrir voru og tókst að lokum með fádæma harðfengi að koma því inní massíva íhaldshausana á þeim, að Halldór Halldórsson væri þvílíkt himpigimpi að aldrei myndi af hljótast annað en óbætandi slys að hafa hann fyrsta sæti XD-listans í borginni; það myndi bókstaflega ríða Flokknum að fullu ef ekkert væri að gert og Halldór Halldórsson fengi að tróna á litanum fram á kjördag. Við þetta einstæða tækifæri lýsti frú Ingveldur því yfir, að það mætti heita sérstakur ódráttur, sem ekki hefði roð í landeyðu á borð við Dag bé Eggertsson og fáráðlingana í Tómhyggjuframtíðinni hans herra Steingrímsson.

Ræða hvort Halldór stígi til hliðar