Aníta eignast keppinaut um tignarheitið íþróttamaður ársins

Það fór eins og margur hugði, að Aníta hlaupari myndi verða nokkurskonar kvenútgáfa af Jóni okkar íþróttamanni, sem getið hefir sér gott orð fyrir hlaupa framúr sjálfum sér og framhjá endamarkslínunni, útúr hlaupabrautinni og jafnvel týnast í langhlaupum og víðavangshlaupum. Í dag tókst hinni ungu kapphlaupsdrottningu í fjórða sinn á þessu ári, að þjóta útúr hlaupabrautinni og framhjá endamarkinu. Áhorfendur, sem sáu aðfarir íslenska keppandans í 800 métra hlaupi kvenna á Evrópumótinu í Zúrich í dag, trúðu fyrst ekki sínum eigin augum, en þegar ljóst var hvað verða vildi lustu áhorfendur upp slíkum háðsöskrum að lengi verður í minnum haft og heimtuðu að Aníta endurtæki hlaup sitt strax svo ekki yrði of bráður endir á skemmtuninni.

Eftir þessar undursamlegu hrakfarir Anítu þá er ekki nokkur vafi, að grimmlyndar kérlíngar með hrottalegt fémínístaharðlífi, muni gera ofstopafulla kröfu á að stúlkan verði kjörin íþróttamaður ársins. Þessar úfnu gribbur munu vafalaust hóta íþróttafréttamönnum tafarlausum dauða og djöfli, ef þeir andskotast ekki til að gera Anítu að mesta íþróttamanni þjóðarinnar. Fyrir ekki alslöngu fréttist raunar af dularfullum kaupum groddalegra fémínístakérlínga, af efrimillistéttar- og yfirstéttarstandi, á heykvíslum; er fullyrt að kérlíngarnar hafa fest kaup á 700 kvíslum, auk 500 kökukefla út járni, sem þær ætli sér að brúka til að ógna íþróttafréttamönnum til að kjósa Anítu í fyrsta sæti í næstu kosningum um íþróttamann ársins.

En nú rétt í þessu einaðist Aníta skæðan keppinaut um tignina íþróttamaður ársins. Hinn skæði keppinautur sem um ræðir er Katrín nokkur Jakobsdóttir, sem lagt hefir stund á að vaða innantóman elginn af alkunnu hugsjónaleysi og tilfinnanlegum skorti á einbeittum skoðunum. Er nú svo komið, að Katrín ræfillinn er langt komin með að slá öll landsmet, norðurlandamet, evrópumet og heimsmet flokksformanna í framsóknarkenndri holtaþokuruglandi og pólitískum ofsasljóleika.

Aníta komst ekki í úrslit EM

Hin samfélagseyðileggjandi hægriendemi

Til er hópur einkennilegra samfélagsníðinga, sem göslast um allar þorpagrundir uppfullir af fyrirlitningu á þeldökku fólki, hómósexúalistum, kommúninstum, múslimum og ríkisstarfsmönnum og slá um sig þar sem þeir þora með heitingum og háðsglósum um þetta fólk. Það ætti engann að undra, að þetta viðbjóðslega hugarfar á sína ármenn innan stjórnmálastéttarinnar. Það eru einkum forhertir og sálarskemmdir hægrimenn, sem leyfa sér allrahanda fordóma og andstyggðarviðhorf gagnvart afmörkuðum þjóðfélagshópum, sem þeir af einhverjum óvenju heimskulegum sökum hafa komið sér upp óbeit á.

Þó tekur steinn fyrst úr þegar hin hægrisinnuðu endemi taka til við að halda því fram að þau séu kristin, útverðir guðskristni í landinu í eilífri baráttu við fólk, sem fordómar þeirra, lágkúra og heimska, segja þeim að sé fjórðaflokks skríll og úrkast. Svo merkilegt sem það er, þá virðast þessir hægrisinnuðu skítseyði aldrei hafa heyrst eða lesið eitt aukatekið orð sem haft er eftir Jesú Kristi í guðspjöllunum. En eins og menn vita, þá kallaði litli sósíalistinn frá Nazaret hægrisinnuðu endemin sjaldan annað en ,,farísea", ,,fræðimenn" og ,,nöðurkyn" og rak þá með barsmíðum úrúr helgidóminum eins og lúsuga flækingsketti.

Það góða við þetta allt saman, er að kapítalismi hinna hægrisinnuðu er ekki eilífur. Kapítalisminn er dæmdur til að drepast útaf þegar fram líða stundir og liggja eins og illa þefjandi hræ fyrir hunda og manna fótum. Og þrátt fyrir að kapítalistarnir muni verja sinn kapítalisma með vopnavaldi, lygum og glæpastarfsemi, mun það ekki koma að gagni; þetta mannfélagslega eyðileggjandi dólgakerfi mun líða undir lok og heimsbyggðin sameinast undir merki sósíalismans á öruggri leið sinni til kommúnísks skipulags. 

Sakar Vigdísi um ofsa í garð opinberra starfsmanna

Ég held ég muni eftir stelpuskröttunum

Nú er ég aldeilis hlessa. Hvernig í ósköpunum dettur þessari Áslaugu Einarsdóttur í hug að hægrt sé að kenna stelpum að rokka? Ég hefi bara aldrei heyrt aðra eins bölvaða fásinnu. Áslaug verður að muna að stelpur eru ekki karllægar, nema í vissum tilfellum að sjálfsögðu, sem betur fer liggur mér við að segja. En sumt er bara ekki hægt og það á við það fáránlega fyrirtæki að ætla sér að kenna stelpum að rokka. Að halda að raunhæft sé að kenna telpugreyjum að rokka er álíka vonlaust og að ætla sér að stöðva snúning jarðar með handafli og láta hana taka nokkra snúninga í öfuga átt. Það getur verið dýrkeypt spaug að storka náttúruöflunum, það ætti frú Áslaug að gera sér grein fyrir áður en hún buslast lengra með ráðagjörð sína.

Ég held ég muni eftir stelpuskröttunum sem keyptu sér rafmagnsgígjur, trommur og magnara og stofnuðu einhvern fjandann sem átti að heita rokkhljómsveit. Innan hálfs mánaðar var búið að keyra þær allar á Klepp, sumar í óðsmannsskyrtu, aðrar niðurnjörvaðar og hespaðar á sjúkrabörur. Þær urðu allar brjálaðar útaf þessum rokkórum og hafa verið geymdar í búri síðan eins og hverjir aðrir apakettir. Og hvernig fór ekki fyrir hljómsveitinni Nárafári (Pussy riot)? Þær lentu í fángelsi eftir að hafa sturlast inni í kirkju í Rússlandi. Og þannig mætti lengi telja.

Þess vegna er full ástæða að vara Áslaugu Einarsdóttur alvarlega við því að reyna rokkkenslu á stelpum, það er að segja ef hún hefir minnsta snefil af áhuga á velferð þeirra og geðheilsu.

Kenna stelpum að rokka

Og pissar í gegnum skráargöt

Alltaf er strákurinn Bjarni Ben á undanhaldi. Nú þorir hann ekki að kveða hreint uppúr með að Már Guðmundsson verði rekinn sökum þess hve afspyrnu leiðinlegur hann er og steggurinn Ragnar Árnason, sem líka er hörmulega leiðinlegur, verði gerður að seðlibánkastjóra. Ég held, sannast sagna, að framsóknarvírus hafi búið um sig í Bjarna og það verði þessi framsóknarvírus sem einn mun standa uppúr og til afreka heyrir þegar núverandi ríkisstjórn lyppast niður steindauð.

Svo er annað: Nú er sprottin upp umræða á vissum stöðum um að réttast væri að skipa tvo innanríkisráðherra til viðbótar þessum sem nú situr. Verkefni nýju innanríkisráðherranna væri fyrst og fremst að fylgjast nákvæmlega með vinnubrögðum núverandi ráðherra og verði ávallt viðbúnir að setja undir hugsanlega leka og múra og kítta uppí öll göt, sem gætu orsakað leka. Að auki þykir mörgum sem býrna nauðsyn beri til að fjölga forsætisráðherrum svo um muni, því Sígmúndur Dávíð sé vissulega verri en enginn ráðherra og það stafi af því að hann sé ólæknanlega svefndrukkinn af framsóknarhaugsfýlunni sem hann er alinn upp við.

En eitt er víst: Núverandi ríkisstjórnar verður helst minnst fyrir að minna óþyrmilega á stórbilaðan og brenglaðan náunga, sem laumast um í kvölhúminu og pissar gegnum skráargöt á hurðum fólks.

Hallast að fjölgun seðlabankastjóra

Vonandi fellur hann ekki í tröllahendur eins og Haffi Frænka

Auðvitað vonum við að ekki fari eins fyrir honum Páli okkar hérna Óskari og Haffa Frænku þegar hann ætlaði að toppa sig. Haffi Frænka ætlaði nefnilega að slá öll sín fyrri persónulegu met í kvennafari, en lenti fyrir slysni í tröllahöndum. Hann hafnaði sem sé uppí bæli hjá raunverulegri skessu, sem fór um hann ómjúkum krumlum og verkaði hann af ákveðnum ruddaskap, svifti hann sjálfstæði sínu og gerði hann að þræl sínum. Síðan það gerðist hefir Haffi Frænka ekki talist til manna, hvað þá dýra, og öll hans ævi uppfrá því hefir verið honum ein bölvuð háðung og vitleysa. En skessan unir gríðarlega vel við hlutskifti sitt og sinn undirgefinn þræl, sem fyrir löngu er hættur að vita sitt rjúkandi ráð.

Páll Óskar toppar sig í ár

Og ætla saman í gleðigönguna á morgun

Að sjálfsögðu styður Elliði Vignisson Hönnu Birnu heilshugar, enda ætla þau saman í gleðigönguna á morgun. Þau ætla að vera eins og hinir í fremstu víglínu göngunnar, nema að því leyti að þau ætla að veifa helbláum borðum í stað þessara hefðbundnu röndóttu og bröndóttu.

En áður en Elliði hleypur á nærbuxunum í gleðigönguna, ætlar hann í beinni útsendingu, að flengja Vilhjálm Eglisson og Þóru Kristínu í Vikulokunum hjá honum Hallgrími Thorsteinsson á RÚV Sérstaklega hlakkar Elliða til að hafa endaskifti á Vilhjálmi og veita honum svipaða ráðningu og hann veitti litlu frú Sóleyju Tomm fýlí-romm-bomm-bomm í þætti hjá Mikjáli Torfa á Stöð 2. síðastliðið vor. Já hann Elliði kann sko sitt fag, því hann gaf Sóleyju litlu slíkt grandmaster drag í afturendann, að jafnvel færasta dragdrottning gæti ekki leikið það eftir.

Já, piltar mínir, það verður sjón að sjá þegar Elliði og Hanna Birna plampa niður Laugaveginn á morgun, með Kjarra, Hanez og Bjössa í eftirdragi eins og roggin seppatetur.

Elliði kemur Hönnu Birnu til varnar

Sálarbætandi þórðargleði

Satt að segja fylltist ég dásamlegri heilagri þórðargleði þegar mér bárust fréttir af skitupestinni á Dalvík. Mikið djöfull held ég hafi verið gaman að sjá til hvernig karlarnir þarna og kerlingarnar báru sig að, þegar kveisan var komin á flug og baneitruðu rækjurnar, sem einhverjir óþokkar byrluðu þeim, vóru farnar að krauma og grasséra í görnunum á þeim. Hohh-ho-ho-hooojjj! Déskotans ósköp er nú innilega notalegt að vera gagntekinn af sælli þórðargleði. Það má nú segja.

Ég held maður muni, þegar Brynjar Vondalykt kom blaðskellandi og yfir sig kátur með 10 lítra af dragúldnu landabruggi á sunnudagsmorgni heim til frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Það hafði verið gestkvæmt um helgina á heimili þeirra hjóna og áfengisbyrgðir uppurnar og timburmennirnir blöstu við, nokkru áður en ráð var fyrir gert. Brynjar Vondalykt var samt ekki á því að láta höndur falla í skaut, heldur tók sér ferð á hendur og braust inn í bílskúr kunningja síns, en þar vissi Brynjar af landabruggskút. Innbrotið tókst eins vel og hugsast getur og kúturinn var á sínum stað.

Þegar hinn dragúldni landi var heilu og höldnu kominn í hús frú Ingveldar og Kolbeins, ruddust viðstaddir að honum eins og banhungraðar sauðkindur á garða fullan af ilmandi heyi. Og eftir klukkutíma var allt komið á fúll svíng; slagsmál hófust af miklum krafti við salernisdyrnar, en þar innanvið húkti Óli Apaköttur í keng, því hann hafði orðið fyrstur á náðhúsið. Og þegar búið var að brjóta dyrnar upp, færðust slagsmálin að klósettskálinni, Óla Apaketti var hrinnt útaf setunni og stóð bunan afturúr honum uppá vegg og á einhverja viðstadda. Verst fór þó Brynjar Vondalykt útúr óeirðunum, því honum var kennt um aðsteðjandi sjúkdóm og var hann sleginn fjórum sinnum í öngvit á einum og hálfum klukkutíma, en þá var svo af samkvæminu gengið að aunginn hafði mátt til lyfta hnefa.

Ég leyfi mér að vona, að tiltektirnar á Dalvík hafi ekki verið síðri en atgangurinn á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, landabruggsmorguninn góða.

Á heilsugæslu með matareitrun

Siðareglur eru uppáfindning Andskotans og eftir þeim á aunginn að fara

Ofboðslegt helvíti er að lesa þessi firn, sem mbl.is hefir eftir forsætisráðherranum okkar, honum Sígmúndi hérna Dávíð. Á maður að trúa því að hann fari eftir einhverjum ,,eldri siðareglum"? Ef ég mætti ráða honum heilt, þá legg ég til að hann fari ekki eftir neinum siðareglum, eldri eða yngri, skráðum eða óskráðum. Menn verða skohh að vera frjálsir gjörða sinna þegar þeir eru forsætisráðherrar og leyfa svo hinum siðbrengluðu siðapostulum bloggheima og annarra heima að fjargviðrast eins og langdrukknar kerlingar yfir hinu og þessu, sem þeim, af skinhelgum fáráðlingshætti sínum, finnst siðlaust eða ekki nógu siðlegt.

Sjáið nú siðaargintætur eins og Láru Hönnu og Pál Vilhjálmsson. Aldrei sér þetta fólk glaðan dag og er sí og æ að básúna hvað það sé nú miklu betra en bölvaðir siðleysingjarnir. Það er, skal ég segja ukkur, alltaf jafn broslegt, þó það sé dálíti á skjön við að vera samkvæmur sjálfum sér, að vera sjónarvottur að umkvörtunum og fjasi manns (eða konu), sem búin(n) er að gera í buxurnar,  yfir vondri skítafýlu af samferðarfólki sínu.

En ég trú í hjartans einlægni, að forsætisráðherrann okkar láti ekki siðareglur hefta frelsi sitt, enda hefir ekki örlað á að hann og ríkisstjórn hans hafi farið eftir slíkum skítareglum, og hann renni sitt skeið af frjáshuga alúð, - þangað til hann fýkur í algleymisrúsi fram af brúninni á þennan yndislega de la Hrun-hátt sem við þekkjum svo vel, og hafnar í Framsóknarfjóshaugnum miðjum, þaðan sem hann er upp runninn.

,,Af Framsóknarfjóshaugnum ertu kominn - Að framsóknarfjóshaug munt þú aftur verða - Af Framsóknarfjóshaugnum skatu vonandi ekki aftur rísa." Amen.

Starfa eftir eldri siðareglum

Vandræðamenn sem ber að afmá áður en tjón hlýst af

Hvurn fjandann er þessi umboðsmannsleppalúði að senda fólki bréf svona rétt eftir verslunarmannahelgi? Honum dettur greinilega ekki í hug, að viðtakendurnir séu rottimbraðir og illa fyrirkallaðir eftir jörvagleðisukkið og hafi aungva heilsu til að lesa bréf og enn síður til að svara þeim? Þetta tillitsleysi og frekja umboðsmannsins er þess eðlis, að ekki verður við unað. Ef einhver töggur væri í sléttgreiddu liðleskjunum og prumphænsnunum í Heimdalli væri það unga fólk nú þegar á leiðinni til umboðsmannsins þeirra erinda að bera hann útaf skrifstofu sinni og varpa honum eins og blindum hvolpi í Reykjavíkurhöfn.

Og Hanna Birna og Sígmúndur Dávíð eru önnum kafið fólk. Í allt sumar hafa þau, hvern rúmhelgan dag, gólað og grénjað framan í þjóðina, en sem betur fer hafa þau getað lifað sig inní þann góða sið að grilla á kvöldin og féngið sér hvítt og rautt í glas. En um verslunarmannahelgina - um verslunarmannahelgina - fór þetta elskulega, jákvæða, hógværa og glaðlega fólk útá skverinn, kómu víða við og glöddu marga með innilegri og mjúkri nærveru sinni. Meðal annars heimsóktu þau Sígmúndur og Hanna Birna heimili flokkssystkyna sinna, þeirra frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns, og þá varð kátt í höllinni. Jamm ...

En þessi ekkisens umbosmaður er fyrst og fremst vandræðamaður, sem verður að afmá, ásamt ríkissaksóknara, DV og Bjarna Ben áður en tjón hlýst af framgöngu þessara leiðinlegu aðila.

Sigmundur og Hanna Birna fá bréf

Nirvana sannra frjálshyggjumanna

Það þarf víst enginn að velkjast í vafa um, að sá er ók hvíta sendiferðabílnum er auðvitað einn af þessum hvimleiðu frjálshyggjumönnum, sem frægir eru af endemum og sækjast langt umfram aðra menn eftir Hruni. Þessir frjálshuga labbakútar telja það til síns frelsis, að aka stærðar bifreiðum um golfvelli og göngustíga á slíkri fleygiferð, að jafnvel sjálfur Fjandinn hefir ekki roð í þá. En loksins, þá þeir keyra ofaní gryfju eða hraungjótu og komast ekki lengra, þá komast þeir í þvílíkt hrunástand alsælu og hymmnaríkisfílíngs að jafna má við nirvana hinna vitru spekinga við rætur Himalajafjalla.

Ekki kæmi á óvart, að þarna hafi Óli Apaköttur verið á ferð, eða einhver annar úr kappaliði frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar; kanski Brynjar Vondalykt; kanske Haffi Frænka. Hver veit? Í það minnsta var það frjálshyggjumaður sem ók hvita sendiferðabifreiðinni ofaní stóra-stóra holu og rorrar nú vítt um heima og geima í sönnu hrunástandi, sem er, eins og áður sagði, nirvana sannra frjálshyggjumanna.

Maður handtekinn í Vesturbæ