Vígaferli og allsherjarsláturtíð í fjósflórnum

Þar verður helst til brátt um framsóknarhúskarlana þessa dagana. Fyrir nokkrum dögum dó Sigmundur Dávíð niður í Framsóknarfjóshauginn og í dag berast þau válegu tíðindi að sjálfur framkvæmdastjóri Fransóknarflokksins hafi einnig orðið brákvaddur í pólitísku moldviðri og horfið með það sama í fyrr nefndan fjóshaug. Sem betur fer er gamla Framsóknarmaddaman ekki á nástrái með húskarla og griðkonur sem eiga að heita uppistandandi í Fjósinu. Ber þar fyrst að nefna öðlingana Ólaf Ólafsson að Miðhrauni 1., Sigurð Einarsson fjármálatröll og Finn Ingólfsson sem einnig er fjármálatröll og fyrrum seðlabankastjóri og ráðherra. Af minni spámönnum er helst að geta Vigdísar Hauksdóttur og litlu frökenar Alfredo sem og Alfredos sjálfs og Ásmundar E. Dalaskálds.

Ekki vænkaðist hagur Strympu í kærkvöldi þegar Jón Sigurðsson, sem líka er fyrrum seðlabankastjóri og ráðherra og auk þess fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins, fyrir nú utan að vera frændi minn, stökk eins og mannýgur griðungur inní framsóknarkösina miðja með hornin á undan sér, og boðaði allsherjar mannfall í Framsóknarfjósinu. Gott ef hann hafði ekki orð á því að réttast væri að vega og launmyrða gömlu karlægu Maddömuna þar sem hún liggur geggjuð og fótavistarlaus í bæli sínu. Það má því búast við ægilegri sláturtíð í flórnum í Framsóknarfjósinu á næstunni.

Já, það er sannarlega illa komið fyrir veslings Framsóknarflokknum að hafa á örfáum dögum breyst úr þjóðlegum þjóðflokki í aflandseyjaflokk sem enginn vill heyra né sjá. Nöturlegast er þó að til þess að vita, að til viðbótar við hroðaleg vígaferli og allsherjarsláturtíð í flórnum eru kjósendur þess albúnir að steypa Framóknarflokknum í heild sinni í næstu kosningum ofaní fjóshauginn og fergja yfir með stórgrýti.  

Hrólfur lætur af störfum

Er það svona þjóðskipulag sem almenningur vill?

Eins og fram hefir komið áður þá er Ólafur stórbóndi og stórútgerðarmaður að Miðhrauni 1. í Eyja- og Miklholtshreppi aunginn íslandsmænd fremur en Pétur Þríhross. Og á sama hátt og Þríhrossið var verlgjörðarmaður Sviðinsvíkinga, ungra skálda og sálvísinda, þá er útvegsbóndinn Láfi bjargvættur fátækra í Siera Leone og Landnámsetursins í Borgarnesi. Þeir eru nefnilega geysimiklir hugsjónamenn þeir Láfi og Pétur Þríhross, það verða Íslendingar að skilja og meðfram því að læra að virða og meta þennan misskilda stórbónda.

En skemmtilegust tengslin milli Ólafs stórbónda og framsóknarmanns og Péturs framkvæmdastjóra í Sviðinsvík er að pénígarnir sem Ólafur vélar um eru nákvæmlega sömu péníngarnir og Pétur Þríhross sýslaði með forðum daga. Af því leiðir að umræddir péníngar eru guðlegrar náttúru, ósýnilegir og yfirnáttúrulegir, en samt runnir undan blóðugum nöglum erfiðisvinnumanna. Það er ekki annað hægt en að dást að þjóðskipulagi sem virkar á þennan hátt.

Ef svo einkennilega vill til, að múgurinn, svokallaður almenningur, hefur eitthvað út á svo gott og blessunarríkt þjóðskipulag að setja, þá er einungis eitt í stöðunni: Að afleggja núverandi þjóðskipulag og afnema undirstoðu þess, kapítalismann, og hefjast handa við að byggja upp samfélag sameignar á atvinnuvegum og fjármálum, samvinnu og mannræktar. Til að þetta sé gerlegt er nauðsynlegt að hver og einn byrji á að líta í eiginn barm og endurmeti viðhorf sín til peníngageðkrabbans, samkeppnisgeðveikinnar, neysluvitfirringarinnar,- já allra þátta hins niðurlægandi og lágkúrulega kapítalisma. - Er þetta skilið? - Valið stendur um að láta draga sig á asnaeyrunum frá vöggu til grafar í þeirri reginfirru að hægt sé að betrumbæta kapítalismann. Kapítalisminn er og verður kapítalismi, hvað sem mökkruglaðar kratakindur segja, og þróast eftir sínum lögmálum í átt til sífellt meiri úrkynjunar, rányrkju, yfirgangs og sóunar.  

Ólafur: Hef verið búsettur erlendis

Íslendingum hefir ekki farnast vel í samskiptum sínum við stórbóndann

Ólafur stórútgerðarmaður og stórbóndi að Miðhrauni 1. er sko ingen islandsmænd fremur en þjáningabróðir hans, Pétur Þríhross. Þar af leiðir að hann er ekkert uppá það kominn að geyma fjársjóði sína á Íslandi. Enda hefir Íslendingum ekki farnast vel í samskiptum sínum við stórútgerðarmanninn og stórbóndann; þeir settu hann í fangelsi þessir andskotar, svo að undurgott fólk í ríkisstjórn landsins varð að breyta lögum til að frelsa þennan óumdeilda ástmögur sinn frá því að visna upp og verða að dufti á Kvíabryggju.

En nú er Láfi frá Miðhrauni kominn á Vernd og getur nú hlúð að fjármálafélögum sínum í Luxemburg, og Guð má vita hvar, úr vernduðu umhverfi frá morgni til kvölds án þess að hafa hortugar og óútreiknalegar glæpajurtir kringum sig eins og á Bryggjunni. 

Það eina sem skyggir á gleði Ólafs og borgarastéttarinnar um þessar mundir er bölvaður skríllinn sem gert hefir aðsúg að ríkisstjórninni hans Ólafs og er vís með að steypa henni af stóli við fyrsta tækifæri. Ef þessi skítugi, heimski og öfudsjúki skríll væri ekki til staðar með yfirgang sinn og illindi, þá væri ekkert til því til fyrirstöðu að Ólafur og hinir Tortólarnir skapi með hraði dýrðarríki arðráns og auðvalds af 2007 tegundinni og haldi áfram þeim glæsilegu umsvifum sem var á svo ljómandi góðu skriði á því dásamlega ári.

Geyma milljarða í Lúxemborg

Nei, hann er ekki að drepast, - því sá lifir lengst er lýðum er leiðastur

Æji-já, það er vandlifað í henni veröld og stjörnurnar láta sig hafa að drepast frekar en að verða eldgamlar. Í gamla daga var þetta eins og annað svo miklu betra, en þá önduðust stjörnurnar því sem næst á æskuskeiði og nafn þeirra mun uppi meðan mannkyn tórir. 

Nú er ástandið þannig að ef tónlistarstjarna eða vinsæll leikari hrökkur uppaf þá bregst lýðurinn við með því að verða sér útum áfallastreituröskun og lenda í framhaldinu í óteljandi hafvillum í úfnum sjó sálarlífsins. Ekki er annað að sjá, miðað við fréttaflutning og væntingar fjöldans að allar stjörnu verði úr heimi hallar fyrir árslok 2016. Guð forði okkur frá að þessi nöturlega heimsendahyggja nái ekki til stjórnusýslumannsins Stones, því ekki megum vér sjá á bak okkar besta og röggsamasta yfirvaldi á næstunni.

Alltaf þegar Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður drepst áfengisdauða gleðst allt umhverfi hans. Og vissulega er hætt við að margir dragi íslenska þjóðfánann í fulla stöng þá hann hverfur á vit feðra sinna í Framsóknarfjóshauginn. Að minnsta kosti hefir frú Ingveldur oft haft á orði að hún vildi að helvítis besefinn hann Kolbeinn væri steindauður og orðinn að maðkahrúgu í stað þess að hafa þennan mannandskota einhverstaðar blindfullann út um hvippinn og hvappinn með buxurnar á hælunum og með heila hommahjörð aftaná sér. Henni finnst sem sé ekkert gamanmála að verka bónda sinn eftir þessháttar gleðskaparferðir. En að hann geti geyspað golunni eins og heiðarlegur maður á borð við Prins og Davíð Bowie, - nei það er af og frá, því á Kolbeini mun sannast að þeir lifa lengst sem lýðum eru leiðastir.

Af hverju eru allir að deyja?

Allir klerkar nema síra Baldvin eru deigir og kunnáttulausir gegn draugum

Já já, ef heldur sem horfir þá mun Sorpa verða endastöð fólks verður fyrir því óláni að andast. Það er ódýrara. Og hagkvæmni verður að ráða. Auðvitað.

Annars hélt ég að alvarlega ástandið í kirkjugörðum Reykjavíkurprófastsdæma stafaði af óásættanlegri háttsemi grafarbúa; þeir væru farnir að hafa sig í auknum mæli á kreik uppúr jörðinni til að gera reimt í kringum sig. Skyggn stúlka sagði vini mínum um daginn, að vissulega væri alvarlegur draugagangur orðinn daglegt brauð í kirkjugörðunum og væri veikluðu fólk skynsamlegast að vera þar ekki á ferli hvort heldur að degi eða nóttu. Draugarnir væru mun blóðþyrstari í dag en í gamla daga, ófyrirleitnari og dónalegri.

Þá eykur það á vandann, að klerkar og aðrir útfararmenn eru bæði deigir og kunnáttulitlir í dag og eiga engin vopn í fórum sínum til að kveða niður draug, - nema síra Baldvin, en hann er ekkert uppá það kominn að lesa villuráfandi sálir framliðinna niður til síns heima í öðrum sóknum. Í görðum síra Balsvin vottar enda ekki fyrir reimleikum því hann býr svo haganlega um hnútana þegar hann jarðar fólk að það liggur steindautt og stillt í gröfum sínum og bíður þess þolinmótt að lúðuinn gjalli á hinum efsta degi.  

Alvarlegt ástand í kirkjugörðunum

Undanrennugoggurnar farnar að kasta skít hvurjar í aðrar

Eru nú ekki undanrennugoggurnar í VG farnar að drita hvurjar framaní aðrar útaf því hvort þær eigi að hafa prófkjörforval eða huggulegra uppröðun á framboðslistana í eldhúsinu hjá Álfheiði Ingadóttur. Fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar héldu VGarar eitt af sínum rómuðu prófkjörum, sem heita víst forvöl á VG-nesku. Ekki fór það ævintýr samt betur en það, að ráðaleysi félagsmanna fór gjörsamlega útum lær og maga með því að frú Sóleyja Tomm vann með einu atkvæði. Ekki tókst betur í samsvarandi prófkjörsforvali fjórum árum áður, en þá sigraði Sóleyja með því að láta undanrennumeyjar sínar hlaupa eins og villiketti útum alla Reykjavík með ,,kjörkassa" til að fá Pétur og Pál til að kjósa hana.

En mest var þó líf í tuskunum þegar Sóleyja Tomm gerði sér hægt um vik og hvolfdi Lív Magnínudóttur úr Mannréttindaráði og hlammaði sér sjálf niður í sætið þar sem Magnínudóttir hafði áður geymt rassinn sinn. Á þessi ósköp gláptu Álfheiður, Steingrímur og Svavarfjölskyldan eins og stafkálfar með aulaglott á vör, en litla gluggaskrautið skreið í dauðans ofboði undir borð og ætlaði aldrei að þora þaðan undan aftur. 

Nú segja mér fróðir menn og sannsöglir, að eftirlætisiðja þeirra fáu sem eftir eru í VG sé að ögra Karli heitnum Marx með því að kukka í fræði hans og syngja saman lofkvæði um Barrakk bandaríkjaforseta, Tona Blair og Merkelkéllínguna í Þýskalandi. Það er nú fólk að mati flokkseigendanna og undanrennugogguselskaparins.

Deilt um forval innan VG

Vel hægrisinnaður miðflokkur með sterku hámenningarlegu efrimillistéttar ívafi

Ansi er ég smeykur um að einhverjir glotti dálítið þegar þeir lesa þessa frétt um fyrirhugaðar forvalsraunir í VG. Fyrir það fyrista er VG eingöngu flokkseigendurnum búrtíkum þeirra og undanrennukjúklingum og þurfa því ekki á neinu prófkjörsveseni að halda. Í öðru lagi eru flokkseigendur VG ekki mikið uppá lýðræði komnir þannig á útgjaldaminnst væri fyrir þennan skrýtna platflokk að Steingrímur J. ásamt með fjölskyldu Svavars Sendiherra röðuðu uppá listana í meðsta bróðerni í eldhúsinum hjá frú Álfheiði Ingadóttur og Sigurmari rukkara, og auðvitað fengi garmurinn hann Ketill, hann Ögmundur, að vera með.

Í fréttinni segir að félög innan VG hafi sent frá sér ályktanir um forvalsbeiðni til flokkseigendanna. Um þetta er það að segja, að félög innan VG eru ósköp fámenn og sum þeirra illmenn, þannig að líklegt má telja að á bak við álykanirnar séu um það bil 1-3 einstaklingar, sem sumir hverjir halda enn að VG sé vinstriflokkur, gott ef ekki sósíalískur í þokkabót. En Vg er sem kunnugt er vel hægrisinnaður miðflokkur með sterku hámenningarlegu efrimillistéttar ívafi.

VG á ekki neitt erindi í pólitík lengur og ennþá síður er viðeigandi að þessi steingeldi blekkingaflokkur eigi nokkuð með að nota orðið ,,vinstri" í nafni sínu. Best væri að þetta leiðinlega flokkseigendastóð tæki sig til og legði sjálft sig niður og krossaði yfir leiði VG, eða pissuðu þá það eftir atvikum, og létu sér nægja framvegis að krunka við rúllettuborðið í spilavíti kapítalismans, en þar á þetta lið best heima.  

Vilja að forval fari fram í VG

Þá losar þú þig við hattinn og hækjurnar sem í honum eru

Þetta er nú ekki alveg rétt með farið hjá Vilhjálmi, kallgarminum atarna. Stundum hafa þeir þarna hjá Sjálfstæðisflokknum dregið Samfykinguna og forvera hennar, Alþýðuflokkinn, uppúr hattinum þó svo að í seinni tíð hafi Framsókn komið oftar upp í lottóinu. En það er nú einusinni þannig, að það eru aðeins tvær hækju í hattinum og því fer sem fer. Ef Viljálmu er óánægður með happadrættina ætti hann að hlutast til um að Sjálfstæðisflokkurinn losaði sig við þennan hatt með því kveikja í honum og brenna hann með öllu innihaldi eða láta vindinn taka hann í einhverju rokinu og feykja honum útí hafsauga.

Annars er Vilhjálmur Bjarnason kúnstugasti kall, en það stafar af því að honum tókst snemma á ævinni að reikna kapítalismann og nýfrjálshyggjuna svo kyrfilega fasta inní höfuðið á sér að þaðan eiga bakteríuvírusar ekki afturkvæmt, sem geri það að verkum að Vilhjálmur verður að búa við þessa fötlun sína ævilangt. En hvað framsóknardindlarnir hafa gert honum er hulin ráðgáta því að þeir eru bræður hans og systur í andanum og fullboðlegir hvaða kapítalista sem er.

Einnig er vert að nefna þá staðreynd að Sjálfstæðisflokkurinn hefir einkaleyfi á mikilmennskubrjálæði og má vera að innistæðulaust grobb og belgingur húskarlanna úr Framsóknarfjósinu fari í taugarnar á þeim. Þessu til viðbótar er sem Vilhjálmi, og þá kanski fleiri sjálfstæðishetjum, gremjist að Sigurður Ingi (þessi sem er eins og ljósrit af Halldóri Ásgrímssyni og sagður er forsætisráherra nú um stundir)ku hafa greitt því atkvæði á Alþingi að Gjeir okkar hérna Hooordý væri dreginn fyrir dómstól og dæmdur í fangelsi. Vilhjálmur getur þó huggað sig við það, að Hooordý okkar var ekki dæmdur á Litla Hraun heldur verðlaunaður með sendiherrastöðu í New York.

„Smáflokkur með mikilmennskubrjálæði“

Klappstýrur Jón Ásgeirs

Það var nú varla von til að slitastjórn Glitnis heitins hafi tekist að hafa uppá snekkju Jóns Ásgeirs þaar eð það fólk hafði lítinn tíma aflögu vegna anna við að sópa til sín péníngum, milljonir og aftur milljonir, ofan í sína eigin vasa. Þar að auki er vafasamt í meira lagi að umræddir slitabændur myndu þekkja snekkjnuna miklu frá venjulegum íslenskum ísfisktogara. En allt um það, þá engu líkara en slitastjórninni mistekist frábærlega að hafa höndur í hári Jóns Ásgeirs, sem þó er allnokkuð, og hann valsar enn um sviðið eins og ekkert hafi í skorist.

Um skeið, að minnsta kosti í nokkur krítísk ár, var Jón Ásgeir sérlegur ástmögur Samfylkingarinnar, sem var eins og menn muna ákafur klappstýringarhópur blessaðrar útrásarinnar og útrásarvíkinganna, þó svo að sömu aðilar vilji um þessar mundir ekkert við það kannast. Samt sem áður sendi krataskiturnar meira að segja formann sinn í nafni Samfylkingarinnar útum víðan völl og alla heima og geima eins og landafjanda til að kunngera heimsbyggðinni á árunum fyrir Hrun, að allt væri í stakasta lagi í efnahagslífinu á Íslandi og bankarnir svo heilsuhraustir að einna helst væri um ofheilsu að ræða á þeim bæjum. Í dag eru þessi klappstýrugægsn á tvist og bast, sumir enn á mála hjá Samfylkingunni, aðrir í Björtu framtíðinni hans Gvöndar og enn aðrir á flugi með Pírötum og VG, og hafa helst afan af fyrir sér með því að hamra á því að forseti Íslands, sjálfur félagi Ólafur Ragnar Grímsson, hafi sjálfur verið klappstýra útrásarvíkingana jafnvel mesta og besta klappstýran þeirra.

Það er því ekki fríður flokkurinn sem við höfum í eldlínunni til að steypa auðvaldstólunum sem nú sitja í ríkisstjórn niður í ystu myrkur. Fyrir vikið erum vér Íslendingar staddir milli tveggja auðvaldselda og vitum vart í hvorn fótinn vér eigum að stíga. Að taka afstöðu í íslenskri pólitík í dag er eins og að velja milli þess hvort maður vilji frekar snakk en tilbera inná heimilið til sín.   

Leituðu snekkju Jóns Ásgeirs

Löglegur glæpur

Varla er annað hægt en að kalla þennan gjörning Íbúðalánasjóðs undir handleiðslu Eyglóar framsóknarkonu glæp þó svo að hann sé það ekki í lagalegum skilningi. Það getur aldrei verið til hagsbóta fyrir alþýðu manna að íbúðarhúsnæði sé í stórum stíl fært í hendurnar á braskaralýð sem hugsar um það eitt að græða og arðræna.

Það er satt að segja furðulegt, að ekki hafi verið stofnað einhverskonar samvinnufélag í ríkiseign um rekstur þeirra íbúða sem Íbúðalánasjóður og Landsbankinn, sem er í eigu allra landsmanna, hafa tekið af fólki sem ekki hefur ráðið við þær drápsklyfjar sem fylgja því fyrir alþýðufólk að hafa þak yfir höfuði. Þetta er því einkennilegra, að ráðherranefnan sú arna sem hefir húsnæðismál í sínum verkahring, frú Eygló Harðardóttir framsóknarkona, talaði heilmikið fyrir nokkrum árum um samvinnufélög og hve nauðsynlegt væri að koma upp sem flestum slíkum félögum. Reyndar hefur ekki nokkur sála heyrt Eygló þessa framsóknarkonu minnast á samvinnufélög né nokkurn nokkurn annan rekstur í almannaeigu síðan hún varð ráðherra, en það er önnur saga sem segir okkur talsvert um þessa griðkonu gömlu Framsóknarmaddömunnar.

Selur 139 fasteignir á einu bretti