Grunaðar um að pissa í pottinn

Ekki veit ég nákvæmlega fyrir hvað Kardashiansystur eru frægar, en ég hef einhverskonar hugboð eða grun um að það sé eitthvað fjarska lítilfjörlegt eða jafnvel lágkúrulegt sem meint frægð þeirra grundvallast á. Vera má að þær séu einkum frægar af endemum, og ef svo er læt ég mér það í léttu rúmi liggja. Ýmislegt bendir þó til að systurnar séu vel þekktar fyrir að vera samkvæmisljón í grimmari kantinum. Að minnsta kosti sátu þær með fyrlgdaliði sínu helgarveislu að frú Ingveldar og Kolbeins.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins komust þær Kim og Kourtney í tæri við skemmtimenningu Íslendinga eins og hún gerist kröftugust, djörfust og sönnust. Að vísu kom þeim æði spánskt fyrir sjónir hvernig Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur fóru að því að bera í þær víurnar og þóktu þeim þeir skemmtilega skelmislegir. Og ekki sigu brúnir þeirra til muna þegar Kolbeinn húsbóndi og Indriði Handreður króuðu þær af útí horni, báðir allsnaktir neðan mittis. En þegar frú Ingveldur og Máría fóru að slást leist Kim og Kourtneyju ekki á blikuna því önnur eins hryðjuverk höfðu þær ekki séð áður. Tilefni átakanna var heldur ekki af verri endanum, en þau brutust út fyrir það eitt að frú Ingveldur kallaði Borgargagnið helvítis bölvaðann graðfugl og landsbyggðarnæpu.

Miðað við síðustu fréttir og myndir af systrunum, þá er ekki enn runnið af þeim eftir veisluglauminn að frú Ingveldar og Kolbeins og skal aungvann undra. Og það skal heldur aungann undra þótt þær hafi verið reknar uppúr heita pottinum við Hótél Rángá, en það stafaði víst af því að starfsmönnum hótélsins var farið að gruna að systurnar Kim og Kourtney ásamt fylgihnöttum væru að dunda sér við að pissa saman við vatnið í pottinum, væru augafull og skítug og til alls líkleg - og þá meina ég til alls líkleg. Eiga starfsmenn Rángár fullt hrós skilið fyrir ábyrga stjórnsemi gagnvart hinum baldna villulýð og ekki kæmi á óvart þótt þeir hafi þurft að kjaftshögga gestina í svefn til að friður og allsherjarregla ríkti á hótélinu.

Rekin upp úr pottinum á Hótel Rangá

Nauðsynlegra að það drasl allt hverfi á braut

Geðrof veslings kratasálnanna sem brast á í eftirmiðdaginn í gær er þess eðlis vart er annað hægt en að vorkenna þessum greyjum. Að einn maður geti með tilkynningu um að hann hyggi á forsetaframboð gert talsmenn fjögurra hægrisinnaðra krataflokka, bæði lýðræðislega kosna sem sjálfkjörna, svo viti sínu fjær að þeir virðast fullkomlega klepptækir er dálítið meira en eðlilegt getur talist. Vængjasláttur, vein og transmiðilskorr þessara endema varðandi forsetaframboð eins manns sýnir á hinn bóginn himinhrópandi skítaklessur í sálarlífi þeirra, enda stendur þetta lið alls ekki fyrir þau gildi sem þau segjast standa fyrir.

Nú vitum við öll að Steinun Þóra er þinglýst eign Flokkseigendafélgs VG og myndi styðja Steingrím, Svavar eða jafnvel Sighvat Björgvinsson til forseta þótt þeirra félaga væri búninn að sitja í 70 ár á forsetastóli. Og ef það er ekki heilbrigt að félagi Ólafur Ragnar hafi verið forseti í 20 ár þá er enn óheilbrigðara að flokksnefna sem lætur í það skína að sé róttækur vinstriflokkur og annar sem hefir sameiningu ,,vinstrimanna" að stefnu hafi endurreist Gamla Ísland kapítalismans og fjárglæfranna eftir Hrun á svo smekklegan hátt að núverandi ríkisstjórnarflokkar hefðu ekki getað gert betur.

Það er mikil ógæfa vinstristefnu, sósíalisma, á Íslandi, að hafa komið sér upp forystusveit sem saman stendur af óheiðarlegum og illa gerðum persónum sem ,,kunna best við sig við rúllettuborð kapítalismans", eins og Jónas heitinn Árnason orðaði það. Það er margfalt meiri nauðsyn til að það drasl allt hverfi á braut heldur en að félagi Ólafur Ragnar yfirgefi Bessastaði.

Forseti sitji ekki of lengi

Félagi Ólafur sópar tugum frambjóðenda útaf borðinu á einu andartaki

Þá þarf aunginn að ganga að því gruflandi að félagi Ólafur Ragnar ætlar að halda áfram að vera forsetinn okkar; í einu vetfangi sló hann þá tugi frambjóðenda, sem annaðhvort voru búnir að lýsa yfir framboði og þá sem hugðust gefa kost á sér, útaf borðinu eins hvern annan skorkvikindasverm. Víst er að þessi ákvörðun félaga Ólafs veldur ólánlegum krataskitum hrottafengnum sálarkvölum og niðurgangi, og þeir munu tala tungum og froðufella í skapbrestaorgíu um stræti og torg, en ekki síst á netmiðlum og öðrum mannamótum netheimsins. Það nagg og geðveikissarg líkist mest óhljóðum fordæmdra í ríki Sathans, og eiginlega bara allt gott um það að segja.

Eflaust verður félaga Ólafi brugðið í gríð og erg um að hann hafi verið klappstýra útrásarvíkinganna. Því er til að svara að til dæmis gerðist heill stjórnmálaflokkur, Samfylkingin, ofsafengin klappstýra nefndra víkinga og aldrei var tryllingur þeirra ákafari en tvö síðustu árin fyrir Hrun. Af þeim sökum verður hatursfengið grenj öfugugga af kratakyni að forsetanum að einkar ótrúverðugu og hjáróma útburðarvæli á þessari stundu.

Krataeðlið, sem er eineggja systkyni framsóknarvírusins, er óværa sem komið hefur óbætanlegu óorði á alla pólitík, en þó einkum og sér í lagi á vinstripólitík, með inngrónum tvískinnungi sínum, tilgerð, minnimáttarkennd og kostulegum sleikjuskap við allt auðvald sem á vegi þess verður. Sú var tíðin að krataskepnurnar studdu félaga Ólaf Ragnar, allar sem ein, til forseta. En þegar villilýður krataeðlisins ætlaði að láta höndur standa fram úr ermum, meðal annars með því að lauma framsalsákvæði inní stjórnarskrá landsins svo hægt væri að svæla sjálfstæði og fullveldi þjóðarinnar þegjandi og hljóðalaust undir vald auðvaldsins i ESB, en varð fyrir því óláni öðru óláni stærra, að forsetinn brá fæti fyrir þær fyrirætlanir með því að vísa Icesavemálinu til þjóðarinnar í atkvæðagreiðslu, þá snerust kvikindin öfug við í roðinu og beindu hatri sínu óskiptu að honum.

Ólafur aftur í forsetaframboð

Eftirmaður Ólafs, sjálflýsandi nærbuxur og stjórnarbylting

Jæja drengir mínir, þá ætlar félagi Ólafur Ragnar að segja okkur tíðindi í dag og það eru áreiðanlega tíðindi sem munar um í fásinninu hjá okkur. Getgátur og geðsýkisvottur eru uppi um hvert erindi forsetans er að þessu sinni við þjóð sína. Sumir ætla að karlinn hafi á prjónum að tilkynna framboð sitt til embættis forseta einn ganginn enn, aðrir eru að vona að hann hreyti í okkur að hann gefi engann andskotans kost á sér og að við megum öll, honum að meinalausu, fara til Fjandans eða í Framsóknarfjóshauginn eftir atvikum. Og vissulega má til sanns vegar færa að ekkert sé eðlilegra en að félagi Ólafur forseti sé búinn að fá uppí kok og vel það af þeirri þjóð sem af landlægri illkvittni hefur sproksett hann og bínefnt.

Og nú er loksins lag, drengir mínir, fyrir sjóðheitan elskhuga Ólafs Ragnars til fjölda ára, Svavar Gestsson Sendiherra, að láta slag standa og fari þess á leit við íslensku þjóðina að hún kjósi hann sjálfann, Svavar Gestsson Sendiherra, í embætti forseta lýðveldisins. Svavar er auðvitað afbragðsmaður til munns og handa og svo mikill platsósíalisti og framsóknarmaður að Ólafur Ragnar stenst honum engann snúning á þeim vettvangi. Þá er Sendiherrann stór hluthafi í VG ásamt með Álfheiði Ingadóttur og Úlfari von Borg fyrrum málverkasala. Það væri aunginn smá-menningarauki og búhnykkur fyrir oss Íslínga að fá þvílíkan anda í forsetastólinn á Bessastöðum.

Svo getur líka meir en verið að félagi Ólafur Ragnar ætli að gabba fréttamannastóðið suðrá Áftanes til að segja því að nú sé hann búinn að kaupa sér sjálflýsandi nærbuxur í neonstíl frá lampa og skermabúðinni Discoligth í Hafnarfirði. En það er víst dálítið sem í frásögur er færandi á fréttamannafundi. En það síðasta af öllu sem ÓRG gæti tekið uppá á fyrirhuguðum og áður nefndum fundi fundi, þó að vonir sumra standi þar til, er að hann ætli sér að setja ríkisstjórnina af, sturta henni bókstaflega í sorpu fyrir kvöldmat, og auglýsa alþingiskosningar með skyldugum fyrirvara starx. Slíkur leikur væri að vísu mörgum kærkominn, líklega stinnum meirihluta þjóðarinnar, og skemmtanagildi hans væri mikið; fyrir nú utan að eitthvert mesta þjóðþrifaverk sé vér stöndum frammi fyrir á vorum dögum er að steypa ríkisstjórnarómyndinni áður en henni tekst að gera meira af sér að steypa okkur í glötun.

Fer Ólafur fram aftur?

Umrenningaiðnaðurinn

Satt að segja er svosem fjandans sama hvort óforsjálir ferðalingar andvarpi ea hlandvarpi í Staðarskála. Fyrir það fyrsta áttu þessir angurgapar og kynjafuglar að að vera kjurir heima hjá sér í stað þess að flækjast um eins og einhverjir nútíma Sölvar Helgasynir öllum til ama og sjálfum sér til skammar. Gamli Sölvi var orgínal og var flengdur opinberlega á heiðarlegan hátt, en nútímasölvunum er klappað á dillibossana sína og kitlaðir undir hökuna með hvatningarorðum um að halda áfram að flækjast um eins og blindar mýs í búrskáp.

Grandvarir einstaklingar eru fyrir lifandis löngu búnir að fá sig fullsadda af ferðamannaplágunni og skiptir þá engu hvort í hlut eiga innlendir förumenn eða erlendir túristar sem vafra stefnulaust um eins og hverjir aðrir dauðans ráðleysingjar. Mjög varfærnum manni og öfgalausum varð að orði um þetta vandamál, að réttast væri að stöðva þennan andskota fyrir fullt og allt með því að banna ferðalög með ströngum lögum, svipu og höggstokk og gera eignir þessarar tegundar brotafólks upptækar í ríkissjóð.

Verst er þó að landsmenn umgangast flækingsváina af fullkomnu ábyrgðarleysi sem kemur fram viðolslausri gróðasótt, því í augum þeirra eru umrenningarnir gangandi gullklumpar sem bókstaflega verði að græða pénínga á. Þessi frámunalega sóðalegi hugsunarháttur hefir leitt af sér að landið er orið að einum alsherjar útkamri svo hvergi er þverfótað fyrir manna- og kvennasaur, þvagi, úldnum matarleyfum og skeinipappír. Þetta kalla þeir ferðamannaiðnað, vaxtarbrodd í atvinnu og hagvexti og bankarnir lána lukkuriddurm fégræðginnar og kennitöluflökkurunum einhver reiðinnar býsn svo þeir geti nú komið sér upp stassjón til að ,,þjónusta" umrenninga, Sölva Helgasyni nútímans, án þess svo mikið sem húðstrýking eða svipa komi nokkru sinni uppí trénaðan hausinn á þeim.

Þungt „hópandvarp“ í Staðarskála

Brennuvargar ætla sér að leiða umræðu um eldsvoða

Þessi brandari um vinnu framsóknarmanna um skattaskjól, sem hafður er eftir Ásmundi Einari, þess hins sama og varð svo ógurlega róttækur kommúnisti að hann gekk í Framsóknarflokkinn, minnir á fátt annað meira en þegar brennuvargafélagið býðst til að leiða umræðu um eldsvoða og varnir gegn þeim. Nei, fénaði gömlu Framsóknarmaddömunnar er ekki fisjað saman þegar slægð, lygar, hroki og hræsni eru annars vegar. Ekki var Sigmundur Wintris fyrr hrokkinn niður fyrir hinn pólitíska vegkant og orðinn afvelta niður í skurði og ljósritið af Halldóri Ásgrímssyni sest í stól forsætisráðherra, þá dúkka framsóknarhugsuðunir upp með dóttur hálasta og ósnertanlegasta húskarlsins í Framsóknarfjósinu og gera hana að ráðherra utanríkismála. Það var reglulega snjöll ráðstöfun og fullkomlega í anda Maddömunnar.

Nú síðast bárust fréttir úr Fjósinu þess efnis að hr. S.D. Wintris hafi verið sendur í ótímabundið orlof, sem merkir að búið sé að setja hann af og gamla Maddaman muni láta þennan þjón sinn í friði fara og fela fjóshaugnum að geyma minninguna um misheppnaðan ráðsmann.

En að mörgu er að hyggja nú um stundir. Ríkisstjórnin er í andaslitrunum og dánarvottorðið komið uppá borðið, en það tryggir því miður ekki að hinum ókræsilegu samtökum er að ríkisstjórninni standa takist ekki að ekki að vinna spjöll og óhæfuverk, sem þeir munu kalla ,,nauðsynlegar aðgerðir", áður en vottorðið verður undirritað. Í stjórnarandstöðunni bíða ótraustvekjandi og skuggalegir sögnuðir allavega spilltir í einu fjálglegu samtalsorðræðu- og stórfórnarkasti. Öll þessi sex kapítalísku fyrirbæri og klíkur, sem nú eiga fulltrúa á Alþingi, er vondur kostur fyrir kjósendur og illur. Alþýðan á Íslandi á ýmislegt betra skilið en þessháttar svikadrullumall.

Frosti leiðir skattaskjólahóp

Síra Baldvin bregst ókvæða við villu klerkastjórnarinnar

Þá hafa blessaðir klerkarnir okkar snúist formlega á sveif með helgidagaófriði og þar með gerst sporgöngumenn Þorgeirs Hávarssonar sem vildi aungann bölvaðan frið ef ófriður væri í boði. Ekki er gott að segja hvernig kirkjuhöfðingjarnir ætla framkvæma ófrið sinn á helgidögum en margar leiðir eru uppi á borðum í þeim efnum. Máske hyggjast þeir boða lýðnum sverð, eins og litli sósíalistinn frá Nasaret komst að orði, og fara um með alvæpni á helgidögum og höggva þá hvað er fyrir verður.

Nú svo má vera að stjórn prestafélagsins muni láta þau boð út ganga til félagsmanna sinna, að þeir noti helgidagana til að velta um borðum og stólum braskaranna og peningagéðsjúklinganna og reki þá hvarvetna útúr húsum siðaðra manna. Þetta verður þó að teljast harðla ólíklegt því mörgum prestum þykir afar vænt um peningana sína og hlutabréfin sín, eru mammonstrúar kapítalistar með geislabaug.

Síra Baldvin er að vonum ævareiður vegna stuðningsyfirlýsingar prestafélagsstjórnarinnar við Pírata og Bjarta framtíð og fullyrðir að Guð sé ekki síður reiður en hann í garð þessarar óguðlegu stjórnar. Hann segir, að þegar prestafélagið sé farið að stunda opinbert guðlast og sathanískt framferði ásamt villulifnaði með Pírötum og Bjartri framtíð verði að taka fast í taumanna og reka íllt út með illu; hann sé því nauðbeygður að safna liði og fara með sveðju og framhlaðninginn sinn til orrustu við þá hina forhertu og andguðlegu klerka sem nú hafa berað sig sem eina andstyggilega niðurlagningsmenn guðskristni og evangelíum á Íslandi.

Prestar vilja ekki helgidagafrið

Gott framboð

Það var mikið að kom alvöruframboð til embættis forseta Íslands. Maður var að verða úrkula vonar um að einhver með bein í nefinu og býsna skýrar hugsjónir um lífið og tilveruna léti slag standa og sæktist eftir þessu embætti. Ég er ekki í nokkrum vafa um að fólk mun fylkja sér um Andra Snæ, enda er framboð hans fagnaðarefni öllum þeim sem telja að starf forseta Íslands eigi ekki að vera lágkúrulegt tildur og snobb, heldur alþýðlegt og lífrænt og handhafi þess ódeigur við að taka í taumana þegar ríkisstjórn og Alþingi ganga fram með ójöfnuði og hernaði gegn náttúru landsins.

 

Andri Snær staðfestir framboð

Helvískar blikur á lofti

Þetta minnir nú bara á þegar rónahjörðin ákvað að klára brennivínið og ganga svo í sjóinn. Fremstur í flokki rónarhjarðarinnar var Kolbeinn Kolbeinsson, þá tiltölulega ungur maður, Indríði Handreður, Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur og Truggi Fokk. En í staðinn fyrir að ganga í sjóinn eins og þeir höfðu heitið, gengu þeir ekki sjóinn, Því miður, en þeir kláruðu brennivínið og meira til af þeim andskota. Og hvað ætli þessir drykkfelldu þorparar hafi gert í staðin fyrir að drekkja sér í hafinu eins og heiðarlegir menn? Jú, þeir gengu í glæpasamtök og gerðust fínir menn, en þó fyrst og fremst úrkynjuð ómenni ...

Og þeir tóku uppá eigin eik vafasamar kvennpersónur sem gerðu þá að enn verri helvítisbörnum og Fjandinn gladdist yfir þessum öflugu lisðmönnum sínum og postulum. Næst fór þeim að græðast fé og flokkarnir fundu þeim störf og verkefni við hæfi; þeir lærðu alla klækina, flækjurnar og pussuhnútana og riðu net sitt með sínum líkum og leikurinn æstist - og æstist - og hrundi. En Kolbeinn og hans kompaní kom niður á afturlappirnar og hélt sínu striki; þeir lentu ekki einusinni í fangelsi, nema eina og eina nótt fyrir ölvun og óspektir á almannafæri. Þetta hefir sem sé ekki verið sem verst hjá þeim strákonum.

En nú eru blikur á lofti. Helvískar blikur. Já. Kjötkatlarnir eru í hættu og bófasamfélagi er við það að leggja á flótta, - þá verða menn eins og sýrlenskir flóttaskunkar og flýja á árabátum og sexæringum yfir hafið, með péééníííngana, og búa síðan til eilífðarnóns á fjarlægum eyðieyjum, aflandsskerjum, eins og glæpamenn í glæpamannanýlendum. Fuss og svei.

Klára ákveðin mál - svo kosningar

Frómleika frá sér kasta ...

Hvern fjandann ætli hótunin ,,að núna sé Sjálfstæðisflokkurinn að fara að undirbúa sig fyrir kosningar af enn meiri kraft en ætlað var" eigi að þýða? Mig grunar að sá undirbúningur kunni að felast í meiri stórlygum, stórkallalegri loforðasúpu, geðveikislegri hræðsluáróðri og klassískum hótunum um djöful og andskota ef Íhaldið tapi völdum, en áður hefir þekkst í sögu Sjálfstæðisflokksins. Ja, þeir kunna að taka stórt uppí sig þarna hjá Íhaldinu, það vantar ekki. Og ekki munar þeim um að beita eins hamslausum og trylltum aðferðum og þeir hafa hugarflug til ef rétt er að stórhætta sé á að forréttindakefið þeirra verði lagt í rúst og samtökin þeirra bönnuð með lögum eins og hver annar heilsuspillandi óþrifnaður ef þeir fara halloka í næstu kosningum. Og satt að segja þá hirðsveit gömlu Framsóknarmaddömunnar ekkert skárri þegar kemur að loforðasúpu og stórlygum fyrir kosningar.

Nú er það svo að ríkisstjórnarflokkarnir tveir eru sem rjúkandi rústir af innanmeinum, því þessir bófahópar eru viti sínu fjær af hræðslu við valdamissi eftir síðustu ófarir þeirra sem ekki sér fyrir endann á. Þegar svona er komið eru óargadýrin fyrst hættuleg og árásargjarnari framar venju og til alls trúandi. Við því er aðeins eitt svar: Að afvopna þau, aflúsa og reka uppá miðhálendi Íslands eða koma þeim í vist eyðiaflandeyjum.

Undirrót allra lasta
ágirndin kölluð er.
Frómleika frá sér kasta
fjárplógsmenn ágjarner
sem freklega elska féð.
Auði með okri safna,
andlegri blessun hafna
en setja sál í veð. 

Stuðningur við forystuna