Taðbingur, þoka og ótímabær þungun ...

Jú, það er hægt að hafa fávíst gaman af tiltekum Sigmundar Dávíðs í fjölmiðlaviðtölum. En lengra ná þau skemmilegheit ekki. Vissulega er Sigmundur brjóstumkennanlegur í aðra röndina, en þegar tekið hefir verið tillit til þess að mannkertið kennir öllum öðrum en sjálfum sér um ógæfu sína í stjórnmálum og öslar eins og ofdekraður taðkálfur aftur á bok og áfram um fjósflórinn og er með öllu óskiljanlegur þá hættir manni ósjálfrátt að standa á sama. Alltaf skal hann upphefja sama sönginn um einhver nafnlaus ómenni sem eru að ofsækja hann að ósekju auk viðlagsins um einhverja greidda skatta af Tortólugóssi. Að þessi höfuðsnillingur, að eigin mati, heimsmethafi og hetja, skuli vera svo blauður að þora ekki að nefna ofsækjendur sína og óvildarmenn, innan Framsóknar og utan, með nafni, er eiginlega heimsmet útaf fyrir sig, og þegar við bætist sjálfsvorkunarþrugl og hrokaskætingur hverfur endanlega allt sem gæti kallast vorkun með þessu sérkennilega eintaki.

Og hvaða mannskapur ætli það sé sem Sigmundur segir að hafi lýst yfir stuðningi við sig? Þeir eru náttúrlega flestir naflausir eins og andskotar hins fallna forsætisráðherra. Það kæmi meira að segja ekki á óvart þótt upp úr dúrnum kæmi að hinir meintu stuðningsmenn saman stæðu mestmegnis af dárum sem væru að spila með garminn sér til lítilfjörlegrar skemmtunar. Hinsvegar hefir gamla Framsóknarmaddaman látið þau orð falla í kör sinni, að mikil landhreinsun sé það fyrir gjörvallt Framsóknarfjósið að vera loks laust við hin leiðinlega fyrrum ráðsmann, Sigmund Dávíð og þá er yfirgáfu Fjósið með honum.

En hvað Brynjar Vondalykt var að vilja uppi í hjónarúmi Indriða Handreðs og Máríu Borgargagns í fyrrinótt er öllum hulin ráðgáta, og Borgargagnið sjálft ekki heima. En Handreðurinn ... Handreðurinn, skohh, ... hann var heima og var líka í hjónarúminu með Vondulyktinni. Og það fór vel á með þeim, um það verður ekki deilt, og þó eru þeir báðir kvæntir menn, ekki vantar það. Og í dag tók Vondalyktin brjálæðiskast og sagðist vera ófrískur eftir helvítis Handreðsófétið og heimtaði fóstureyðingu. Frú Ingveldur reyndi að róa hann með þeim orðum, að hann verði áreiðanlega glaður þegar afkvæmið væri fætt og Máría Borgargagn búin að koma því á munaðarleysingjahæli. En Brynjar Vondalykt var óhuggandi og hótaði að gerast bæði flóttamaður og hælisleitandi ef frú Ingveldur mundi ekki á stundinni eyða þungun hans með töngum. Og þannig er staðan núna og það eru alveg að koma kosningar.     

Sigmundur: „sjanghæjaður“ í viðtal

Mun rannsóknarlögreglunni og ríkislögreglustjóra takast að upplýsa hvarf Sigurðar Inga?

Það er ákaflega dularfullt að Sigurður Ingi hafi ekki mætt á áríðandi fund, sé horfinn eins og jörðin hafi gleypt hann. Þetta er sennilega lögreglumál, rannsóknarlögreglumál. Getur verið að Sigurður Ingi, þessi lítilláti sómapiltur, sé lagður á flótta frá Framsóknarmaddömunni eins og lukkuriddarastóðið sem hleypur hvað hraðast eftir Wintrisdrengnum? Hefir Sigurði Inga máske veri rænt af málaliðum og sætir nú ójöfnuði á afviknum stað? Það verður áreiðanlega handagangur hjá Víkingasveit Ríkislögreglustjóra ef hún þarf frelsa Sigurð Inga úr herkví Bíngóselskaparins. 

Frá því eldsnemma í morgun hefir Kolbeinn Kolbeinsson leitað dyrum og dyngjum að Sigurði Inga, en á árangurs. Og upp úr hádegi var hann orðinn svo skelfingu lostinn að hann drakk sig augafullan á Mónacó og ráfaði síðan berrassaður niður Laugaveginn og misbauð blygðunarkennd fjölda manns, karla, kvenna og barna, útlendum sem innlendum. Sem betur fer tókst frú Ingveldi að hafa upp á honum í tæka tíð áður en honum var stungið inn því lögreglan var á leiðinni með sírenugargi og ljósagangi. Og í sjálfu Framsóknarfjósinu er gludroðinn og ringulreiðin slík að líkja má við uppþot á geðveikrahæli, enda ekki á hvurjum degi sem yfirráðsmaðurinn hverfur á ögurstund og uppreistarmenn fari um fjósið með poletískum gripdeildum og mannránum.

Aftur á móti sást til Máríu Borgargagns, sem er mikil og gegnheil framsóknargriðka, kasta af sér vatni á almannafæri af einskærum spenningi og uppgerð. Hvort hún veit eitthvað um aafdrif Sigurðar Inga er enn ekki vita, en Borgargagnið er kunn fyrir að hneppa menn í stofufangelsi án dóms og laga og fara misjafnlega með þá. Það fékk Brynja Vondalykt að reyna á sínum tíma og hefir verið allt að því vitfirrtur síðan. Ekki það að Brynjar hafi fyrir þetta einstæða atvik flækt sig í vitsmununum, heldur hefir vínhneigð hans og vífni keyrt svo úr hófi að hann veigrar sér ekki lengur við að ganga til miðstöðvarkompu í húsi frú Ingveldar og Kolbeins og láta þar öllum illum látum með Indriða Handreði, eiginmanna Máríu Borgargagns, og Kolbeini ræflinum skrifstofustjóra og framsóknarmanni, eins og hann er nú veikur fyrir á klámsvellinu.  

Sigurður Ingi ekki á fundi formanna

Eins og blindar mýs úti á víðavangi

,,Það er bara rosalega góður hugur í fólki. Fólk bara þjappar sér saman þegar móti blæs", segir einhver meðvirknisgutti í meðvirknisfloppi Sigmundar Wintris von Panama og lætur sem hann tali í umboði sjálfrar gömlu Framsóknarmaddömunnar. Af hverju er góður hugur í fólki sem virðist ætla að elta vandræðaskáld sem rekið var frá æðstu völdum vegna spillingar, og meira að segja Framsóknarflokkurinn, sem kallar ekki allt ömmu sína, treysti sér ekki til hafa sem flokksformann og setti hann af? Það getur bara ekki verið að þeir sem þjappa sér saman um annan eins lukkuriddara og Sigmund Davíð sé sjálfrátt; þeir hafa annað hvort étið yfir sig af sveppum þetta haustið eða einfaldlega að siðferðisgáfum þeirra sé svo hörmulega ábótavant að þeir geti með engu móti þekkt munin á réttu og röngu eða eða hafi ekki hæfileika til að tengja menn, atburði og stjórnmál saman. Sama er að segja um þá, sem í uppskrúfuðu bjarsýniskasti ætla að þjappa Sigurði Inga og litlu ungfrú Alfredo saman í þá vemmilegu drulluköku sem enginn með réttu ráði hefir lyst á að éta.

Nú er að koma í ljós hve Framsókn hefir verið hefilega illa mönnuð í seinni tíð; heil hersing af liði í trúnaðarstöðum er á harðaspretti í burtu til að geta fylgt lukkuriddaranum misheppnaða Sigmundi Davíð! Hvurskonar helvítis ruglustampar eru þetta eiginlega? Það hlýtur að vera fagnaðarefni fyrir venjulega rótgróna framsóknarmenn að losna við þessi endemi. Enda var gamla Framsóknarmaddaman svo hress í morgun, eftir að hún frétti af brotthlaupi Sigmundar Davíðs og hinna lukkuriddarana, að hún gat sest upp í flatsæng sinn í fjósinu af sjálfsdáðum og reytt af sér fáeina óprenthæfa brandara um brotthlaupslýðinn og sent Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann í ríkið til að kaupa 12 ákavítisflöskur svo að hún gæti lyft sér dulítið upp í tilefni af gifturíkri hreinsun í haughúsi Framsóknarfjóssins.

,,Svo líður bara öllum vel þegar útlit er fyrir að allir verði samstíga í framhaldinu" segir einn af angurgöpum Framsóknar, sem er áreianlega rétt ófarinn á eftir mr. Wintris. Það væri gaman að vita hvernig góð líðan er hjá svona hjörð. Það hlýtur að vera álíka líðan og hjá hópi blindra músa sem skilinn er eftir í reiðileysi úti á víðavangi eftir að hafa legið í leti í búrum sínum frá fæðingu og bíða nú eftir því að kötturinn finni þær og embætti. Eða hvað?   

Framsókn meira samstiga á eftir

,,Harmsaga ævi minnar"

Ekki get ég með nokkru móti skilið sífelldan og stórundarlegan áhuga fjölmiðla á að segja auðvirðilegar sjálfsvorkunarhistoríur Sigmundar Dávíðs. Það er til dæmis aungin andskotans frétt að Sigmundur þessi hlaupist undan merkjum hjá sínum flokki eftir að hafa ekki mætt til vinnu sinnar svo lengi sem elstu menn muna. Og kvart og kvein hans um að allir séu svo undur vondir við sig og hvað hann sé hrapalega misskilinn af þjóð sinni minnir á fátt meira en ,,Harmsögu ævi minnar" eftir Jóhannes Birkiland. Það kæmi ekki á óvart að innan skamms komi út ritlingur eftir Sigmund undir nafninu ,,Ógurlegasta hörmungatímabil allrar minnar æfi", eins og eitt bindi harmsögu Birkilands heitir, hvar Sigmundur segði sögur af öllum þeim misyndismönnum, innan fjóss og utan, sem lagt hafa hann í einelti, lagt fyrir hann gildrur, hrakyrt hann og smáð, hæðst að honum og rægt hann.

Í harmsögu Birkilands verður höfundi tíðrætt um orsök þess að hann varð auðnuleysingi; hann kenndi foreldrum sínum, einkum föður sínum, um lífsólán sitt en fann ekkert í sínu eigin fari sem gæti hugsanlega skýrt að einhverjum hluta meinleg örlög hans. Eins er það með Sigmund: hann kennir öllum öðrum en sjálfum sér um sitt hlálega pólitíska flikkflakk; neineinei, engin sök liggur hjá honum. Og meðal annarra orða: hvernig má það vera að maður sem hefir sannast á að vera óhæfur til samvinnu og samstarfs er á leið í ,,samvinnuflokk"?

Annars má karlkjökrið ráfa inn og út um alla hugsanlega flokka og fyrirbæri mín vegna og sennilega flestra annarra, en galtómur stóll Sigmundar Davíðs á Alþingi, dögum, vikum og mánuðum saman, er besta vitnið um hve ómissandi hann er löggjafarsamkundunni og stjórnkerfinu. Grey kallinn er bara eitt stórt núll, ekki núll komma núll, heldur eitt allsherjar núll, og því ættu góðgjarnir menn sem þekkja pilt að benda honum á að farsælast væri fyrir hann láta sig hverfa fyrir fullt og allt úr stjórnmálum í stað þess að láta einhverja dára spila með sig.

Ætlar ekki að ganga í annan flokk

Þau eiga að nota tækifærið og sameinast orðalaust

Það er hálfeinkennilegt, í ljósi síðustu atburða, að VG hafi í hyggju að bjóða fram við kosningarnar í næsta mánuði. Samkvæmt eðli hlutanna væri ekki nema sjálfsagt og rökrétt framhald á úrkynjun og hlandkapítalískri undanrennuvæðingu VG að ganga í heilu lagi inn í semiframsóknarflokkinn sem Sigmundur Dávíð og Bíngó eru að stofna. Því til viðbótar má geta þess að stæk framsóknarmennska af verra taginu er flokkseigendum VG í blóð borin og er nú svo komið að allir endar á þessu framsóknardrullumaki eru galopnir, einkum þeir sem snúa að Sjálfstæðisflokknum þannig að pólitískur stórhórdómur er helsta markmið VG. Það sem VGingar mundu bera úr býtum við að hella sér eins og súr undanrenna í verkefni Sigmundar Dávíðs erusplúnkunýjar umbúðir utan um óþrifnaðinn og gera hann að enn söluvænni vöru við rúllettuborð kapítalismans.

Og þó að skoðannakannanir hafi að undanförnu verið hliðhollar VG þá ganga Steingrímur, Álfheiður og Svavarfjölskyldan Sendiherra ekki að því gruflandi að þau eiga ekki nothæfan mannskap í efstu þrjú sæti framboslista í sex kjördæmum. Hið illa og aumkunarverða mannval innan VG er að sjáfsögðu í engu samræmi við gengi flokksins í könnunum og má því segja að hið nýja framsóknarprójekt Bíngó og Sigmundar er kjörin undankomuleið fyrir ,,vinstrihreyfingu" sem er ekki til vinstri, heldur hægri, og er grá en ekki græn eftir olíu- og stóriðjuævintýri síðustu ára.

Kæru félagar, það leggur óhugnanlega skítafýlu af hræi VG, sem brennir innan nasirnar og veldur velgju og niðurgangi þeim er hendir það ólán að lenda í návígi við subbuskapinn. Innviðirnir eru morknir og maðksmognir eftir njálg og tilberaorm og andlegt atgerfi á pari við kamardrauginn alræmda í Framsóknarfjósinu. Verst er þó sú illa staðreynd, kæru félagar, að engu er líkara en að einn af hornsteinum VG, líklega frá upphafi, sé að koma sem mestu óorði á hugsjón sósíalismans, fegurst hugsjón sem fram hefir komið. Sona drulluhalalið á auðvitað að koma sér fyrir hjá sínum líkum elligar sturta því niður saurdampinn hjá taðkónginum. Og að lokum: Til hvers á að stilla upp á lista hjá flokki sem lætur sér lynda  búrtíkur og gluggaskraut í hvurju embætti og hvurri stöðu allt niðr í aumustu hundahreinsunarnefndir í fámennustu afdalaútnáum? 

Línur að skýrast hjá VG

Sigmundur er meiri en Jónas frá Hriflu

Það er þá heldur skuggalegra ógæfuskýið yfir Framsóknarfjósinu í dag en í gær og var það þó svartnættisdagur mikill þar í sveit. Í gær lét hinn svikuli húskarl Framsóknarmaddömunnar að því liggja að hann væri hérumbil búinn að stofna smavinnuflokk til höfuðs Framsóknarfjósinu og í dag ríður reiðarslagið yfir þegar í ljós kom að er fyrrum ráðsmaður maddömunnar, drengurinn með Panamaklærnar, sem er að stofna samvinnuflokkinn til að hefna sín á andskotum sínum í Framsóknarfjósinu og leggja drög að því að hin aldurhnigna og úttaugaða Framsóknarmaddama gefi endanlega upp andann. Sannast hér sárlega, að skjaldan launar kálfur ofeldi, jafnvel þótt hann sé alinn upp í fjósflórnum miðjum.

En fátt er þó svo með öllu íllt að ekki boði nokkuð gott, því að með stórfeldri hryðjuverkaárás á Framsóknarfjósið í dag, tókst Sigmundi okkar hérna Dávíði að sanna að hann er meiri en sjálfur Jónas frá Hriflu. Hriflon gamli fór að vísu í sérframboð á sínum tíma þegar búið var að setja hann í sóttkví hjá Framsókn, en karlinn hafði samt ekki dug í sér til að stofna sinn einkaflokk eins og Sigmudur frá Hrafnabjörgum. Hitt er svo aftur annað mál hver sú samvinna er sem samvinnuflokkurinn nýi mun standa fyrir. Einna helst hallast stjórnmálafræðingar að því þetta verði samvinnuvettvangur panam- og tortúlista annarsvegar og samvinna um generalspillingu á aaðvaldsnótunum hinsvegar. En hvað sem verður, þá er ljóst að Sigmundur Dávíð er meiri en Hriflu-Jónas og það er ekki all-lítið afrek í sögulegu tilliti.

Auk Sigmundar og Bíngó má búast við að fjölmargir eldhugar muni skríða út úr músarholum sínum í Framsóknarfjósinu á næstu klukkustundum og læðast til liðs við samvinnuflokkinn. Til að mynda kæmi ekki á óvart á sjá í skottið á nefnkenndum höfuðsnillingu lauma sér innum gáttir og glugga nýja samvinnufjóssins. Ber þar helst að nefna frú Vigdísi Hauks, Sveinbjörgu flugvallar, Gunnar Braga, Diðryk Kálf og jafnvel Máríu Borgargagn. Kolbeinn Kolbeinsson mun ekki fylgja Sigmundi, enda hefir Kolbeinn bæði skömm ig viðbjóð á framferði Sigmundar og Bíngó, og hefir hafi í heitingum í allan dag um að ef þessir erkiþrjótar og lúsablesar sjái ekki að sér og komi skríðandi á hnjánum fyrir æðsta ráð Framsóknarmaddömunnar fyrir hádegi á morgun þá muni þeir svo sannarlega fá að kynnast því hvar Davíð keypti ölið, það verði talaða við þá á tyrknesku með tveimur hrútshornum og ekki sé loku fyrir það skotið að hægt verði að senda þá til Sýrlands áður er næsta vika verður liðin eða janfvel til Súdan.     

Óskar Sigmundi velfarnaðar

Orrustugnýrinn ærandi og endalokin skammt undan

Nú er lag á galsgangnum í framsóknarfjósinu, húskarlar ekki stærri en járnsmiðir eður jötunuxar gjöra hróp hvurjir af öðrum og flæma hreinlífa jómfrúrgriðku á vergang. Í ofan á lag er einhver ástsælasti ráðsmaður gömlu Framsóknarmaddömunnar, sjálfur gifturíki kaufélagsstjórinn á Sauðárkróki, farinn að efna til uppþota á saklausum framsóknarfundum með rætnum frammíköllum og háværum hurðaskellum. Það síðasta, fyrir utan hamslausa aðför einhverra rottuhala að Sigmundi Dávíð í Norðaustrinu, er fólskuleg árás Ásmundar Einars Daðasonar á þann hálfheilaga pilt Gunnar Braga í Norðvestrinu. Á meðan þessi óhæfuverk fara fram liggur gamla Framsóknarmaddaman í kör sinni við óráð og allir hættir að sinna henni; það hefir ekki verið skipt á gömlu konunni í hálfan mánuð og óþefurinn þar af leiðandi slíkur að hann hefir með öllu yfirgnæft hina hollu fjósalykt Framsóknarfjóssins.

En Ásmundur Einar Daðason er krungið fyrirbæri og verðskuldar fáein orð á mínu virðulega bloggi. Drengurinn er nefnilega svo róttækur sósíalist, að ég segi ekki kommúnisti, að hann yfirgaf VG til að þjóna hinni róttæku sósíalísku ástríðu sinni í þágu Framsóknarmaddömunnar og gifturíka kaupfélgsstjórans á Sauðárkróki. Og nú er piltur orðinn svo ofboðslega róttækur að hann lætur sér ekki muna um að beita Gunnar Braga geldingatöngum og öðrum álíka beittum vopnum. En hvað sem öðru líður læðist að sá grunur að orrustugnýrinn í Framsóknarfjósinu muni að lyktum leiða til þess að þetta þjóðmenningarlega peningshús verður rofabarð eitt áður en langt um líður.

Það segir sig sjálft að ekki verður sett fram úr klaufinni að jarðsyngja dauða maddömu og fallið fjós þegar allir aðstandendur eru annað hvort fallnir eða flúnir í aðrar sveitir, en þó einkum í felur. Þá er vandséð að nokkur af klerklegu standi, evangelisti, kattólikki eða máhámeðsprestur, vilji óhreinka mannorð sitt með því að kasta rekum á fallið fjós og fjóshaug, því síður er líklegt að leikmaður verði fáanlegur til að fara þess á leit við æðri máttavöld að þau taki við öðrum eins ósköpum og uppafliðinni önd Framsóknarfjóssins og veslings gömlu húsfreyjunnar, sem eitt sinn var stælt og lauslát eins og vel ræktuð vændiskvinna á frönsku Ríveríunni. Eins og staðan er nú er líklegast að verði kuml sem allir sneiða hjá, bæði menn og skepnur, og enginn fornleyfafræðingur vill rannsaka, því enginn vill verða til að framsóknarvírusinn sleppi aftur út í andrúmsloftið.

Elsa Lára stígur til hliðar í Norðvestur

Djöfladans í tröllahöndum loddara

Það lítur út fyrir að allnokkrir ætli í andlausu ráðaleysi sínu að leggja leið sína á kjörstað í næsta mánuði og til að efla óhamingju sína með því að kjósa einhvern af þeim aragrúa af hægriflokkum sem að líkindum verða á kjörseðlinum. Margir segjast ætla að kjósa Vinstrihreyfinguna grænt framboð, sem þó er ekki til vinstri né sérstaklega græn, og er skipuð að mestu leyti argvítugum flokkseigendum og undanrennuhvolpum þeirra. Undarlegur fjöldi kveðst hafa í hyggju að kasa atkvæði sínu á Sjálfstæðisflokkinn þó að hann verði æ óstjórntækari með hverjum mánuði. Nú er það von samtakanna sem kenna sig við sjálfstæðið, að þeim takist að mynda ríkisstjórn með VG og sjá fyrir sér, að með því móti komist þeir langt með að verka þann flokk eins og þeir verkuðu Framsókn og Samfylkingu, Viðreisn og Björtu framtíðina, sem eins og kunnugt er eru í henglum eftir hórdóm með Sjálfstæðisflokknum.

Og víst er um það að eigendur VG fýsir mjög í bólfarir með Sjálfstæðisflokknum, enda eru Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan afar háborgaraleg í eðli sínu og munar lítið um að svíkja allt sem unnt er að svíkja, ekki síst það sem eitthvað er alþýðlegt og til vinstri. Þessi þokkafénaður lét heldur ekki standa á sér þegar hann kom höndum undir 2009 að bjarga auðvaldinu á Íslandi þá að kreppti og endurreisa Gamla Ísland Engeyinga, fjárglæframanna og frjálshyggjupostulanna. Það var vel af sér vikið, enda mun VG loks launað erfiðið með því að fá að skríða eins og pöddur upp í ból höfðingjanna á Höfuðbólinu og koma sér fyrir í kríkum þeirra.

Um flengrifnar og grúskítugar gólftuskur á borð við Samfylkingu og Framsókn, ásamt Viðreisn og BF, þarf ekki að fást því á þeim vígstöðvum fer fram sjálfseyðingarferli og uppdráttarsýki. Sama er að segja um Pírata, sem þó hafa aldrei verið í ríkisstjórn. Þá er einungis óupptalinn, af þeim flokkum sem líklegir þykja til að fá þingmenn kjörna, rasista og lýðskrumsflokkinn sem kallar sig Flokk Fólksins, en það endemis fyrirbæri virðist á heilmikilli siglingu í ólgusjó heimskunnar. Af þessu má sjá, að enn er óralangt í land hjá Íslendingum að öðlast ásættanlegan andlegan þroska á stjórnmálasviðinu og megum vér bíða enn um hríð eftir að úr rætist og fari að sjá til sólar.

VG stærsti flokkurinn

Kynni af hánorrænu fjölskylduláni haustið 1972

Jú, víst hefir löngum verið grunnt á úlfúð og illindum í Noregi og þá ekki síst fjölskylduerjum. Til að mynda gekk ekki svo lítið á austur þar þegar vondir og glæpahneigðir Norsarar flæmdu enn verri og glæpahneigðari Norsara úr landi og alla leið til Íslands eftir alskyns morðlæti og hryðjuverk. Og eftir að þessi óþjóðalýður hafði hreiðrað um sig á hinni mannlausu eyju í vestri hélt hann áfram uppteknum hætti stundaði manndráp og girpdeildir í stórum stíl, ef marka má íslendingasögurnar og Sturlungu, a.m.k. fyrstu fjórar aldinar sem hann hélt til á Íslandi.

Á síðari öldum hafa villudýrin á Íslandi og Norðvegi haft fremur hægt um sig miðað við það er áður gerðist, nema hvað helst til margir Norsarar gripu tækifærið á stríðárunum og gengu Hitler ríkiskanslara í Þýskalandi á hönd. Hinsvegar herjuðu drepsóttir og harðæri öldum saman á Íslendinga þannig að hvað ofan í annað lá við að þessi einkennilegi þjóðflokkur þurkaðist algjörlega út, en fyrir þá sök þurftu landsmenn lítið á því að halda að bana hverjum öðrum eða sýna náunga sínum banatilræði. Undir niðri kraumar samt villudýrseðli þessara norrænu þjóða, sem sýndi sig áþreifanlega á dögunum þegar norski sonurinn ók á áttræðan föður sinn og brúkaði til þess vöruflutningabifreið, sem hefir eflaust átt að trygga að sá gamli færi gjörsamlega í kássu.

Fyrir fjörutíu og fimm árum, nánar tiltekið haustið 1972, þegar ég var á síldveiðum á Tálknfirðingi BA í Norðursjónum, gerðum við ferð okkar, í nokkurskonar framhjáhlaupi, til Kristjansand í Noregi. Um kvöldið fórum við félagarnir á vertshús þar sem einungis léttvínshland og bjórgutl var á boðstólum, þannig að gera varð einn út af örkinni og fara niður í bát og sækja hreinan vínanda, finspritt úr Danmörku, til að bragðbæta helvítis náhlandið á vertshúsinu. Auk þess var staðnum lokað klukkan 23:00, sem flokkaðist undir helgispjöll af okkar hálfu og sýndi svo ekki varð um villst hverskonar ómenningarland Noregur væri. En við Diddi vinur minn vorum ekki á því að gefast upp við svo búið og þefuðum upp viðulegan veitingastað með hvítt tau og menningarleg glös á borðum sem enn var opinn. En því miður auðnaðist okkur Didda ekki að sannfæra norska þjóna um að við værum samkvæmishæfir svo okkur var varpað á dyr eftir múður og pex. Framan við hinn æruprýdda veitingar stað sáum við mann sitja einan í bíl og ákváðum að heilsa upp á kauða og biðja hann um að skutla okkur niður í bát. Á leiðinni sagði manngarmurinn okkur að nú væri illa komið fyrir sér; hann hefði sem sé stungið undan syni sínum og nú væri hann útskúfaður af fjölskyldu sinni og væru fratíðarhorfur hans all-dökkar þessi misseri. Það kom mér því ekki meir en miðlungi á óvart að lesa um aðfarir norska sonarins á föður sínum með fulltingi vöruflutningabifreiðarinnar góðu, því þarna er Nojurum áreiðanlega rétt lýst. Hinsvegar skal ég ekki um það segja hvort feðgarnir sem sagt er frá í fréttinni á mbl.is séu hinir sömu og áttu í brösum á haustdögum 1972, en þeir eru að öllum líkindum náskyldir.   

Ók vörubíl á föður sinn

Vondar fréttir og góðar

Það er víst bættur skaðinn þótt einhver hafi ekki mætt að fund þessarar svokölluðu stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar. Stjórnin er hvort eð er fallin, eftir að Björt framtíð fékk nagdýr í spínatinu og seldi upp, og nefndin sjálf búin að reka sinn bestmann út á guð á gaddinn og bráðlega munu kjósendur vonandi reka afganginn af nefndinni á beit út í eyðimörkina. Og nú er að sjá hvort flokkarnir bjóði kjósendum upp á sömu kræsingarnar enn og aftur, þ.e. að skipa lista sína eingöngu flokkseigendum og búrtíkum þeirra ásamt fáeinum undirgefnum undanrennurolum í bland.

Vissulega verður snúið fyrir hina flokkana að sjá við Sjálfstæðisflokknum að þessu sinni. Fyrir það fyrsta hefir Sjálfstæðisflokkurinn tekið pervertisma inn í stefnu sína og í öðru lagi verða lygar frambjóðenda flokksins svo háþróaðar að aunginn veit sitt rjúkandi ráð. Eftir kosningar munu dólgar Flokksins ösla inn í stjórnarráðið með húskarla og griðkur Framsóknarmaddömunnar og rasistagumsið í Flokki Fólksins í eftirdragi og halda áfram eins og ekkiert hafi í skorist við að fremja eyðileggingar- og skemmdarverk á samfélaginu.

Og ekki bætti úr skák þegar Össur okkar hérna Skarphéðinsson, loddari allra loddara, rak trýnið óvænt fram í dagsljósið og hafði um hönd munnsöfnuð sem hægt er að túlka sem hótun um að hann ætli sér aftur á þing. Það tók ekki nema nokkra vikur fyrir landslýð að gleyma Össuri svo vandlega að aungvu var líkara en að hann hafi aldrei verið til. Þess vegna fór hrollur um hvurt einasta mannsbarn þegar karlskepna birtist á skjánum eins og ein hryllileg afturganga. Það er víst nóg að þjóðin þurfi að neyðast til að burðast með pólitísk villudýr á borð við Sigmund Dávíð, Bjarna, frú Andersen og Steingrím svo að ekki bætist við afturgöngur upp úr Samfylkingarsorphaugnum. Annars var berast skemmtileg frétt af frú Andersen, sem sé að hún afkomandi H.C.(borið fram ,,Hosi") Andersen; gamli Hosi ku nefnilega vera afi frú Andersen og að karlinn hafi einmitt samið sögur þar sem frú Andersen gegnir hlutverki fyrirmynda að lykilpersónum í nokkrum ævintýrunum hans. Þessi ættfræði er ekki síst geðug og upplífgandi þegar haft er í huga að Grimmsbæður vóru afar félaga Ólafs Ragnars Grímssonar.

Björt framtíð mætti ekki