Og gæfu náttúrulausu undanrennusulli stórt fokkmerki

Ætli þær viti, telpugreyin, að þær eru undanrennu börn í undanrennuflokki? Það hugsa ég ekki. Má vera þær hafi óljóst hugboð um hvað undanrenna er (þó ekki víst), en nær útilokar er að þær viti að undanrennuflokkur þýðir margútþynnt og fúlt glundur af forverum umrædds flokks. Trúlega hefir þeim þó verið sagt að Steingrímur J. Sigfússon sé guð og Katrín litla Jakobsdóttir spámaður hans. En hafa þær G. Dröfn og Bláklukka heyrt talað um Svavarsfjölskylduna og hana Áfheiði og hann Árna Þór? Það er alls óvíst.

Auðvitað hafa telpukornin aldrei heyrst minnst á sósíalisma, enda er soleiðis orðbragð ekki haft fyrir ungmennum innan VG. Nú ættu þær G. Dröfn og Bláklukka að spyrja hana Katrínu litlu, eða manninn fyrir ofan hana Katrínu, un hvað sósíalismi sé. Þær eiga þó að fara vel að og spurja kurteislega, því að sona surning gæti auðveldlega kostað lær löðrunga. Í framhaldinu væri ekki úr vegi fyrir þær að flokkseigendur VG að því hvort olívinnsla á Drekasvæði og stóriðjufabrikka fyrir norðan land séu umhverfisverndandi og græn, og líka hvort það sé virkilega satt að VG vilji hreint ekkert með verkalýð og verkalýðshreyfingu. Í lokinn er gráupplagt fyrir þær að spyrja fyrir hvað þetta vinstri og grænt standi í hafni flokksins.

En um hvað snúast landsfundir Ungra vinstri grænna? Það er nú það. Þeir snúast auðvitað ekki um neitt; kanski samþykktar fáeinar óskiljanlegar ályktanir, sem Svandís Sendiherrans eða Álfheiður hafa samið. Annað er það ekki. Hvað svo unglingar eru að vilja í náttúrulausan flokk er hulin ráðgáta. Ef þær G. Dröfn og Bláklukku væru raunverulega vinstrisinnaðar gengju þær til liðs við Alþýðufylkinguna og/eða Sósíalistaflokk Íslands en gæfu náttúrulausu undanrennusulli VG stórt fokkmerki og bæðu þann flokk loddara aldreigi þrífast. Og það er nú svo með það ...

Gyða Dröfn kjörin formaður UVG

Var Sigurjón digri frá Kóreyju máske ferðamaður á Íslandi í sumar?

Það er naumast tilstandið í rassinum á bölvuðum ekkisins kjaftaskjóðunum hjá Sameinuðuþjóðunum út af Sigurjóni diga í Kóreyju. Mér skilst þetta móðursýkisfár sé allt vegna kjarorku og eldflauga hjá þeim digra. Það er einkennilegt þessi drengskratti megi ekki leika sér að sona dóti, eins og giljagaurar á borð við bandaríkjaforseta, sem er þó í sannleika sagt einn herjans ódámur og bjáni. Þar með er þó ekki sagt að kjarnorka og eldflaugar séu á allra meðfæri, til dæmis væri það óðs manns æði að láta flaugar og sprengjur í höndurnar á slektinu á Útvarpi Sögu og þar um kring; ekki það að Söguslektið mundi sprengja okkur jafnóðum aftur á bronsöld og steinöld, seisei nei, en það væri til með að sprengja Hallgrímskirkju á Skólavörðuholti í loft upp í stað Múhámeðsmoskunnar sem enn ekki er búið að reisa.

Annars er Sigurjón digri í Kóeyju brosmildur strákur og búttaralegur og tilbúinn til hrekkja að hætti götustráka og vís til að hræða og hvekkja leppalúðana í hinni Kóreyjunni. Er til þess tekið að hann lét lóga náfrænda sínum í öðru landi og hló ógurlega þegar honum var sagt frá hvurnig frændinn hefði lognast út af. Og hvur veit nema Sigurjón digri hafi af alkunnri hrekkvísi sinni hafi látið sig hverfa í þann stóra hóp Asíumanna sem komu til Ísland í sumar. Hafi svo verið hefir hann áreiðanlega skemmt sér konunglega við að hafa hægðir á fjörum Íslands, túnum þess og strætóskýðlum. Glöggir menn hafa sagt, og raunar fullyrt, að þeir hafi mætt Sigurjóni digra frá Kóeyju á bílaleigubil úti á þjóvegum landsins. Ber þeim saman um að hann hafi sjálfur verið undir stýri og ekið mjög hratt.

En hvað sem flugeldum og kjarnorku líðu í Kóeyju líður og hvort Sigurjón digri hafi verið túristi á Íslandi í sumar eða hvað, þá var Brynjar Vondalykt staðinn að því að kukka í sólstofu ókunnugs fólks úti á landi og þóttist ver útlenskur ferðamaður. Hjónin sem áttu sólstofun voru æfareið og töluðu um að bryja Brynja í smátt, en hann svaraði: - Ég ekki skilja, ég ekki skilja, ég ekki íslandsmann. En sen yrr segir vóru hjónin æf og konan tók Vondulyktina og stakk henni beint á trýnið ofan í verksummerki hans í sólstofunni. Heimkominn kvaðst Brynjar Vondalykt aldrei hafa fyrirhitt aðra eins hrotta og illmenni og þessi hjón, nema ef til vill að frú Ingveldi einni undanskilinni og megi hann heita meir en lítið heppinn að hafa sloppið lifandi úr klónum þessum vondu manneskjum. 

Neyðarfundur í öryggisráðinu á morgun

Molbúar og Bakkabræður ásamt Títlum og Borgargögnum

Það er vel skiljanlegt að Halldór Auðar Svansson nenni ekki að vera í borgarstjórn lengur og bjóði sig ekki fram við næstu kosningar. Fyrir utan að Halldór er stækur framsóknarmaður, þá er félagsskapurinn í borgarstjórn ekki þess eðlis að hann sé eftirsóknarverður. Vænta má að Píratar sjái fram úr þessu máli með einhverjum hætti og óhætt að segja að lukkuriddararnir bíði í dulítið langir ahalarófu eftir að taka sæti Dóra karlsins. Í borgrarstórn situr nú alleiðinlegarsta fólk flokka sinna, svo sljótt og vitahugsjónalaust að lengra verður vart komist í þeim efnum.

En fremsit meðal jafningja, er þá á aungvann hallað, í borgarstjórn Reykjavíkur eru tvímælalaust flugvallartítlurnar úr Framsókn. Það eru borgarfulltrúar í lagi og svo skuggalegar að jafnvel gamla Framsóknarmaddaman, sem hefst við í flatsæng sinn í Framsóknarfjósinu, blygðar sín fyrir þær, og kallar hún þó ekki allt ömmu sína. Það skrifast víst á reikning Kolbeins Kolbeinssonar framsóknarmanns og Máríu Borgargagns að flugvallartítlurnar skipuðu yfirleitt efstu sæti Framsóknar í Reykjavík við síðustu borgarstjórnarkosningar. Og að hluta til ber frú Ingveldur líka ábyrgð á hinum hlálegu framsóknardömum þó að hún sé innsti koppur í búri Sjálfstæðisflokksins. Í dag keppast Kolbeinn, frú Ingveldur og Borgargagnið við að þvo höndur sínar af flugvallarköppunum atarna og fullyrða framan í hvurn mann að þau þekki þær ekki, hafi aldrei heyrt á þær minnst.

Og þó að flugvallarvinkonurnar í borgarstjórn séu óborganlega út úr kortinu eru hinir borgarfulltrúarnir lítið skárri, svo tilgerðarlegir og molbúalegir sem þeir eru. Hafa margir velt fyrir sér hvurnig í ósköpunum það hafi getað gerst á í 15 manna borgarstjórn hafi einungis valist eintómar persónur af sama kalíberi og Molbúar og Bakkabræður. Svarið liggur ekki í augum uppi, en geta má sér þess til, að flokkseigendafélögin, sem standa að framboðunum sem fengur borgarfulltrúa kjörna, séu svo firrt og galin að þeim sé andskotans sama um hvaða labbakúta þau bjóða borgarbúum upp á að kjósa, aðalatriðið sé að frambjóðendurnir séu nógu handgengin og auðsveip helstu höfðingjum flokkseigendafélaganna.

Halldór hættir eftir kjörtímabilið

Enn hefir snöru snúna snögglega þeim tilbúna ...

Þar kom að því að Umhverfisstofnum sagði nóg komið af hinu fræga kraftaverki Sjálfstæðisflokksins í Helguvík og sló United Sílíkón af með snöggu hnífsbragði. Um leið hrundi til grunna kraftaverkaveislan mikla sem Suðurnesjamönnum var gjörr og verður víst lítið um helgihald og stóriðjubiflíulestur í Helguvík fyrst um sinn. Fyrr hafði komið í ljós að frá verksmiðju United Sílíkón stafaði aungvum heilögum anda, þvert á móti fyritis loftið í Keflavík af illum anda og djöfullegum, svo römmum, að ætla mætti að sjálfur höfuðpokurinn í Helvíti hefði komið þar upp útibúi sínu, illu og óhrjálegu.

Hinsvegar situr Árni Sigfússon, kraftaverkamaður fyrir óheilagan anda stóriðjuguðsins, enn í bæjarstjórn Reykjanessbæjar og botnar enginn lengur í því hvurju hans slímuseta sætir. Hann virðist ekki sjá sóma sinn í að drattast burt af Suðurnesjum eftir að upp komst hvur falspámaður hann er. En sumir menn öðlast aldrei þann hæfileika að sjá sóma sinn og halda áfram uppgerðararhelgislepjuvæli hvað sem tautar og raular, þó allir sjái að það er löngu fjarað undan þeim og þeir líti út eins og hláleg nátttröll. En senn líður ugglaust að því að Suðurnesjamenn leiði Árna stóriðju- og frjálshyggjumann um borð í trillu, en einhver slíkur farkostur finnst þar um sveitir, og róa honum inn á Seltjarnarnes, sem er lítið og lágt, og skipa honum þar á land og feli hann Mammonistum í þeim hreppi á vald.

En brátt mun rísa önnur önnur subbufabrikka af ætt kraftaverka og kísils á Bakka fyrir norðan land, sem vandræðagemsinn og umhverfisvernargúrúinn Steingrímur J. Sigfússon beitti sér sérstaklega mikið fyrir að kæmist á koppinn. Og víst er um það, að snilldarflokkurinn Vinstrihreyfingin grænt framboð og allir umhverfisverndarsinnarnir sém í honum eru, ætlar sér að elska þetta afkvæmi sitt á Bakka og gæta þess eins og sjáldur augna sinna þó svo það dæli eiturgufum frá Myrkrahöfðingjanum yfir gjörvallt Norðurland af svo densilegum krafti að allir Norðlendingar liggji að lyktum í valnum, dauðir úr andarteppu.  

Starfsemi United Silicon stöðvuð

Kom á skrifstofuna blásvartur í framan

Satt er það, að gömul fól geta gert usla ef þau kæra sig um. Raunar þar ekki gömul fól til, en það er önnur saga. Einhverntíma ærðist auðvaldshrotti nokkur þegar hann fékk bréf frá bankanum þess efnis, að hann fengi alls ekki lánið sem hann hafði beðið um því að bankinn væri búinn að taka upp þá reglu að gjalda varhug við kennitöluflökkurum og kvótasöfnurum. Auðvaldshrottinn, sem kominn var við aldur, æddi eins og fellibylur inn í bankann, braut þar allt og bramlaði, að starfsfólkinu meðtöldu, og linnti ekki látum fyrr enn lán hans var samþykkt. Samdægurs keypti auðvaldshrottinn allan kvótann sem til var í Tilberafirði.

Þegar góðvinur okkar allra, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, kom til vinnu sinnar í morgun sá starfsfólk hans að hann var blásvartur í framan af ofsagreddu. Gjörðust allir varir um sig og bauð í grun að brátt væri tíðinga að vænta. Kolbeinn óð beint inn á skrifstofu sína og skellti fast á eftir sér. Að vörmu spori kom hann fram aftur, vitaberrassaður, með gríðarstóran, kolsvartan gúmmísköndul á enninu, sem hann hafði spennt á sig með ól. Á svipstundu tæmdist skrifstofan af fólk, því aunginn vildi verða fyrir Kolbeini í þessum ham. Einhverjum hugkvæmdist að hingja í frú Ingveldi og skýra henni frá stöðu mála, Kolbeinn væri orðinn alvarlega kynóður og starfsfólkið á skrifstofunni fallið í áfallastreituröskun.

Þegar frú Ingveldi hafði tekist að sefa eiginmann sinn nokkuð, meðal annars með fáeinum kjaftshöggum og loforði um að Máría Borgargagn og Indriði Handreður biðu í bólinu eftiar að hann komi klæddi hann sig í skyrtuna og setti upp bindið. Þegar heim kom biðu því miður hvorki Borgargagnið né Handreðurinn eftir Kolbeini í bólinu heldur Brynjar Vondalykt og sá var ekki beinlínis gæfulegur á svipinn. Og það sem Kolbeinn gekk í gegnum á eftir var skohh aungin gleðiganga. Á þessari stundu liggur Kolbeinn í bæli sínu milli heims og helju hryllilega útleikinn eftir Vondulyktina, sem fór hreinlega á kostum undir hvatningarhrópum frú Ingveldar. Það eina sem eftir er af fyrri reisn Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra er gúmmísköndullinn, sem stendur óhaggaður út í loftið á enni hans. 

Ellilífeyrisþegar gengu berserksgang