Pétur og Trump í Helvíti

Vér trúum því að Bandaríkjamenn, og þá sér í lagi hin kostulega undirtegund, repúblíkanar, þekki vel hvern krók og hvern kima á Helvíti og starfi í hjáverkum, í umboði Djöfulsins, við að úthluta illum sálum þar vistarverur við hæfi hvers og eins. Pétur Navarró heitir hlandprestur nokkur við hirð Trumps bandaríkjaforseta. Þeir eru báðir Sjálfstæðisflokksmenn. Pétur þessi hefir löngum verið í fjarska góðu sambandi við þann gamla erkidjöful er æðstur er til sjós og lands í Helvíti, þegið heimboð þess gamla og svallveislur hans rómaðar.

Í Helvíti er ekki til siðs að gera gælur við einn né neinn, en barsmíðar, öskur og svæsnar píningar í hávegum hafðar og mikið brúkaðar til að hafa ofan af fyrir þeim er svo hafa verið ógéðslegir í jarðlífinu að þeir hafa verið sendir Djöflinum eftir dauðann. Trúdó kanadaforseti er einn þeirra fanta sem þegar hefir verið afráðið að fari til Helvítis um leið þá honum verður slagtað. Sennilega mun Pétur Navarró sjá um að embætta Trúdó og hans hyski og njótavið það verk aðstoðar grályndra drísildjöfla, sem fjöld er af við hirð Pokursins.

Hinn ofsfengni glæpur Trúdós frá Kanada er að hann vildi ekki eiga góð samskipti við Trump á fundi g-sjöundarríkjanna (G7)og fyrir það er hann óumdeilanlega orðinn helvítismatur um eilífð alla. Og þó útséð þyki með örlög Trúdós er heldur meir á reiki hvur afdrif Péturs og Trump verða þá þeir geyspa goluni. Ekki er líklegt að svo góðir menn hverfi í væmnina og iðjuleysið í hjá honum Gvöði í Hymmnaríki. Trúlega fara þeir félagar í drísldjöflamergðina hjá Andskotanum þar sem þeim verður falið að þrífa innan salerni á hóruhúsum með tungunni einni. Það mun þykja gott starf fyrir jafn duglega pilta og Pétur og Trump

„Sérstakur staður í helvíti“

Áhöfn slíkra borgarísjaka er afar hættuleg mönnum, sem dæmi sannar

Nú er eins gott fyrir þá í Húnaflóanum að fara með bænirnar og skríða niður í kjallarana sína og læsa vel að að sér. Það  er kunnara en frá þurfi að segja, að einmitt á sona borgarísjökum, eins og þessum sem stefnir inn Húnaflóa, er iðulega allt morandi í ýmiskonar kvikindum. Frægastir eru ísbirnirnir, enda afkastamikir í hörðum leik, en fast á hæla þeirra hvað frægð og harðýðgi varðar koma síðan rostungarnir og eskimóarnir. Þá eru hinir blóðgrimmu heimskautarefir sérlega hættulegir sem og hinir hvassbrýndu morðernir, sem ævinlega hafa beykistöðvar sínar á borgarísjökum.

Ef illa tekst til má gera ráð fyrir að borgarísjakinn taki land á Hvammstanga og þar með að áhöfnin á jakanum, þokkaleg sem hún er, hefji þegar í stað leifturárás á íbúa staðarins. Og hræddur er ég um að Hallmundur minn Guðmundsson ríkisstarfsmaður muni komast í hann krappan strax á fyrstu mínútum árásarinnar og megi þola svo og svo langt umsáturástand við hús sitt. Ég vona auðvitað að Hallmundur eigi góða byssu sem hann geti varið sig með, því við sona aðstæður er nausynlegt að koma einu og einu skoti á andskotana ef ekki á illa að fara.

Árið 1968, ég held ég fari rétt með ártalið, kom borgarísjaki, mannaður mannýgum kvikindum, rorrandi inn á Húnaflóa og lét ekki staðar numið fyrr en við fjörkampinn á Blönduósi. Eftir þá heimsókn varð að manna Blönduós upp í nýtt því ísbirnirnir og hin kvikindin voru svöng og vóru fljót að éta alla íbuana. Sumir Blönduóssbúa reyndu að bjarga sér á hlaupum, en þá kom til kasta eskimóanna sem skutu þá niður með nettum hvalskutlum. Það sást síðast til þessa sóðahyskis hvar það dró feng sinn upp á borgarísjakann og ýttu að so búnu frá landi og rorraði jakinn til baka út flóann og hvarf sjónum manna. 

Borgarísjaki stefnir inn á Húnaflóa

Þá Djöfullinn stökkur í börnin

Það er auðvitað hvimleitt þegar Fjandinn hefir tekið sér bólfestu í blessuðu litla barninu manns, ekki síst ef það er farið að ,,tuffa" í þokkabók því það merkir að úti sé um bata frá andsetningunni. Á sveitabæ einum á Suðurlandi, frægu myndarbýli, hljóp Andskotinn tvískiptur ánnarsvegar í heimilishundinn Snata og hinsvegar í hinn tveggja ára Sigurð Pál og urðu báðir snargeggjaðir. Einn morguninn var húsmóðirin liðið lík, en þá höfðu þeir Sigurður Páll og Snati beðið færis þar til allir vóru úr bænum nema þeir tveir og húsmóðirin, en þá rifu þeir hana á hol eins og mannætur. Þegar aðrir á bænum komu frá gegningum og sáu hvernig komið var fyrir veslings húsmóðurinni kenndu þau kettinum um og hengdu hann úti í fjósi eftir að hádegisskattur hafði verið etið.

Þá var ekki skárra ástandið er heill smápúkafans yfirtók skapsmuni tíu ára drengs á sunnaverðu Snæfellsnesi og raunar geðslag hans allt. Morgun einn þegar annað heimilisfólk fór á fætur var drengurinn horfinn á braut og einnig þrjár veiðibyssur föður hans. Fljótlega varð fólk í sveitinni þess vart að vágestur væri kominn á stjá og farinn að skjóta ofan úr klettum og fljallsufsum á allt kvikt, meðal annars lægi einn helsti bóndi sunnanfjalls dauður eftir að hafa fengið byssukúlu beint niður í hvirfilinn þegar hann var að gá að lambfé í úthaga. Og áður en yfir lauk lá hálf sveitin í valnum, en þá loks tókst refaskyttu sveitarinnar að skjóta hinn djöfulóða dreng fram af háum klettum eftir æsilegan skotbardaga.

Á þessu sést að það borgar sig að vera á varðbergi gagnvart andsetnum börnum og unglingum og eins gott fyrir veiklaða kynjamenn að láta ekki þessháttar krakka leika á sig. Já. Þó er verst, sennilega langverst, þegar Djöfullinn hreiðrar um síg í fullorðinni konu. Sú er að minnsta kosti skoðun frú Ingveldar eftir að hafa glímt við vinkonu sína, Máríu Borgargagn, en frú Ingveldur telur að Borgargagnið sé iðulega uppfull af djöflum og andskotum sem kynda sem mest þeir mega undir frygð og frjálslyndi þessarar viðsjárverðu kvinnu svo hún verður hvað eftir annað til skaðræðis mannlegu samfélagi. 

Er barnið mitt andsetið?

Ósköp er að sjá til hennar

Æ ósköp er að sjá til hennar Katrínar litlu eftir að hún varð forsætisráðherra. Lítið boðaði hún áður og enn minna nú, og er það gott mundi margur segja. Mér er til efs að Katrín viti hvað veiðigjörld eruog enn minna virðist hún vita hvernig það fer fram að veiða og vinna þorsk, ýsu og steinbít og hvernig sú atvinna hefir þróast í tímans rás. Þessi stúlka virðist aldrei hafa hugsað út í eitt né neitt og orðið samdauna kapítalismanum og borgarastéttinni án þess að hafa hugmynd um það.

Orða- og hugsunarlaust þjónustar hún kvótagreifana, sem lagt hafa undir sig auðlindir hafsins, og hjúfrar sig því fastar undir handarkríkann á Steingrími J. sem sá náungi verður óforskammaðari og siðblindari. Ef Katrín væri sósíalisti og hæfur leiðtogi vinstrihreyfingar væri hún ekki að gera gælur við hið sóðalega útgerðarauðvald og því síður við hrappinn Steingrím. Þess í stað mundi hún berjast af hugsjón og alefli fyrir því að útgerðarauðvaldið verði sett af og fólkið sjálft eignist útgerðina, sem og fleiri atvinnutæki; og Steingrími mundi hún vera búin fyrir löngu að sparka úr húsi eins og skítugum og frekum flækingsketti.

En því miður er Katrín ekki sósíalisti eða vinstrisinni af nokkru tagi, þó svo hún hafi atvinnu af atkvæðum sósíalista. Hvað er Katrín þá í pólitíku tilliti? Því er fljótvarað: Hún er ekkert, nákvæmlega ekki neitt í pólitísku tilliti, núll og nix. Að vísu algerlega samdauna auðvaldinu og illum pólitískum sótröftum. En það hlálegasta af þessu öllu með Katrínu er að meðreiðarsveinar hennar og meyjar í þingflokki VG er af sama náttúrulausa undanrennutaginu og hún sjálf, nema Steingrímur J., hann er hugsjónalaus óþokki, sem hvergi ætti betur heima en utangarðs. 

Leggur til óbreytt veiðigjöld

Illar afleiðingar dodobindindis

Það er ekki raunveruleg ást sem hverfur við það eitt að viðkomandi hjón hætti með öllu að gera dodo. Hinsvegar er alþekkt að svokölluð brundíllska eykst til muna við langvarandi skírlífi og getur orðið hættuleg ef ekkert er að gert. Vér kunnum sögur af hroðalegum griðungum sem fengu ekki, árum saman, úrlausn sinna kynferðismála á heiðarlegan og siðsamlegan hátt. Því voðalega ferli lauk stundum með því að griðungurinn braut sér leið úr fjósi og vóð inn í bæ til húsbænda sinna og marði þá til bana með hornum sínum og krúnu. Og hrylllilegt þarfanaut í Borgarfirði gerði bragð úr ellefta boðorðinu og braut upp fjárhúsið á bænum og nauðgaði ánum, sumum til dauðs, því miður.

Um kvennmann sem ekki þolir skírlífi er frú Ingveldur glæsilegt dæmi. Þegar hún læsti Kolbein eiginmann sinn inni í risherbergi í stinna tólf mánuðu, því hann hafði drýgt óforskammaðar hjúskapar- og siðferðissyndir, hugðist hún lifa skírlífi líka og endurheimta meydóm sinn. Ekki tókst þó betur til en svo, að eftir hálfan mánuð var frú Ingveldur orðin ill og ör og viku síðar þaut hún eftir póstburðarstúlkunni og lék hana grátt bak við bílskúr nágrannans. Eftir mánaðar dodobindindi var frú Ingveldur orðin gjörtryllt og sást ekki fyrir í ofbeldislátum og vanstillingu.

En þegar kynlífsfasta frú Ingveldar var orðin þriggja mánaða löng tók hún sig til og hafði gögn öll og gæði af vinkonu sinni, Máríu Borgargagni, er sú uppákoma fólki er að kom í föstu minni. Það er sagt að Indriði Handreður, þá ástmaður og síðsr eiginmaður Borgargagnsins og Brynjar Vondalykt hafi komið að og ætlað að skakka leikinn en orðið að láta í minni pokann. Þegar mestu hryðjurnar vóru yfirgengnar frú Ingveldi lagði hún sig útaf og kumraði eins og hross og malaði eins og köttur meðan Máría Borgargagn sleikti sár sín af sykurmettaðri ánægju.

Ástin að hverfa vegna kynlífsskorts

Ólafur bóndi undir grindum

Hafa menn, sem þurfa að ná sambandi við Ólaf bónda, leitað undir grindunum í fjárhúsum hans að Miðhrauni I. í Miklholtshreppi? Undir grindum fjárhúsa má finna fleira merkilegt en sauðfjársaur, svo sem eins og mýs, músarunga, leyfar af fyrrverandi fuglum, flækingsketti og endrum og sinnum sakamenn í felum. Og fyrst einhverjir sparifjáreigendur telja sig eiga fé hjá Ólafi stórbónda og útgerðarmanni þá skulu þeir veskú skríða undir grindurnar í fjárhúsinu að Miðhrauni I. og leita af sér allan grun.

Reyndar er dálítið kyndugt að sparfjáreigendur hafi falði Ólafi bónda að geyma sparfé sitt. Það getur eiginlega ekki verið að það sé fullorðið fólk með þroskaða vitsmuni sem beðið hefir Ólaf um að hafa ofan fyrir péningunum sínum. Þetta hljóta því að vera krakkar, yngri en tíu ára, sem farið hafa með sparibauka sína til Ólafs og afhent honum þá. Og þar eð títtnefndur Ólafur bóndi er dálítið upp á péningahöndina, þá liggur í hlutarins eðli, að fái hann péninga í höndur er honum fyrirmunað að sleppa þeim úr hendi án eftirgangsmuna og átaka.

Þeir segja það í Miklholtshreppi, að skjaldan hafi í þann hrepp komið utansveitarmaður er hafi verið meiri snæfellingur, samkvæmt skilgreiningu séra Árna á þeirri manntegund, en einmitt sá ágæti bóndi Ólafur Ólafsson, sem land nam á Miðhrauni I. Og mikil var ádáun Miklhreppinga á þessum aðkomna sveitunga þegar hann hóf sig til flugs á þyrlu sinni er hann þurfti að bregða sér bæjarleið. Svo kanteraði þyrlan með stórbóndann innanborðs og kom þjótandi úr háloftunum og skall á bakið í grjóturð og spriklaði þar um stund eins og afvelta maðkafluga. Sem betur fer slapp Ólafur bóndi með lífsmarki úr þessum harkalega árekstri og hefir síðan látið sem minnst fyrir sér fara. Því hyggjum vér, ef krökkunum er alvara í að endurheimta sparibauka sína, farsælast væri þeim að steðja heim að Miðhrauni I. og hverfa beint undir grindur í fjárhúsum bónda og vita hvort hann kunni ekki að vera fólginn þar, ásamt sparibaukunum; undir taðsæng meðal nagdýra og flækingskatta.  

Finna ekki Ólaf Ólafsson

Fávís illmenni og ofbeldishrottar

Það var eftir öðru að vorir vergjörnu listjötnar gerðu veslings fótboltalandsliðið okkar að einhverskonar heilalausum ofbeldishrottum í stíl við forherta glæpamenn, sem voru uppi fyrir þúsund árum og fóru um víkur og voga með ránum, morðum og naugunum, hnepptu fólk í þrældóm og fóru með það eins og hvurjar aðrar skepnur. Auk þess er gefið til kynna á hinni eikennilegu mynd af landsliðinu, að þar fari ungri menn sem vísir séu að kveikja í höfuðborg Rússlands og brenna sjálfa Kreml til ösku.

Og í höfuðstöðvum KSÍ öskra menn og veina: gaman, gaman! og sjá ekkert athugavert við ofbeldishrottamyndina af landsliðinu. Með þessu framferði hefir KSÍ gert lýðum ljóst að þeir séu nautheimskir barbarar og illa þefjaðir Leppalúðar og ekki á neinn hátt hæfir til að fara fyrir ungum íþróttamönnum. Megi slíkt apparat hrapa skyndilega fyrir ætternisstapa andlegrar örbygðar.

Á umliðnum árum hafa strákarnir í íslenska knattspyrnulandsliðinu vakið athygli fyrir hógværð og ágætar gáfur í fjölmiðlaviðtölum. Gort, rembingur og fúlmennska er þessum drengjum fjarri og því er eru það kaldar kveðjur til þeirra að teikna þá upp í líki fávísra illmenna og ofbeldishrotta. 

Landsliðið sýnt í víkingalíki

Ævilangt þjakaðar af harðlífi

Allan fjandann er það farið að titla sem listamenn. Nú er sá sem tekur hálgildings klámmyndir fyrir framan portrett af löngu sáluðum stjórnmálamönnum orðinn listamaður. Og innspírasjónin, sem meintur listamaður hefir verið snortin af er ekki af verri endanum: Brenglaðar fémínístakérlíngar, skaðmenntaðar af langvarandi háskóladundi og ævilangt þjakaðar af harðlífi og einhverskonar tuddavonsku; sumir segja að sona kéllíngar séu geggjaðar, en það eru ekki mín orð.

Okkur verður hugsað, nú þegar listamannstitillinn hefir orðið gríðarlegum gengisfellingum að bráð, til Jónasar, Kjarvals og Laxness og berum þá saman við giljagaura á borð við Hallgrím á bílrúðunni, Sjón og þessa Indriðadóttur sem tekur ljósmyndir af berbrjósta gelgjum. Og það setur að okkur óstöðvandi hlátur, en jafnframt mikla sorg því hnignunin er er þess eðlis að ekki eru tiltæk orð yfir þann fjanda.

Undir kveld barst okkur skrifleg yfirlýsing frá Indriða Handreði sjálfum þar sem fram kemur að hann harðneitar að vera nokkuð viðriðinn ljósmyndir af hálfberum stelpukvikindum, ennfremur að hinn meinti listamaður sé ekkert í ætt við hann þó svo vilji til að þetta sé Indriðadóttir. Og Kolbeinn Kolbeinsson kemur vini sínum og kviðmági til aðstoðar og vottar að Handreðurinn fari með alveg hárrétt mál í yfirlýsingu sinni 

Facebook tók stjórnina

Dæmdir til að sökkva til botns

Dekurdýrahjörð Flokkseigendafélags VG, sem fylgdi Steingrími inn á þing eftir síðustu kosningar, hefir lagað sig fjarska vel að Sjálfstæðisflokknum, ekki hvað síst Samherjadeild flokksins, og sést nú ekki lengur hinn minnsti munur á loddarasveit VG og Sjálfstæðisflokksauðvaldsins. Það var svo sem löngu séð, að lítill raunverulegur munur væri á þessum tveimur flokkum, en það hefir samt vafist fyrir kjósendum að sjá gegnum þennan leiðindalýð.

En það mun lítt tjóa fyrir flokkseigendur VG til lengdar að tjóðra sig fasta við Sjálfstæðisflokkinn, Samherja, HB Granda og Brim. Kjósendur eru nú sem óðast að sjá hverskonar villuljós og loddaraselskapur þetta VG er og við næstu kosningar er hætt við að þeir afhrópi þennan óheiðarlega söfnuð og segji honum, í eitt skipti fyrir öll, að fara til Helvítis og halda sig þar framvegis.

Ekki mun þýða fyrir fyrrgreint flokkseigendafélag og undanrennuhjörð þess að flýja sökkvandi skip og ráða sig í vist annarsstaðar því enginn mun vilja taka við svona ræxnum, ekki einusinni Samherjar útgerðarauðvaldsins né aðrar auðvaldstíkur. Það er því aðeins eitt í stöðunni hjá flokkseigendur og því fólki, en það er að sökkva til botns með svikafleyinu sínu og koma aldegi upp meir. 

Skýrist með veiðigjöld í dag

Hinir hvimleiðu bæjarfulltrúar

Mikið má vera ef hinir hvimleiðu bæjarfulltrúar Sjálfstæðisflokkins í Koppavogi hafa ekki slegið heldur en ekki feilnótu með þessari ótrúlegu traustsyfirlýsingu við Manna bæjarstjóra. Fyrir það fyrsta er stórdularfullt, so ekki sé meira sagt, að óbreyttir bæjarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins, dvergvaxnir og fráhrindandi, séu að lýsa yfir sérstökum stuðningi við oddvita sinn. Í öðru lagi þá ættu Sjálfstæðisflokksmenn að vita manna best, að ómerk eru ómagaorðin og þar af leiðandi virkar þessi ,,stuðnigsyfirlýsing" eins og helber skrípagangur útávið.

En Manni og plantin plómi Framsóknar munu halda sínu striki og mynda meirihluta í bága við Tegódúru BF Viðreist de la BM Vallá(eða var það ef til vill BM Svallgná?). Það er heldur varið í það og búhnykkur svo um munar fyrir þá í Koppavogi og Manna sérstaklega. Enn og aftur vóru það sæmdarhjónin frú Ingveldur og Kolbeinn sem komu hlutunum í kring, fengu Manna til afneita Tegódúru og taka plantin plóma í hennar stað. Og brátt munu sæmdarhjónin taka Manna upp í sín helgustu vé, balsameraðan og glansandi.

Það er líka alveg eðlilegt að hásetar Manna gjaldi varhug við manneskju eins og Tegódúru, sem var Björt framtíð í gær en Viðreisn í dag og trúlega Vondalykt á morgun. Við slík firn vill aunginn búa deginum lengur. En hvort hyggilegt er að færa Koppavog í klær Framsóknar með litla stúf Plantin Plóma í öndvegi skal ósagt látið, en hitt er víst að hin dularfulla ,,stuðningsyfirlýsing" dvergana við Manna mun verða honum skammgóður vermir. Á meðan situr hinn átkæri borgarstjóri Koppavogs í útlegð hjá villumönnum fyrir norðan land.  

Lýsa yfir trausti til Ármanns