Viðeigandi byrjun

Það er verulega viðeigandi hjá okkur sósíalistum með Sönnu Magðalenu í fararbroddi, að hefja leik með því að taka soldið harkalega í sjálftökulurginn á hinum sjálftökuglöðu borgarfulltrúum. Ekki er síður nauðsynlegt að taka laun borgarstjóra og vesælla bæjarstjóraræfla og skera þau niður við trog; það þessi auðvirðilegu gerpi séu með mikið hærri laun en boegarstjórar heimsborga sem telja íbúa í milljonum er svo afkáralegt að ekki er einusinni hægt að hlægja að þeirri vitleysu.

Þá er ekki síður tilefni til að velgja ráðherragemsunum undir uggum og þá ekki síst forsætisráðherranum og forseta Alþingis, en hann hefir ráðherralaun, og lækka þau niður í 700 þúsund krónur á mánuði og afnema ýmsar aukasporslur, sem kvikindin hafa komið sér upp í áranna rás. Þetta munum við sósíalistar gera með glöðu geði eftir næstu Alþingiskosningar í kjölfar stórbrotins kosningasigur. Já. Best væri að gera lög um laun ráðherra og forseta Alþingis afturvirk og gjöra núverandi ráðherrum og alþingisforseta að skila aftur illa fengnum ránsfeng sínum úr sameiginlegum sjóði landsmanna.

En því miður mun meirihluti borgarstjórnar Reykjavíkur ekki samþykkja að ránsfengur þeirra verði rýrður og varla verða bæjarstjórnir nágrannasveitarfélaga Reykjavíkur, og reyndar margar fleiri bæjarstjórnir, tilfáanlegar í að lækka laun bæjarstjóra sinna niður í ásættanlega tölu. Þetta auma lið er hvort eð er allt brennimerkt spillingunni, ójöfnuðinum og skinhelginni og fráleitt við sæmilegu að búast úr þeirri átt. Því satt að segja er allt okkar sjórnkerfi, ásamt með stofnunum og einkarekstri, gjörspillt og rotið niður í rót og maður gengur undir manns hönd að halda spillingunni, lýginni og óþverraskapnum við með öllum hugsanlegum ráðum. Gætum að því. 

Vill afnema greiðslur fyrir fundarsetu

Hann lá að henni fram á morgun

- Öhö-hö-höhh, ég elti uppi láfu í nótt og lá að henni fram á morgun, sagði Kolbeinn, þá kornungur maður, kampakátur við félaga sína daginn eftir hann kynntist veðandi eiginkonu sinni, frú Ingveldi. 

Já, menn, ef menn er þá rétta orðið yfir þessa tegund, voru furðu góðir með sig í þá daga og hældu sér af auðvirðilegustu afrekum og jafnvel aungvum, ef ekkert var til að hæla sér af. Frú Ingveldur sagði líka vinkvendum sínum frá fyrsta fundinum með Kolbeini og gjörði gaman af því að Kolbeinn hefði rekið upp bofs eins og tófuyrðlingur um leið og hann hefði líkt og lamast á henni og farið að leka. - Það vantaði bara stél á helvítið, sagði frú Ingveldur sigri hrósandi við vinkvendi sín, - þá hefði hann verið alveg eins og útbrunnið hænuraskat. Ho-ho-ho ...

Það verður þó ekki annað sagt en ræst hafi úr með frú Ingveldi og Kolbein, því nú til dags eru fáir valdameiri í þjóðfélaginu. Og helgarsamkvæmi þeirra einhverjar mestu menningarskemmtanir sem um getur á Norðurlöndum. 

Elti uppi tófu og lá í tvo tíma

Uppskera það illgresi ...

Eyþór mun veita öflugt aðhald, ekki er að efa það, í sona um það bil um það bil viku, en þá fær lukkuriddarinn Eyþór leið á borgarkjaftæðinu, segir sig úr borgarstjórn og stofnar hripleka eiturefnafabrikku, sem endar með glæsilegu gjaldþroti, hagvextinum til lofs og dýrðar. Þessi breytni Eyþórs er auðskiljanlegt, því fátt getur verið leiðinlegra en sitja fundi með jafn lítt uppbyggilegum veðurleysum eins og Degi, Hjálmari og Líf.

So, so fer Eyþór að undirbúa sig fyrir að taka Suðurkjördæmi að sér eftir að Sjálfstæðisflokksmenn í Eyjum settu Pál út af sakramenntinu og bannfærðu og Elliði féll milli skips og bryggju í kosningunum. Þeir verða fínir saman í framboði til Alþingis þeir Eyþór og Aksturs-Ási og vart hægt að hugsa sér skörunga sem betur eru við hæfi Suðurkjördæmis. 

Og þó að Eyþór segi í dag ekkert annað standi til af hans hálfu en að starfa sem borgarfulltrúi allt kjörtímabilið, þá trúum við því rétt mátulega og teljum að það kunni að breytast einhvern næstu daga,- það dregst varla mikið lengur en það. En Eyþór var að sjálfsögðu hæfilegur frambjóðandi fyrir þjóðabrotið Sjálfstæðismenn í Reykjavík og lélegir bændur uppskera það illgresi sem þeir sáður til. Og þannig er nú það. 

Klár í að veita öflugt aðhald

Síðan lagaður eins og ærhorn

Hann lagði hana á bakið í blágrýtisurð
og buxunum fleygði hans lengst út í skurð ...

Jamm.

Þið þekkið framhaldið. Ef ekki, þá væri tilvalið fyrir ukkur að kanna málið, kynna ukkur hvað gerðist eftir að hún var komin á bakið í urðini og buxurnar sokknar til botns í skurðinum.

Í gamla daga vóru Kolbeinn og frú Ingveldur eiginkona hans fræg fyrir ástundan kynlífs út um hvippinn og hvappin; aðfarir þeirra vóru beinlínis rómaðar um allt land og góðir sagnamenn slógu hvarvetna um sig með lystilegum sögum af þessu einstæða pari. Uppi í sveit lokkuðu þau bónda nokkurn til að fara með þau í ökuferð um sveitina, bóndinn ók traktornum, gráum Massey Ferguson, og dró heyvagn á eftir sér, en á þeim vagni höfðust frú Ingveldur og Kolbeinn við og höguðu sér eins og siðblindar skepnur.

Svo prufuðu þau að gera það uppi á húsþaki í Kópavogi. Og þar sem þau vóru undir áhrifum af áfengi og öðrum ávanabindandi eiturlyfjum ultu þau fram af þakbrúninni og skullu hvurt um annað þvert í gangstéttina. Auðvitað gat ekki hjá því farið að þau slösuðust nokkuð, til að mynda fékk frú Ingveldur blóðnasir og Kolbeinn hlaut opið beinbrot á sínum leyndarlim. Átti Kolbeinn um hríð í meiðslum sínum en náði sér loks vel með strangri þjálfun og endurhæfingu. Þakkar hann Brynjari Vondulykt öðrum fremur um sinn góða bata, en einnegin frú Ingveldi, sem lagði mikið erfiði á sig til að koma manni sínum á réttan kjöl. Síðan hefir leyndarlimur Kolbeins verið lagaður eins og ærhorn. 

Bestu staðirnir fyrir útikynlíf

Ó hve endemin eru spræk framan við myndavélarnar

Asskoti er ég smeykur um að þessi meirihlutaandskoti í Reykjavík verði ekki nema í meðallagi farsæll. Hann mun verða góður til síns brúks fyrir braskara, en til lítils fyrir fátækt fólk í húsnæðisvandræðum. Þó lofar góðu hve endemin eru spræk fyrir framan fréttamenn og myndavélar, brosa og frussa í allar áttir og slá um sig með ámátlegum hlandaulabröndurum.

Kátust allra í meirihlutanum fyrir framan myndavélarnar er þó hún Líf, sem virðist vera í áttunda hymmni yfir því að hafa komist í þennan meirihluta til að þjóna braskarstéttinni og efrimillistéttinni. Fyrir nú utan að ljóma af ánægju þá ber Líf ákaft saman lófum og kippist til með bakföllum, grettum, geyflum og gloríum, svo að dásamlegur flokksformaður hennar, Katrín Íhaldsins, má fara að gá að sér, en hún er bæði kóngur og drotning í þessháttar líkamstjáningu. 

Nauðsynlegast er þó fyrir nýja meirihlutann að vera vakandi gagnvart flökkukindum og húsnæðislausum og gæta að, að það hyski fari ekki að gista í stórum hópum í bílakjallaranum undir Ráðhúsi Davíðs. Bæði er, að gistingar förufólks í kjallaranum eru leiðinlega afspurnar, sem og að þetta endemisfólk kann að vera útbíað í sjúkdómum og náð smitað meirihlutann af framsós, hjarðsveinasjúkdómi, sem er ein skammarleg pest og lítt skárri en fladdaradjöfulinn, sem loðir gjarnan við útigangsfólk. Hugsið ukkur Dag, Lív, viðreisnarfraukuna og hann Eyþór fársjúk að áðurgreindum kvillum. Það væri ljótt að sjá. 

Vilja draga úr fjölda bílferða

Hann mun hlaupa eins og tarfur með kvinnurnar á eftir sér

Þó það nú væri að Steingrímur J., sem sumir kalla ævinlega Stenngrímm, hafi hjálpað ungu fólki til að búa til list og leyft því að hlaupa strípuðu um allt Alþingishúsið eins og tápmiklum fjallalömbum. Þessi listrænu hlaup verða þegar fram í sækir reiknuð Steingrími til tekna og til marks um eindæma framsýni hans. 

Hitt vita færri, að Stenngrímmur hefir hugsað sér gott til glóðarinnar og nota strípihlaup gelgjutelpnanna sem ákjósanlegt fordæmi fyrir sig sjálfan. Steingrímur ætlar nefnilega bráðlega að taka til fótanna um sali og ganga Alþingishússins, og þá verður nú ekki hlaupið ber að ofan heldur að neðan og þannig ætlar hann sér að ösla um allt húsið með myndavélar á eftir sér. Og þá verða áhorfendur ekki slefandi graðkarlar á versta aldri heldur kvakandi kvennaval, sumar lögblindar, en það gerir ekkert til.

Það er ástæða til að minna fólk á að hafa vakandi auga með Stenngrímmi til að missa ekki af því þegar hann lætur til skarar skríða, því það mun verða óborganlegt gaman að sjá þennan samherja Samherjanna þegar hann bregður á leik og hlaupur eins og tarfur um þinghúsið með þingkvinnurnar baulandi, umlandi og froðufellandi á eftir sér, berar að ofan. Nema hvað?

Berbrjósta á Alþingi með góðfúslegu leyfi

Já, þær sluppu, garmarnir, óverðskuldað fyrir horn

Jæja, þær sluppu fyrir horn gelgjunnar okkar. Þeirra lán var að Slóvensku píurnar voru vel slompaðar og sumar þeirra drullufullar. Ef gestirnir hefðu ekki komið jafn rækilega við á barnum fyrir leik hefpi ekki þurft að spurja að leikslokum. Stundum hefir landsliðum okkar ekki dugað til þó mótherjarnir hafi verið meira en minna ölvaðir. Það var til dæmis óvenju skammarlegt fyrir alsgáða Íslendinga að tapa handboltalandsleik fyrir öldublindum Færeyingum og ekki var skárra að liggja í svaðinu á Laugardalsvellinum fyrir einhverjum dauðadrukknum austantjaldslubbum.

Æja, það var með herkjubrögðum að þeim íslensku tókst að setja tvö mörk á kerlingarnar frá Slóveníu þó svo að þær væru nær örvita af drykkjuskap. Ef þessar Slóveníudömur hefðu verið alsgáðar í kvöld hefðu þær unnið með 40 mörkum gegn engu. Sennilega væri affarasælast fyrir Íslendinga að hætta öllu þessu helvítis landsliðabrölti og láta sér nægja að keppa bara innbyrðis á platgrasvöllum.

Jón íþróttamaður er líklega mesti keppnismaður okkar fyrr og síðar. Þegar hann var upp á sitt besta var talið að hann gæti hlaupið sólarhringum saman án þess að bragða vott eða þurrt. Því miður hafa hans glæsilegu heimsmet í ýmsum greinum frjálsíþrótta ekki fengist viðurkennd vegna einhverra hnökra varðandi reglur og þessháttar. Öll munum við eftir þegar Jón íþróttamaður setti sitt ofboðslega heimsmet í spjótkasti. En það fékkst ekki viðurkennt á þeirri forsendu að hann hefði fyrir það fyrsta kastað spjótinu í vitlausa átt og í öðru lagi hefði spjótið hafnað í brjóstinu á konugarmi uppi á áhorfendapöllum með þeim afleiðingum að konan dó. Hin eina viðurkennig Jóns Íþróttamanns fyrir þetta risakast var hæstaréttardómur um fimm ára fangelsisvist því sannað þókti að Jón hefði skotið spjótinu vísvitandi í átt að áhorfendum.

Draumurinn um HM lifir góðu lífi

Som en heypoki

Og hann valt um koll úr pontunni, sem einn heypoki, og var borinn úr húsi og lagður til utanvið bakdyrnar. Klukkutíma síðar var gáð að honum en þá var hann horfinn á braut. Allt var þetta gott og blessað og öllum stóð hjartanlega á sama hvað af honum hafði orðið.

Um kveldið hafði honum vaxið svo ásmegin að hann sást í hörkuslagsmálum við erlenda ferðamenn utan við vertshús nokkuð í miðborginni. Ljóst má þó vera að honum hefir orðið illa á í messunni og því þykir við hæfi að dæma manninn í mánaðar afplánun að heimili frú Ingveldar og Kolbeins, eiginmanns hennar, Kolbeinssonar.

Allir vita, að afplánun undir handarjaðri frú Ingveldar er tilvalin fyrir bögubósa sem oltið hefir um koll út úr pontunni sem einn heypoki. Sennilega mun frú Ingveldur hefja refsingarferlið með því að varpa honum í miðstöðvarkompuna og láta Brynjar Vondulykt fást við hann þar í svo sem um það bil sex klukkustundir. Síðan mun hún eflaust sjá til hvernig úr spilast. 

Páll Magnússon datt úr pontu (myndband)

Vond lykt og girndarbruni

Þá vitum við það, að hann Sigmundur okkar Dávíð hefir áhuga á berrassínum. Áhugi hans er meira að segja svo mikill að hann er farinn að leita að þessháttar kykvendum á vinnustað sínum, sem hann heimsækir að jafnaði einusinni í mánuði og þá stutta stund í senn. Í dag skrönglaðist Sigmundur á sinn vinnustað og að sjálfsögðu varð honum fyrst fyrir að snuðra inni á kvennasalerni Alþingis og hafði hann ljóta sögu að segja af þeirri sóðakompu. Fyrir það fyrsta kvartaði drengurinn, sem er góðu vanur, undan þungum daun þar inni og sakaði þingkvennsur um að hafa ekki fyrir að sturta niður úr salernisskálunum eftir að hafa notað þær, hvort heldur væri til þykkra eða þunnra athafna. Að lokum sagðist Sigmundi svo frá að hann hafi komið að þingkonu einni sofandi á einu salerninu, að sjálfsögð í mjög dónalegri stellingu og í enn dónalegra ástandi; hún hafði að vísu rumskað þegar Sigmundur rak aðra löppina í hana, ropað ruddalega og haldið áfram að dorma.

Og Sigmundur hélt snuðri sínu áfram og tókst að lokum að þefa uppi tvo þingmenn í kærleiksríkum ástarleik. Þá umræddir þingmenn uðru Sigmundar varir ruku þeir upp eins og nöðrur og gerðu sig líklega til að berja hann og kölluðu hann Tortúlus og fleiri óþverranöfnum. 

Af rannsókn Sigmundar Davíðs á Alþingishúsinu má auðveldlega draga þá ályktun að vont fólk og sóðalegt og uppfullt af óbeisluðum fýsnum hafi lagt löggjafarsamkomu þjóðarinnar undir sig og hiki ekki við að útsvína þar allt sem það getur. Oss hefir um hríð verið kunnugt að Alþingi væri hálfgert lastabæli og ræningjabæli, en að nútímaþingmenn hefðu gert þingið að vettvangi fyrir vonda lykt og girndarbruna höfðum vér ekki gert oss grein fyrir. 

 

Vill upplýsingar um „hálfnakið fólk“

Og biðja að hann kalli páfann til sín

Þá eru nú hreinsanir páfa hafnar með hrottafenginni aðför að kynvilltum bysskubbum í Chile. Það er ljóst að páfa er verulega í nöp við þessa menn, sem til skamms tíma vóru álitin sérleg guðslömb í sinni sveit. Ekki er með fullu vitað um afdrif bysskubbanna, en líklegt má telja að þeir hafi verið hengdir eins og hundar.

Vissulega er erfitt að búa við kynferðislega bilaða bysskubba, einkanlega þá sem fengið hafa jésúsöguna ,,Leyfið börnunum að koma til mín" á heilann og vilja aungvu öðru sinna en æskulýðsstörfum, helst með drengstúfum. Einhverju sinni voru þeir búnir að dubba fullkominn öfugugga upp til bysskubbs, en fengu bakþanka þegar þeir sáu hvers kyns var og bysskubbssmánin fannst steindauður bak við hús aðeins örfáum dögum eftir að hann var vígður.

Það er haft á orði innan Páfagarðs, að páfinn sé orðinn trylltur og tali um að höggva og hengja alla kattólska bysskubba hvar sem í þá næst of ennfremur, að hér eftir verði aunginn bysskubb vígður nema að undangenginni geldingu með hrossatöngum. Og páfinn er svo ósvífinn í framgöngu sinni, að hann hikar ekki við láta semja sálma, sem syngja skal við geldingar og vígslu nýgeltra bysskubbsefna. Eru nú allir kennimenn kattólslu kirkjunnar lagstir á bæn og heimta hástöfum af Guði, að hann taki í taumana og kalli páfann til sín áður en hann gerir meira af sér.

Samþykkir afsögn þriggja biskupa