Einn góður heimilisvinur liggur nú undir grun

Um nokkuð skeið hefir einn af heimilisvinum frú Ingveldar og Kolbeins legið undir grun um að hafa eitthvað miður géðslegt í pokahorninu. Hinn ófélegi grunur helgast af því, að umræddur heimilisvinur hefir stundum þefjað dálítið öðruvísi en annað fólk, það er að segja upplýstir og menntaðit betristéttarborgarar. Nú mundi einhver giska á að hér væri átt við hinn illa siðaða Brynjar Vondulykt, sem svo sannarlega er frægur af ólykt og víða ekki álitin í húsum hæfur.

Nei, kæru vinir, það er ekki Brynjar Vondalykt sem er með óútskýranlega óþverrafýlu í pokahorninu; og ekki er það Indriði Handreður, sem ætíð angar af hárlakki og barnapúðri; því síður er um húsbóndann sjálfan að ræða, Kolbeins Kolbeinsson, sem er slíkt annálað snyrtimenni að hann fæst varla til að fara í nærbuxur. En það er Óli Apaköttur sem mönnum býður grun í að eigi sér ógðefellda hliðarsögu og svo andstyggilega, að varla er forsvaranlegt að tala um hana, nema þá í hálfum hljóðum bak við luktar dyr.

Það var frú Ingveldur, sem kvað upp úr við vinkonu sína, Máríu Borgargagn, að ekki þekkti hún lykt rétt, ef ekki væri á stundum stæk hrossafýla af helvítinu honum Óla. Sem væri hokkuð undarlegt þar er engum sögum færi af hrosseign Apakattarins eða hestamennsku yfirleitt. Og ekki hefði um vænkast þegar bölvað afstyrmið kom blindfullur um miðja nótt í helgarsamkvæmi að heimili frú Ingveldar þefjandi eins og hann hefði alið allan sinn aldur í fjárhúsi; en þegar hann var spurður hverju lyktin atarna sætti, þá hafði hann upp óljós orð um að hann hefði verið í heimsókn hjá Jésú vini sínum, en hann byggi, eins og allir vissu í fjárhúsi. Það hefði Óli Apaköttur eitt sinn komið í helgarsamkvæmi, angandi sem uxi, er búið hefði allan sinn aldur í fjósinu hjá kúnum; og hann var líka með mykjuklíning á öðru lærinu, og buxnaklaufin var opin. Í það sinn rak frú Ingveldur gest sinn úr húsi, kvaðs með engu móti getað liðið sóðalegan og fráhrindandi anímalista í sínum híbýlum. Hefi nú í framhaldi af þessum atburðum verið afráðið að fram fari rannsókn á háttalagi Óla Apakattar, og á næstunni verði höfð uppi njósn um hann og ekki látið undan síga fyrr en öll kurl eru komin til grafar.

Öfuguggi lagðist á dýr

Og krípin skrækja og væla eins og magaveikar rottur

Hún er orðin svo vönkuð, veslingsskarnið, að hún heldur að ríkisstjórnin hafi ekki verið viðbúin því að málsmetandi fólk úti í heimi, meira að segja hámenntaðir dómarar við mannréttindadómstól, skuli hafa tekið illilega í hnakkadrambið á hinum vafasömu samtökum, sem við þekkjum undir nafninu Sjálfstæðisflokkur, og hrisst það svo hressilega að krípin skrækja og væla eins og magaveikar rottur. Að reyna að halda fram að margumræddur dómur hafi komið yfir ríkisstjórnarnefnuna eins og reiðarslag bendir ótvírætt til, eins og margir hafa haldið, að stjórnin sér gjörsamlega óhæf, ekki á vetur setjandi og hóparnir sem að henni standa séu svo hörmulegir að við þá sé ekkert annað að gera en að leysa þá upp, banna, og vísa einstaklingunum sem halda þeim út í þroskaþjálfun eða á leikskóla eftir atvikum.

Svo eru uppi athyglisverðar kenningar, þess efnis að núverandi stjórnmálaflokkar, sem eiga fulltrúa á þingi, séu komnir á endastöð. Kosningar eftir kosningar, síðasta aldarfjórðunginn, hafi frambjóðendur orðið verri og verri, þynnri, vitlausari og óforskammaðri; enda hafi allmargir þessara svokölluðu alþingismanna orðið sér, landi, þjóð og foreldrum sínum, til skammar og háðungar. Nú er svo komið að liðsmenn Alþingis þeirrar gerðar að sauðfé, nautgripum og hrossum væri ekki sæmandi að hafa slíka labbakúta yfir sér sem hjarðsveina.

Það er því ekki að undra, í ljósi óásættanlegrar stöðu, að ýmsir séu farnir, góðu heilli, að huga að byltingu, alvöru sósíalískri byltingu, og steypa í leiðinni öllu þessu borgaralega jukki, auðvaldi, arðræningjum og menningarlegum fíflum af stóli. Oft var þörf en nú er nauðsyn; þegar býður þjóðarsómi ... Guð gefi oss öllum góða og farsæla sósíalíska byltingu. Amen.

Var ekki viðbúin dómnum

Hótuðu að berja hana með gluggaskrautinu

Andskotinn sjálfur; íllt er það allt og bölvað. Og nú hefir elskuleg frú Andersen hrökklast úr ráðherrastóli með slitna brynju, sundrað sverð, og syndagjöld. Sumir segja að Bjarniben hafi verið orðinn hundleiður á henni og notað þetta déskotans mannréttindadómstólsmál til að reka hana úr ráðherraembættinu, bókstaflega fleygt henni út á skottinu. Mannvonskan tekur á sig ýmsa myndir og er aungin þeirra frýnileg.

Veslings frú Andersen reynir þó að bera sig mannalega, þrátt fyrir að hafa lent í ólgusjó kvenfyrirlitningar og kvenhaturs, og reynir að koma því til skila á penan og rósóttan hátt, að henni hafi ekkert verið hent út á skottinu, neinei; hún hafi farið í sona smá frí að eigin frumkvæði, og þó ekki frí; litla júngfrú Reykfjörð, uppáhaldið hans Bjarnaben, sé bara að leppa tímabundið fyrir hana í ráðuneytinu. Fólk á sem sé, einkum sjálfstæðisflokkssöfnuðurinn, að trúa á að frú Andersen rísi upp aftur, eitthvað í líkingu við að: ,,á öðrum degi upp reis hann eins og Þorgeirsboli."

Af Bessastöðum var hún borin út og beðin að láta ekki sjá sig meir; þeir sögðu hana þefja af þránuðum grút, þessvegna væri best að leggja hana í lút og látana syngja um landsdómsins geir. Já, góðir hálsar, sona fer nú Sjálfstæðisflokkurinn með sínar bestu sálir og leyfir sér að sleppa kvenfyrirlitningu sinni lausri á frú Andersen, sem aldregi hefir gjört annað en að strjúka kviðinn á auðvaldinu, frjálshyggjunni og útlendingastofnun; hvað vilja þessir fantar meira? Og meira að segja Swabbi Sendiherra, dóttir hans og Álfheiður Inga í hinum meiriháttar fémíníska VG taka þátt í ódæðinu gegn konunni frú Andersen. Það er dálaglegur fémínísmi atarna. Og svo hótuðu þau frú Andersen, þegar hún lá bjargarlaus í svaðinu, forinni, að berja hana með gluggaskrautinu ef hún hypjaði sig ekki úr rískisstjórninni! Þvílíkt og annað eins.  

Óviss um að snúa aftur í embætti

,,Svar mitt" eftir frú Ingveldi

Hér fer á eftir svar frú Ingveldar við spurningunni: hvað hefðuð þér gjört í sporum frú Andersen:

,,Jahh, hvað eg hefði gjört. Það er nú það. Eg hefði í fyrsta lagi sparkað í púnginn á einhverjum að þessum kalladjöflum sem ásælast stól frú Andersen. Í öðru lagi væri tilvalið að nota tækifærið og bjóða dómsmálaráðuneytið út á almennum verktakamarkaði og í hinu þriðja lagi mundi eg stofna til fangabúða, helst uppi á Kili eður Sprengisandi, fyrir karla sem hata konur. Í þær fangabúðir mundi eg svo smala óhræsisskepnum eins og Kolbeini mínum Kolbeinssyni, Brynjari Vondulykt, Óla Apaketti, og Indriða Handreði, og svo framvegis. Og Máría Borgargagn mundi fá að fljóta með upp á öræfi, tíkarvellan sú arna."

Miss Yngenweldur has spoken.

Þess má og geta að síra Baldvin hefir boðað til hámessu í musteri sínu og er ætlan hans að bannfæra nokkra poletiska spjátrunga og til vibótar fáeina illræðismenn. Við þetta sama tækifæri verður vígður nýr sálmur, sem síra Baldvin hefir sjáfur samið og raddsett. Sálmurinn ber nafnið ,,Sathan skulum vér sundurskjóta" og er útsett að höfundi sjálfum í Fís-dúr. Þá verður líka vígður annar sálmur, eftir sama höfund, en það er sálmurinn ,,Dómur er fallinn og dúfan flogin,- dulítið til hliðar." Sá sálmur er í Kús-moll og undir römmum áhrifum grallarasálma liðinna alda. 

Borgargögnin blíð og há
blotna ugglaust núna.
Öðruvísi mér áður brá,
eþá Andskotinn hljóp í frúna. 

„Ann dómstólunum of mikið“

Nú keyrir kvenhatrið og fúlmennskan um þverbak

Þetta er aldeilis þrifalegt, eða hitt þá heldur. Að aumir kallpúngar geti lagst á einn bjargarlausan kvenmann í reykfylltu bakherbergi og neytt hana til að segja af sér, hætta í vinnunni með skít og skömm og skakklappast atvinnulaus og vinalaus heim til sín. Aðvitað sáu kallaskrattarnir sér leik á borði og ráku frú Andersen til að einhver þeirra gæti sest í stólinn hennar og fénýtt hann sér til frægðar og frama. Og kvenhatrið og kvenfyrirlitningin sem í þessum voðaverknaði felst er svo svívirðilegt, að það jafnast á við að taka hæfan umsækjenda um dómarastöðu og henda hönum í ruslið og setja óhæfan flokksgæðing í staðinn.

En frú Andersen er kræfur karl og hraustur og þvaðraði um sviðið út og austur á helvískum blaðamannafundinum. Og hún snöri með glæsibrag á Flokkseigendafélag gluggaskrautsins og tarfana í Framsóknarfjósinu, með því að drepa málinu á dreif, út og suður, og síðast kom í ljós að hún sagði alls ekki af sér, sté bara aðeins til hliðar sona eins og stundarkorn, og eymingjarnir í stójórnarandstöðunni gripu í tómt í sambandi við vantrauststillögu. Raunar minnir bardagi frú Andersen á Brján nokkurn, eða hvað hann nú hét, sem féll en hélt þó velli.

Líklega tekur verðandi erkiengill Engeyinga, Bjarniben, við dómsmálaráðuneytinu því dómsmálaráuneytið er samgróið Sjálfstæðisflokknum, Valhöllu og Heimdalli og sennilega líka landsmálafélaginu Fáfni. Eða hann plantar einhverju kallrassgati í stólinn til að passa hann fyrir Flokkinn. Hvört heldur verði ofan á, þá er ráðuneytinu hyggilega ráðstafað og af miklu mannviti. Að lokum verður gluggaskrautinu með laungutaung á lofti komið fyrir í gluggakistu ráðuneytisins. So so verður allt kyrrt um hríð, dómaraskandallinn og djöfuls ESB-dómarakvikindin gleymast, og áður en varir verður frú Andersen orðin ráðherra aftur, eða Sendiherra eða forstjóri einhverrar menningar- og mannréttindastofnunar í New Yorku. 

Bjarni telur tvo kosti í stöðunni

Sona stutt og enn á spurningastúlkualdri

Hvað ætli hún geti tjáð sig, veslings manneskjan, um mál sem hún skilur ekki. En so segja Stengrímur og Swabbi gamli Sendiherra henni hvað hún á að segja við fjölmiðlana, forrita greyið eins og páfagauk, og málið lognast úr af eins og hvör önnur haugfluga. Það þarf nefnilega asskoti vel stilltar kvarnir og togleður á milli til að geta öðlast skilning á dómaragleði frú Andersen ráðherra og Katrín sona stutt og enn á spurningastúlkualdri.

Það er ekki amalegt fyrir einn forsætisráðherra, sem setið hefir undir ámæli að vera gluggaskraut auðvaldsins, Stengríms, Bjarnaben og Swabba Send, að hafa aðra eins túrbóþungasveit að baki sér og raun ber vitni. Í sjálfu Stjórnarráðshúsinu stjórna Unnur Brá, sem hvort teggja er í senn flokksystir og bróðir Katrínar, og þessi sem aðstoðar við kynferðismál kvenna skemmtiatriðum fyrir forsætisráðherra og það er nú spaugsamantekt sem segir sex.

En svo við víkjum aftur að hinu geysiskemmtilega málefni frú Andersen dóms- og kirkjumálaráðherra, þá verður Katrín látin kvaka upp úr sér einhverju óskiljanlegu undir kvöld og síðan tekur dómsmálaráðherra við og segir öllum andskotum sínum til Helvítis og þar með verður þessu góða fréttamáli lokið. 

Forsætisráðherra tjáir sig ekki strax

Svínsnáttúra þorpara við ESB-skítadómstólinn

Jájá, dómararnir Páll Lemmens og þessi Gritco, eða hvörn fjandann hann heitir, eru ugglaust flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum, hafa líklega sért á landsfundum flokksins og soleiðis. Þar af leiðandi er hjal þeirra marklaust píp og álíka uppbyggilegt og þegar gaffli er níst við matardisk. En árásin á frú Andersen er með öllu andfémínísk og til þes gjörð að ná sér niðri á einni konu, sem komist hefir fyrir eigin verðleik í ráðherrastól, meira að segja dómsmálaráðherrastól. Og auðvitað er svívirðilegt að ráðast með þessum hætti á konu bara af því að hún er kona. Svo spyr einhver þorpari af einskærri svínsnáttúru sinna hvört frú Andersen sé kona!

Nú heiðursmennirnir Lemmens og Gritcó eru ekki einir um að sjá í gegnum fingur sér varðandi hana frú Andersen. Frú Ingveldur og Kalbeinn maður hennar, sem er gegnheill Framsóknarmaður, ásamt helstu vinum þeirra hjóna funduðu fyrir hádegi um árásina á frú Andersen, sem þau telja terrorískar, og komust fljótt að þeirri niðurstöðu að okkar dómsmálaráðherra sé saklaus og ríkisstjórninni beri að beita öllum ráðum, þar með talið vopnavaldi, til að verja ráðherrann. Til dæmis sagði Brynjar Vondalykt, að hann skyldi feginn hundur heita, og svo framvegis, ef hann gæfi ekki kost á sér sem sjálfboðaliði í yfirvofandi stríðsátökum við kommúnista, stjórnleysingja og aumingja um að halda frú Andersen í sínum stóli.

Það mun og lengi sitja í mönnum þetta andskotans þvaður dómaraskrattanna um að frúin í dómsmálaráðuneytinu hafi brotið ,,svívirðilega" af sér, rétt eins og hún hafi lagt eld að húsi nágranna síns eða eða stolið dilkum bænda á heiðum uppi. Þetta óþverraorð, ,,svívirðileg" lætur álíka þægilega í holdi Sjálfstæðismanna eins og ,,Geir", ,,Landsdómur", ,,Hrun", ,,Aflandsfélag", og ,,Hannes." Meira að segja Máría Borgargagn, sem skjaldan tekst að hugsa heila hugsun fyrir fryggðarlátu innra með sér, lét þá skoðun sína í ljós, að réttast væri að byrla því pakki rottueitur, sem ætlaði að bylta frú Andersen úr ráðherrastóli með svívirðingum, ofbeldi, kynbundnu ofbeldi, kvenhatri, ásamt tilheyrandi lygum. Og Máría Borgargagn minntist þess í huganum um leið og hún sagði þessi orð þegar hún prufaði að gefa manni sínum, Indriða Handreði, inn dulítinn pís af rottueitri með matnum, nokkra daga í röð, og hvað hann varð slappur og géðveikur af góðgerðunum, sem samin eru fyrir nagdýr og ætluð til að stytta þeim aldur.  

Dómarar telja dóminn umfram tilefni

Agi verður að vera, annars fer allt í hund og kött

Það er afar skynsamlegt hjá þeim að troða tuskudruslum og ullarsokkum upp í kjaftinn á stjórnarþingmönnum rétt á meðan verið er að ná frú Andersen fyrir vind, því ekki verður ein dýrðleg brúður kapítalismans látin sigla sinn sjó þó aðeins blási á móti. Hann Stengrímur okkar hérna fer til dæmis létt með að þagga niður í sínum hvolpum, enda er hann fyrir löngu búinn að draga úr þeim tönnurnar, hafi þær einhverjar verið fyrir, og setja teygju elligar leðuról um trýnið á þeim svo þeir komi ekki upp neinu bofsi. Já drengir mínir, agi verður að vera og ríkisstjórnarflokkarnir hafa aga á sínu liði, ekki síst þegar ósómamál ber að garði.

Og til hvers ættu búrtíkur og strengjabrúður Steingríms og Svavarsfjölskyldunar vera að rífa kjaft? Frú Lilja Rafney og litli Proppi nýbúin að fá að fara í fiskeldisferðalag með fiskeldisdírektörum til Noregs til að hitta alvöru norska fiskeldisstórdírektöra og éta með þeim steikur og njóta heilaþvottar af löggiltum heilaþottameisturum. Og hefir enginn óvildarmaður VG hugsað út í hvað kann að bíða hennar frú Ólsen, jólatrésins mikla, ef hún hröllaðist af þingi, eða Óla Góða og sykurpúðans sem þóktist vera á móti innlimun VG í Sjálfstæðisflokkinn? Nei, það veit ég að óvildarmennirnir hafa ekki gert, því þeim er nokk sama um náunga sinn, svo ókristnir og öfundsjúkir sem þeir eru.

Stengrímur, gamla geggjaða Framsóknarmaddaman, Svavarsfjölskyldan og Stutta-Kata munu, og hafa nú þegar, skipað sér þétt að baki frú Andersen og ætla að berjast fyrir hana, málstað hennar og Flokksins til síðast manns. Nú, ef allt fer á versta veg og ríkisstjórnin hrynur og frú Andersen hrökkur af ráðherravagninum og kanski út í skurð fullan af dauðum hundum, þá verður henn bjargað og gjörð að formanni í eihverju mannúðarheiðursdómarafélagi í Bandaríkjunum. Annað eins hefir nú gerst. Já 

Stjórnarþingmenn tjá sig ekki

Kvenfyrirlitnig og kvenhatur ræður för í móðursýkiskastinu gegn frú Andersen

Auðvitað hefir frú Andersen lög að mæla, hún talar alltaf í lögum og reglugerðum, þegar hún fullyrðir að gjörvöll ríkisstjórnin stðyðji hana í bráð og lengd og allir þingmenn stjórnarflokkana. Það er heldur ekki nema vona, að frú Andersen sé full af skúffelsi í dag eftir að einhver ekkisins ,,mannréttindindadómstóll" úti í ESB skvetti úr launsátri úr fullri fötu af skólpi framan í hana. En sem betur fer þá á Sjálfstæðisflokkurinn allt og hann má allt og hans lög eru mun rétthærri en önnur lög. Semsagt gott, eins og maðurinn sagði.

Eins og við mátti búast, hljóp undirmálið, þ.e. ráðvilltu stjórnarandstöðu búrtíkurnar geltandi út um víðan völl, glefsandi og bítandi, þó tannlausar séu. Frú Andersen munar lítið um að stínga á vindbelgi kratagarmana og þeir munu lyppast niður í skítahrúgur eins og venjulega; ekki þarf heldur að eyða mörgum skotum á Píratana, því þeir eru innlyksa og bjargarlausir í sínu hliðarsjálfi. Fokkur Fólis er dautt fyrirbrigði og Miðflokkurinn og Viðreisn eru bófaflokkar í siðferðilegu og hagnaðrlegu bandalagi með Sjálfstæðisflokknum. Að lokum læðist að öllu hugsandi og heilbrigðu og umfram allt sanngjörnu fólki, að djöfulskapurinn út í frú Andersen stafi af kvenfyrirlitningu og kvenhatri á hæsta stigi og fáránlegum skorti á fémínísma.

Svo sem sjá má hér að ofan er ekki beinlínis geðugt um að lítast í stjórnkerfi Íslands í dag; það er ekki allt í hers höndum, það er allt í bófa höndum, auðvalds, arðræningja og fanta. Við slíkar kringumstæðum er frú Andersen saklaus eins og spörfugl, Sjálfstæðisflokkurinn eðlileg hrygglengja þjóðarlíkamans, en hinir flokarnir þjóna svo hlutverki misillvígra æxla á heimbrigðum Sjálfstæðisbúknum. Það er sem sé allt í góðu, frú Andersen þarf ekki að segja af sér, enda hefir hún ekkert gert af sér, Kata stutta getur í ró og næði einbeitt sér að því að smæla faman í Bjarnaben og Álfheiði Ingadóttur og gamla Framsóknarmaddaman mun halda áfram að liggja geggjuð og ofurölfi í flatsæng sinni í Framsóknarfjósinu, fullkomlega hamingjusöm með framgang mála og frú Andersen. 

Niðurstaðan óvænt og fordæmalaus

Þeir gengu fram á hinn andaða kóng

Hver er hinn raunverulegi tilgangur með þessum endalausu fréttleysum af úrkynjuðu og ofurleiðinlegu kónga og drottningadrasli á Bretlandseyjum? Á þetta ógeð að vera einhverskonar ópíum fyrir fólkið og þá hvaða fólk helst? Það er eftirtektarvert, að eftir því sem ólgan vex í samfélaginu vegna kapítalismans, óréttlætis, spillingar og glæpa og fátæktar almúgafólks, því meir herða hinir kapítalísku fjölmiðlar á fréttadræsum sínum af brengluðu og hálfvitfirrtu kóngahyski, meintum prinsissum og hlandblautum drengjum.

Vart þarf að minna á söguna góðu af kónginum sem fannst dauður úti á víðavangi. Sá fjandi hafði verið að drýja hór með frillu sinni, giftri konu. So kom maður konunnar, en hann var slátrari, að sinni ektakærustu með berrassaðan kóngsskratta upp í hjá sér. Nú, kóngurinn varð skíthræddur og hljóp út úr húsinu og stefndi yfir víðan völl til skógar, en slátrarin hljóp á eftir honum gargagndi og með öxina reidda. Þegar kóngur var kominn langleiðina að skóginum datt hann dauður niður úr hræðslu, en slátrarin snöri heim til að veita kelru sini ráðningu í stað þess að vera upp með sér af henni fyrir að vera frilla kóngsins.

Það voru götustrákar sem gengu fram á hinn andaða kóng og byrjuðu á að pissa á kallgreyið, sem aungva björg gat sér veitt þar eð hann var látinn. Svo fóru þeir að velta fyrir sér hvort þeir gætu ekki selt slátraranum skrokkinn af hinum burtsofnaða og voru komnir á fremsta hlunn með að sækja sér verkfæri og búta kónginn niður áður en þeir færðu hann slátraranum. En þá þurfti skólastjórinn endilega að koma höktandi út úr skógarþykkninu og með honum í eftirdragi var dóttir prestsins, séra Sckoffins Pu. Og þá strákarnir sáu á skólastjórann og fylgisveinku hans hlupu þeir þegar í stað í felur, en skólastjórinn lést sem hann tæki ekki eftir neinu, enda var stúlkukindin í leiðinni í mestu vandræðum við að reyna að komast í nærbuxurnar sínar og valhoppaði við það, öll í keng, á eftir skólastjóranum sínum. Stuttu síðar var kóngurinn gleymdur, en auginn þóktist vita hvað af þeim manni hafði orðið, en opinbera skýringi var, að hann hefði verið uppnumin af gvöðonum, sem hefðu flögrað með hann til hymmna til að gjöra hann að kúarektór í fjósi Guðs Almáttks.  

Hvor var flottari Meghan eða Katrín?