Brasseríið nýja í samanburði við Skonsukarlinn fyrir 50 árum

Já er það sonalagað sem Brasseríið hans Eiriksson ætlar að bjóða fólki upp á? Samkvæmt myndum er það sem á að heita matarkyns í kompunni ekki upp í nös á ketti per skammtur, fyrir nú utan það að ekki liggur fyrir hvaða efni eru þarna á ferðinni. Best að fara ekki nánar út í þann sálm að sinni. En hræddur er ég um að blessaður öðlingurinn, Skonsukarlinnn, sá virti matsveinn, hefði ekki boðið nokkrum manni upp á aðra eins hörmung og sýnd er; Skonsukarlinn hafði skonsur og grjúpán, soðið ket og sígin fisk í öll mál, og í kaffitímum líka, fyrir utan aðrar hliðarkrásir.

So eru þarna myndir af háu langborði og stólum fyrir framan; þessi uppsetning minnir á fjós með gamla laginu, þar sem þeir sem sitja í stólunum eru kýrnar en langborðið jöturnar; en aungin mynd er af nautgripafóðurmeistaranum, sem á að hafa þann starfa með höndum að bera hveitiklessur og groms í skepnurnar og brynna þeim. Og ef kýrnar verða yxna, hvað þá? Verður fóðurmeistarinn að leika nautið líka? Það væri þá eftir öðru. Ekki minnist ég þess, að Skonskukarlinn væri að gera einhverjar gælur við sína viðskiptamenn, og áfengi veitti hann aðeins sjálfum sér, en hótaði þeim er vóru með kjaft illu og lét fylgja að, - ég hefi nú rotað stærra naut en þig" og það virkaði alltaf undur vel.

Nú, fyrir utan að vera eins og gamaldags framsóknarfjós þá er Brasseríið sérkennilega litlaust og flatbakan á myndinni fátækleg so af ber. Í fjósi gömlu Framsóknarmaddömunnar hefir flórinn einlægt verið kolsvartur, en í Brasseríinu er hann myglugrár eða kóngulóarvefargrár; í fjósnefnu Bjarts í Sumarhúsum var flórinn innan við fermeter að flatarmáli, úr grjóti og illilega drungalegur; en hvað sem annars um flórinn í Sumarhúsum má segja, þá bar hann skýr persónuleg einkenni, sem versthús í dag skortir all-hressilega. Skosnsukarlinn, aftur á móti, Skonsukarlinn skohh, hann stráði sígarettuösku á elhúsgófið hjá sér, cafékorg, og muldum skonsum, sem höfðu ofþornað í hitanum. Skonsukarlinn var stöndugur matsveinn, ólíkt nútímakokksum, og missti aldrei mann alla sína kokkatíð; jafnvel þó á stundum hafi innihald eldamennskunnar hjá honum verið afar óráðið og bragðið vakið ýmsa óhugunarlega hugrenninga, þá dó aunginn, sem er að vísu furðu einkennilegt, að ekki sé sagt dularfullt.

Eiriksson Brasserie opnar

Gott hjá Gvendi að sýna markmannarassgötunum í tvo heimana

Það er rétt hjá Gvöðmundi Þórði að sýna þessum markvarðarassgötu í tvo heimana og fleygja þeim í eldsofninn, eins og sagt er í hinni helgu bók kristinna manna. Í gærkveldi höguðu merkverðir íslenska handknattleikslandsliðsins með þeim hætti að aungvu máli hefði skift þótt þeir stæðu bak við markið eða hefðu verið að elta mýrisnípur og keldusvín austr í Flóa. Það er verst að ekki skuli vera hægt að sækja svona ekkisins markmenn til saka og dæma þá á Hraunið fyrir skammarlega frammistöðu. Eða hvað er hægt að segja um landsliðsmarkvörð sem víkur sér fimlega undan hverju skotinu á fætur öðru?

Í gærkveldi var samfellt sorg á flestum heimilum landsins; börnin grétu sig í svefn yfir óstjórnlegu tapi Íslands gegn Maggadonníju og djöfullegum aðförum markmannanna. En Gvöðmundur Þórður er sem sé búinn að bannfæra helvíska dárana og fela þá Sathani til skemmtunar. Og nýju markmennirnir skulu skohh ekki halda að þeir geti hagað sér eins og halklipptir hundar í íslenska markinu, verið blindfullir eða í annarlegu ástandi eins og höfuðsóttarrollur frá miðöldum. Já.

Og ef þessir delar tapa í Skopje, næstkomandi sunnudagskveld, þá þurfa þeir ekki að hafa fyrir því að koma heim aftur; þá verða þeir að láta sér lynda að fara hulduhöfði á Jövu, Balí eða Suðuramriku. Ekki mun heldur þýða fyrir Gwöðmúnd Þórð að reyna að laumast aftur til Íslands, ef allt fer á verta veg í Skopje; hann verður hixtalaust sendur í strigapoka til Blálands ef honum sést so mikið sem bregða fyrir á Íslandi eftir soleiðis uppákomu. 

Guðmundur sendir markverðina heim

Mæling á gáfnafari þjóðarinnar. - Skýr falleinkunn

Skoðannakannanir um fylgi stjórnmálaflokka á Íslandi er fyrst og fremst mæling á gáfnafari þjóðarinnar, fattleysi og nautheimsku. Íslendingar hafa alltaf skorað hátt í sona könnunum, ekki síður en í kosningum, og má með sanni segja að þjóðflokkurinn, sem hér býr, sé með alvitlausustu þjóðarbrotum sem til eru á jörðinni; meira að segja apakettir og hundar standa Íslendingum framar gáfur og annað atgerfi varðar. Ekkert hefir þjóðin braggast við meiri menntun og hærra menntunarstig, eins og sperrileggirnir kalla það, so við liggur að ætla megi að svokölluðu menntun sé fyrst og fremst skaðmenntun, sem telst grátt gaman. 

Það er eitt fyrir sig, að fáráðlingaflokkur eins og Píratar séu hér við lýði, hafi fulltrúa á Alþingi og 15% í skoðannakönnun. Annað mál er að djöflamergir eins og samtökin sem kenna sig við sjálfstæðið og viðreisn séu með yfir 30% fylgi, en þessháttar frammistaða íslensku þjóðarinnar bendir ótvírætt til að Íslendingar séu ekki aðeins heimskir og sé fyrirmunað að setja hluti í samhengi heldur séu þeir í þokkabót illgjarnir, gáðugir og haldnir óstöðvandi glæpahneigð.

Þó tekur út yfir allan þjófabálk að skrípalingahópur, þekktur af hneykslanlegur framferði og stórbrotinni reginheimsku skuli hafa bætt við sig frá síðustu könnun hafi nú heil 10% og 0.2% til viðbótar! Já, andlegri heilsu þjóðarinnar hefir hrakað svo hræðilega á síðustu árum að ekki getur annað verið en að endalokin séu skammt undan. Svo annarleg, ánaleg og blábjánaleg er niðurstaða könnunarinnar að heimskustu hundar mundu blóðskammast sín ef þeir ættu í hlut. En Fjandanum er skemmt. 

Píratar og Miðflokkur bæta við sig

Þau eru ekki aðeins jafnvíg á bæði kyn

Um Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann hefir verið sagt, að hann sé jafnvígur á bæði kyn og ennfremur að hann hafi aldregi skammast sín fyrir það; einnig er talið að eiginkona Kolbeins, frú Ingveldur, sé líka glæsilega jafnvíg á bærði kyn. Á núverandi frjálslyndistímum er einsýnt að þau hjón eru meir en jafnvíg á höfuðkynin tvö, þau eru sem maður segir jafnvíg á öll kyn og kynþætti, og til viðbótar jafnvíg á dálítið sem siðað fólk hefir ekki í flimtingum.

Löngum var kvennpersónan Máría Borgargagn tilraunadýr í vísindalegri kynjahyggju frú Ingveldar og Kolbeins; síðar bættust í þann hóp fleiri einstaklingar, hvur öðrum frjálslyndari og vóru og eru öll þeirra umsvif í verulega frjálshyggjuátt. Þó gjörðist það eitt sinn upp úr miðjum vetri, að Ólafur bóndi þóktist um hánótt verða var mannaferða við bæ sinn. Þegar hann fór að kanna málið gat hann ekki betur séð en að tvær mannverur væru að smeygja sér inn í fjárhúsin. Þá vakti Ólafur bóndi Snata, vitran hund af úlfrakkakyni og bauð honum að flæma aðskotalimi í brott úr ærhúsunum.

Snati gladdist mjög, er hann hafði meðtekið boðskap bónda síns, og hvarf hljóðlaust út í myrkrið. Skömmu síðar heyrði Ólafur bóndi hundgá mikla frá fjárhúsun ásamt öskrum og óhljóðum af mennskum toga. Er þar var komið, réð Ólafur ekki við sig og mjakaði sér nær vettvangi og var með riffil sinn í höndunum, reiðubúnum til skots. Hann kom mátulega þar að þegar tveir menn með buxur niðri á miðjum lærum reyndu hvað þeir gátu að flýja undan ásókn Snata, sem kominn ver með öll tögl og halgdir í baráttunni um fjárhúsið og glepsaði hvað eptir annað í bera þjóknappa hinna flýjandi dólga. Það er í frásögur fært, þó ekkert sé sannað samkvæmt lögreglurannsókn og læknisskoðun, að um líkt leyti að ærnar, já og hrútarnir líka, í fjárhúsi Ólafs bónda fengu óskiljanlega og ónærgætna heimsókn, spurðist úr að herrarnir Indriði Handreður, þá opinber vanmetagemlingur við háskólanám, og Brynjar nokkur, síðar kallaður Vondalykt, einnig á framfæri háskólasamfélagsins, hefðu ekki með nokkru móti getað setið í stól, eða í sófa, eða á salernisskálinni í rúmar tvær vikur sökum slyss, sem aunginn fékk að vita hvers kyns var og því síður hvernig það bar að.   

Da Vinci jafnvígur á báðar hendur

Aumingja blessuð manneskjan og dýraverndarsáttmáli Sameinuðuþjóðanna

Aumingja blessuð manneskjan að hafa vafrað eins og staurblindur kettlingur út í að verða búrtík og gluggaskraut Stengríms, Swabba og Sjálfstæðisflokksins og kvaka upp úr sér eins og sjálfvirkt segulbandstæki frösunum sem Stengrímur og Bjarniben stórvinur hennar hafa kennt henni að segja. Sjálf er blessuð manneskjan, eins og segir í ljóðinu: bara núll og nix frá náttúrunnar hendi.

Já, það varð nú endirinn á, að þeir sem glæptust til að kjósa VG í síðustu kosningum voru að kjósa Sjálfstæðisflokkin og allt sem sá alræmdi flokkur stendur fyrir að fornu og nýju. Þessi ósköp minna á kviðlinginn sem einn af flokkseigendum VG orkti fyrir all-löngu, en þar hefur flokkeigandin vers sitt með þessum orðum: ,,Úti í snjónum flokkur frýs, fána sviptur rauðum." Við þessar hendingar er svo tilvalið að bæta: ,,Stengrímur Swavar garmur og grís, gekk af honum dauðum." Þannig hljóðar nú hið heilaga orð í úlfagreni VG.

En mikið þó ósköp verður að hjálpa aumingja blessari manneskjunni til að komast úr þessu ástandi sem hún hefir villst inn í. Þetta stafar fyrst og fremst af skoðannaleysi hennar, trúgirni hennar, og þegar við bætist að persónan er leiðitöm verður hún auðveldlega fórnarlamb vondra manna, sem láta hana ýmist húka úti í glugga eða gelta og góla úti á hól og verða sér þar til skammar og aðhlægis. Meira að segja Brynjari Vondulykt ofbýður þessi vitleysa og hefir sagt frú Ingveldi einslega að meðferð dólgana á gluggaskrautinu varði fortakslaust við dýraverndarsáttmála Smeinuðuþjóðanna. 

„Stórmál“ að fljúga með John og Rose heim